Ο Νίκος Παππάς αποδίδει σε σκοπιμότητες την αμφισβήτηση των στοιχείων που έχει παρουσιάσει για τον αριθμό ιδιωτικών καναλιών εθνικής εμβέλειας ελεύθερης λήψης στην Ευρώπη, όμως φαίνεται ότι οι ίδιες οι υπηρεσίες του υπουργείου τον διαψεύδουν.
Στα στοιχεία που παρουσίασε ο κ. Παππάς στη Βουλή, αναφέρεται ότι στη Γερμανία λειτουργούν μόλις έξι τηλεοπτικοί σταθμοί.
Ομως, επιστολή που αποκάλυψε το Liberal.gr- με αποδέκτη τον ίδιο τον κ. Παππά, η οποία εστάλη στις 16/11/2015- το γραφείο τύπου της πρεσβείας μας στο Βερολίνο τον ενημερώνει ότι υφίστανται συνολικά πενήντα επτά (57) τηλεοπτικοί σταθμοί σε λειτουργία στην γερμανική επικράτεια που εκπέμπουν με ψηφιακή, επίγεια ευρυεκπομπή (DVB.t) ενώ οι ιδιωτικοί σταθμοί που λειτουργούν υπό τις «προϋποθέσεις Παππά» είναι 32.
Μάλιστα, σύμφωνα με το δημοσίευμα, αντίστοιχες επισημάνσεις έχει λάβει ο κ. Παππάς από όλες τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, οι οποίες διαψεύδουν τα στοιχεία του.
Εντός λίγων ημερών η προκήρυξη του διαγωνισμού
Στο μεταξύ, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Παραπολιτικά» ο κ. Παππάς δηλώνει ότι η προκήρυξη του διαγωνισμού για τις τηλεοπτικές άδειες θα δημοσιευθεί εντός λίγων ημερών.
Ο ίδιος απορρίπτει τα περί αφαίρεσης αδειών, αφού «δεν υπάρχουν άδειες», ενώ αναφέρει ότι η Digea θα μπορεί να μεταδίδει το σήμα μόνο όσων καναλιών έχουν άδεια, ενώ αν κάποιος θέλει να εκπέμψει από την Κύπρο δορυφορικά, δεν υπάρχει πρόβλημα».
Ο διαγωνισμός θα γίνει «σε πολλαπλούς γύρους» και θα διενεργηθεί από τη Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης. «Αυτό σημαίνει ότι θα γίνει αρχικά ο διαγωνισμός για την πρώτη άδεια, μετά ο διαγωνισμός για τη δεύτερη, μετά για την τρίτη και, τέλος για την τέταρτη» εξηγεί.
Ακόμη, απέκλεισε το ενδεχόμενο εκλογών, ενώ επιτέθηκε στη ΝΔ, λέγοντας ότι ενώ αρχικά οι τρεις υποψήφιοι πρόεδροι είχαν δεσμευθεί ότι θα έβρισκαν λύση στο ζήτημα του ΕΣΡ και είχαν αρχίσει να συζητούνται ονόματα, «σήμερα ο μόνος καημός της ΝΔ είναι να μη γίνει διαγωνισμός».
Τι πραγματικά συμβαίνει στην Ευρώπη
Η Ελλάδα πρέπει να είναι η μοναδική (δημοκρατική) χώρα του πλανήτη όπου ένα πρωί, κάποιος υπουργός αποφασίζει με τη μία να αλλάξει το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο, να κλείσει επιχειρήσεις, να ανοίξει άλλες που ο ίδιος επιλέγει, καταστρατηγώντας το Σύνταγμα αλλά και τις σχετικές Κοινοτικές Οδηγίες.
Πράγματι, το κακό με την υπερχρέωση των ΜΜΕ είχε παραγίνει.
Όπως είχε παραγίνει το κακό με την αδιαφάνεια στην μετοχική τους σύνθεση και την λειτουργία τους, αλλά κυρίως με την εξάρτησή τους με την εκάστοτε κυβερνητική εξουσία.
Πολλά ΜΜΕ, ήταν ανταγωνιστικότερα από άλλα, διότι διατηρούσαν προνομιακές σχέσεις με την κρατική διαφήμιση. Άλλα, γιατί έπαιρναν δάνεια που μετά ξεχνούσαν να τα πληρώσουν.
Ορισμένα από αυτά χρεωκόπησαν ρίχνοντας κανόνι στην αγορά και αφήνοντας απλήρωτους στο δρόμο εκατοντάδες εργαζόμενους.
Ίσως γι αυτό ο Ελληνικός λαός έχει εν πολλοίς δαιμονοποιήσει τους καναλάρχες.
Και πάνω σε αυτό το συναίσθημα πατά ο κ. Τσίπρας, για να κάνει αυτό που πιθανόν από την αρχή επιθυμούσε. Να κλείσει όσα ΜΜΕ δεν είναι αρεστά, να δώσει άδειες λειτουργίας σε όσα τον εξυπηρετούν και να καταστήσει ως ουσιαστικό πόλο ενημέρωσης την απολύτως ελεγχόμενη ΕΡΤ με του 3.000 υπαλλήλους, τους διπλάσιους δηλαδή εργαζόμενους από όσους θα έχουν μαζί τα τέσσερα μόλις κανάλια που επιθυμεί να υπάρχουν.
Και προφανώς να εκβιάζει τα ΜΜΕ για όσο καιρό του πάρει για να δώσει τις άδειες (που πιθανόν μετά από χρόνια θα ακυρωθούν στα ελληνικά και ευρωπαϊκά δικαστήρια).
Όμως η κυβέρνηση έπεσε μέσα στην παγίδα που η ίδια έστησε για τους άλλους.
Είναι πραγματικά εξωφρενικό να παρακολουθεί κανείς τον κ. Νίκο Παππά να προσπαθεί να τεκμηριώσει την αντισυνταγματική απόφασή του για τις τηλεοπτικές άδειες.
Και είναι θλιβερό ένας υπουργός, μόνον και μόνο για να εξυπηρετήσει αλαζονικά την εξουσία που ο ίδιος νομοθέτησε, να συλλαμβάνεται ψευδόμενος.
Να πούμε πρώτον ότι Ινστιτούτο Φλωρεντίας που επικαλείται ο κ. Παππάς, δεν υπάρχει ως αξιόπιστος, αναγνωρισμένος φορέας στον Παγκόσμιο τηλεοπτικό χάρτη. Γι’ αυτό άλλωστε, και η “μελέτη” που επικαλείται δεν έχει συγγραφείς, ιδιότητες και υπογραφή.
Το μόνο που υπάρχει, σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές, είναι μία εργασία ενός πολίτη Ελληνικής καταγωγής που έγινε για λογαριασμό της κυβέρνησης, για να βολέψει τις “επιθυμίες” του αρμόδιου υπουργού.
Γι’ αυτό, άλλωστε, δεν έχει δημοσιευτεί στη Διαύγεια ούτε καν το κόστος που πλήρωσε το Ελληνικό δημόσιο για την μελέτη αυτή!
Να πούμε επίσης ότι ο κ. Παππάς παρουσίασε στα social media έναν πίνακα που παραθέτει παραδείγματα για το τί ακριβώς συμβαίνει σε διάφορες (βολικές) για τον ίδιο χώρες της Ευρώπης. Παραλείπει όμως ο κ. Παππάς κρίσιμα στοιχεία, και ιδιαίτερες “λεπτομέρειες”.
Για να δούμε λοιπόν ενδεικτικά, το τί ακριβώς συμβαίνει στην Ευρώπη:
1. ΛΟΥΞΕΜΒΟΥΡΓΟ
Στο Λουξεμβούργο των 400.000 κατοίκων, εκπέμπουν ελεύθερα 15 τηλεοπτικοί σταθμοί ψηφιακά, ενώ το 93% των νοικοκυριών χρησιμοποιεί καλωδιακή τηλεόραση, λαμβάνοντας πληθώρα επιπρόσθετων υπηρεσιών.
Στο Λουξεμβούργο ουσιαστικά υιοθετείται το μοντέλο Παππά, όπου ο υπουργός είναι αρμόδιος για την εκχώρηση των αδειών.
Όμως στο δουκάτο, όσοι σταθμοί αδειοδοτούνται δεν υποχρεούνται να πληρώσουν κανένα τέλος, παρά μόνον 1400 Ευρώ υπέρ της τοπικής ανεξάρτητης αρχής που εποπτεύει το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο.
Το περιεχόμενο των τηλεοπτικών προγραμμάτων εποπτεύεται από την Ανεξάρτητη Αρχή Ραδιοτηλεοπτικών Μέσων, η οποία έχει τη δυνατότητα να επιβάλει κυρώσεις σε περίπτωση παραβίασης της νομοθεσίας, και από το Εθνικό Κέντρο Προγραμμάτων, το οποίο έχει γνωμοδοτικό χαρακτήρα για θέματα σχετικά με το περιεχόμενο των ΜΜΕ.
Κανένας σταθμός δεν έχει κρατικό χαρακτήρα, παρά μόνον το κανάλι της τοπικής Βουλής!
Ενδεικτικά, παρατίθενται τα ελεύθερα κανάλια:
RTL Télé Lëtzebuerg, Den 2.RTL, CHAMBER TV (το μόνο κανάλι που ανήκει στο δημόσιο, κανάλι βουλής) RTL Tvi, Club RTL, Plug TV, RTL4,RTL 5,RTL 7,Teleshop 4,Teleshop 5, Teleshop 7, Teleshop 8 M6 Boutique
2. ΑΥΣΤΡΙΑ
Στην Αυστρία σε εθνική εμβέλεια λειτουργούν πέντε κρατικά κανάλια (ORF eins, ORF 2, ORF III, ORF Sport και 3sat), εννέα ιδιωτικά (ATV, ATV II, Puls 4, Go TV, Austria 9 TV και Servus TV, Okto, FS1 και dorf), εννέα θυγατρικά γερμανικών καναλιών (ProSieben Austria, Sat. 1 Österreich, Kabel eins Austria, MTV Austria, Nick Austria, RTL2 Austria, RTL Austria, Viva Austria, Vox Austria), και πέντε κανάλια Pay TV (Sky Austria, AustriaSat, HD Plus Austria, UPC Austria, A1 TV).
Καμία σχέση δηλαδή με τα τέσσερα κανάλια που αναφέρει ο κ. Παππάς στο γράφημά του!
Επιπλέον, οι αυστριακοί πολίτες πληρώνουν για το κρατικό ORF, μόνον εάν το βλέπουν. Αν για παράδειγμα αποδείξουν ότι δεν βλέπουν κρατική τηλεόραση, απαλλάσσονται του τέλους!
Τα ιδιωτικά κανάλια αδειοδοτούνται για δεκαετή λειτουργία, με άδεια η οποία ανανεώνεται, και χορηγείται προφανώς όχι από τον “αρμόδιο υπουργό” αλλά από την συνταγματικά κατοχυρωμένη ανεξάρτητη ρυθμιστική αρχή (Kommunikationsbehörde Austria), βάσει συγκεκριμένων προϋποθέσεων.
Τα κανάλια στην Αυστρία δεν υποχρεούνται να καταβάλλουν κάποιο τέλος για να λάβουν την άδεια λειτουργίας τους, ενώ η μόνη τους υποχρέωση είναι η τήρηση των κανόνων αδειοδότησης.
3. ΙΣΠΑΝΙΑ
Στην Ισπανία λειτουργούν 9 ιδιωτικά κανάλια μεικτού περιεχομένου, 4 ιδιωτικά κανάλια ψυχαγωγικού περιεχομένου και 5 δημόσια (μεικτού / ενημερωτικού / ψυχαγωγικού περιεχομένου).
Οπότε οι αναφορές του πίνακα Παππά περί 5 μόλις καναλιών μεικτού περιεχομένου, είναι απολύτως ανακριβείς.
Οι άδειες έχουν 15 έτη ισχύ, και ανανεώνονται αυτόματα αρκεί να πληρούνται οι προϋποθέσεις απόκτησης.
Ο κάτοχος της άδειας, δεν πληρώνει καμία εισφορά για να την αποκτήσει ή να την ανανεώσει, παρά μόνον ετήσιο τέλος αποκλειστικής χρήσης συχνοτήτων του δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού φάσματος που ανέρχεται σε 3% επί των ακαθάριστων κερδών των τηλεοπτικών καναλιών, και 1,5% επί των κερδών των συνδρομητικών καναλιών.
Παράλληλα, τα τέλη αυτά, και όχι οι Ισπανοί φορολογούμενοι, χρηματοδοτούν τη λειτουργία της δημόσιας τηλεόρασης RTVE η οποία δεν μπορεί να παίρνει διαφημίσεις!
Η εποπτεία για το περιεχόμενο και τον προγραμματισμό γίνεται από την Εθνική Επιτροπή για τον Ανταγωνισμό και τις Αγορές (CNMC) και όχι από την κυβέρνηση! Πρόκειται για ανεξάρτητη αρχή με ίδια νομική προσωπικότητα της οποίας η λειτουργία υπόκειται σε κοινοβουλευτικό έλεγχο και είναι αποκλειστικά υπεύθυνη για την παρακολούθηση και τον έλεγχο των τηλεοπτικών καναλιών.
Ενδεικτικά παρατίθενται τα ιδιωτικά κανάλια στην Ισπανία, εθνικής εμβέλειας:
4. ΣΟΥΗΔΙΑ
Στη Σουηδία από το 2008, σταμάτησε η εκπομπή αναλογικού σήματος που σήμανε και το τέλος του συστήματος καταβολής τιμήματος για την άδεια εκπομπής των ιδιωτικών καναλιών.
Μέχρι τότε, τις άδειες εκπομπής παρείχε αποκλειστικά η κυβέρνηση και ανανεώνονταν σε ετήσια βάση.
Μετά η δικαιοδοσία της κυβέρνησης περιορίστηκε αποκλειστικά στη χορήγηση αδειών στα δημόσια κανάλια.
Μετά την μετάβαση στην ψηφιακή εποχή, την αδειοδότηση στα ιδιωτικά κανάλια ασκεί αποκλειστικά, η αρμόδια «Ραδιοτηλεοπτική Αρχή».
Οι άδειες έχουν 6ετή διάρκεια με δυνατότητα ανανέωσης, ενώ υπάρχει η νομική δυνατότητα για άδεια μικρότερης διάρκειας, σε ειδικές περιπτώσεις.
Οι άδειες που ήδη έχουν εκχωρηθεί είναι επτά, με πρόβλεψη να γίνουν 10 από το 2020 και μετά.
Σήμερα λειτουργούν 6 τηλεοπτικά κανάλια, ελεύθερης πρόσβασης, κρατικής εμβέλειας εκ των οποίων τα 2 είναι ιδιωτικά: SVT1, SVT2, SVT24/Barnkanalen, Kunskapskanalen, TV4 και TV6.
5. ΜΕΓΑΛΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ
Στη Μεγάλη Βρετανία οι άδειες παρέχονται από την αρμόδια Ρυθμιστική Αρχή, την Ofcom, η οποία είναι απολύτως ανεξάρτητη. Το νομικό καθεστώς προβλέπει ότι όλοι οι πάροχοι τηλεοπτικών υπηρεσιών λαμβάνουν άδεια λειτουργίας από την Ofcom, και όχι από την κυβέρνηση, με εξαίρεση τα δημόσια δίκτυα.
Τα δημόσια δίκτυα όμως δεν έχουν μέτοχο το κράτος, εκτός του BBC, αλλά υποχρεώνονται σε κανόνες σχετικούς με το πρόγραμμα και τις υπηρεσίες που παρέχουν.
Κρατική χρηματοδότηση παρέχεται μόνον στο BBC, ενώ το ITV1, Channel 5 και S4C1, παρότι θεωρούνται δίκτυα δημοσίου συμφέροντος, τα έσοδά τους προέρχονται αποκλειστικά από τις διαφημίσεις. Αντίστοιχα, το Channel 4, παρότι θεωρείται δημόσιο, δεν λαμβάνει κρατική χρηματοδότηση, αφού τα τα έσοδά του προέρχονται από την αγορά.
Στην Βρετανία τα ιδιωτικά κανάλια μεικτού περιεχομένου είναι περισσότερα από 100, αφού λειτουργούν 7 πλατφόρμες (αντίστοιχες της DIGEA) που φιλοξενούν δεκάδες κανάλια η κάθε μία!
Η αδειοδότηση στην Βρετανία είναι εξαιρετικά απλή, μιας και οι υποψήφιοι προς αδειοδότηση υποβάλλουν αίτημα στην ανεξάρτητη αρχή, πληρώνουν ένα εφάπαξ ποσό περίπου 2.500 στερλινών, το οποίο υποχρεούνται να καταβάλλουν ετησίως.
6. ΒΕΛΓΙΟ
Στο Βέλγιο η έννοια “ιδιωτική τηλεόραση” δεν υφίσταται όπως στην Ελλάδα, αφού το 97 % των υπηρεσιών είναι καθαρά συνδρομητικές και παρέχονται μέσω καλωδιακής τηλεόρασης. Στο Βέλγιο λειτουργούν δύο δημόσιοι ραδιοτηλεοπτικοί οργανισμοί (RTBF, γαλλόφωνος VRT, φλαμανδόφωνος) και εκπέμπουν ελεύθερα. Οι οργανισμοί αυτοί διατηρούν τρία και τέσσερα θεματικά κανάλια αντίστοιχα. Στις Περιφέρειες της Φλάνδρας και των Βρυξελλών δεν επιβάλλεται κανένα τέλος. Στην περιφέρεια της Βαλονίας, επιβάλλεται ειδικό τέλος ανά νοικοκυριό για την κατοχή τηλεοπτικού δέκτη.
Οι καλωδιακές πλατφόρμες που καλύπτουν το 97% των νοικοκυριών περιλαμβάνουν δεκάδες μεικτά κανάλια ενώ ως υποχρέωσή τους έχουν να συμπεριλαμβάνουν στο μπουκέτο τους και τα δημόσια προγράμματα.
Η αδειοδότηση στα ιδιωτικά κανάλια παρέχεται και στο Βέλγιο αποκλειστικά από τις ανεξάρτητες Αρχές, και όχι από την κυβέρνηση και συγκεκριμένα από το CSA για τη γαλλόφωνη κοινότητα και το Vlaamse Regulator voor de Media για τη φλαμανδική.
Η διαδικασία τυπικής αδειοδότησης έχει ωστόσο καταργηθεί, καθώς αρκεί μια απλή υπεύθυνη δήλωση των ενδιαφερομένων. Πρακτικά, οι πάροχοι περιεχομένου συμβάλλονται ελεύθερα με τον πάροχο δικτύου της επιλογής τους και έχουν μόνη υποχρέωση να υποβάλλουν την αντίστοιχη δήλωση για το περιεχόμενο των υπηρεσιών τους στην αντίστοιχη εποπτική αρχή, χωρίς να καταβάλλουν κανένα απολύτως τέλος ή τίμημα!
7. ΓΑΛΛΙΑ
Στη Γαλλία αρμόδιος φορέας αδειοδότησης είναι το Ανώτατο Συμβούλιο Οπτικοακουστικών Μέσων που εποπτεύεται όμως από το Υπουργείο Πολιτισμού. Το Συμβούλιο είναι, υπεύθυνο για τις ραδιοτηλεοπτικές ρυθμίσεις και για την οργάνωση της επίγειας ψηφιακής τηλεόρασης.
Στη Γαλλία λειτουργούν 30 τηλεοπτικοί σταθμοί εθνικής εμβέλειας, εκ των οποίων οι 24 είναι ελεύθεροι, και οι 6 συνδρομητικοί. Από τους 30 σταθμούς, μόλις οι 7 είναι δημόσιοι.
Καμία σχέση δηλαδή με τους επτά σταθμούς που ισχυρίζεται ο κ. Παππάς πως λειτουργούν στην Γαλλία...
Δημόσια Τηλεοπτικά Κανάλια:
France 2, France 3, France 4, France 5, France Ô, το Kανάλι της Βουλής και ARTE
Ιδιωτικά, Ελεύθερα Τηλεοπτικά Κανάλια:
TF1, M6, W9, NT1, D8, BFM TV, i Télé, NRJ12, TMC, D17, Gulli, HD1, L'Équipe 21, 6Ter, Numéro 23, RMC Découverte, Chérie 25
Iδιωτικά συνδρομητικά Τηλεοπτικά Κανάλια:
Canal+Cinéma, Canal+Sport, Planète+, LCI, Paris Première και Canal+
Η Ανεξάρτητη αρχή (και όχι η κυβέρνηση) είναι αρμόδια και στη Γαλλία για τη χορήγηση αδειών λειτουργίας σε ιδιωτικά κανάλια που εκπέμπουν επίγεια, και απαιτείται μια απλή αίτηση.
Εάν η αίτηση εγκριθεί, λαμβάνει άδεια με ανώτατο όριο διάρκειας τα 10 έτη, με δυνατότητα ανανέωσης για άλλα 5 έτη. Το τίμημα που καταβάλλουν είναι απολύτως σχετικό με τα διαφημιστικά τους έσοδα, αφού υποχρεούνται να επανεπενδύσουν το 15% των διαφημιστικών τους εσόδων ετησίως, σε εσωτερικές Γαλλικές παραγωγές.
8. ΙΤΑΛΙΑ
Ο αριθμός των τηλεοπτικών σταθμών εθνικής εμβέλειας που εκπέμπουν ελεύθερα στην Ιταλία είναι μεγάλος, καθώς μετά την ολοκλήρωση της μετάβασης στην ψηφιακή μετάδοση, ο αριθμός των σταθμών έχει αυξηθεί.
Υπεύθυνη για την παροχή αδειών είναι η Αρχή Εγγύησης των Επικοινωνιών (AgCom), και όχι το κράτος, ενώ μέχρι σήμερα κανένα κανάλι δεν έχει καταβάλει τίμημα για την εκπομπή του που βάσει του ισχύοντος νομικού πλαισίου θα έπρεπε να είναι ετησίως το 1% των εσόδων του.
Το 2014, διενεργήθηκε διαγωνισμός για την αδειοδότηση ψηφιακής πλατφόρμας, όπου ο μοναδικός συμμετέχων, πλήρωσε για την άδεια ποσό 30 εκ. Ευρώ.
Τα βασικά κανάλια που λειτουργούν σήμερα στην Ιταλία είναι πολύ περισσότερα από 13, όπως εσφαλμένα αναφέρει ο κ. Παππάς και προσεγγίζουν τα 30!
9. ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ
Στην Πορτογαλία λειτουργούν 49 τηλεοπτικοί σταθμοί εκ των οποίων 12 είναι μεικτού περιεχομένου.
Αδειοδοτούνται και εκεί βάσει του κοινοτικού δικαίου από την ανεξάρτητη αρχή (Πορτογαλική Ρυθμιστική Αρχή Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης) ενώ πληρώνουν ετησίως ειδικό τέλος που καθορίζεται ανάλογα με το εύρος εκπομπής και τον τζίρο που κάνουν.
Οι Δημόσιοι & Ιδιωτικοί τηλεοπτικοί σταθμοί που εκπέμπουν:
- 4 μπουκέτα εθνικής εμβελείας
- 6 διεθνούς εκπομπής
- 28 θεματικοί εθνικής εμβελείας σταθμοί.
- 16 συνδρομητικοί εθνικής εμβέλειας σταθμοί.
- Συνολικά λειτουργούν 49 θεματικά κανάλια, ενώ 12 σταθμοί χαρακτηρίζονται μεικτού περιεχομένου εκπομπής.
Προφανώς, λοιπόν, οι σταθμοί που λειτουργούν είναι πολύ περισσότεροι των δύο!!! όπως ισχυρίζεται ο κ. Παππάς.
10. ΓΕΡΜΑΝΙΑ
Σε πανγερμανικό επίπεδο αρμόδια για την αδειοδότηση τηλεοπτικών σταθμών είναι η Επιτροπή για την Αδειοδότηση και την Εποπτεία, που αποτελείται από εκπροσώπους των δεκατεσσάρων αντίστοιχων θεσμικών οργάνων αδειοδότησης και εποπτείας που λειτουργούν σε τοπικό επίπεδο.
Οι ιδιωτικοί ραδιοτηλεοπτικοί σταθμοί αδειοθετούνται βάσει προκήρυξης διαγωνισμού για συγκεκριμένη συχνότητα.
Το κόστος της άδειας για εθνική μετάδοση κυμαίνεται από 5.000 έως 100.000 Ευρώ, ανάλογα με το κρατίδιο εκπομπής, ενώ κατά μέσο όρο κυμαίνεται στις 20.000 Ε.
Στην Γερμανία λειτουργούν συνολικά πενήντα επτά τηλεοπτικοί σταθμοί που λειτουργούν σε εθνικό δίκτυο, και εκπέμπουν με ψηφιακή, ευρυεκπομπή εκ των οποίων οι πενήντα είναι ελεύθερης πρόσβασης, ενώ από αυτούς τριάντα δύο είναι ιδιωτικοί και δεκαοχτώ δημόσιοι.
Και εδώ λοιπόν, ο κ. Παππάς πιάστηκε αδιάβαστος!
liberal
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου