Δεν πρόκειται για άλλον από τον τέως πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας Νικόλαο Σακελλαρίου, ο οποίος στις 17 Μαΐου 2018 ανακοίνωσε την παραίτηση του, καθώς δεν άντεχε, όπως είπε, τις διαρροές στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης των αποτελεσμάτων των διασκέψεων (κεκλεισμένων των θυρών) της Ολομέλειας του ΣτΕ.
O κ. Σακελλαρίου παραδόξως και για λόγους που εκείνος μόνο γνωρίζει, κράταγε στο συρτάρι του 8 «καυτές» υποθέσεις μέχρι και 14 μήνες. Συνάδελφοι του σχολίαζαν με νόημα την τακτική αυτή του κ. Σακελλαρίου, η οποία ήταν αντίθετη με αυτή των προκατόχων του, ενώ εξέφραζαν και ποικιλότροπα ερωτηματικά.
Μάλιστα, δεν παρέλειπαν να επισημάνουν ότι όλες αυτές «ορφανές» αιτήσεις ακύρωσης στρεφόντουσαν κατά βασικών κυβερνητικών επιλογών και αποφάσεων, όπως είναι η επένδυση στο Ελληνικό, η υπόθεση Βγενόπουλου-Τσατάνη, οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί, τα Hot Spot, κ.λπ.
Αναγκαίο είναι να αναφερθεί ότι κατά πάγια τακτική οι σημαντικές αιτήσεις ακύρωσης που κατατίθενται στο ΣτΕ αποστέλλονται στον εκάστοτε πρόεδρο, προκειμένου να αποφανθεί εάν πρέπει να εισαχθούν στην Ολομέλεια του δικαστηρίου προς συζήτηση ή στο αρμόδιο Τμήμα του δικαστηρίου. Όμως, ο συγκεκριμένος πρόεδρος τήρησε μια δική του τακτική.
Χωρίς δικάσιμο 14 μήνες!
Η πρώτη υπόθεση την οποία κράτησε 14 μήνες, χωρίς να ορίσει ημερομηνία δικασίμου, δεν είναι άλλη από τη γνωστή πειθαρχική δίωξη της εισαγγελέως Εφετών Γεωργίας Τσατάνη, λόγω της εμπλοκής της στην υπόθεση του αποβιώσαντα επιχειρηματία Ανδρέα Βγενόπουλου.
Η κυρία Τσατάνη είχε προσφύγει στο ΣτΕ και ζητούσε να ακυρωθεί η απόφαση του εννεαμελούς πειθαρχικού συμβουλίου του Αρείου Πάγου, με την οποία τις επιβλήθηκε η στέρηση μισθού 60 ημερών για τους χειρισμούς της στην υπόθεση του Ανδρέα Βγενόπουλου.
Η πειθαρχική ποινή επιβλήθηκε επειδή οι χειρισμοί της στην υπόθεση αυτή, δεν συνάδουν με τα καθήκοντα της εισαγγελικής λειτουργού, ενώ παράλληλα της αποδόθηκε βαριά αμέλεια.
Κατόπιν… εορτής
Η κυρία Τσατάνη είχε προσφύγει στο ΣτΕ στις 22 Μαΐου 2017, αλλά μέχρι την υλοποίηση των διαδικασιών παραίτησης του κ. Σακελλάριου, το δεύτερο δεκαήμερο του περασμένου Ιουνίου, δεν την είχε προσδιορίσει και αυτό έγινε τελικά μετά την αποχώρησή του.
Η δεύτερη περίπτωση που «ξεχάστηκε» επί ένα χρόνο στο συρτάρι ήταν αυτή κατά του νέου νομοθετικού πλαισίου διενέργειας των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών.
Στο ΣτΕ είχε προσφύγει στις 27.7.2017 το Σωματείο Αλληλοβοηθείας Οφειλετών Ρεθύμνου κατά του (τότε) υπουργού Δικαιοσύνης Σταύρου Κοντονή. Και η η αίτηση ακύρωσης προσδιορίστηκε μετά την παραίτηση του τέως προέδρου του ΣτΕ.
Η τρίτη «αραχνιασμένη» υπόθεση είναι η προσφυγή του Δήμου Χίου με την οποία ζητεί να ακυρωθεί η απόφαση του υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής, με την οποία χορηγήθηκε άδεια χωροθέτησης και κατασκευής κέντρου υποδοχής και ταυτοποίησης (Hot Spot) στο παλαιό εργοστάσιο της ΒΙ.ΑΛ. στην θέση Μαδόνι της κοινότητας Χαλκειούς.
Η αίτηση ακύρωση του Δήμου Χίου κατατέθηκε στο ΣτΕ 26 Ιανουαρίου 2018, αλλά δεν προσδιορίστηκε από τον παραιτηθέντα πρόεδρο παρά την παρέλευση τόσο μεγάλου διαστήματος.
Οι 3 αιτήσεις ακύρωσης κατά της επένδυσης στο Ελληνικό είναι η τέταρτη υπόθεση που παρέμεινε στο προεδρικό συρτάρι.
Στις 27 Απριλίου 2018 κατατέθηκε στο ΣτΕ αίτηση 507 κατοίκων της περιοχής του Ελληνικού, όπως και 4 νομικών προσώπων (Σύλλογος Αρχιτεκτόνων Διπλωματούχων Ανωτάτων Σχολών -Τμήμα Αττικής, Ελληνικό Δίκτυο Φίλοι της Φύσης, Ινστιτούτο για την Ενδογενή Παραγωγική Ανασυγκρότηση και Σύλλογος Κατοίκων Κάτω Ελληνικού) με την οποία ζητούν να ακυρωθεί το Προεδρικό Διάταγμα για την «έγκριση του σχεδίου ολοκληρωμένης ανάπτυξης του Μητροπολιτικού Πόλου Ελληνικού-Αγίου Κοσμά περιφέρειας Αττικής».
Αμέσως, ακολούθησαν για το ίδιο θέμα οι αιτήσεις ακύρωσης του «Πανελληνίου Δικτύου Οικολογικών Οργανώσεων» και της «Οικολογικής Συνεργασίας» και αμέσως μετά κατατέθηκε και άλλη αίτηση 34, περίπου, κατοίκων της εν λόγω περιοχής.
Κατά του Υπουργείου Παιδείας
Οι δύο αιτήσεις της, κατά του νέου οργανισμού του υπουργείου Παιδείας από τον οποίο αφαιρέθηκε η θρησκευτική αγωγή των νέων ως αποστολή του υπουργείου και παράλληλα περιόρισε το δικαίωμα αυτοδιοίκησης της Εκκλησίας της Ελλάδος, είναι η τέταρτη, περίπτωση, που παρέμεινε σε διαχρονική αδράνεια.
Στις 12.4.2018 η Εκκλησία της Ελλάδος προσέφυγε στο ΣτΕ ζητώντας να κριθούν αντισυνταγματικές ορισμένες διατάξεις του Προεδρικού Διατάγματος 18/2018 που αφορά το νέο οργανισμό του υπουργείου Παιδείας. Με το ίδιο αίτημα προσέφυγε επίσης στις 23.4.2018 η Ιερά Μητρόπολη και ο Μητροπολίτης Πειραιά, η «Πανελλήνια Ένωσις Θεολόγων», η «Εστία Πατερικών Μελετών» και δύο γονείς των οποίων τα παιδιά τους φοιτούν στο Δημοτικό σχολείο και στο Λύκειο.
dikastiko
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου