Στις απολογίες τους οι εννέα συλληφθέντες, όλοι Αιγύπτιοι δηλώνουν αθώοι. Υποστηρίζουν ότι και οι ίδιοι πλήρωσαν υπέρογκα ποσά και κατονομάζουν ένα συγκεκριμένο πρόσωπο ομοεθνή τους. Ένας από τους φερόμενους ως διακινητές υποστήριξε «είμαι αθώος, με κατηγορούν επειδή γνώριζα τον καπετάνιο». Ένας άλλος εξηγεί πως προσπαθούσα να βάλω τάξη στο κατάστρωμα γιατί είμασταν πολλά άτομα και γίνονταν φασαρίες. Δεν είμαι μέλος κυκλώματος. ό,τι έκανα το έκανα μόνος μου προκειμένου να βοηθήσω για να έχουμε ένα ήρεμο ταξίδι»
Οι μαρτυρίες για τις δραματικές στιγμές της διάσωσης των ναυαγών του μοιραίου σκάφους, συγκλονίζουν και αποκαλύπτουν τις εφιαλτικές στιγμές ανοιχτά της Πύλου. Οι έρευνες για τον εντοπισμό αγνοουμένων συνεχίζονται, όμως οι διασώστες ανασύρουν μόνο σορούς. Στο μεταξύ, σοκάρει η αποκάλυψη ότι η οικογένεια θύματος πούλησε το σπίτι της, ώστε να του δώσει τα χρήματα για το μοιραίο ταξίδι.
Ο Μοσίν από το Πακιστάν, στις 9 Ιουνίου επιβιβάστηκε στο μοιραίο σαπιοκάραβο και έκτοτε αγνοείται. Απαρηγόρητοι οι συγγενείς του ακούν και ξανακούν τα τελευταία του λόγια.
«Γεια σας! Τι κάνετε; Ευτυχώς επιβιβαστήκαμε στο σκάφος. Σας παρακαλώ, μην πείτε τίποτα σε κανέναν. Πρώτα ο θεός, θα επικοινωνήσω μαζί σας, όταν φτάσω εκεί».
Σε 11 δευτερόλεπτα, τους χαιρέτησε, πριν οι δουλέμποροι του αρπάξουν το κινητό από τα χέρια. Η οικογένειά του πούλησε το σπίτι της, για να εξασφαλίσει ένα καλύτερο μέλλον στο Μοσίν, ένα μέλλον που δεν ήρθε ποτέ…
«Δεν είχαμε άλλη επιλογή, από το να μιλάμε με το διακινητή, για να έχουμε επικοινωνία μαζί του. Έτσι μάθαμε ότι δε θα πήγαινε στην Ευρώπη με αεροπλάνο, αλλά παράνομα με βάρκα. Ο Μοσίν μας είπε: “Είμαι παγιδευμένος, δεν έχω άλλη επιλογή από το να τους ακολουθήσω» λέει συγγενής αγνοούμενου.
Για πρώτη φορά από το πολύνεκρο ναυάγιο, ένας από τους 95 διασωθέντες, βρίσκει το κουράγιο και μιλά στην τηλεοπτική κάμερα.
«Ήμασταν 5 ημέρες στη θάλασσα. Το πλοίο είχε 2 πατώματα, ήταν τόσο γεμάτο, που ο ένας ήταν πάνω στον άλλο. Κάτω κάτω ήταν οι γυναίκες και τα παιδιά. Έμεινα στο νερό 3 ώρες. Προσπάθησα να κολυμπήσω και με τη βοήθεια του θεού, τα κατάφερα. Κάποιοι άνθρωποι προσπάθησαν να επιβιώσουν, ζήτησαν βοήθεια, αλλά κουράστηκαν και δεν άντεξαν» λέει ο Μουχάμετ Χουσάρι.
Όσο για το πώς νιώθει σήμερα δηλώνει “Δεν ξέρω, δεν έχω το μυαλό μου αυτή τη στιγμή, δεν ξέρω πώς να νιώσω”.
Συγκλονιστικές είναι και οι αφηγήσεις των μελών του πληρώματος του Λιμενικού. Την αποφράδα νύχτα της 14ης Ιουνίου κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν έναν εφιάλτη.
«Υπήρχαν πτώματα και ζωντανοί παντού. Ήταν πολύ επικίνδυνα, έπρεπε να πλησιάσεις κοντά για να γίνει η διάσωση, αλλά πολύ προσεχτικά ώστε να μην περάσεις από πάνω τους και τους τραυματίσεις».
Το πλοίο χάθηκε σε ένα λεπτό. Γέμισε η θάλασσα ανθρώπους. Επικράτησε πανικός. Φωνές, ουρλιαχτά, έκλαιγαν.
Όπως λένε άνθρωποι στο στενό περιβάλλον όσων βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή του καθήκοντος, ακόμα και σήμερα βλέπουν μπροστά τους τους ανθρώπους που χάθηκαν στα νερά της Μεσογείου.
«Έκλαιγαν και μας φίλαγαν τα πόδια. Κάποιοι πνίγηκαν αμέσως, δεν ήξεραν κολύμπι. Άλλοι απεγκλωβίστηκαν αλλά ήταν ήδη αργά. Εμείς ανεβάσαμε 45 σορούς».
Οι επιζήσαντες ναυαγοί, που θα ολοκληρώσουν την υποβολή αιτήσεων ασύλου, θα μεταφερθούν άμεσα σε μόνιμη δομή φιλοξενίας.
ertnews
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου