Αποφάσεις-κόλαφος εξεδόθησαν στις 16 Ιανουαρίου 2012 από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, σε ό,τι αφορά την υποδοχή και την στάση των διοικητικών και δικαστικών ελληνικών αρχών απέναντι στους αλλοδαπούς. Η πρώτη υπόθεση, η «υπόθεση Zontul», όπως ονομάζεται, αφορά ένα περιστατικό που είχε σοκάρει την κοινή γνώμη: τον βιασμό του προσφεύγοντα - κρατούμενου μετανάστη χωρίς χαρτιά - με γκλόμπ από άνδρα του Λιμενικού Σώματος παρουσία συναδέλφων του στα Χανιά το 2004. Οι λιμενικοί στη συνέχεια χτύπησαν τους μετανάστες συγκρατουμένους του, τους κατέβρεξαν με νερό και τους περιέλουσαν με χημικές ουσίες.
Η Ελλάδα για την υπόθεση αυτή καταδικάστηκε από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για παραβίαση του άρθρου 3 της Ευρωπαϊκής Συνθήκης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (απαγόρευση βασανιστηρίων και απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης).
Το χειρότερο για τις ελληνικές Αρχές είναι πως το Δικαστήριο έκρινε ότι δεν διεξήχθη επαρκής και αποτελεσματική έρευνα για τον καταλογισμό των ευθυνών στους θύτες και ότι η ποινή που επιβλήθηκε στον λιμενικό δεν ήταν ανάλογη με την πράξη βασανισμού!
Η δεύτερη υπόθεση, η «υπόθεση Takush», αφορά την απέλαση νόμιμα διαμένοντος μετανάστη, ο οποίος είχε κατηγορηθεί αλλά αθωωθεί από το αυτόφωρο ποινικό δικαστήριο. Παρά ταυτά, η διοικητική απέλαση προχώρησε άμεσα χωρίς να δοθεί στον απελαθέντα η δυνατότητα αποτελεσματικής προσφυγής κατά της απόφασης απέλασης. Η απέλαση εκτελέστηκε χωρίς αιτιολόγηση, αόριστα, για «λόγους δημόσιας τάξης».
Ετσι για πρώτη φορά η Ελλάδα καταδικάστηκε και για παραβίαση του Εβδομου Πρωτοκόλλου (άρθρο 1) της Ευρωπαϊκής Συνθήκης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου που αφορά την προστασία των νόμιμα διαμενόντων μεταναστών από αυθαίρετη και αναιτιολόγητη απέλαση.
zougla.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου