«Τη μητέρα μου χτύπησε το θερμικό κύμα στη γωνία του σπιτιού. Τη χτύπησε η φωτιά, δεν πρόλαβε… Ήταν 46 ετών, νεότατη, θα μπορούσε να τρέξει αν είχε ειδοποιηθεί. Στη γωνία του σπιτιού ήταν το πτώμα της, δεν είχε προλάβει να πάρει τίποτα μαζί της…» κατέθεσε η Αγγελική Γαβάκη.
Κλαίγοντας, η μάρτυρας ανέφερε ότι η μητέρα της δεν είχε την οποιαδήποτε βοήθεια και θα μπορούσε να είχε γλιτώσει εάν υπήρχε ενημέρωση.
«Γιατί δεν τους είπε κανείς τίποτα; Γιατί δεν ενημέρωσε κανείς; Ένα τέταρτο νωρίτερα να είχε ενημερωθεί, θα είχε γλιτώσει, χάθηκε έτσι μια ζωή και πόσες άλλες… Μακάρι να αποδοθεί δικαιοσύνη. Ήταν άδικο να πεθάνει με αυτόν τον τρόπο. Σε κανέναν δεν αξίζει αυτό… Δεν πρόλαβε να βγει από το σπίτι…» είπε η μάρτυρας.
«Οι ψαράδες μάς έσωσαν…»
Την ευγνωμοσύνη τους στους ψαράδες οι οποίοι με τα καΐκια τους περισυνέλεγαν τους ανθρώπους που βρίσκονταν επί ώρες στη θάλασσα εξέφρασαν πυρόπληκτοι και συγγενείς θυμάτων.
«Οι ψαράδες μάς έδωσαν υψηλό μάθημα ανθρωπιάς. Περισυνέλεξαν την κόρη μου. Πήγα να τους ευχαριστήσω και δεν δέχθηκαν ούτε ένα συμβολικό αντίτιμο» κατέθεσε ο Δημοσθένης Βονικόπουλος, ο οποίος έχασε τον αδελφό του.
«Η κόρη μου δεν μπορεί να δει ούτε φωτιά σε τζάκι. Δεν ήθελε να είναι εδώ μάρτυρας, ούτε εμείς. Η γυναίκα μου ήταν από τους τελευταίους που έφυγε από την παραλία και είδε τα μύρια όσα. Έπρεπε να είχε ειδοποιηθεί ο κόσμος να έχει φύγει εγκαίρως να υπήρχε μια οργάνωση. Ούτε καμπάνες, ούτε σειρήνες, έγιναν λάθη, δεν έκαναν τα αναγκαία για να σωθεί ο κόσμος» τόνισε ο μάρτυρας.
«Καμένοι κολυμπούσαν επί ώρες…»
Η σύζυγός του, Ελένη Μουσικού, κατέθεσε τις αγωνιώδεις προσπάθειες που έκανε να βρει την κόρη της.
«Μπήκα στη θάλασσα και άρχισα να ψάχνω το παιδί μου. Να φωνάζω με όλες μου τις δυνάμεις. Δεν μπορούσα να το βρω. Πεντακόσια άτομα ήταν εκεί… Κολυμπούσα τέσσερις ώρες. Όταν βγήκα στην ακτή, μας πήρε το θερμικό κύμα και μας έκαιγε τα μαλλιά. Δεν μπορούσαμε να αναπνεύσουμε, μαυρίσαμε. Δυστυχώς ζήσαμε τραγικές καταστάσεις. Το παιδί μου βγήκε από την άλλη πλευρά. Κολυμπούσε τρεις-τέσσερις ώρες. Πυροσβεστική, αστυνομία, περιφέρεια δεν υπήρχε. Δήμος πουθενά, ενημέρωση καμία. Ο κόσμος πανικόβλητος. Κολυμπούσανε και βγαίναμε λίγο έξω να αναζητάμε τους ανθρώπους μας. Υπήρχαν καμένοι που “κολυμπούσαν”… Όταν βγήκαμε στη Ραφήνα, δεν υπήρχε ούτε ένα λεωφορείο. Προσπαθούσαμε ο ένας με τον άλλον. Δεν είχα τίποτα μαζί μου… Με έψαξε και με βρήκε μια ξαδέλφη μου, η οποία επέστρεφε από την Τήνο» ανέφερε η μάρτυρας.
naftemporiki
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου