H γερμανική ηγεμονία υπό αμφισβήτηση

Το δράμα της Κύπρου έχει καταστήσει σαφές ότι η κρίση στην ευρωζώνη εξελίσσεται σε έναν αγώνα γερμανικής ηγεμονίας στην Ευρώπη. Στην επιφάνεια, Μέρκελ και Σόιμπλε φαίνεται να τάσσονται απλά υπέρ της σταθεροποίησης της οικονομίας. Στην πραγματικότητα, ολοένα και δεσμεύουν τα άλλα έθνη με τα δεσμά του χρέους.

Καθ 'όλη την οικονομική κρίση στην Κύπρο, η γερμανική δύναμη ήταν εμφανής. Αλλά η Γερμανία συνεχίζει να κυνηγάει τους λάθος στόχους, δείχνοντας πως δεν είναι σε θέση να ασκήσει την εξουσία της σωστά. Οι Κύπριοι ηγέτες πρότειναν την ιδέα να συμπεριλάβουν και τους μικρής κλίμακας αποταμιευτές στο σχέδιο διάσωσης των τραπεζών - με την έγκριση της Γερμανίας .

Όλη η Ευρώπη, πράγματι ολόκληρος ο κόσμος, έλαβε τηn προειδοποίηση. Παρά την ασφάλεια των καταθέσεων και τις υποσχέσεις της καγκελάριου Άνγκελα Μέρκελ, στο τέλος είναι οι κοινοί πολίτες που υποφέρουν. Το σχέδιο αποσύρθηκε, και τώρα το βάρος πέφτει κυρίως στους πλούσιους Ρώσους. Αλλά η ζημιά έχει γίνει, η εμπιστοσύνη είχε υπονομευτεί. Ποια είναι η αξία των υποσχέσων της καγκελαρίου λοιπόν; Η Κύπρος έχει δείξει για άλλη μια φορά ότι η Ευρώπη δεν μπορεί να εμπιστευτεί τους Γερμανούς.

Ευτυχώς το eurogroup έχει κάνει τώρα τη σωστή κίνηση. Εκείνοι με μικρότερες καταθέσεις είναι ασφαλείς, μια τράπεζα θα χρεοκοπήσει και μια ακόμα θα μειώσει το μέγεθος της. Όμως, η θεατρικότητα της περασμένης εβδομάδας ταιριάζει καλά στην εικόνα που προβάλει η Ευρώπη αυτή τη στιγμή: ανεύθυνοι τραπεζίτες παίζουν παιχνίδια με τα μαύρα χρήματα ακόμα πιο πλούσιων απατεώνων, και οι πολιτικοί βοηθούν και τις δύο ομάδες να να σωθούν όσο καλύτερα μπορούν - σε βάρος των πολιτών.

Καθώς η δοκιμασία της Κύπρου είχε ενταθεί, αποκαλύφθηκε μια αλήθεια για την γερμανική πολιτική: χαρακτηρίζεται από ένα πείσμα που οι Γερμανοί θεωρούν απλά ότι δείχνει συνέπεια με τις αρχές τους, αλλά στην πραγματικότητα δεν τίποτα περισσότερο από αλαζονεία. Με τους Ευρωπαίους πολιτικούς ελιγμούς της, η Μέρκελ έχει σπάσει όλες τις πολιτικές παραδόσεις τις Δυτικής Γερμανίας. Και το έκανε αυτό με περισσότερη ευκολία από ό τι κατέρειψε τις παραδόσεις του ίδιου του κόμματός της.

Υπό την ηγεσία της, η Ευρώπη των εθνικών κρατών έχει αναβιώσει - μια τάση εναντίον της οποίας ο πρώην καγκελάριος Χέλμουτ Σμιτ είχε προειδοποιήσει σε αυστηρούς τόνους. «Το Γερμανικό Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο, η Bundesbank και η καγκελάριος Μέρκελ ενεργούν σαν το κέντρο της Ευρώπης, με την οργή των γειτόνων μας», είπε, και ένα τμήμα της κοινής γνώμης είναι επιρρεπές σε μια «εθνικό-εγωιστική τάση» της Γερμανίας . Ο Σμιτ, ο οποίος έζησε τη ναζιστική Γερμανία και τον Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο, δεν χρησιμοποίησε αυτές τις λέξεις ελαφρά τη καρδία.

Ο Nikolaus Blome, αναπληρωτής αρχισυντακτής της εφημερίδας Bild, έγραψε ένα κύριο άρθρο που χαρακτηρίζει τους Κύπριους «Κυπρ-ηλίθιους», επειδή καταψήφισαν το σχέδιο της ΕΕ για φορολογία στις τραπεζικές καταθέσεις. Αλλά αν έχουμε μάθει κάτι, είναι ότι εκείνοι που βλέπουν τους εαυτούς τους να περιβάλλονται από ηλίθιους είναι συνήθως ηλίθιοι οι ίδιοι.

Οι Γερμανοί δεσμεύουν τους ευρωπαίους με τα δεσμά του χρέους - μια κίνηση που ο Αμερικανός ανθρωπολόγος και ακτιβιστής της Occupy Wall Street David Graeber καταδικάζει ως ολέθρια. «Αν η ιστορία μας δείχνει κάτι, είναι ότι δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να δικαιολογήσουμε σχέσεις που βασίζονται στην βία, από το να κάνουμε τέτοιες σχέσεις να φαίνονται ηθικές, επαναπροσδιορίζοντας τις στη γλώσσα του χρέους - πάνω απ 'όλα, επειδή κάνει αμέσως το θύμα να φαίνεται σαν να κάνει κάτι λάθος », έγραψε το 2011 στο βιβλίο του « Χρέος: Τα πρώτα 5.000 χρόνια.»

Όπως και στο παρελθόν, είναι οι υποτελείς που σήμερα γελοιοποιούνται. Όποιος έχει χρέη είναι ένοχος του δικού τους εγκλήματος.

Αυτή η νοοτροπία αφήνει περιθώρια και για κατηγορίες και αυτολύπηση, όπως αποδεικνύεται από τον συντηρητικό αρθρογράφο Hugo Müller-Vogg. «Χωρίς γερμανικές εγγυήσεις, δεν θα υπάρξει διάσωση,» έγραψε σε μια στήλη στη Bild την περασμένη εβδομάδα. «Ωστόσο, από όλους τους ανθρώπους, εμείς οι Γερμανοί αποτελούμε το αντικείμενο της κριτικής, ακόμη και μίσους, στις χώρες που μαστίζει η κρίση. Η καγκελάριος δυσφημείται με το μουστάκι του Χίτλερ, οι γερμανικές σημαίες καταστρέφονται και εμείς οι Γερμανοί κατηγορούμαστε για τη δυστυχία των άλλων.»

Αυτό όλα είναι ψέμα. Οι Γερμανοί όχι μόνο δεν πληρώνουν για την κρίση, έχουν επίσης ωφεληθεί από αυτό. Η εξοικονόμηση των δαπανών για τόκους, τις οποίες η Γερμανία έχουν απολαύσει από την αρχή της κρίσης, ανήλθαν σε € 10 δισεκατομμύρια το περασμένο έτος και μόνο. Επιπλέον υπάρχουν και οι πληρωμές τόκων από τους κρατικούς οφειλέτες. Η πραγματικότητα της κρίσης του ευρώ είναι η εξής: οι φτωχοί της Αθήνας πληρώνουν τους πλούσιους στη Γερμανία.

Τέτοια πειράματα απέτυχαν στο παρελθόν, και θα αποτύχουν στο μέλλον. Οι Ευρωπαίοι δεν θα το επιτρέψουν. Καθώς οι Γερμανοί θα επευφημούν την καγκελάριο τους, θα πρέπει να θυμούνται τα λόγια του πρώην επικεφαλής του eurogroup Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ: «Όποιος πιστεύει ότι το αιώνιο ζήτημα του πολέμου και της ειρήνης στην Ευρώπη έχει λήξει θα μπορούσε να κάνει ένα μνημειώδες λάθος. Οι δαίμονες δεν έχουν εξοριστεί - απλώς κοιμούνται.»

banksnews