Όπως αναφέρει το ρεπορτάζ του patrisnews.gr, τη στιγμή που οι ασθενείς παλεύουν για τη ζωή τους, οι δυνάμεις τους, όταν χρειάζεται να κάνουν 200 -τουλάχιστον- χιλιόμετρα για να μεταβούν στην Πάτρα με το λεωφορείο, τους εγκαταλείπουν, μαζί με κάθε ελπίδα.
Πριν λίγες ημέρες, ένας ασθενής, λιποθύμησε στον δρόμο, μέσα στη βροχή. «Σηκωτό τον πήγαμε μέχρι το νοσοκομείο», λέει ο κ. Σοφός, που εδώ και 3,5 χρόνια πηγαίνει στην Πάτρα για την θεραπεία του.
«Ζούμε ένα μικρό θάνατο», λέει ο Σπύρος Δημητρακόπουλος, βιώνοντας την ταλαιπωρία του ασθενή πατέρα του, εδώ και 3 περίπου χρόνια.
«Ξυπνάω ξημερώματα και γυρίζω στο Λάλα βράδυ», λέει ο κ. Σπηλιόπουλος που εδώ και 3,5 χρόνια, μεταβαίνει στην Πάτρα με το λεωφορείο για τη θεραπεία του. «Θέληση υπάρχει και κάποιος να ενδιαφερθεί πραγματικά», συμπληρώνει ο κ. Παντζόπουλος, που τα τελευταία 2 χρόνια κάνει το ίδιο «δρομολόγιο» στην Πάτρα μεταφέροντας τον ασθενή πατέρα του.
Ακόμα και το εισιτήριο μετ’ επιστροφής Πύργος – Πάτρα υπερβαίνει το ποσό που «δικαιολογεί» το Υπουργείο για τη μετακίνησή τους. Αλλά, ακόμα και αυτό, είναι «πταίσμα», μπροστά στην ταλαιπωρία της συνολικής μετακίνησης για να κάνουν τη θεραπεία τους, που διαρκεί 10-20 λεπτά το πολύ, λένε οι ασθενείς στην εφημερίδα «Πατρίς».
Ξυπνούν χαράματα για να φύγουν στις 5:00 το πρωί, τις περισσότερες φορές περπατούν μεγάλες αποστάσεις με τα πόδια στην Πάτρα (με βροχή, χιόνι και καύσωνα) μέχρι να φτάσουν στο Νοσοκομείο, πολλές φορές χρειάζεται να περιμένουν εκεί αρκετές ώρα λόγω του μεγάλου αριθμού ασθενών για να έρθει η σειρά τους. Κι όταν ολοκληρώσουν τη θεραπεία, εξαντλημένοι πια, αρχίζει το ταξίδι της επιστροφής, που πάντα είναι πιο «μαρτυρικό».
Κι αυτό γιατί το δρομολόγιο διαρκεί παραπάνω από δύο ώρες και είναι αναγκασμένοι να ζητούν να σταματάει το λεωφορείο κάθε 10-20 λεπτά για ούρηση, (σ.σ συνέπεια της φαρμακευτικής αγωγής, λόγω των διουρητικών φαρμάκων). «Δεν μας έχει πει κανένας οδηγός όχι, αλλά ντρεπόμαστε κι εμείς», λέει ο κ. Σοφός.
Η αναμονή και η νέα ταλαιπωρία
Τον Μάιο του 2014, στο Νοσοκομείο του Πύργου, ξεκίνησε η λειτουργία Τακτικού Εξωτερικού Ογκολογικού Ιατρείου, υπό τον Ηλείο Παθολόγο – Ογκολόγο, Συντονιστή Διευθυντή (μέχρι το τέλος του 2018) του Ογκολογικού Τμήματος του Γενικού Νοσοκομείου Πατρών, Δρ. Παναγιώτη Γκινόπουλο.
Τότε, είχε προαναγγελθεί και η πραγματοποίηση – σε λίγο καιρό – των χημειοθεραπειών στον Πύργο. Κάτι που όμως, μέχρι σήμερα δεν έγινε. «Μπορούσε να γίνει. Πολιτική βούληση χρειαζόταν και υποστήριξη», λέει ο κ. Γκινόπουλος, εξηγώντας μάλιστα πως, το μόνο πράγμα που είχε ζητήσει ο ίδιος για να αναλάβει την διενέργεια των θεραπειών εδώ, ήταν μια-δυο νοσηλεύτριες ως βοηθούς.
Στις 31 Δεκεμβρίου 2018 ο κ. Γκινόπουλος συνταξιοδοτήθηκε. Κι έτσι, όχι μόνο η ελπίδα των καρκινοπαθών να τελειώσει η ταλαιπωρία των μετακινήσεων «χάνεται», αλλά ξεκινά ένας ακόμα κύκλος ταλαιπωρίας, αφού πια δε θα λειτουργεί ούτε το Εξωτερικό Ιατρείο για τον ιατρικό έλεγχο, συνταγογράφηση φαρμάκων και αξονικών (σ.σ που είναι απαραίτητες, μετά από κάθε θεραπεία).
Κι αυτό, είναι ένα ακόμα θέμα, αφού ακόμα και για τις Αξονικές, πρέπει να απευθύνονται σε εξωτερικά διαγνωστικά κέντρα, όπως καταγγέλλουν οι καρκινοπαθείς στην εφημ. «Πατρίς». Ο ίδιος πάντως, έχει εκφράσει την επιθυμία να συνεχίσει την συνεργασία του με το Νοσοκομείο του Πύργου, με παροχή υπηρεσιών (σ.σ δίνει το δικαίωμα ο Νόμος, λόγω μη ύπαρξης Ογκολόγου), αλλά ακόμα δεν έχει ληφθεί σχετική απόφαση από τη διοίκηση του Νοσοκομείου Πύργου.
Απεργία χημειοθεραπείας
Μη αντέχοντας άλλο την ταλαιπωρία, εκατό και πλέον καρκινοπαθείς από την Ηλεία (σ.σ το 90% των ασθενών του Αγίου Ανδρέα είναι Ηλείοι, ενώ μεγάλο ποσοστό παρακολουθείται και στο Πανεπιστημιακό του Ρίου) έχουν «χτυπήσει» αρκετές πόρτες αρμοδίων, ώστε να μπορέσει να σταματήσει αυτή η ταλαιπωρία και να τους δοθεί η ευκαιρία να παλέψουν με αξιοπρέπεια για τη ζωή τους. Κι αν μέσα στον Ιανουάριο δεν δοθεί λύση, τότε δηλώνουν αποφασισμένοι να προχωρήσουν σε απεργία χημειοθεραπείας και απεργία πείνας, μέσα στον χώρο του Νοσοκομείου.
patrisnews
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου