Συγκεκριμένα, ξεκίνησε πάλι η συζήτηση για το πότε πρέπει να γινεί κάποιο έκτακτο eurogroup που “θα λύσει το ελληνικό θέμα”, με διάφορες ημερομηνίες να εναλλάσσονται σε πλήρη άγνοια των θεσμών που συγκαλούν το συγκεκριμένο όργανο.
Επιπλέον και για κάποιον ανεξήγητο λόγο, επανέρχεται πάλι στο προσκήνιο η ιδέα της “πολιτικής διαπραγμάτευσης” που πεθαίνει σε κάθε eurogroup, σε κάθε διμερή συνάντηση του πρωθυπουργού με ξένους ηγέτες και σε κάθε Σύνοδο Κορυφής, για να αναστηθεί παραδόξως λίγες μέρες μετά, με αφορμή την επόμενη παράδοξη ημερομηνία.
Το real.gr ζήτησε από κοινοτικούς αξιωματούχους και πηγές της ευρωζώνης με άμεση γνώση της πορείας των διαπραγματεύσεων να διευκρινίσουν τις παρανοήσεις, αφού τους εφοδίασε με τα non papers προέλευσης Αθηνών και τις διαρροές του σχετικού ελληνικού ρεπορτάζ για το τι μέλει γενέσθαι.
Μύθος πρώτος: “ένα έκτακτο eurogroup που πρέπει να οριστεί στα τέλη Μαΐου”
Τα σενάρια αυτά διακινούνται εδώ και εβδομάδες και αν είχαν βάση ως τώρα θα είχαν γίνει 3 eurogroup μέσα στις τελευταίες τρεις εβδομάδες. Το τακτικό eurogroup παρεμπιπτόντως μίλησε για την Ελλάδα 20 λεπτά...
“Βάζετε το κάρο μπροστά από το άλογο, δεν θα δώσει καμία λύση το eurogroup, στο eurogroup θα πάει μια συμφωνία θεσμών κυβέρνησης για έγκριση, δεν θα φτιάξει το eurogroup τη συμφωνία, συνεπώς θα συγκληθεί όταν υπάρχει συμφωνία, κάτι που τώρα δεν ξέρουμε πότε θα πραγματοποιηθεί”. Σχεδόν οργισμένος ο κοινοτικός ειδικός εξήγησε το πως έχουν τα πράγματα. “Αν έχετε τελειώσει τότε θα δούμε, τι να σας πω από τώρα;”
Μύθος δεύτερος: “η Ελλάδα έκανε ό,τι ήταν να κάνει, τώρα πρέπει να κινηθούν οι εταίροι”
Η φράση αυτή αναιρεί την κοινή αντίληψη και το οριστικό πολιτικό συμπέρασμα 18 κυβερνήσεων της ευρωζώνης, πως “οι εταίροι είναι έτοιμοι να εκταμιεύσουν τη δόση όταν η Ελλάδα κάνει αυτό που πρέπει”. Το συμπέρασμα του eurogroup της Δευτέρας ήταν πως η Ελλάδα έχει πολύ δουλειά να κάνει ακόμα. Σε αυτό το συμπέρασμα δεν έφερε αντίρρηση ο υπουργός οικονομικών, που μάλιστα δεσμεύθηκε να φέρει τάχιστα αντιπροτάσεις στα ανοιχτά θέματα.
Μύθος τρίτος: “οι εταίροι στραγγαλίζουν οικονομικά την Ελλάδα και παρακρατούν τη δόση”
Οι εταίροι έχουν δεσμευθεί να δίνουν λεφτά, όταν εκτελούνται οι όροι του προγράμματος. Έχουν επίσης δεσμευθεί να μην δίνουν, όταν οι όροι δεν εκτελούνται.
Η Ελλάδα εκβιάζει να πάρει χρήματα και να έχει προνομιακή μεταχείριση, κατά παράβαση των κανόνων στους οποίους υπόκεινται όλοι οι άλλοι, με φόβητρο τη χρεοκοπία της ίδιας (!). 18 κυβερνήσεις δεν εκβιάζονται από μια, ειδικά όταν η κοινή γνώμη των 18 χωρών οριακά ανέχεται τις ελληνικές παλινωδίες.
Στην Ελλάδα έχουν δανείσει πολύ πιο φτωχοί λαοί, εκλογές γίνονται παντού και η έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας στην Ελλάδα αφορά το εσωτερικό της και όχι το εξωτερικό. Στοιχειώδης κανόνας του διεθνούς δικαίου.
Μύθος τέταρτος: “για την καθυστέρηση ευθύνονται οι εταίροι και το ΔΝΤ”.
Όχι. Για τη καθυστέρηση ευθύνεται μόνο η ελληνική κυβέρνηση που δεν έφερε μέτρα νωρίς, που μάλωνε για το περιεχόμενο και την ονομασία του ελέγχου, που υπέγραφε και στη συνέχεια δεν αποδεχόταν το πλαίσιο εργασίας (2ο ελληνικό πρόγραμμα, 5ος έλεγχος, τρόικα, έλεγχος στην Αθήνα) και έχασε 2,5 μήνες για να μετακομίσει τελικά τη δημόσια διοίκηση στις Βρυξέλλες, πληρώνοντας ξενοδοχεία και αεροπλάνα, ώστε να γίνει ο έλεγχος στη σκιά της Μόνιμης Ελληνικής Αντιπροσωπείας. Και αυτό για να μην δουν οι κάμερες τους “τροϊκανούς” να μπαίνουν στα υπουργεία.
Μύθος πέμπτος: “οι τροϊκανοί ζητάνε σκληρά και επώδυνα οριζόντια μέτρα”.
Σύμφωνα με όλες τις πηγές των Βρυξελλών, της Φρανκφούρτης, του Λουξεμβούργου και της Χάγης εσχάτως, οι ελεγκτές των θεσμών δεν ζητάνε μέτρα. Ζητάνε να τηρηθούν κάποιοι στόχοι και να βγαίνουν τα νούμερα.
Αν ο προϋπολογισμός έχει τρύπες, η ευθύνη είναι της κυβέρνησης να τις κλείσει. Ευθύνη των τροϊκανών είναι να σου πουν αν τα νούμερα και η μέθοδος είναι αξιόπιστες. Αν τα ασφαλιστικά ταμεία δεν έχουν λεφτά για τις συντάξεις, πρώτα τα συγχωνεύεις, μετά βάζεις κοινούς όρους και κανόνες, μετά πλαφόν στα 2.500 ευρώ, μετά κόβεις τις πρόωρες και τις εξαιρέσεις και στο τέλος βλέπεις τι μένει. Δεν κόβεις τις επικουρικές των 300 και των 200 ευρώ.
Αυτό δεν ζητά καμία τρόικα, σύμφωνα με το ρεπορτάζ των Βρυξελλών. Οι υπάλληλοι που τους αποδίδονται όλα αυτά είναι εξοργισμένοι, αλλά οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι δεν παίρνουν ακόμα σοβαρά την προβοκάτσια, ούτε γνωρίζουν τα όσα τους καταλογίζουν οι ελληνικές πηγές (διαχρονικά).
Ως εκ τούτου οι κόκκινες γραμμές είναι εκτός θέματος, εκτός και αν πολιτική απόφαση είναι να μην γίνει καμία μεταρρύθμιση για αδιευκρίνιστους λόγους και για να προστατευτούν οι πολύ μεγάλες συντάξεις και τα ευγενή ταμεία, τα προνόμια ορισμένων και τα συμφέροντα των ομάδων πίεσης, όπως γράφει και η πρώτη έκθεση της τρόικας από το 2010.
Κανείς δεν δανείζει για τη διαιώνιση κάποιας ελληνικής εσωτερικής τρύπας. Το έκαναν τα πρώτα χρόνια και δεν οδήγησε πουθενά.
Την ίδια ώρα, κυκλοφορεί και αυτή η ανώνυμη ανακοίνωση: «Κάποιοι έχουν σχέδιο να διαιρέσουν την Ευρώπη. Είναι μια στρατηγική απόφαση για την Ευρώπη που δεν έχει να κάνει με την οικονομική βιωσιμότητα των χωρών-μελών, αλλά με το όραμα για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ευτυχώς στον αντίποδα οι δυνάμεις που αντιστρατεύονται τα σχέδια διάσπασης δεν είναι μειοψηφικές». 18 προς 1 δε μοιάζει για διάσπαση ή διαίρεση. Αποχώρηση - απόσχιση θυμίζει.
Η απόφαση της 20ης Φεβρουαρίου προβλέπει αίτημα παράτασης του 2ου προγράμματος με όλα του τα αξεσουάρ. Αυτό και έγινε. Τώρα ή ο 5ος έλεγχος θα τελειώσει εγκαίρως ή τα λεφτά. Και αυτό είναι η πολιτική απόφαση των 18.
real
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου