Επίσης με έντονο τρόπο αντέδρασε η Ομοσπονδία Σωφρονιστικών Υπαλλήλων Ελλάδος στο δημοσίευμα του Πρωτου Θέματος σύμφωνα με το οποίο “με έγκριση της διοίκησης των φυλακών, προσωπική εργασία κρατουµένων που ελπίζουν µε αυτόν τον τρόπο σε καλύτερη µεταχείριση, αλλά και χρήµατα του Ελληνικού Δηµοσίου που υποτίθεται ότι πασχίζει να κόψει δαπάνες, οι Φυλακές Κορυδαλλού απέκτησαν τη δική τους πισίνα”.
Διαβάστε αναλυτικά:
Με έκπληξη αλλά και προβληματισμό, είδαμε και διαβάσαμε ρεπορτάζ που αναφέρονται σε… SPA το οποίο κατασκευάστηκε με χρήματα του ελληνικού δημοσίου στο Ψυχιατρείο Κρατουμένων των Φυλακών Κορυδαλλού.
Η έκπληξη αναφέρεται στη σωρεία των ανακριβειών που περιλαμβάνουν οι αναφορές σε μια προσπάθεια εξανθρωπισμού του περιβάλλοντος χώρου (με αντίκτυπο στη διάθεση και την προσπάθεια αποκατάστασης της όποιας ψυχικής ισορροπίας των κρατουμένων) και ο προβληματισμός στην σκοπιμότητα όσων είδαν το φως της δημοσιότητας και δεν ανταποκρίνονται ούτε κατά διάνοια στην αλήθεια.
Για ότι έχει κατασκευασθεί στο «νεκρό» προαύλιο ( πρώην σκουπιδότοπος) του ψυχιατρείου, το ελληνικό δημόσιο, ο δοκιμαζόμενος λαός μας, δηλαδή, δεν έχει καταβάλει ούτε ένα ευρώ! Όλα έγιναν με την εργασία των κρατουμένων-εργαζομένων και τα λίγα χρήματα που απαιτήθηκαν για τα υλικά καταβλήθηκαν από την ΟΣΥΕ την πρωτοβάθμια ένωση των υπάλληλων του ψυχιατρείου και χορηγούς.
Είναι να απορεί κανείς, με τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεται η προσπάθειά μας να αναβαθμίσουμε τις συνθήκες κράτησης στο Ψυχιατρείο. Καλούμεθα να απολογηθούμε επειδή προσπαθήσαμε να αλλάξουμε τα πράγματα προς το καλύτερο, να πάμε, δηλαδή, κάποια βήματα μπροστά την κοινωνία των φυλακών, να μη βλέπουμε πλέον τους κρατουμένους σαν αριθμούς και να «δικαιολογείται» κάθε χρόνο συγκεκριμένος αριθμός αυτοκτονιών.
Στο τελευταίο φύλλο της εφημερίδας της ΟΣΥΕ «Οιονεί κρατούμενος», δημοσιεύεται εκτενές ρεπορτάζ από φυλακές της Νορβηγίας. Καλό θα ήταν οι ρεπόρτερ που ασχολήθηκαν με την προσπάθειά μας να δώσουμε στους κρατουμένους-νοσηλευόμενους την αίσθηση ότι κάποιος τους υπολογίζει και τους σκέπτεται, να βρουν την εφημερίδα μας και να δουν τι σημαίνει πρόοδος και εξέλιξη στον τομέα των φυλακών και του σωφρονιστικού συστήματος.
Τι κάναμε εμείς; Ότι έκανε το κράτος, πριν από χρόνια, με τη ΜΟΜΑ, πριν παραδοθεί η χώρα στους «εθνικούς» εργολάβους και τα μεγαλοσυμφέροντα. Χωρίς να δαπανηθεί δεκάρα από τον κρατικό κορβανά, προσπαθούμε να αλλάξουμε τη φυλακή-κάτεργο, προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε τον κρατούμενο ως συνάνθρωπο και όχι ως υποπόδιο. Είναι λάθος αυτό; Αν είναι, να το πληρώσουμε.
Αρνούμαστε όμως να δεχτούμε ότι οι φυλακές πρέπει να είναι ένας χώρος με σήμα κατατεθέν τα κάγκελα και μόνο αυτά. Φυσικά, δεν θα ασχοληθούμε με τα ψέματα των ρεπορτάζ, περί «αποδράσεων», περί «πισίνας» (η χρήση καθορίζει τον χώρο) και «νυχτερινής κολύμβησης» που υπαγόρευσαν κάποια υποκείμενα των μανδρών….
Θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για φυλακές ανθρώπινες, για χώρους σωφρονισμού και προθαλάμους επανένταξης και όχι κολαστήρια και αποθήκες ψυχών. Μακάρι να μπορούσε το κράτος να κάνει αυτά που οφείλει για τον χώρο των φυλακών ,για τους κρατούμενους και τους εργαζόμενους σ’ αυτές.
Εμείς, χωρίς επαναλαμβάνουμε, να βάλει ούτε μία δεκάρα το δημόσιο, φτιάξαμε μια μικρογραφία χωριάτικης αυλής, με διάφορα ζώα και πτηνά κυρίως από την ελληνική πανίδα, μια ανάσα ψυχής και όχι αναψυχής.
Ας αναλύσουν οι πολέμιοι αυτής της προσπάθειάς μας τη λέξη «Ψυχιατρείο» και μετά ας προσπαθήσουν να ασχοληθούν με την έννοια «Φυλακές» και «Σωφρονισμός».
Ο μακαριστός Χριστόδουλος έλεγε ότι ο φθόνος είναι το εθνικό μας γνώρισμα. Δυστυχώς, είχε δίκιο, αλλά αν κάθε προσπάθεια να πάει ο καθένας μπροστά τον χώρο που υπηρετεί σταματούσε στον τοίχο του φθόνου, η χώρα θα είχε παραδοθεί σε ακόμα χειρότερα χέρια από αυτά των δανειστών της.
Δυστυχώς, αυτός ο χώρος, ψυχής και όχι αναψυχής, όπως προείπαμε, δεν είναι ακόμα προσβάσιμος στους κρατουμένους, ει μη μόνον οπτικώς. Βρίσκεται έμπροσθεν της εισόδου του καταστήματος και είναι απόλυτα οριοθετημένος με φράχτες. Παραπλεύρως από αυτόν διέρχονται η πάσης φύσεως επισκέπτες του καταστήματος , ιατροί, δικηγόροι, άλλοι επιστήμονες, παράγοντες της δημόσιας ζωής καθώς και οι συγγενείς των κρατουμένων.
Φιλοδοξία μας είναι όταν ολοκληρώσουμε την προσπάθειά μας με την προσθήκη μιας μικρογραφίας εκκλησίας ,του Παρθενώνα, μιας «κούνιας» κι ενός «μύλου», να ζητήσουμε από το Υπ. Δικαιοσύνης και ελπίζουμε να το εγκρίνει, ο χώρος αυτός, να γίνει χώρος συνάντησης για τους κρατουμένους κυρίως του α’ και β’ ορόφου, όταν θα έχουν επισκεπτήριο με τα παιδιά τους, ηλικίας κάτω των 10 ετών.
Η μεγαλύτερη ανταμοιβή και έπαινος ήταν για μας τα λόγια ενός κρατουμένου, που μας είπε: «Σας ευχαριστώ γι αυτό που κάνατε. Είχα να ξυπνήσω με τη λαλιά του κόκορα, απ’ όταν ήμουνα παιδάκι».
Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε, γνωρίζοντας ότι δεν θα εισπράξουμε επαίνους, άλλωστε, ότι καλό έγινε σ’ αυτή τη χώρα, έγινε πάντα με πόνο ψυχής και κόστος.
Αναζητώντας τη σκοπιμότητες που οδήγησαν στην δημοσίευση αυτού του άρθρου θα ήταν δειλία, τουλάχιστον λάθος μας να μην πούμε πως νιώθουμε. Ως εργαζόμενοι στο Ψυχιατρείο θα επικαλεστούμε τα λόγια ενός μεγάλου ψυχιάτρου, του R. Stoller: «Η διαστροφή μας βοηθά να κατευθύνουμε το φθονερό μας μίσος στα πιο γαλήνια ρέματα της φαντασίας. Την θρησκεία, την τέχνη, την πορνογραφία και το ονειροπόλημα». Εμείς θα προσθέταμε και τη δημοσιογραφία αυτού του τύπου.
"Cet animal est tres mechant; quand on l'attaque, il se defend"( Michel Foucault, Η ιστορία της τρέλας),
Αυτό το ζώο είναι πολύ κακό, όταν του επιτίθενται αμύνεται.
Δημοσιοκεκράχτες καληνύχτα σας!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου