Έναν 29χρονο άνδρα μαχαίρωσαν πριν από λίγο τέσσερα άτομα, τα οποία φέρονται να ανήκουν στο αντιεξουσιαστικό χώρο στο κέντρο της Θεσσαλονίκης.
Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες του Thestival.gr, ο 29χρονος ο οποίος συμμετείχε στις εκδηλώσεις μνήμης για την ποντιακή γενοκτονία, έγινε αντιληπτός από τους τέσσερις δράστες στην πλατεία Αρχαίας Αγοράς.
Στη συνέχεια το θύμα προκειμένου να διασωθεί έτρεξε προς την οδό Εγνατία και μπήκε σε πρακτορείο του ΟΠΑΠ. Εκεί οι δράστες τον έπιασαν και του κατάφεραν τέσσερις μαχαιριές. Τρεις στην πλάτη και μία στο χέρι.
Η επίθεση έχει καταγραφεί από το κλειστό κύκλωμα του πρακτορείου.
Αστυνομικοί της Ομάδας ΔΙΑΣ προχώρησαν άμεσα στη σύλληψη δύο εκ των τεσσάρων δραστών οι οποίοι αναγνωρίστηκαν από το θύμα της επίθεσης.
Πλησίον του σημείου που έγινε το επεισόδιο βρέθηκε και το μαχαίρι της επίθεσης.
Σύμφωνα με αστυνομικές πηγές, ο 29χρονος είναι γνωστός στον αντιεξουσιαστικό χώρο, από την συμμετοχή του σε συγκεντρώσεις κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών.
Ο 29χρονος μεταφέρθηκε τραυματισμένος στο νοσοκομείο Παπανικολάου.
Την απίστευτη δωρεά που έχει κάνει ο Γιάννης Αντετοκούνμπο στη Ραφήνα αποκάλυψε σε ομιλία του στο Πικέρμι ο δήμαρχος Ραφήνας Βαγγέλης Μπουρνούς.
Ο δήμαρχος Ραφήνας Πικερμίου είπε πως ο σούπερ σταρ του παγκόσμιου μπάσκετ έχει κάνει δωρεά ένα κλειστό γήπεδο μπάσκετ που θα κατασκευαστεί στη Ραφήνα στο μεγάλο θεματικό πάρκο τριών στρεμμάτων σε χώρο κοντά στο αστυνομικό τμήμα στο Μπλε Λιμανάκι.
Εκεί θα δημιουργηθούν πρωτοποριακές οικολογικές δράσεις όπως είπε ο κ. Μπουρνούς στο πλαίσιο της μετάβασης του δήμου στην μετά τις πυρκαγιές εποχή.
Όχι έναν, ούτε δύο αλλά τουλάχιστον τρεις μήνες θα πρέπει να περιμένουν όσοι ενταχθούν στη ρύθμιση των 120 δόσεων για να αυξηθεί το ακατάσχετο όριό τους.
Μπορεί η κυβέρνηση να «έτρεξε» γρήγορα τη ρύθμιση, ωστόσο οι υπόλοιποι εμπλεκόμενοι (σ.σ. φορολογική διοίκηση, πιστωτικά ιδρύματα κλπ.) δεν είχαν το χρονικό περιθώριο να προετοιμαστούν.
Ως εκ τούτου, οι αιτήσεις ένταξης στη ρύθμιση θα ξεκινήσουν την επόμενη εβδομάδα, ενώ το αυξημένο ακατάσχετο όριο θα εφαρμοσθεί στα τέλη του καλοκαιριού.
Αξίζει να σημειωθεί πως δεν θα ωφεληθούν , όπως όλα δείχνουν από την αύξηση του ακατάσχετου. Οι φορολογούμενοι που θα μπορέσουν να αξιοποιήσουν το μέτρο, σύμφωνα με πληροφορίες θα είναι όσοι ενταχθούν σε κάποια από τις ρυθμίσεις του υπουργείου Οικονομικών και πληρώνουν υψηλές δόσεις στην εφορία.
Για παράδειγμα, για μηνιαία δόση 400 ευρώ τον μήνα δεν υπάρχει κανένα όφελος, καθώς το ποσό που προκύπτει καλύπτεται από το σημερινό ακατάσχετο όριο. Τα οφέλη ξεκινούν από ποσά δόσης μεγαλύτερα από τα 420 ευρώ.
Οι υπεύθυνοι στο αμαξοστάσιο προσπαθούσαν να πιστέψουν στα μάτια τους. Τα βαγόνια του Μετρό Θεσσαλονίκης, δεν θύμιζαν σε τίποτα εκείνα που είδαμε όταν έφτασαν στην Ελλάδα...
Με συνθήματα και γκράφιτι γέμισαν τα βαγόνια του Μετρό Θεσσαλονίκης, τα οποία αφίχθησαν πριν λίγες ημέρες στο Αμαξοστάσιο της Πυλαίας.
Άγνωστοι κατάφεραν και μπήκαν στο αμαξόστασιο. Ζωγράφισαν γκράφιτι και έγραψαν συνθήματα στα βαγόνια.
Σύμφωνα με το thestival.gr, οι υπεύθυνοι της Αττικό Μετρό προχωρούν στον καθαρισμό τους, ενώ αναμένεται να αυξήσουν την φύλαξη του Αμαξοστασίου, προκειμένου να αποφευχθούν ανάλογα φαινόμενα στο μέλλον.
Δείτε τις φωτογραφίες που δημοσίευσε ο δημοσιογράφος Παναγιώτης Κρινής:
Η ανακοίνωση δεν έγινε από το Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών, όπως ώφειλε, αλλά σε Κυριακάτικη κομματική ομιλία του Υπουργού, προς τους ψηφοφόρους του.
Οπως είπε καταχειροκροτούμενος ο υπουργός, η απαλλαγή των κατοίκων από το κόμιστρο των διοδίων, ξεκινάει από την Πέμπτη 23 Μαϊου και θα ισχύσει μέχρι το τέλος του 2022, όπου και θα έχει ολοκληρωθεί η εφαρμογή του νέου συστήματος ηλεκτρονικών διοδίων.
“Η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα ό,τι είχε δεσμευτεί και για τα διόδια, το έκανε πράξη. Πριν ένα χρόνο εξαιρέσαμε από τα πλευρικά διόδια τους κατοίκους των όμορων δήμων Αχαρνών, Κηφισιάς, Αγίου Στεφάνου, τώρα απαλλάσσουμε από τα διόδια τους κατοίκους του Δήμου Ωρωπού και του Βαρνάβα και τέλη του 2021 με 2022 που θα ολοκληρωθεί το νέο σύστημα ηλεκτρονικών διοδίων, θα είμαστε και πάλι εδώ για να γκρεμίσουμε μαζί τα μετωπικά διόδια” είπε χαρακτηριστικά ο Υπουργός.
Ανακοίνωσε παράλληλα ότι μέχρι το τέλος του χρόνου, τα δρομολόγια του προαστιακού προς Χαλκίδα θα εκτελούνται ανά μισή ώρα κατά τις ώρες αιχμής και ανά μια ώρα την υπόλοιπη ημέρα.
Νέες εμπρηστικές δηλώσεις από τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, αυτή τη φορά με αφορμή τα 100 χρόνια από την 19η Μαΐου 1919, ημέρα Γενοκτονίας των Ποντίων.
Μιλώντας στη Σαμψούντα, ο Τούρκος Πρόεδρος έκανε λόγο για «γενοκτονία κατά των Τούρκων».
«Δεν υπάρχει, είπε, τίποτα για το οποίο να πρέπει η Τούρκοι να αισθάνονται ντροπή. Δεν έχει καταγραφεί καμία γενοκτονία, καμία τυραννία και καμία ενέργεια που να κάνει αυτό το έθνος να νοιώθει ντροπή, παρά τον τεράστιο πόνο και τις απώλειες που βίωσαν Οθωμανοί και Τούρκοι τους τελευταίους δύο αιώνες. H μόνη γενοκτονία υπήρξε αυτή που ζήσαμε με την πτώση της Αυτοκρατορίας», είπε ο Ερντογάν.
«Κατά διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι Οθωμανοί πολεμούσαν γενναία σε τέσσερα μέτωπα αλλά δέχτηκαν πισώπλατο χτύπημα. Εμείς ήμασταν που χάσαμε πάλι εκατομμύρια γυναικόπαιδα και γέρους ανθρώπους», πρόσθεσε.
«Δεν έχει γίνει κανένα λάθος. Η μεγαλύτερη απάντηση που δώσαμε στην προδοσία ήταν να τους διώξουμε. Παρά τις μαρτυρίες της ιστορίας και τις καταγραφές στα αρχεία, εκείνοι που μας κατηγορούν εδώ και πάνω από έναν αιώνα, παραβλέπουν επίμονα τις διώξεις που υπέστη ο δικός μας λαός», υποστήριξε ο Ταγίπ Ερντογάν.
«Όταν βρίσκουν ευκαιρία προσπαθούν να μας διαμελίσουν, όταν βρίσκουν ευκαιρία απ’ έξω προσπαθούν να μας περικυκλώσουν» είπε ο Τούρκος πρόεδρος, μιλώντας εν συνεχεία για παγίδες και επιθέσεις κατά της ασφάλειας και της οικονομίας της χώρας του.
Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, και σήμερα κατά την διάρκεια της αλλαγής της Προεδρικής Φρουράς, Πόντιοι Εύζωνες αντικατέστησαν τους Τσολιάδες.
Ρίγη συγκίνησης στο Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη όταν τους Τσολιάδες της Προεδρικής Φρουράς άλλαξαν Πόντιοι Εύζωνες.
Το βράδυ το ελληνικό κοινοβούλιο, προς τιμήν της 19ης Μαΐου, Ημέρας Μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων, θα φωτιστεί με κόκκινο και μαύρο χρώμα.
Σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση της Βουλής των Ελλήνων, το κόκκινο και το μαύρο «συμβολίζουν το αίμα των αθώων θυμάτων της γενοκτονίας και το διαχρονικό πένθος».
Βαθιά θα πρέπει να βάλουν το χέρι στην τσέπη οι υποψήφιοι για την απόκτηση του διπλώματος οδήγησης.
Σύμφωνα με δηλώσεις του Γ.Γ. της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εκπαιδευτών οδήγησης, Παναγιώτη Χαρμπή σε τηλεοπτικό σταθμό, μέχρι πρότινος το κόστος για το δίπλωμα ήταν περίπου στα 640 ευρώ.
Ωστόσο, όπως ανέφερε, με το νέο σύστημα έχουν ακριβύνει τα παράβολα, έχει μπει κι ένα ασφάλιστρο γιατί την ώρα της εξέτασης, αφού δεν θα επιβαίνει στο όχημα εκπαιδευτής οδήγησης, με αποτέλεσμα να ανεβαίνει το κόστος.
«Κάποια επιπλέον μαθήματα που ζητούν οι μαθητές και οι αυξήσεις ανεβάζουν το κόστος άλλα 300 ευρώ. Αυτή η αύξηση πάει στις Ασφάλειες, στο Δημόσιο κι όχι σε εμάς» είπε ο κ. Χαρμπής.
Εξιχνιάστηκαν 31 περιπτώσεις κλοπών σε οικίες που έγιναν μόλις μέσα σε έναν μήνα. Κάθε ημέρα εισέβαλαν και σε ένα σπίτι. Για τις υποθέσεις αυτές συνελήφθησαν τέσσερις Ρομά. Κατασχέθηκαν κυνηγετικό και αεροβόλο όπλο, φυσίγγια, πλήθος ηλεκτρικών οικιακών και ηλεκτρονικών συσκευών και εργαλείων.
Έφοδος και εκτεταμένη αστυνομική επιχείρηση πραγματοποιήθηκε σε καταυλισμό Ρομά, στα Εξαμίλια Κορινθίας, στο πλαίσιο πρόληψης και αντιμετώπισης παραβατικών συμπεριφορών.
Η επιχείρηση οργανώθηκε και πραγματοποιήθηκε από αστυνομικούς υπηρεσιών της Διεύθυνσης Αστυνομίας Κορινθίας. Κατά τη διάρκεια της αστυνομικής επιχείρησης, οι αστυνομικοί συνέλαβαν συνολικά τέσσερεις Ρομά, ηλικίας 22, 32, 34 και 36 ετών, αντίστοιχα.
Ειδικότερα, στο πλαίσιο της αστυνομικής επιχείρησης, πραγματοποιήθηκαν έρευνες σε οικίες των συλληφθέντων, όπου οι αστυνομικοί διαπίστωσαν ότι οι τρεις εξ αυτών, 22χρονος, 32χρονος και ο 36χρονος, ηλεκτροδοτούσαν παράνομα τις οικίες τους, ενώ βρήκαν συνολικά και κατέσχεσαν κυνηγετικό όπλο, αεροβόλο όπλο, 18 φυσίγγια, πλήθος ηλεκτρικών- οικιακών-ηλεκτρονικών συσκευών, διάφορα εργαλεία, ξύλινα έπιπλα, καθώς και δύο οχήματα, ως μέσα τέλεσης αξιόποινων πράξεων.
Επιπλέον, σε βάρος του 34χρονου εκκρεμούσε μία απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Αθηνών, για διακεκριμένες περιπτώσεις κλοπής και διατάραξη της ασφάλειας των σιδηροδρόμων.
Όπως προέκυψε, στο πλαίσιο της εμπεριστατωμένης αστυνομικής έρευνας, που διεξήχθη από το Τμήμα Ασφαλείας Κορίνθου και μετά από κατάλληλη αξιολόγηση και αξιοποίηση στοιχείων, ο 22χρονος, ο 32χρονος και ο 36χρονος, μαζί με ακόμη δύο Ρομά, ηλικίας 27 και 63 ετών αντίστοιχα, κατά το χρονικό διάστημα μόλις ενός μήνα από τον Απρίλιο έως τον Μάιο, στην ευρύτερη περιοχή της Κορινθίας, διέπραξαν συνολικά 31 περιπτώσεις κλοπών σε οικίες.
Από την παραπάνω εγκληματική τους δράση είχαν αφαιρέσει ηλεκτρικές- οικιακές- ηλεκτρονικές συσκευές κ.α., μέρος των οποίων βρέθηκαν και αποδόθηκαν στους ιδιοκτήτες τους. Οι συλληφθέντες οδηγήθηκαν στον Εισαγγελέα Πρωτοδικών Κορίνθου, ο οποίος τους παρέπεμψε στον Ανακριτή Κορίνθου, ενώ το προανακριτικό έργο διενεργείται από το Τμήμα Ασφάλειας Κορίνθου.
Οι δράσεις αυτές είναι στοχευμένες και αποσκοπούν στην πρόληψη και στην αντιμετώπιση της παραβατικότητας, που αποτελεί πρωταρχική, άμεση και διαρκή προτεραιότητα των Υπηρεσιών της Ελληνικής Αστυνομίας.
Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι η Ξένη Δημητρίου που πέρσι είχε ζητήσει την πειθαρχική δίωξη δυο εισαγγελέων που είχαν συναινέσει στην χορήγηση άδειας στον Δημήτρη Κουφοντίνα τώρα υιοθετεί τελείως διαφορετική στάση και ασκεί αναίρεση στο βούλευμα για την απόρριψη του αιτήματος του «Λουκά» της 17Ν ανοίγοντας έτσι τον δρόμο, ώστε να του χορηγηθεί αυτό που θέλει.
Ηταν Ιούνιος του 2018 όταν η Ξένη Δημητρίου παρήγγειλε να ελεγχθούν πειθαρχικά οι δύο εισαγγελείς διότι «η έγκρισή του στο αίτημα Κουφοντίνα για χορήγηση άδειας «αντίκειται στις υποχρεώσεις του που απορρέουν από το Σύνταγμα και τις κείμενες διατάξεις, θίγει το κύρος της δικαιοσύνης και του εισαγγελικού λειτουργήματος και συνιστά το πειθαρχικό παράπτωμα της “παράβασης διατάξεως που αναφέρεται στην απονομή της δικαιοσύνης…“ και συγκεκριμένα της πλημμελούς άσκησης των υπηρεσιακών του καθηκόντων, σε σχέση με τις (υπηρεσιακές του) ενέργειες κατά την χορήγηση αδείας στο Δημήτριο Κουφοντίνα».
Μάλιστα τότε ο Κουφοντίνας είχε βγει και είχε εξαπολύσει επίθεση στην κ. Δημητρίου λέγοντας ότι παρενέβη σε ένα θέμα κρίσης και συνείδησης των εισαγγελέων και μιλώντας για εκφοβισμό των δύο εισαγγελέων.
Έντεκα άτομα προσήχθησαν σύμφωνα με πληροφορίες του tempo24.news, τα ξημερώματα της Κυριακής στο Αστυνομικό Μέγαρο της Πάτρας, μετά τους βανδαλισμούς που σημειώθηκαν σε εμπορικά καταστήματα επί της οδού Μαιζώνος και στους πεζόδρομους της Αγίου Νικολαου και Ρήγα Φεραίου.
Oι προσαχθέντες παρέμειναν στην Υποδιεύθυνση Ασφάλειας Πατρών, καθ' όλη τη διάρκεια της νύχτας και το πρωί αφέθηκαν ελεύθεροι, καθώς δεν προέκυψαν στοιχεία σε βάρος τους.
Σοβαρές ζημιές σημειώθηκαν σε 11 συνολικά καταστήματα, όπου οι δράστες στοχοποίησαν και έσπασαν τις τζαμαρίες με ρόπαλα. Εκτιμάται πως πρόκειται για μέλη του αντιεξουσιαστικού χώρου που προχώρησαν σε αυτή την κινηση ως ένδειξη αλληλεγγύης στον Δημήτρη Κουφοντίνα. Οι έρευνες της ΕΛ.ΑΣ συνεχιζονται για τον εντοπισμό και τη συλληψη των δραστών. Στο μικροσκόπιο των αρχών έχει μπει υλικό από κάμερας ασφαλείας.
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΕΛ.ΑΣ
Σχηματισμός δικογραφίας σε βάρος αγνώστων δραστών για φθορές ξένης ιδιοκτησίας
Από τους αστυνομικούς της Υποδιεύθυνσης Ασφαλείας Πατρών σχηματίσθηκε δικογραφία σε βάρος αγνώστων δραστών, οι οποίοι σήμερα τα ξημερώματα στην Πάτρα, φορώντας κουκούλες και κρατώντας αντικείμενα προκάλεσαν φθορές σε (11) εμπορικά καταστήματα.
Από τους αστυνομικούς της Υποδιεύθυνσης Ασφαλείας Πατρών και του Τμήματος Άμεσης Δράσης Πατρών πραγματοποιήθηκαν έντεκα προσαγωγές ατόμων.
Διενεργούνται αναζητήσεις για τον εντοπισμό και την σύλληψη των δραστών
Τελειωμένη συμφωνία χαρακτήρισε ο Ταγίπ Ερντογάν την αγορά του αμυντικού συστήματος S-400 από τη Ρωσία.
Μάλιστα ο Ταγίπ Ερντογάν, το πήγε ένα βήμα παραπάνω και τόνισε πως η Άγκυρα θα παραγάγει από κοινού με την Μόσχα αμυντικά συστήματα S-500.
Αμερικανοί αξιωματούχοι πάντως δεν άφησαν αναπάντητα τα όσα είπε ο Ερντογάν και χαρακτήρισαν την προγραμματισμένη αγορά της Τουρκίας των S-400 «εξόχως προβληματική», σημειώνοντας ότι αυτή θα θέσει σε κίνδυνο τη συνεργασία της Άγκυρας στο πρόγραμμα παραγωγής των μαχητικών F-35 της Lockheed Martin Corp.
Η Τουρκία είναι εταίρος στο πρόγραμμα παραγωγής των F-35, αξίας τρισεκατομμυρίων δολαρίων, όμως οι Ηνωμένες Πολιτείες, σύμμαχος της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ, έχουν εκφράσει την αντίθεσή τους στην αγορά ρωσικών συστημάτων που μπορούν να θέσουν σε κίνδυνο την ασφάλεια του αεροσκάφους.
Ωστόσο, ο Ερντογάν ανέφερε σε μια συνάντηση που είχε με φοιτητές στην Κωνσταντινούπολη η οποία μεταδόθηκε τηλεοπτικά, ότι η Τουρκία έχει πραγματοποιήσει τεχνικές εργασίες και διαπίστωσε ότι δεν υπάρχει τέτοιο πρόβλημα.
«Εκείνοι (οι ΗΠΑ) δείχνουν τώρα μια κάποια επιφυλακτικότητα, αλλά αργά ή γρήγορα θα λάβουμε τα F-35. Δεν αποτελεί επιλογή να μην τα παραδώσουν», κατέληξε.
Η Ένωση Εισαγγελέων Ελλάδος, κινούμενη στο πλαίσιο της χθεσινής δήλωσης του υπουργού Δικαιοσύνης Μιχάλη Καλογήρου, σε σημερινή ανακοίνωσή της καλύπτει πλήρως την εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ξένη Δημητρίου για τη άσκηση αναίρεσης στο βούλευμα του Συμβουλίου του Πλημμελειοδικείου Βόλου με το οποίο δεν χορηγήθηκε η 7η άδεια στο μέλος της τρομοκρατικής οργάνωσης 17Ν Δημήτρη Κουφοντίνα.
Ειδικότερα, η ¨Ένωση Εισαγγελέων Ελλάδος αναφέρει ότι «μετά την κριτική που ασκήθηκε για την ασκηθείσα από την Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου αναίρεση κατά βουλεύματος του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Βόλου που απέρριψε αίτημα κρατουμένου για χορήγηση τακτικής άδειας από το κατάστημα κράτησής του, δηλώνει προς κάθε κατεύθυνση ότι η Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου ενήργησε στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων της, στο οποίο περιλαμβάνεται και η άσκηση αναίρεσης κατά βουλευμάτων και δικαστικών αποφάσεων».
Κατά συνέπεια, συνεχίζει η Ένωσης Εισαγγελέων Ελλάδος, «κάθε δήλωση από πολιτικά πρόσωπα που επιχειρεί να αποδώσει σκοπιμότητα στη συγκεκριμένη ενέργεια της Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου είναι τουλάχιστον ατυχής και βλάπτει το κύρος της Δικαιοσύνης».
Να σημειωθεί ότι τόσο χθες ο υπουργός Δικαιοσύνης όσο και σήμερα η εν λόγω ¨Ενωσης δεν αναφέρουν το πρόσωπο που αφορά η ενεργεία της άσκησης αναίρεσης.
Συνάντηση με τον υπουργό Υποδομών Χρήστο Σπίρτζη είχαν προ λίγες ημέρες οι διοικήσεις των δύο μετόχων της Αττικής Οδού (ΕΛΛΑΚΤΩΡ και ΑΒΑΞ) με τις πληροφορίες να αναφέρουν πως έχει πέσει στο τραπέζι η αναζήτηση φόρμουλας για νέα τιμολογιακή πολιτική διοδίων στον οδικό άξονα.
Προς το παρόν δεν έχει επιβεβαιωθεί αν οι διαπραγματεύσεις των δύο πλευρών περιλαμβάνουν και τη διετή επέκταση της σύμβασης παραχώρησης της Αττικής Οδού η οποία λήγει στις 5 Οκτωβρίου 2024.
Κατά τις ίδιες πληροφορίες μέχρι στιγμής δεν έχει παρουσιαστεί κάποια συγκεκριμένη πρόταση στον κ. Σπίρτζη για την αλλαγή στο ύψος των διοδίων της Αττικής Οδού που σήμερα είναι 2,80 ευρώ. Κυρίως επειδή ο οδικός άξονας είναι ήδη επιβαρυμένος κυκλοφοριακά κατά τις ώρες αιχμής και μία μείωση των διοδίων θα δημιουργούσε ακόμα μεγαλύτερη συμφόρηση. Πρόσωπα που παρακολουθούν τις συζητήσεις θεωρούν, πάντως, πως μια λύση είναι να διαφοροποιείται το ύψος των διοδίων ανάλογα με την ώρα εισόδου ενός οχήματος.
Οι διοικήσεις των δύο κατασκευαστικών ομίλων υπενθυμίζουν, πάντως, με κάθε ευκαιρία πως στο διάστημα λειτουργίας του έργου, η εταιρεία έχει ορίσει χαμηλότερο κόστος διοδίου από εκείνο που θα μπορούσε, σύμφωνα με τη σύμβαση παραχώρησης. Το κόστος διοδίου αντί για 2,80 ευρώ το 2018 θα μπορούσε να είναι 3,77 ευρώ, βάσει Σύμβασης Παραχώρησης. Παράλληλα, η τιμή του διοδίου έχει διατηρηθεί σταθερή τα τελευταία δώδεκα χρόνια, καθώς η αύξηση που ορίστηκε το 2010 σε €2,80 από €2,70, έγινε μόνο για να αντιμετωπιστεί η αύξηση του συντελεστή ΦΠΑ.
Η μέση ημερήσια κυκλοφορία της Αττικής Οδού ξεκίνησε από τα 248.784 οχήματα το 2005 και αυξήθηκε στα 295.140 οχήματα το 2007. Από το 2008 και λόγω της πολυετούς κρίσης η κυκλοφορία στον οδικό άξονα υποχωρούσε με αποτέλεσμα να φτάσει τα 201.749 οχήματα το 2015. Από την επόμενη χρονιά άρχισε η αύξηση με τη μέση ημερήσια κυκλοφορία στα 210.492 οχήματα το 2016 και στα 216.893 το 2017, ενώ το 2018 σημειώθηκε περαιτέρω αύξηση.
Οσο για τα σενάρια επέκτασης της σύμβασης παραχώρησης, όσο πλησιάζουμε προς τις εκλογές τόσο περιορίζονται τα περιθώρια ελιγμών της κυβέρνησης. Ο υπουργός Υποδομών Χρήστος Σπίρτζης έχει, πάντως, αναφέρει κατά καιρούς δύο διαφορετικά σενάρια. Το πρώτο, με το οποίο ασχολήθηκε και ειδική επιτροπή που συστάθηκε στο υπουργείο, προέβλεπε την επέκταση όλων των συμβάσεων παραχώρησης των οδικών αξόνων, με παράλληλη μείωση του διοδίου και κατασκευή πρόσθετων έργων. Το μοντέλο αυτό ακολούθησαν ορισμένες χώρες της Ευρώπης όπως η Γαλλία, η Ιταλία και πρόσφατα η Κροατία, αλλά δε φαίνεται να προχωράει, τουλάχιστον με την ταχύτητα που θα ήθελε η ηγεσία του υπουργείου Υποδομών.
Το γεγονός πως η επέκταση του αυτοκινητοδρόμου «Μορέας» (Κόρινθος – Τρίπολη – Καλαμάτα) μέχρι την Πύλο προωθείται με ξεχωριστό διαγωνισμό ως σύμπραξή Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) που θα προκηρυχθεί εντός των ημερών, θεωρείται σημάδι πως το υπουργείο έχει αλλάξει στάση όσον αφορά τις επεκτάσεις των υφιστάμενων συμβάσεων ή τουλάχιστον ορισμένων από αυτές. Επιπλέον, όσο πλησιάζουμε προς τις εκλογές, τόσο στενεύουν τα πολιτικά περιθώρια για την κυβέρνηση, ενώ και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή βρίσκεται σε μεταβατικό στάδιο λόγω των Ευρωεκλογών.
Μια δεύτερη λύση που είχε ανακοινώσει ο υπουργός Υποδομών αλλά προκάλεσε αντιδράσεις προέβλεπε τη διετή παράταση της υφιστάμενης σύμβασης της Αττικής Οδού, μέχρι τον Οκτώβριο του 2026, ώστε να κατασκευαστεί με έξοδα της τελευταίας η επέκταση του προαστιακού σιδηροδρόμου στο τμήμα Κορωπί – Λαύριο.
Μάλιστα η Αττική Οδός έχει αναλάβει τις μελέτες για σειρά επεκτάσεων (οδικού και σιδηροδρομικού δικτύου) στην Αττική έπειτα από σχετικό μνημόνιο που υπέγραψε προ διετίας με το υπουργείο Υποδομών.
Η Αττική Οδός είναι ο πλέον κερδοφόρος οδικός άξονας στην Ελλάδα (εξάλλου είναι και η πρώτη σύμβαση παραχώρησης, πολύ παλαιότερη από όσες έχουν υπογραφεί το 2007 – 2008) και την τελευταία τριετία έχει διανείμει σημαντικά μερίσματα στους μετόχους του. Συγκεκριμένα, 70.900.000 ευρώ για το 2016, 71.200.000 ευρώ για το 2017 και 79.500.000 ευρώ για το 2018.
Σε κάτι παραπάνω από ένα μήνα, θα συμπληρωθούν 17 ολόκληρα χρόνια από εκείνη τη νύχτα του Ιουνίου του 2002, όπου ένας εκρηκτικός μηχανισμός, για την ακρίβεια ένα μέρος αυτού, εξερράγη στα χέρια του -μέχρι εκείνη την ώρα, άγνωστου- Σάββα Ξηρού. Μερικές ώρες αργότερα ο τότε αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ. αντιστράτηγος Φώτης Νασιάκος, τηλεφώνησε στον τότε υπουργό Δημόσιας Τάξης, Μιχάλη Χρυσοχοΐδη και του είπε: «υπουργέ, έχουμε τη 17Ν».
Μια σειρά τυχαίων ή όχι και τόσο τυχαίων γεγονότων (ούτε σε αυτή την ιστορία λείπουν οι θεωρίες συνωμοσίας) οδήγησε μέσα σε λίγες εβδομάδες στην εξάρθρωση της οργάνωσης- φάντασμα. Της «17 Νοέμβρη». Η εξάρθρωση, με τη σειρά της, έφερε τα δικαστήρια και αυτά τις ποινές και στη συνέχεια τις φυλακίσεις.
Από τότε πολύ νερό έχει κυλήσει στο αυλάκι. Κάποιοι από τους καταδικασθέντες έχουν εκτίσει την ποινή τους ή μέρος αυτής και, πλέον, έχουν επανενταχθεί στην κοινωνία διατηρώντας χαμηλό προφίλ. Αυτοί που από τις Αρχές χαρακτηρίστηκαν ως πρωτοκλασάτα στελέχη της 17Ν, ωστόσο, που έχουν στις πλάτες τους, τις βαρύτερες ποινές, παραμένουν έγκλειστοι στις φυλακές.
Η συζήτηση, ωστόσο, γύρω από τα πρόσωπά τους επανέρχεται ανά περιόδους και κυρίως με αφορμή τις ολιγοήμερες άδειες που λαμβάνουν. Οι πρωταγωνιστές εδώ είναι, βασικά, τρία πρόσωπα.
Το πρώτο είναι ο Χριστόδουλος Ξηρός ο οποίος αφού είχε πάρει ήδη 6 άδειες από τη φυλακή στην 7η, στις 6 Ιανουαρίου 2014, αποφάσισε να παραβιάσει τους όρους και να εξαφανιστεί. Τελικά συνελήφθη ακριβώς έναν χρόνο αργότερα αφού είχε προλάβει να εμπλακεί σε διάφορες υποθέσεις (τρομοδέματα και σχέδιο απόδρασης με την κωδική ονομασία «Γοργοπόταμος») από κοινού με μέλη της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς. Το δεύτερο και ίσως πιο πολυσυζητημένο πρόσωπο είναι ο Δημήτρης Κουφοντίνας ο οποίος αυτή την εποχή βρίσκεται σε απεργία πείνας διότι δεν του εγκρίθηκε η έβδομη κατά σειρά άδεια την οποία αιτήθηκε. Το τρίτο πρόσωπο αυτής της ιστορίας είναι ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος. Ο κατηγορούμενος από τις διωκτικές αρχές ως αρχηγός της 17 Νοέμβρη είναι ο μόνος από όσους καταδικάστηκαν για συμμετοχή στην οργάνωση ο οποίος δεν έχει πάρει ούτε μια ώρα άδεια από τις φυλακές καθώς οι δικαστικές αρχές τους έχουν απορρίψει όλα τα αιτήματα που έχει κάνει μέχρι σήμερα.
Η ξεχωριστή περίπτωση του Αλέξανδρου Γιωτόπουλου
Ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος συνελήφθη στις 17 Ιουλίου 2002 στο σπίτι του στους Λειψούς. Δικάστηκε και καταδικάστηκε ως αρχηγός της 17Ν χωρίς ποτέ ο ίδιος να παραδεχθεί, έστω και την παραμικρή εμπλοκή στην υπόθεση. Πρωτόδικα στον Γιωτόπουλο επιβλήθηκαν 21 φορές ισόβια καθώς του απέδωσαν ηθική αυτουργία στις επιθέσεις της οργάνωσης. Στο εφετείο η ποινή μειώθηκε (αν μπορεί κανείς να το πει έτσι) σε 17 φορές ισόβια και κάμποσα ακόμα χρόνια κάθειρξη.
Ακόμα και μέσα στη φυλακή ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος δεν άλλαξε στάση. Εξακολουθεί ακόμα και σήμερα να ισχυρίζεται πως δεν έχει καμία σχέση με την οργάνωση και πως οι ποινές που του επιβλήθηκαν είναι επί της ουσίας υπαγορευμένες από ξένα κέντρα εξουσίας, «δείχνοντας» την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Από τους πέντε καταδικασθέντες ως μέλη της 17Ν που παραμένουν στη φυλακή ο Γιωτόπουλος είναι ο μοναδικός που δεν έχει βγει από τη φυλακή ούτε μια ώρα. Σε όλους έχουν εγκριθεί ολιγοήμερες άδειες εκτός από εκείνον.
Μέχρι και σήμερα ο Γιωτόπουλος έχει καταθέσει 7 αιτήσεις για χορήγηση άδειας αλλά όλες απορρίφθηκαν με συνοπτικές διαδικασίες. Η τελευταία φορά, η όγδοη κατά σειρά, που κατέθεσε αίτηση για άδεια ήταν το Νοέμβριο του 2018 και ακόμα δεν έχει λάβει απάντηση για το αν το αίτημα αυτό θα γίνει δεκτό ή θα απορριφθεί και πάλι. «Αυτό είναι μια ιδιότυπη κατάσταση ομηρίας διότι ο κ. Γιωτόπουλος αυτή τη στιγμή ούτε νέα αίτηση μπορεί να κάνει αφού εκκρεμεί η προηγούμενη αλλά ούτε και μπορεί να κάνει έφεση κατά την απόρριψης ώστε το αίτημα του να εξεταστεί σε δεύτερο βαθμό αφού τυπικά δεν έχει ακόμα απορριφθεί. Έξι μήνες περιμένει μια απάντηση η οποία δεν έρχεται» τονίζει σε δηλώσεις του στο newsbeast.gr ο δικηγόρος του Γιωτόπουλου, Ιπποκράτης Μυλωνάς.
Οι περισσότερες από τις αιτήσεις για άδεια που είχε καταθέσει ο Γιωτόπουλος ήταν μέχρι το 2015. Τότε σταμάτησε να υποβάλει νέα αιτήματα καθώς, σύμφωνα με τον κ. Μυλωνά, θεώρησε πως έπρεπε να αφοσιωθεί στην υπόθεση της υφ' όρων απόλυσης του λόγω ηλικίας (έχει γεννηθεί στο Παρίσι το 1944) αλλά και λόγω προβλημάτων υγείας.
«Ο κ. Γιωτόπουλος αρνείται κάθε σχέση με τη 17 Νοέμβρη. Δεν έχει κάνει ποτέ παρεξηγήσιμες δηλώσεις, δεν έχει τιμωρηθεί ποτέ πειθαρχικά, σπούδασε και πήρε πτυχία μέσα στη φυλακή και γενικά η συμπεριφορά του κάθε άλλο παρά προβληματική είναι όλα αυτά τα χρόνια. Όλα αυτά θα έπρεπε να λειτουργούν ευεργετικά για εκείνον αλλά περιέργως βλέπουμε να λειτουργούν ακριβώς το αντίθετο. Ο κ. Γιωτόπουλος αντιμετωπίζεται από τα συμβούλια που εξετάζουν τις αιτήσεις του ως ο αρχηγός της 17Ν παρά το γεγονός ότι δεν έχει καταδικαστεί ως τέτοιος. Τον καταδίκασαν ως ηθικό αυτουργό στις επιθέσεις. Όπως και τον κ. Κουφοντίνα. Δεν γίνεται να λέμε πως υπήρχε ένα κέντρο εξουσίας μέσα στην οργάνωση, δηλαδή ο κ. Γιωτόπουλος, αλλά να έχει ίδιες κατηγορίες με άλλους συγκατηγορούμενους του. Δεν γίνεται το ένα κέντρο εξουσίας να δίνει εντολές σε ένα άλλο κέντρο εξουσίας» υπογραμμίζει ο κ. Μυλωνας.
Παράλληλα με τη «μάχη» της άδειας ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος, δίνει τη «μάχη» της υφ' όρων απόλυσης. Και σε αυτή την περίπτωση έχει κάνει πέντε αιτήσεις οι οποίες έχουν απορριφθεί με την τελευταία, μάλιστα, να εκκρεμεί τους τελευταίους 10 μήνες.
Οι άδειες και η επόμενη ημέρα για τους υπόλοιπους καταδικασθέντες της 17Ν
Από τους συνολικά δεκαπέντε που κρίθηκαν ένοχοι για την εμπλοκή τους στη 17Ν εξακολουθούν να βρίσκονται στη φυλακή, εκτός από τους Αλέξανδρο Γιωτόπουλο και Δημήτρη Κουφοντίνα, οι Χριστόδουλος και Σάββας Ξηρός, καθώς και ο Βασίλης Τζωρτζάτος.
Ο Βασίλης Τζωρτζάτος λαμβάνει άδειες, ανά τακτά χρονικά διαστήματα τόσο για εκπαιδευτικούς λόγους, όσο και για να βλέπει την οικογένειά του.
Άδειες λάμβανε και ο Ηρακλής Κωστάρης μέχρι την αποφυλάκιση του. Αρχικά είχε πάρει αρχικά δύο πενθήμερες άδειες για να επισκεφτεί την οικογένεια του και στη συνέχεια πολλές εκπαιδευτικές, χωρίς να δώσει το παραμικρό δικαίωμα.
Ο Βασίλης Ξηρός ασχολείται με την κτηνοτροφία και παράλληλα είναι και σκιτσογράφος. Ο Διονύσης Γεωργιάδης βρίσκεται από τον Νοέμβριο του 2006 εκτός φυλακών, ζει στην Καλαμαριά, εργάζεται στην οικογενειακή επιχείρηση του πατέρα του και ασχολείται με τη μουσική. Ο Θωμάς Σερίφης άλλαξε σελίδα στη ζωή του δημιουργώντας οικογένεια ενώ ζει στην Αθήνα και εργάζεται σε εστιατόριο μεγάλου εμπορικού κέντρου. Ο Κώστας Καρατσώλης αποφυλακίστηκε το 2010, έκανε οικογένεια και, από υπάλληλος σε μεσιτικό γραφείο, έγινε κηπουρός.
Ο Νίκος Παπαναστασίου εργάζεται στην οικογενειακή επιχείρηση ως κεραμοποιός, ενώ ο Σωτήρης Κονδύλης ζει με τη σύζυγό του και τα δυο τους παιδιά ενώ εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα. Ο Κώστας Τέλιος, όταν αποφυλακίστηκε το 2012, επιχείρησε να επιστρέψει στο δημόσιο ως δάσκαλος αλλά η αίτηση που είχε κάνει απορρίφθηκε από το Συμβούλιο της Επικρατείας. Σήμερα ζει με τη σύζυγό του και την κόρη τους.
Η Ολλανδία με τον Duncan Laurence και το τραγούδι «Arcade» των Wouter Hardy, Duncan Laurence και Joel Sjoo και με 492 βαθμούς κέρδισε τον 64ο διαγωνισμό της Eurovision και θα είναι η χώρα που θα φιλοξενήσει τον διαγωνισμό του 2020.
Τη δεύτερη θέση κατέλαβε η Ιταλία με 465 βαθμούς και την τρίτη θέση η Ρωσία με 369 βαθμούς. Η Νορβηγία αν και κέρδισε τους τηλεθεατές με 291 βαθμούς δεν κατάφερε να πλασαριστεί στις πρώτες θέσεις καθώς είχε πολύ χαμηλή βαθμολογία από τις κριτικές επιτροπές.
Δείτε το βίντεο με το τραγούδι της Ολλανδίας:
Η Ελλάδα με την Κατερίνα Ντούσκα και το «Better Love» βρέθηκε στην 21η θέση. Το τραγούδι έγραψε η ίδια μαζί με τον Έλληνα τραγουδοποιό Leon of Athens και τον τραγουδοποιό σκωτσέζικης καταγωγής David Sneddon.
Η Κύπρος με την Τάμτα και το «Repley» έφτασε στην 15η θέση. Το τραγούδι έγραψε ο συνθέτης 'Αλεξ Παπακωνσταντίνου, γνωστός ως Alex P.
Η γενοκτονία του ποντιακού ελληνισμού - που από το 1994 αναγνωρίζεται επισήμως από την ελληνική πολιτεία με την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου, ως Ημέρας Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου - αναφέρεται στα βίαια, μαζικά, φονικά γεγονότα, της δεύτερης και των αρχών της τρίτης δεκαετίας του 20αι., που έλαβαν χώρα στην καταρρέουσα τότε Οθωμανική Αυτοκρατορία, μέχρι τη δημιουργία του σύγχρονου τουρκικού κράτους, τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα την φυσική εξόντωση, τον αφανισμό, τον εκτοπισμό, την εκρίζωση εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων του Πόντου από τις πατρογονικές τους εστίες.
Τα γεγονότα αυτά πυροδοτήθηκαν από την σταδιακά αυξανόμενη ανάδυση και εντεινόμενη επίδραση του τουρκικού εθνικισμού στην πολυεθνική Οθωμανική Αυτοκρατορία, ο οποίος προς τα τέλη της πρώτης δεκαετίας του προηγούμενου αιώνα κατέστη κυρίαρχη ιδεολογία, αναλαμβάνοντας δια των πολιτικών εκφραστών του, την εξουσία και τον έλεγχο της αυτοκρατορίας.
Η ανάληψη της εξουσίας από τους Νεότουρκους το 1908 στην Οθωμανική Θεσσαλονίκη θεωρείται η απαρχή του για τους «συστηματικούς» και «οργανωμένους» - όπως υποστηρίζουν σύγχρονοι ιστορικοί και ερευνητές - διωγμούς, εξαντλητικές πορείες εξόντωσης, εγκλεισμούς σε τάγματα καταναγκαστικής εργασίας, λεηλασίες, βιαιότητες, σε βάρος όλων των χριστιανικών πληθυσμών της Ανατολής. Όπως επισημαίνουν, οι ίδιοι, οι ωμότητες αυτές πραγματοποιήθηκαν σε διαφορετικούς χρόνους και τόπους και σε διάφορες φάσεις, μέσα στη δεκαετία 1913-1923 και μέσα σε εμπόλεμες συνθήκες, αλλά και σε ειρηνικά μεσοδιαστήματα, στο χώρο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Ο ακριβής αριθμός των θυμάτων είναι δύσκολο να υπολογιστεί, λόγω των συνθηκών που επικρατούσαν. Ο ιστορικός Βλάσης Αγτζίδης αναφέρει:
«Οι Έλληνες σε όλη την Οθωμανική Αυτοκρατορία, πριν την έναρξη των διωγμών, σε ήταν περίπου 2 με 2.2 εκατομμύρια. Στο χώρο του Πόντου ήταν περίπου 450.000. Στην επίσημη απογραφή του 1928 καταμετρήθηκαν, ως πρόσφυγες στην Ελλάδα, επισήμως, 1.2 εκατομμύρια. Υπολογίζεται ότι ο αριθμός των Ελλήνων που χάθηκαν στην περίοδο 1914-22, αυτών που αγνοείται η τύχη τους, είναι της τάξης των 700.000- 800.000, σε όλη την έκταση της οθωμανικής αυτοκρατορίας».
Το επίσημο τουρκικό κράτος, που διαδέχθηκε την Οθωμανική Αυτοκρατορία, αρνείται ότι διαπράχθηκε «γενοκτονία» εναντίον των χριστιανικών μειονοτήτων της Ανατολής τα τελευταία χρόνια ύπαρξης της αυτοκρατορίας.
«Η Τουρκική Δημοκρατία, δημιουργείται το 1923, δηλαδή μετά το τέλος των γεγονότων. Τα γεγονότα και τις γενοκτονίες τις προκάλεσε ο ακραίος τουρκικός εθνικισμός, οι Νεότουρκοι στην αρχή και ο Κεμάλ στη συνέχεια. Η σχέση του σύγχρονου τουρκικού κράτους με αυτούς που διέπραξαν τις γενοκτονίες μπορεί να μην είναι θεσμική, είναι όμως οργανική, γιατί ουσιαστικά αυτοί δημιουργούν το τουρκικό κράτος» αναφέρει ο κ. Αγτζίδης.
Ο ίδιος, ο όρος «γενοκτονία» διατυπώθηκε και ενσωματώθηκε στο διεθνές δίκαιο, μεταγενέστερα (1948) από τον Πολωνό νομομαθή Ράφαελ Λέμκιν, με σκοπό τη νομική περιγραφή «μαζικών εγκλημάτων» από κυρίαρχες εξουσίες, με προσχεδιασμό, οργάνωση, συστηματικότητα και με σκοπό «τη μεθοδευμένη εξολόθρευση, ολική, ή μερική» διαφόρων «εθνικών, φυλετικών, θρησκευτικών, ή άλλων μειονοτήτων» και έδωσε το έναυσμα για την ανάπτυξη ενός ευρύτερου επιστημονικού διαλόγου και κοινωνικού προβληματισμού.
Το αίτημα της αναγνώρισης της γενοκτονίας των Ποντίων, σύμφωνα με μελετητές των γεγονότων, είτε εξαιτίας των ελληνοτουρκικών σχέσεων, είτε και του συνεχιζόμενου επιστημονικού διαλόγου και της διαδικασίας τεκμηρίωσης, ή και των δύο, κρατήθηκε χαμηλά για δεκαετίες, ώσπου άρχισε σταδιακά να τίθεται εντονότερα από την προσφυγική «Κοινωνία των Πολιτών», τους επιζήσαντες και τους απογόνους τους, κατά τις τελευταίες δεκαετίες του 20ου αιώνα.
Η οργανωμένη μελέτη των πηγών, η αξιοποίηση των μαρτυριών, αλλά και έργα νεώτερων ιστορικών, ελλήνων και ξένων, μεταξύ αυτών και σύγχρονων τούρκων ιστορικών, τις τελευταίες δεκαετίες βοήθησε στην αποσαφήνιση του ιστορικού τοπίου και σε ευρεία επιστημονική τεκμηρίωση του αιτήματος «μνήμης» και αναγνώρισης «γενοκτονικών» πρακτικών, οι οποίες εφαρμόστηκαν κατά των χριστιανικών πληθυσμών της Ανατολής, μεταξύ αυτών και κατά του ποντιακού ελληνισμού (1916-1922).
Έγκριτοι Έλληνες και ξένοι, ιστορικοί, νομικοί, κοινωνιολόγοι, αποφαίνονται σήμερα, παραθέτοντας στοιχεία και επιχειρήματα, ότι οι διωγμοί, οι θάνατοι, οι πυρπολήσεις χωριών και οι εκτοπίσεις, εκείνη της περιόδου στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, αποτελούσαν μέρος ενός «μεθοδευμένου» και «συστηματικού» σχεδίου της εθνικιστικής «ελίτ» των Νεότουρκων, με κύριο στόχο τον «εκτοπισμό», την "εκδίωξη από τα εδάφη της αυτοκρατορίας" με τη χρήση βίαιων, απάνθρωπων πρακτικών που είχαν ως αποτέλεσμα μια τεράστια ανθρωπιστική καταστροφή, με ανεπανόρθωτες συνέπειες για τις χριστιανικές μειονότητες της Ανατολής.
Το ΑΠΕ-ΜΠΕ παραθέτει τις απόψεις τεσσάρων Ελλήνων επιστημόνων, μελετητών των γεγονότων εκείνης της περιόδου, τα οποία σφράγισαν τη μοίρα του προσφυγικού στοιχείου, του ποντιακού και μικρασιατικού ελληνισμού.
Θεοδόσης Κυριακίδης. Διδάκτωρ ιστορίας, επιστημονικός συνεργάτης στην Έδρα Ποντιακών Σπουδών του ΑΠΘ
Χρονολογία - σταθμός αποτελεί ασφαλώς η «Επανάσταση των Νεότουρκων» τον Ιούλιο 1908 στην οθωμανική Θεσσαλονίκη, όταν οι Ταλάτ –Κεμάλ –Ενβέρ, υποβαθμίζουν τη σουλτανική εξουσία και καθίστανται απόλυτα κυρίαρχοι, πολιτικά, ιδίως μετά το 1913. Τα συνέδρια των Νεοτούρκων είναι τακτικά, το πιο σημαντικό είναι αυτό το 1913 στη Θεσσαλονίκη, όπου εκεί αποκρυσταλλώνεται το σύνθημα : «Η Τουρκία στους Τούρκους».
Οι βαλκανικοί πόλεμοι θα δημιουργήσουν έντονα προβλήματα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, γιατί με την απώλεια οθωμανικών εδαφών και την προσφυγοποίηση των μουσουλμάνων από βαλκανικά εδάφη, πιέζονται οι ελίτ και οι Νεότουρκοι, οι οποίοι θα κληθούν να λύσουν αυτό το πρόβλημα. Κατηγορούν τους χριστιανούς ότι «κατέστρεψαν τη χώρα» και ότι πάντοτε προσπαθούσαν «να στραφούν κατά της πατρίδας». Υπάρχουν αναφορές τους, για «εσωτερικό καρκίνωμα στο σώμα της αυτοκρατορίας», ή «πληγή που πρέπει να γιατρευτεί», ή για το «άγριο χορτάρι που πρέπει να ξεριζωθεί», κ.τ.λ. Αυτή η τάση του τουρκικού εθνικισμού βρίσκει ιδεολογικούς εκφραστές, όπως ο Ζιγιά Γκιολκάπ, ο οποίος με ποιήματα και με άρθρα στον τύπο ενισχύει αυτόν τον τουρκικό εθνικισμό.
Προς τα τέλη του 1914, λίγες εβδομάδες μετά το ξέσπασμα του Α’ΠΠ, παρατηρείται συσπείρωση των μουσουλμάνων και επικρατεί το σύνθημα: «Ο πόλεμος για τη σωτηρία της πατρίδας δεν είναι μόνο αναγκαίος είναι και θεάρεστος».
Η ελίτ έχει αποφασίσει να εκδιώξει τις χριστιανικές κοινότητες. Αυτό, ασφαλώς, δεν μπορεί να συμβεί χωρίς να προκαλέσει τις μεγάλες δυνάμεις, τη διεθνή κοινότητα. Οπότε το σχέδιο που έχουν είναι προσπάθειες ανταλλαγής υποτίθεται εθελοντικών για ανταλλαγή πληθυσμών, στη συνέχεια με πογκρόμ ιδίως στα παράλια της Μικράς Ασίας 1913-14 να δημιουργήσουν συνθήκες τρόμου, όπως η σφαγή της Φώκαιας, για να διώξουν τους πληθυσμούς αυτούς. Είναι συγκλονιστικές οι μαρτυρίες, έχουν δημοσιευτεί.
Επόμενος σημαντικός σταθμός είναι η γενοκτονία των Αρμενίων το 1915, όπου οι σφαγές ξεσηκώνουν την κοινή γνώμη. Επειδή, με τις σφαγές των Αρμενίων προκάλεσαν την κοινή γνώμη, οι Γερμανοί στέλνουν συνεχώς τηλεγραφήματα και εκδηλώνουν την ανησυχία τους – καθώς ήταν στενοί σύμμαχοι και συνεργάτες κατά τον Α’ΠΠ - ότι η διεθνής κοινή γνώμη θα κατηγορήσει τους ίδιους ότι προκαλούν αυτοί τις σφαγές αυτές. Μάλιστα, υπάρχει δημοσίευμα από εφημερίδα του Μονάχου ότι οι σφαγές πραγματοποιούνται στο όνομα του Κάιζερ…» Επιλέγεται, λοιπόν, η βίαιη μετατόπιση των χριστιανικών μειονοτήτων προς το εσωτερικό».
Η ελίτ των Νεότουρκων οργανώνει την εξόντωση, μέσω των εκτοπισμών. Το σχέδιο λειτουργεί με ένα διπλό μηχανισμό. Η ιδέα ήταν να μετατοπιστούν, όπως έλεγαν, για «στρατιωτικούς λόγους» περί τα 30-50 χλμ. προς την ενδοχώρα. Παρατηρώντας όμως τις πορείες αυτών, όμως, βλέπουμε ότι φτάνουν μέχρι την Μαλάτεια και περιοχές που είναι σε απόσταση 300- 400 χιλιόμετρα. Οπότε βλέπει κανείς ότι δεν εξυπηρετεί στρατιωτικούς λόγους αλλά μέσα από τις πορείες, τις κακουχίες το κρύο, την πείνα σκοπός ήταν η εξόντωση.
Μέχρι και οι σύμμαχοι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ο αυστριακός πρόξενος, ή ο γερμανός πρέσβης σημειώνουν στα τηλεγραφήματα που στέλνουν αναφέρουν ότι «μπορεί κανείς να κατανοήσει την μετακίνηση των ανδρών στο εσωτερικό για στρατιωτικούς λόγους», αλλά διερωτώνται επίσης, «ποιός είναι ο λόγος να εκτοπίζονται γυναίκες και παιδιά;». Το αντάρτικο στον Πόντο δημιουργείται εκείνη την περίοδο, ως προσπάθεια αυτοάμυνας, διαφύλαξης της ζωής τους.
Ο διοικητής της Τεσκιλάτ ι Μαχρουσά, - αφού έχουν εξοντωθεί οι Αρμένιοι - φτάνει το φθινόπωρο του 1916 στον Πόντο, και οι συστηματικές σφαγές στον Πόντο παρατηρούνται ακριβώς, την ίδια περίοδο που φτάνει εκεί. Κάτι που αποτελεί ακόμη μια ακόμη ένδειξη της στοχευμένης και της οργανωμένης εξόντωσης των ελλήνων του πόντου. Οι συστηματικές εκτοπίσεις, οι δολοφονίες, οι διώξεις αρχίζουν από το φθινόπωρο του 1916 και εξελίσσονται με σφοδρότητα μέχρι το καλοκαίρι του 1917.
Από τον Απρίλιο του 1916 μέχρι το Φεβρουάριο του 1918 η περιοχή της Τραπεζούντας και ο ανατολικός πόντος καταλαμβάνεται από το ρωσικό στρατό. Στις 15 Μαΐου του 1919 ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ αναχωρεί από την Κωνσταντινούπολη και στις 19 Μαΐου φτάνει στην Αμισό, στη Σαμψούντα, με αποστολή να ειρηνεύσει την περιοχή από τη δράση ένοπλων συμμοριών. Αυτονομείται από την Υψηλή Πύλη και κάνει ακριβώς το αντίθετο. Δέκα μέρες μετά την άφιξη του, στις 29 Μαΐου συναντιέται στη Χάμσα με τον Τοπάλ Οσμάν, τον τοπικό αρχηγό μουσουλμανικών συμμοριών, ο οποίος δρα κυρίως στην περιοχή της Κερασούντας.
Φαίνεται ότι τον ενισχύει με άνδρες και οπλισμό και του χορηγεί αμνηστία «για όσα έκανε, αλλά και για το μέλλον». Και αυτό φαίνεται πολύ καθαρά στα διπλωματικά αλλά και ιεραποστολικά έγγραφα, όπου όλοι αναρωτιούνται πώς ένας απλός βαρκάρης πριν από μερικά χρόνια, να πραγματοποιεί όλα αυτά τα εγκλήματα ατιμώρητος. Η απάντηση βρίσκεται σε αυτή τη συνάντηση και στην ασυλία που έχαιρε από τον Μουσταφά Κεμάλ. Η δράση του Τοπάλ Οσμάν και των ομάδων του κορυφώνεται από το 1919 και το 1920 και στις περιοχές γύρω από Τραπεζούντα και στον ανατολικό Πόντο.
Ο ίδιος ο Κεμάλ έχει διακριθεί στη μάχη της Καλλίπολης, χαίρει εκτίμησης και καταφέρνει να συσπειρώσει τα απομεινάρια των τούρκων ατάκτων στο εσωτερικό της Ανατολίας. Ισχυροποιείται το 1921 με τις υπογραφές συνθηκών με τους συμμάχους μας κατά τον Α’ΠΠ και αργότερα και με τους μπολσεβίκους. Από το τέλος του 1921 μέχρι το Μάιο του 1922 έχουμε το δεύτερο μεγάλο κύμα των σφαγών στον Πόντο.
Βλάσης Αγζίδης. Διδάκτωρ Σύγχρονης Ιστορίας του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής σχολής ΑΠΘ
«Οι Έλληνες σε όλη την Οθωμανική Αυτοκρατορία, πριν την έναρξη των διωγμών, σε ήταν περίπου 2 με 2.2 εκατομμύρια. Στο χώρο του Πόντου ήταν περίπου 450.000. Στην επίσημη απογραφή του 1928 καταμετρήθηκαν, ως πρόσφυγες στην Ελλάδα, επισήμως, 1.2 εκατομμύρια. Υπολογίζεται ότι ο αριθμός των Ελλήνων που χάθηκαν στην περίοδο 1914-22, αυτών που αγνοείται η τύχη τους, είναι της τάξης των επτακοσίων, οκτακοσίων χιλιάδων, σε όλη την έκταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας».
Να υπογραμμίσουμε, ότι υπάρχει μια σημαντική διαφορά ανάμεσα στην γενοκτονία των Αρμενίων που συντελέστηκε και ολοκληρώθηκε μέσα σε λίγους μήνες και στην γενοκτονία των υπολοίπων χριστιανικών πληθυσμών, ιδιαίτερα των Ελλήνων της Ανατολής, η οποία είναι μια διαδικασία που ξεκινά από το 1913 ως το 1922, με κορύφωση σε δύο περιόδους, 1916-17 και 1920-1922.
Η «πρωτοτυπία» των Νεότουρκων στην Ιστορία ήταν ότι για πρώτη φορά στα σύγχρονα χρόνια, μια εξουσία, τελείως ψύχραιμα, επιλέγει εξαρχης, εντοπίζει και προγράφει τα θύματα, διαμορφώνει και διαχέει στους υπόλοιπους μια ιδεολογία μίσους, ακολουθεί μεθόδους κοινωνικού αποκλεισμού των στοχοποιημένων πληθυσμών, συγκροτεί και οργανώνει σε ήρεμους καιρούς παρακρατικούς μηχανισμούς που θα αναλάβουν δράση, όταν το επιτρέψουν οι γενικότερες συνθήκες.
Σημαντικό ρόλο στην υλοποίηση των διώξεων έχει και ο οθωμανικός στρατός, ο οποίος κατά τη διάρκεια του Α' ΠΠ συντάσσεται στο πλευρό των Κεντρικών Αυτοκρατοριών απέναντι στην Αντάντ και έχει εκπαιδευτεί και εξοπλιστεί από γερμανούς αξιωματικούς. Πρώτος στόχος να ακυρωθεί η δυνητική αντίδραση, καταρχήν του μειονοτικού πληθυσμού που μπορεί να πάρει όπλα, αλλά οι εκτοπίσεις δεν περιορίζονται μόνο σε άνδρες, λαμβάνουν τη μορφή μεγάλων από μεγάλες εθνικών εκκαθαρίσεων με θύματα και γυναικόπαιδα. Θα χτυπηθεί αρχικά ο δυτικός πόντος, ανατολικά της Τρίπολης, οι περιοχές Σαμψούντας, Μπάφρας, κ.τ.λ. με εκτεταμένες μετακινήσεις και πορείες «θανάτου» από τα παράλια στο εσωτερικό της Ανατολίας, με αποτέλεσμα τις κακουχίες, την πείνα, το θάνατο και τον εγκλεισμό όσων επιβίωσαν στα «αμελέ ταμπουρού».
Ο στόχος είναι η εκδίωξη, με βίαιες, απάνθρωπες πρακτικές , των χριστιανικών μειονοτήτων της ανατολής από τα εδάφη της αυτοκρατορίας, ανεξαρτήτως των ανθρωπιστικών συνεπειών.
Στη δεύτερη φάση, μετά την αποχώρηση των Ρώσων από τον ανατολικό Πόντο, την αποβίβαση του Μουσταφά Κεμάλ στη Σαμψούντα το 1919 και τη δημιουργία του στρατού του, οι εθνικές εκκαθαρίσεις με τη συμμετοχή και παρακρατικών μουσουλμανικών ομάδων θα ενταθούν και θα επεκταθούν σε όλη την έκταση του Πόντου, μέχρι και το 1923.
Βασίλειος Μεϊχανετζίδης. Μέλος της Διεθνούς Ένωσης Μελέτης Γενοκτονιών
Η «Διεθνής Ένωση Μελέτης Γενοκτονιών» έχει αποφανθεί από το 2007 ότι οι διώξεις που έλαβαν χώρα από το 1913-14 μέχρι το 1923 συνιστούν όντως γενοκτονία, όπως αυτή ορίζεται στο διεθνές δίκαιο. Με αυτή την άποψη συμφωνεί ένας αυξανόμενος αριθμός γενοκτονολόγων, νομικών και ιστορικών και αυτό συνιστά το πρώτο βήμα για την περαιτέρω αναγνώριση της γενοκτονίας.
Η γενοκτονία είναι νομικός, αλλά και ιστοριογραφικός όρος, γιατί έχει εισαχθεί στην ιστοριογραφία ως τέτοιος, επειδή εκφράζει κατά τρόπο ακριβή ένα συγκεκριμένο γεγονός που είναι η γενοκτονία ενός λαού.
Όταν συντελέσθηκαν τα γεγονότα αυτά, ο όρος «γενοκτονία», τουλάχιστον στη μορφή που του έδωσε ο Λέμκιν, μπορεί να μην υπήρχε σε αυτή τη μορφή, υπήρχε όμως στις γερμανικές γλώσσες με την ίδια ακριβώς σημασία. Ο Λέμκιν, ο οποίος επινόησε τον όρο και τον εισήγαγε στο διεθνές ποινικό δίκαιο, με τη σύμβαση του ΟΗΕ το 1948 βασίστηκε στα προηγούμενα, κατά Αρμενίων και Ελλήνων στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και κατά των Εβραίων στο Β’ΠΠ, για να ορίσει την έννοια του συγκεκριμένου εγκλήματος. Και μας το λέει αυτό ο ίδιος.
Η αναγνώριση μιας γενοκτονίας είναι ένα περίπλοκο γεγονός. Προηγείται η επιστημονική αναγνώριση και ακολουθεί ενδεχομένως η πολιτική αναγνώριση, κοινοβουλίων, πολιτικών φορέων και διεθνών οργανισμών. Η σημαντικότερη αναγνώριση είναι η επιστημονική γιατί σε αυτή βασίζεται η πολιτική αναγνώριση που έρχεται κατόπιν. Αυτό έγινε πιο φανερό, στην περίπτωση των Αρμενίων. Αυτοί που μελετούν την αρμενική γενοκτονία διαβλέπουν ότι ίδια πράγματα συνέβησαν την ίδια εποχή και αργότερα και στους έλληνες τις Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Η πολιτική αναγνώριση έχει καταρχήν σημασία ηθική. Και είναι πάρα πολύ σημαντική και απαραίτητη, στη συγκεκριμένη περίπτωση, διότι ο θύτης, η Τουρκία, είναι και αμετανόητος κα δυνητικά επιρρεπής στην επανάληψη του εγκλήματος. Επειδή, λοιπόν, το 1918 με την ήττα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ή αργότερα το 1923, δε συστήθηκαν διεθνή δικαστήρια για να δικάσουν την Τουρκία για τα εγκλήματα που διέπραξε, από τον Α’ΠΠ, μέχρι το 1923 και παραμένει εκ τούτου ατιμώρητη και χωρίς μεταμέλεια έρχεται η διεθνής κοινότητα να επανορθώσει, εν μέρει, δια της πολιτικής αναγνώρισης της γενοκτονίας, τις συνέπειες της γενοκτονίας. Διότι οι συνέπειες της γενοκτονίας παραμένουν αθεράπευτες.
Η Τουρκία δεν ακολούθησε το πρότυπο της Γερμανίας, όπως όφειλε να ακολουθήσει. Εκ τούτου είναι απαραίτητο να συνεχιστεί η διαδικασία αναγνώρισης και διεθνοποίησης της γενοκτονίας, ώστε ο θύτης να μην παραμένει παντελώς ατιμώρητος.
Νίκος Μιχαηλίδης. Κοινωνικός Ανθρωπολόγος, Λέκτορας στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον
«Το έγκλημα της γενοκτονίας συντελέστηκε από οθωμανικές παρακρατικές ομάδες και τμήματα του οθωμανικού στρατού κυρίως, με τη συμμετοχή μιας πολύ ιδιαίτερης οργάνωσης «Τεσκιλάτ-ι-Μαχουσά», της μυστικής υπηρεσίας (ελεγχόμενης από το Κομιτάτο Ένωσης και Προόδου) της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας εκείνης της περιόδου. Στόχος ήταν να εντοπίσει που ζούσαν χριστιανικοί, ελληνικοί και αρμενικοί πληθυσμοί, ώστε να εκδιωχθούν και να εξαφανιστούν από την περιοχή.
Οθωμανοί αξιωματούχοι σχεδίαζαν ήδη από τα τέλη του 19ου αι. – έχουμε νεώτερες μελέτες που έρχονται στο φως της δημοσιότητας και από νέους τούρκους ιστορικούς – να εκδιώξουν ολόκληρο τον ελληνικό πληθυσμό, μετά την ίδρυση του πρώτου ανεξάρτητου ελληνικού κράτους, το 1930. Σχεδίαζαν να εκδιώξουν τον ελληνικό πληθυσμό ακόμη και από την Αίγυπτο. Για διαφόρους λόγους αυτό το σχέδιο δεν υλοποιήθηκε, αλλά είναι πολύ σημαντικό να το έχουμε υπόψη μας, γιατί δείχνει τη γενοκτονική πρόθεση που διαμορφώθηκε σταδιακά ως αντίληψη.
Θεώρησαν ότι οι Έλληνες θα γίνουν εργαλείο των δυτικών στα εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και θεώρησαν σκόπιμο να τους εκδιώξουν όχι μόνο από τον Πόντο, αλλά και από τη Θράκη, τη Μακεδονία, από την Αίγυπτο από όλα τα εδάφη που ζούσαν ελληνικές κοινότητες.
Η τουρκική αστική τάξη δημιουργήθηκε σε μεγάλο βαθμό από την περιουσία των εκδιωχθέντων Ελλήνων και Αρμενίων. Πολλοί μεγάλοι τουρκικοί επιχειρηματικοί όμιλοι, όπως τους γνωρίζουμε σήμερα, έχουν τις ρίζες τους στη γενοκτονία των χριστιανικών πληθυσμών στην εκδίωξη και στην κατάχρηση του πλούτου από τους χριστιανικούς πληθυσμούς. Έχει τη και αυτό τη σημασία του.
Δημιουργήθηκε ο «μύθος» του τουρκικού απελευθερωτικού αγώνα. Στην ουσία δεν υπήρξε απελευθερωτικός αγώνας, αυτό που υπήρξε ήταν μια πολιτική γενοκτονίας και διώξεων των χριστιανικών πληθυσμών. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι συγκροτήθηκαν οι λεγόμενες ομάδες «τουρκικής αυτοάμυνας» μόνο στις περιοχές που ζούσαν χριστιανικοί πληθυσμοί, πουθενά αλλού στην Ανατολία δεν υπήρξε κάτι τέτοιο.
Ο Κεμάλ Ατατούρκ, ως κομμάτι αυτού του νεοτουρκικού κινήματος, του «Κομιτάτου Ένωση και Πρόοδος» κατάφερε να κινητοποιήσει, χρησιμοποιώντας το μουσουλμανικό σουνιτικό ένστικτο, σημαντικά τμήματα του μουσουλμανικού πληθυσμού τα οποία γειτόνευαν με χριστιανικούς πληθυσμούς και να τους χρησιμοποιήσει ως εργαλεία για την εξόντωση των χριστιανικών πληθυσμών.
Δυστυχώς, η κυρίαρχη αντίληψη σήμερα στην Τουρκία είναι ότι η ίδια υπήρξε θύμα του λεγόμενου δυτικού ιμπεριαλισμού κι όχι θύτης και αυτό ερμηνεύει και τη συμπεριφορά της προς άλλους, ιδιαίτερα τους πρώην υποτελείς λαούς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Φανταστείτε, την ίδια οπτική και συμπεριφορά να είχαν άλλες πρώην δυτικές αυτοκρατορίες προς τους πρώην αποικιοκρατούμενους τους; Κάτι τέτοιο σήμερα είναι αδιανόητο.
Θεωρώ, ότι η αναγνώριση της γενοκτονίας και από ελληνικής πλευράς - αναφορικά με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις - χρειάζεται μια νέα προσέγγιση, η οποία θα ενσωματώνει το ζήτημα της γενοκτονίας και θα το κάνει θεμελιώδες στις σχέσεις στην Ανατολική Μεσόγειο, ως ζήτημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δημοκρατίας και προοπτικής συνεργασίας.
Το γεγονός, ότι μέχρι στιγμής η Τουρκία δεν έχει πιεστεί να αναγνωρίσει αυτό το έγκλημα σημαίνει ότι ουσιαστικά ότι έχουμε μια αναπαραγωγή της πολιτικής κουλτούρας της βίας και των διώξεων. Η προώθηση του ζητήματος αναγνώρισης της γενοκτονίας μέσα στην ίδια την τουρκική κοινωνία και στο εξωτερικό θα συμβάλει καθοριστικά στην αλλαγή και στη φιλελευθεροποίηση της κυρίαρχης τουρκικής πολιτικής κουλτούρας, που είναι μια κουλτούρα επεκτατισμού και κρατικής βίας, όχι μόνο έναντι των γειτόνων, αλλά και των ίδιων των πολιτών της χώρας.
Βαθύτατα πιστεύω ότι αν καταφέρουμε και προωθήσουμε το αίτημα της αναγνώρισης της γενοκτονίας θα αλλάξει αυτή η πολιτική κουλτούρα και η πολιτική συμπεριφορά του τουρκικού κράτους, όχι μόνο έναντι της Ελλάδας και της Κύπρου, αλλά και στο εσωτερικό. Θα είναι ένα σημαντικό λιθαράκι προς τον εκδημοκρατισμό αυτής της χώρας και επομένως στη βελτίωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων.
Το Χρονικό της Γενοκτονίας
1908: Κίνημα των Νεότουρκων στην οθωμανική Θεσσαλονίκη. Οι εθνικιστές ηγέτες (Κεμάλ - Ενβέρ – Ταλάτ) υποσκελίζουν το σουλτάνο Αμπτούλ Χαμίτ και αναλαμβάνουν τον πολιτικό έλεγχο της αυτοκρατορίας.
1910: Αυταρχικά, κατασταλτικά μέτρα κατά των χριστιανικών κοινοτήτων της αυτοκρατορίας
1911: Σε συνέδριο του «Κομιτάτου Ένωση και Πρόοδος» των Νεότουρκων κυριαρχεί το σύνθημα: «Η Τουρκία στους Τούρκους»
1913: Οργανώνεται από τους Νεότουρκους το «Γραφείο Εγκατάστασης Φυλών και Μεταναστών» και ιδρύεται η μυστική υπηρεσία (Teskilat i-mahsusa)
1914: Έναρξη του Α’ ΠΠ. Οι πρώτες μαζικές διώξεις κατά Ελλήνων στην Ανατολική Θράκη. Πογκρόμ στη Δυτική Μικρά Ασία και η σφαγή της Φώκαιας. Ρωσοτουρκικός Πόλεμος. Έξαρση του τουρκικού εθνικισμού, συσπείρωση του μουσουλμανικού στοιχείου.
1915: Καλούνται στην Κωνσταντινούπολη και εξοντώνονται οι πρόκριτοι των Αρμενίων. Η Γενοκτονία των Αρμενίων ολοκληρώνεται σε λίγους μήνες.
1916 - 1917 : Πορείες «θανάτου» στο εσωτερικό της Ανατολίας από τον οθωμανικό δυτικό Πόντο (Σαμψούντα, Μπάφρα, κ.α) και απώλειες χιλιάδων χριστιανών - αντρών, γυναικών και παιδιών - από τις κακουχίες, το κρύο και την πείνα. Τάγματα καταναγκαστικής εργασίας (Αμελέ Ταμπουρού). Ο ανατολικός Πόντος υπό ρωσική κυριαρχία. Οκτωβριανή Επανάσταση στη Ρωσία και λήξη ρωσοτουρκικού πολέμου
1918: Λήξη Α’ ΠΠ. Η ηγεσία των Νεότουρκων παραδίδεται στους συμμάχους της Αντάντ. Αποχώρηση Ρώσων από τον ανατολικό Πόντο και τον Καύκασο
1919: Αποβίβαση του ελληνικού στρατού στη Σμύρνη. Αναχώρηση από Κωνσταντινούπολη στις 15 Μαΐου και άφιξη στις 19 Μαΐου του Μουσταφά Κεμάλ Πασά στη Σαμψούντα, με αποστολή την «ειρήνευση» από τη δράση ομάδων ατάκτων. Αυτονόμηση του από την Υψηλή Πύλη και συνάντηση του στη Χάμσα, στις 29 Μαΐου, με τον Τοπάλ Οσμάν.
1920: Συνθήκη των Σεβρών. Ανατολική Θράκη και Σαντζάκι της Σμύρνης υπό όρους, σε ελληνικό έλεγχο, ο Πόντος εξαιρείται των ρυθμίσεων.
1920-1922 : Από την περιοχή της Βιθυνίας ξεκινούν σε όλο τον Πόντο σφαγές, λεηλασίες, καταστροφή χριστιανικών χωριών από παρακρατικές νεοτουρκικές ομάδες. Δεκάδες χιλιάδες Πόντιοι και Αρμένιοι φεύγουν να σωθούν προς τη Σοβιετική Αρμενία και προς τους υπό γαλλικό έλεγχο Συρία και Λίβανο.
1922: Μικρασιατική καταστροφή. Ο ελληνικός στρατός ηττάται στον Σαγγάριο, φλέγεται η Σμύρνη.
1923: Συνθήκη της Λωζάννης. Ανταλλαγή πληθυσμών, προσφυγιά
