Ας υποθέσουμε ότι κάποιος σήμερα κερδίζει το λαχείο. Τί να τα κάνει τα εκατομμύρια;
Να τα αφήσει στη ντουλάπα είναι παρακινδυνευμένο. Ολο και κάποιος θα αποδράσει από τις φυλακές και θα πάει να του τα κλέψει.
Να τα επενδύσει σε ακίνητα είναι ασύμφορο. Ολο και κάποιος νέος φόρος θα τον αναγκάσει να τα ξεφορτωθεί.
Να ξεκινήσει μια εταιρεία σε κάποια χώρα που στήριξε τις επιχειρήσεις, όπως η Ιρλανδία είναι επίφοβο. Ολο και κάποια κρίση θα δημιουργηθεί και θα τιναχθούν όλα στον αέρα.
Να κινηθεί ανατολικοευρωπαϊκά είναι ακραίο: όλο και κάποια δηλητηριώδης ουσία θα βρεθεί στο ποτήρι του.
Να ξεκινήσει μια εταιρεία στην Ελλάδα είναι χρονοβόρο. Οι γραφειοκράτες εξανίστανται στην ιδέα επενδύσεων και βάζουν προσκόμματα.
Για όποιον δεν το κατάλαβε, τα λεφτά, οι ιδέες, οι προοπτικές, οι επενδύσεις εφεξής θα σχετίζονται με μια και μοναδική ευρωπαϊκή χώρα και τους κοντινούς προστατευόμενούς της. Για κάποιον που σήμερα κερδίζει το λαχείο και βρίσκεται
με πολλά λεφτά στα χέρια, οι επιλογές επενδύσεων και καταθέσεων είναι ασφαλώς πιο ασφαλείς σε κάποιο από τα δουκάτα που θυμίζουν στην Ευρώπη ότι κάποτε υπήρξε φεουδαρχία. Οι καταθέσεις είναι ασφαλώς πιο ασφαλείς στη χώρα που εκτός από το να παράγει σοκολατάκια ξέρει να προστατεύει τα λάφυρα των θηρίων του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Η Κύπρος τιμωρήθηκε επιλεκτικά. Δεν είναι η μόνη που έκανε ελκυστικές προτάσεις, δεν λειτούργησε στα κρυφά.Θα πρέπει κάποιος να είναι υπερβολικά ηθικός, «Αγαθούλης» όπως θα έλεγε ο Βολταίρος, για να πιστέψει ότι ξεκίνησε μια περίοδος κάθαρσης του παγκόσμιου (έστω ευρωπαϊκού) χρηματοπιστωτικού συστήματος. Τούτο γίνεται ακόμη πιο σαφές από τη διαδικασία του επείγοντος με την οποία ελήφθησαν οι αποφάσεις. Λέγεται ότι εφεξής οι καταθέτες θα πρέπει να διασφαλίζουν πρώτα το κεφάλαιο και κατόπιν να δελεάζονται από τον τόκο. Δεν δόθηκε όμως το περιθώριο σκέψης ώστε καθείς να κάνει τις επιλογές του.
Παραμένει το ερώτημα για το τι θα έκανε ο νικητής του λαχείου, πιθανότατα αδαής με τα μεγάλα οικονομικά μεγέθη. Ίσως να επέλεγε μια από τις λύσεις που σιωπηρά υποβάλλονται από τον κατακτητή. Αυτό θα ήταν μια επιτυχία του γερμανικού επιτελείου. Υπάρχει όμως κι ένα άλλο ερώτημα: τι θα κάνουν τα κεφάλαιά τους οι υποψιασμένοι, εκείνοι που αναζητούν λύσεις πέρα από τις προφανείς και τις επιβεβλημένες.
tovima
Να τα αφήσει στη ντουλάπα είναι παρακινδυνευμένο. Ολο και κάποιος θα αποδράσει από τις φυλακές και θα πάει να του τα κλέψει.
Να τα επενδύσει σε ακίνητα είναι ασύμφορο. Ολο και κάποιος νέος φόρος θα τον αναγκάσει να τα ξεφορτωθεί.
Να ξεκινήσει μια εταιρεία σε κάποια χώρα που στήριξε τις επιχειρήσεις, όπως η Ιρλανδία είναι επίφοβο. Ολο και κάποια κρίση θα δημιουργηθεί και θα τιναχθούν όλα στον αέρα.
Να κινηθεί ανατολικοευρωπαϊκά είναι ακραίο: όλο και κάποια δηλητηριώδης ουσία θα βρεθεί στο ποτήρι του.
Να ξεκινήσει μια εταιρεία στην Ελλάδα είναι χρονοβόρο. Οι γραφειοκράτες εξανίστανται στην ιδέα επενδύσεων και βάζουν προσκόμματα.
Για όποιον δεν το κατάλαβε, τα λεφτά, οι ιδέες, οι προοπτικές, οι επενδύσεις εφεξής θα σχετίζονται με μια και μοναδική ευρωπαϊκή χώρα και τους κοντινούς προστατευόμενούς της. Για κάποιον που σήμερα κερδίζει το λαχείο και βρίσκεται
με πολλά λεφτά στα χέρια, οι επιλογές επενδύσεων και καταθέσεων είναι ασφαλώς πιο ασφαλείς σε κάποιο από τα δουκάτα που θυμίζουν στην Ευρώπη ότι κάποτε υπήρξε φεουδαρχία. Οι καταθέσεις είναι ασφαλώς πιο ασφαλείς στη χώρα που εκτός από το να παράγει σοκολατάκια ξέρει να προστατεύει τα λάφυρα των θηρίων του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Η Κύπρος τιμωρήθηκε επιλεκτικά. Δεν είναι η μόνη που έκανε ελκυστικές προτάσεις, δεν λειτούργησε στα κρυφά.Θα πρέπει κάποιος να είναι υπερβολικά ηθικός, «Αγαθούλης» όπως θα έλεγε ο Βολταίρος, για να πιστέψει ότι ξεκίνησε μια περίοδος κάθαρσης του παγκόσμιου (έστω ευρωπαϊκού) χρηματοπιστωτικού συστήματος. Τούτο γίνεται ακόμη πιο σαφές από τη διαδικασία του επείγοντος με την οποία ελήφθησαν οι αποφάσεις. Λέγεται ότι εφεξής οι καταθέτες θα πρέπει να διασφαλίζουν πρώτα το κεφάλαιο και κατόπιν να δελεάζονται από τον τόκο. Δεν δόθηκε όμως το περιθώριο σκέψης ώστε καθείς να κάνει τις επιλογές του.
Παραμένει το ερώτημα για το τι θα έκανε ο νικητής του λαχείου, πιθανότατα αδαής με τα μεγάλα οικονομικά μεγέθη. Ίσως να επέλεγε μια από τις λύσεις που σιωπηρά υποβάλλονται από τον κατακτητή. Αυτό θα ήταν μια επιτυχία του γερμανικού επιτελείου. Υπάρχει όμως κι ένα άλλο ερώτημα: τι θα κάνουν τα κεφάλαιά τους οι υποψιασμένοι, εκείνοι που αναζητούν λύσεις πέρα από τις προφανείς και τις επιβεβλημένες.
tovima
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου