Με την αγωγή της διεκδικεί να αναγνωριστεί η κυριότητα της ξενοδοχειακής εταιρείας επί 4 ακινήτων και να καταδικαστεί το Ελληνικό Δημόσιο να καταβάλει στην εταιρεία και στους δύο εταίρους της το ποσό των 20.000.000 €για χρηματική τους ικανοποίηση προς αποκατάσταση της προξενηθείσας απ’ αυτό ηθικής τους βλάβης, στη δε ξενοδοχειακή εταιρεία να καταδικασθεί επί πλέον να της καταβάλει και το ποσόν των 10.000.000 €προς αποκατάσταση της περιουσιακής ζημίας που της προξένησε.
Τα ποσά που θα επιδικασθούν δεσμεύεται με το ίδιο δικόγραφο να διαθέσει εξ’ ολοκλήρου στους μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς «Χαμόγελο του παιδιού», στην «Εταιρεία προστασίας σπαστικών» και στον «Σύλλογο Φίλων παιδιών με καρκίνο –Ελπίδα».
Οι ενάγοντες αναφέρονται εισαγωγικά στην αγωγή τους σε δεκάδες πράξεις του κτηματολογικού δικαστή για την μεταβίβαση στην ιδιοκτησία ιδιωτών ακινήτων από εκποιήσεις μείζονος ακινήτου ιδιοκτησίας του δημοσίου σε εφαρμογή των διατάξεων του νόμου 719/1977.
Επιπλέον απαριθμούν ανάλογο αριθμό συμβολαίων αγοραπωλησίας τους σε ιδιώτες, που ομοίως είχαν μεταγραφεί με διατάξεις του κτηματολογικού δικαστή στο κτηματολόγιο μέχρι να περιέλθουν στην πορεία με αγορά στην ιδιοκτησία της ξενοδοχειακής εταιρείας αλλά και να εγγραφεί απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών για προσημείωση υποθήκης υπέρ της, από δάνεια ύψους 13 εκατ. ευρώ για τις ανάγκες ανέγερσης σύγχρονης και πρότυπης ξενοδοχειακής μονάδας.
Οι ενάγοντες εξηγούν ότι είχαν προβεί στην αγορά των επίδικων τμημάτων καλόπιστα και με βάση τα δεδομένα των κτηματικών εγγραφών τα οποία υπήρχαν πριν από την έγερση και καταχώριση της υπό κρίση αγωγής του Δημοσίου.
Επισημαίνουν παραπέρα ότι από την εγκληματική αδράνεια και αμέλεια των οργάνων του Δημοσίου, τα οποία είναι ταγμένα για την τήρηση των νόμων και την καθιέρωση μηχανισμών οι οποίοι να προλαμβάνουν όσους παρανομούν υφίστανται σήμερα παντελώς αναίτια, μια άνευ προηγουμένου ψυχική αλλά και περιουσιακή ζημία και ταλαιπωρία.
Το αντίδικο Δημόσιο, όπως εκθέτουν, υποστηρίζει ότι οι τίτλοι με τους οποίους εξαγοράστηκαν τμήματα από δικαιοπάροχο του Φ. Σ. σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 719/77 έπασχαν από ακυρότητα ή ήταν εξ αρχής άκυροι.
Διατείνονται όμως ότι αν λειτουργούσαν σωστά οι αρμόδιες υπηρεσίες της Νομαρχίας, της Κτηματικής Υπηρεσίας, του Δημοσίου και του Κτηματολογίου, δηλαδή οι καθ’ ύλην αρμόδιες Υπηρεσίες του Κράτους για την διαφύλαξη της αξιοπιστίας των δημοσίων πράξεων και των δημοσίων εγγραφών δεν θα συνέβαιναν όσα τραγελαφικά έχουν συμβεί.
Αποτέλεσμα της ολιγωρίας και αδράνειας αυτής των ίδιων των οργάνων του Δημοσίου των ταγμένων για την τήρηση των νόμων και την ασφάλεια των συναλλαγών, είναι να ταλαιπωρούνται οι αγοραστές, οι οποίοι, ήλεγξαν τα κτηματολογικά βιβλία, διεπίστωσαν την ύπαρξη και μεταγραφή της απόφασης στα κτηματολογικά βιβλία και μετά ταύτα καλόπιστα προέβησαν στην αγορά, καταβάλλοντες πέραν του τιμήματος και τον αντίστοιχο φόρο μεταβίβασης στο Δημόσιο.
Παρά ταύτα σήμερα το Δημόσιο και παρά την υποχρέωσή του τηρήσεως των νόμων και της προστασίας των πολιτών με τους ελεγκτικούς μηχανισμούς το οποίο διαθέτει ή θα έπρεπε να διαθέτει ως εκ της φύσεως, της εξουσίας και της αποστολής του, τους ζητά να είχαν εκείνοι διαπιστώσει το 2000 αυτό, που το Δημόσιο διαπίστωσε το 2007.
Ότι δηλαδή ένα τμήμα του ακινήτου είχε μεταβιβαστεί σε έναν εκ των δικαιοπαρόχων τους παράνομα δυνάμει πλαστής απόφασης εκποίησης του.
dimokratiki
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου