Έκθεση της ΕΚΤ: Δεν επιτυγχάνεται δημοσιονομική προσαρμογή με αύξηση της φορολογίας

Μελέτη για τη δημοσιονομική προσαρμογή εξέδωσε η ΕΚΤ σημειώνοντας πως αυτή δεν μπορεί να γίνεται μέσω της αύξησης της φορολογίας, αλλά μέσω της μείωσης των δαπανών, καθώς στην πρώτη περίπτωση δεν επιτυγχάνεται σημαντική και διαρκή μείωση του δημόσιου χρέους και καταλήγει ως μια «αυτοαναιρούμενη» διαδικασία.

Αντιθέτως, σημειώνεται στην έκθεση της, προγράμματα που βασίζονται πρωτίστως στη μείωση των δαπανών του κράτους οδηγούν σε μεγαλύτερη μείωση του δημόσιου χρέους και μάλιστα το χρέος παραμένει σε χαμηλότερα επίπεδα, χωρίς να αυξάνεται, ακόμη και μετά το τέλος της δημοσιονομικής προσαρμογής.

Την έκθεση της ΕΚΤ υπογράφουν οι ερευνητές Maria Gracia Attinasi, μέλος της διεύθυνσης Δημοσιονομικής Πολιτικής της ΕΚΤ, και Luca Metelli, της Τράπεζας της Ιταλίας, οι οποίοι μελέτησαν στοιχεία για 11 οικονομίες της Ευρωζώνης, μεταξύ των οποίων και της ελληνικής, της πορτογαλικής και της ιρλανδικής, που εφάρμοσαν προγράμματα λιτότητας τα τελευταία χρόνια, μεταξύ των ετών 2000 και 2012.

Οι ερευνητές, τα ευρήματα των οποίων δεν δεσμεύουν την ΕΚΤ, μελέτησαν ποιο είδος προγράμματος λιτότητας οδηγεί σε καλύτερα και πιο μόνιμα αποτελέσματα, δεδομένης της αποτυχίας και της κριτικής που έχουν δεχθεί τα προγράμματα που εφαρμόστηκαν τα τελευταία χρόνια στην Ευρωζώνη.

«Το βασικό εύρημα της ανάλυσής μας είναι ότι μετά τη δημοσιονομική προσαρμογή αρχικά αυξάνεται η αναλογία δημοσίου χρέους προς ΑΕΠ, για μια περίοδο μέχρι τέσσερα τρίμηνα, και στη συνέχεια αρχίζει να μειώνεται. Το μέγεθος και η διάρκεια της αρχικής αύξησης του χρέους εξαρτώνται από τη σύνθεση (των μέτρων) λιτότητας. Στην περίπτωση των προγραμμάτων λιτότητας που βασίζονται στην (αύξηση) εσόδων, η αύξηση της αναλογίας χρέους προς ΑΕΠ τείνει να είναι μεγαλύτερη και να διαρκεί περισσότερο απ’ ό,τι στην περίπτωση προγραμμάτων λιτότητας που έχουν βασιστεί (στη μείωση) δαπανών», αναφέρουν.

Όπως σημειώνουν, το είδος των μέτρων λιτότητας που θα εφαρμοστούν καθορίζει και το πόσο μακροπρόθεσμα είναι τα αποτελέσματα που θα επιτευχθούν. «Προγράμματα λιτότητας που έχουν βασιστεί (στη μείωση των) δαπανών τείνουν να έχουν ως αποτέλεσμα διαρκή μείωση της αναλογίας χρέους προς ΑΕΠ σε σχέση με τα επίπεδα πριν από το σοκ (σ.σ. πρόγραμμα λιτότητας), ενώ προγράμματα λιτότητας που έχουν βασιστεί (στην αύξηση των) εσόδων δεν επιτυγχάνουν διαρκή βελτίωση στην προοπτική βιωσιμότητας, διότι η αναλογία χρέους προς ΑΕΠ τείνει να επιστρέψει στο επίπεδο που είχε πριν από το σοκ».

tvxs