Γιατί άλλαξαν τα καπάκια στα πλαστικά μπουκάλια – Η οδηγία της ΕΕ

Εδώ και μερικούς μήνες έχουν αλλάξει στα πλαστικά μπουκάλια μιας χρήσης, τα καπάκια. Μία αλλαγή που είναι προς όφελος του περιβάλλοντος αλλά κάνει πιο δύσκολη τη ζωή των καταναλωτών. Τα καπάκια είναι έτσι σχεδιασμένα ώστε να μην αφαιρούνται από την υπόλοιπη συσκευασία. Η συγκεκριμένη αλλαγή, δυσκόλεψε τους καταναλωτές κυρίως στο κλείσιμο του μπουκαλιού κάνοντας λόγο για δύσχρηστα πλαστικά μπουκάλια.

Ωστόσο, δεν πρόκειται για κάποια πρωτοβουλία των εταιρειών, που θέλει να δυσκολέψει τους καταναλωτές αλλά για μια οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης από το 2019 η οποία θα πάρει υποχρεωτική χροιά από τον Ιούλιο του 2024. Συγκεκριμένα η οδηγία 2019/904 της Ε.Ε. που αναφέρει πως τα καπάκια θα πρέπει να είναι προσαρτημένα σε όλα τα δοχεία ποτών χωρητικότητας έως και τρία λίτρα. Η νέα οδηγία, όπως ανέφερε και η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει στόχο να αποτρέψει το 10% των πλαστικών απορριμμάτων που εντοπίζονται σε ευρωπαϊκές παραλίες.

Ο κανονισμός της Ε.Ε. για την παραγωγή Caps & Closures αναφέρει: «Τα πλαστικά πώματα και καπάκια που χρησιμοποιούνται για δοχεία ποτών είναι μεταξύ των πλαστικών ειδών μιας χρήσης που συναντώνται συχνότερα ως απορρίμματα στις παραλίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επομένως, η διάθεση στην αγορά πλαστικών δοχείων αναψυκτικών μίας χρήσης θα πρέπει να επιτρέπεται μόνο εάν συμμορφώνονται με ορισμένες απαιτήσεις σχεδιασμού προϊόντος, προκειμένου να μειωθούν σημαντικά οι εισροές πλαστικών κλεισίματος και καπακιών δοχείων στο περιβάλλον, συμπεριλαμβανομένης της δυνατότητας ανακύκλωσης, τις απαιτήσεις για τις συσκευασίες που ορίζονται στο παράρτημα II της οδηγίας 94/62/ΕΚ.».

Οι απαιτήσεις για το σχεδιασμό και τη λειτουργία των προσδεδεμένων καπακιών που προκύπτουν από τον παρόντα κανονισμό βρίσκονται ακόμη υπό καθορισμό και επί του παρόντος μπορούν να συνοψιστούν ως εξής:

• Το πώμα πρέπει να είναι συμβατό με τα υπάρχοντα σχέδια.
• Ο αντίκτυπος στον τελικό πελάτη θα πρέπει να διατηρείται όσο το δυνατόν χαμηλότερος, δηλαδή να μην μειώνεται η άνεση χρήσης.
• Τα κλεισίματα να είναι συμβατά με τον υπάρχοντα εξοπλισμό πλήρωσης.

• Τα πώματα συνδέονται με το δοχείο καθ’ όλη τη διάρκεια του κύκλου ζωής του προϊόντος μέχρι την ανακύκλωση.
• Τα υλικά για το δεμένο καπάκι δεν αλλάζουν.
• Ο αντίκτυπος στις υπάρχουσες γραμμές παραγωγής θα πρέπει να ελαχιστοποιηθεί και η παραγωγή δεν θα πρέπει να μειωθεί.

• Πρέπει να διασφαλίζεται 15 φορές το άνοιγμα και το κλείσιμο του καπακιού χωρίς απώλεια λειτουργίας.

Υπάρχουν δύο παραλλαγές που κυριαρχούν στο σχεδιασμό των δεμένων καπακιών, σύμφωνα με το engelglobal.com:

• Το «σχέδιο λάσο» αναφέρεται σε καπάκια που συνδέονται με το μπουκάλι με ταινία δύο μερών. Το καπάκι συνδέεται με την επάνω ταινία και το μπουκάλι στην κάτω ταινία. Αυτός ο σχεδιασμός είναι σχετικά εύκολος στην εφαρμογή με τα υπάρχοντα εργαλεία, συνήθως μόνο τα ρυθμιστικά χρειάζεται να επεξεργαστούν ξανά.
• Ο «σχεδιασμός άρθρωσης», από την άλλη πλευρά, επιτρέπει τη μόνιμη σύνδεση του καπακιού και του δοχείου μέσω ενός μεντεσέ, ο οποίος προαιρετικά επιτρέπει επίσης τη στερέωση του καπακιού σε μια καθορισμένη θέση. Η χρήση των υπαρχόντων εργαλείων είναι πρακτικά αδύνατη.

Παρόλο που δεν υπάρχει νομική υποχρέωση μέχρι στιγμής, τα καπακιών που παραμένουν συνδεδεμένα με το μπουκάλι κυκλοφορούν στην αγορά εδώ και αρκετό καιρό.

newsbeast