Σε ένα μέσο πανεπιστήμιο οποιασδήποτε χώρας της Ευρωζώνης η νέα ακαδημαϊκή χρονιά θα ξεκινούσε με επιστημονικές, ως επί το πλείστον, αναζητήσεις και ανησυχίες.
Στην Ελλάδα, αντιθέτως η πανεπιστημιακή κοινότητα είναι αναγκασμένη να διαχειριστεί παθογένειες και φαινόμενα σχεδόν τριτοκοσμικά.
Κάποια από αυτά είναι επισωρεύσεις δεκαετιών παραμένοντας άλυτα σε μια θλιβερή επίδειξη συλλογικής αποτυχίας. Άλλα αποτελούν παράπλευρα προϊόντα της κρίσης που ενίοτε λειτουργεί και ως άλλοθι για τη μη επίλυσή τους.
Προ ολίγων ημερών έντεκα ΑΕΙ της χώρας απέκτησαν νέους πρυτάνεις, έξι εκ των οποίων περιγράφουν σήμερα με μελανά χρώματα μια κατάσταση που αγγίζει τα όρια της διάλυσης.
 |
| Πατήστε εδώ για μεγέθυνση |
 |
| Πατήστε εδώ για μεγέθυνση |
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου