Ο 74χρονος δημοσιογράφος, συνελήφθη την Πέμπτη στο Κορωπί από αστυνομικούς του Τμήματος Προστασίας Περιουσιακών Δικαιωμάτων της Διεύθυνσης Ασφάλειας Αττικής και οδηγήθηκε στον αρμόδιο Εισαγγελέα, για μη καταβολή χρεών προς το Δημόσιο ύψους 11.163.740,59 ευρώ.
Η άνοδος
Η δραστηριότητα του Κώστα Καββαθά στο χώρο της έντυπης δημοσιογραφίας ξεκίνησε το 1959 από το περιοδικό «Ταχύτης», που είχε ως αντικείμενό του τους αγώνες αυτοκινήτου κι εκδόθηκε για λίγο καιρό από την «Ecurie Eρμής», έναν από τους παλαιότερους συλλόγους φίλων της Αυτοκίνησης που ιδρύθηκαν στην Ελλάδα.
Το 1963 ξεκίνησε η συνεργασία του με την εφημερίδα «Μεσημβρινή», στην οποία κράτησε τη στήλη του αυτοκινήτου για τρία περίπου χρόνια. Το 1966 δούλεψε μαζί με τον Γιάννη Παγώνη στο εβδομαδιαίο περιοδικό επικαιρότητας «Άλφα», το πρώτο στα εγχώρια χρονικά του Τύπου που αποφάσισε να συμπεριλάβει στην ύλη του και σελίδες αφιερωμένες στο αυτοκίνητο. Λίγο αργότερα χρονολογείται και η πρώτη του προσπάθεια να εκδόσει δικό του περιοδικό μαζί με το Γιάννη Μπαρδόπουλο, το «Τροχοί & Δρόμοι», η οποία όμως διακόπηκε λίγο πριν το τυπογραφείο. Από εκείνη την πρώτη απόπειρα σώζονται σήμερα λίγες μόνο φωτογραφίες, τις οποίες μπορείτε να δείτε στο σχετικό φάκελο αριστερά. Μετά από ένα σύντομο πέρασμα από το «Νέο Αυτοκίνητο» των Αντώνη και Μιχάλη Γρατσία, εντάχθηκε στο επιτελείο του περιοδικού «Αuto Eξπρές» του Σπύρου Γαλαίου, που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1967. Σύντομα ανέλαβε εκεί και τη θέση του αρχισυντάκτη, διαδεχόμενος τον Κυριάκο Κοροβηλά.
Τον Οκτώβριο του 1970 ίδρυσε μαζί με τη σύζυγό του Σοφία τους «4Τροχούς» και, όπως ήταν λογικό, έριξε εκεί το βάρος της αρθρογραφίας του. Παρά ταύτα όμως, βρήκε χρόνο να αφιερώσει και στο εβδομαδιαίο περιοδικό «Επίκαιρα», που όλοι οι παλιοί αναγνώστες γνωρίζουν και που θεωρείται –ακόμη και σήμερα- ως το καλύτερο του είδους του που εκδόθηκε ποτέ στην Ελλάδα. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν το έχουμε συμπεριλάβει σε αυτή την ιστοσελίδα στο φάκελο «Περιοδικά», αλλά το παρουσιάζουμε αυτόνομα, φιλοξενώντας τα κείμενα που έγραψε γι αυτό ο ιδρυτής των «4Τροχών» από το 1970 ως το 1984. Άρθρα του δημοσιεύτηκαν επίσης και στην εφημερίδα «Το Βήμα» από το 1991 ως το 1998, καθώς και για μικρό διάστημα από την επόμενη χρονιά στην «Καθημερινή». Σήμερα, εκτός από τα περιοδικά των «Τεχνικών Εκδόσεων», ο Κώστας Καββαθάς αρθρογραφεί και στην εφημερίδα «Το Πρώτο Θέμα», από το ιδρυτικό της φύλλο. Στο ενεργητικό του συμπεριλαμβάνονται -μέχρι στιγμής- και δύο βιβλία: «Porsche, ο άνθρωπος και τα αυτοκίνητα» του Richard von Frankenberg που μετέφρασε στα ελληνικά το 1972 μαζί με δύο ακόμη διακεκριμένους συναδέλφους του και «Το βιβλίο του Πραγματικού Οδηγού».
Τα κείμενά του, έντονα συναισθηματικά, περιέχουν σχεδόν τα πάντα: περιγραφές από διεθνείς κι ελληνικούς αγώνες, ιστορίες από τα παλιά χρόνια του αυτοκινήτου, συνεντεύξεις από σημαντικά στελέχη αυτοκινητοβιομηχανιών και συμπεράσματα από τις εξαντλητικές δοκιμές των εκάστοτε νέων μοντέλων, κοινωνική κριτική και σχόλια για τα καλώς ή τα κακώς τεκταινόμενα αυτής της χώρας και του κόσμου που την κατοικεί. Στα πρώτα χρόνια των «4Τροχών» έγραφε και άφθονα τεχνικά άρθρα, καθώς και συμβουλές σχετικές με την ασφαλή και σωστή ανάλογα με τα πραγματικά δεδομένα της οδήγηση. Με το πέρασμα των δεκαετιών και την πρόοδο της τεχνολογίας, εξαφανίστηκε η ανάγκη δημοσίευσης από πλευράς του τέτοιων θεμάτων: οι… πλατίνες και τα καρμπιρατέρ εξαφανίστηκαν, ταμπούρα υπάρχουν πια λίγα –για πόσο ακόμη;- μόνο στους πίσω τροχούς, το ΑΒS έχει κάνει το φρενάρισμα σχεδόν απλή υπόθεση, ενώ και το τελευταίο «οχυρό ελευθερίας» -η οδήγηση- υποβοηθείται πλέον από ένα σωρό ηλεκτρονικά συστήματα ελέγχου πρόσφυσης και συμπεριφοράς. Ωστόσο ποτέ δε λείπει ένας –σύγχρονος- λόγος για να γράφεις…
Το 2013 ο Κώστας Καββαθάς συμπλήρωσε αισίως 53 χρόνια ενεργής δημοσιογραφίας…
Τα χρέη
Διαβάστε πώς ο ίδιος ο Κώστας Καββαθάς περιέγραφε σε ένα από τα κείμενά του την αρχή του οικονομικού του τέλους, τη συνεργασία του με τον Λυμπέρη αλλά και τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε η οικογένειά του:
Μόλις έφυγα από τα γραφεία των Τ.Ε. που, από το 2006 που η εταιρία ψωνίστηκε απ’ τις Εκδόσεις Λυμπέρη, βρίσκονται σε ένα ένα διπλανό κτήριο του “Ομίλου” για το οποίο, το εκτυφλωτικό αστέρι που είχε αναλάβει το μάνατζμεντ, είχε υπενοικιάσει στις Τ.Ε προς 11.000 ούρο/μήνα.
Και λοιπόν, θα πείτε. Λοιπόν ήλθε ένας κλητήρας ο οποίος είπε να αδειάζουμε την γωνιά μέχρι την Δευτέρα αλλιώς θα φέρει την αστυνομία που θα με “πάει αυτόφωρο”
Διατί θα πάει εμένα αυτόφωρο; Διότι οι Ε.Λ οφείλουν στο leasing της Ούροπμπανκ 32 εκατομμύρια ούρο, είπε ο Κλητήρ
Ποία η σχέση των Τ.Ε με την οφειλή, ρώτησα. Καμία, απάντησε αλλά, επειδή οι Ε.Λ οφείλουν εις την τράπεζαν εσείς πρέπει να ξεκουμπιστείτε πάραυτα. “Και να να πάμε που” (γαμω)ρώτησα. “Σε άλλο κτήριο εκτός αν καταβάλετε 10.000 ούρο στην (γαμω)τράπεζα”. “Δέκα χιλιάδες ούρο δια 30 ημέρες” ρώτησα ο αφελής “Τόσα αλλιώς θα σας συλλάβει η Αστυνομία ” απείλησε ο Κλητήρ
“Και οι εργαζόμενοι που θα πάνε;” επέμενα
“Δικό σας πρόβλημα”, απάντησε
Περιμένω να δω τι θα γίνει την Δευτέρα. Θα συλληφθώ Θα πηδηχτώ; -απ’ το παράθυρο. Θα κοιμηθώ στο πεζοδρόμιο; Θα κλείσουν οι Τ.Ε; Θα έλθει κάποιο κανάλι να καλύψει το ξωπέταγμα; Θα μας συμπαρασταθεί το Ταμείο Ασφάλισης των εργαζόμενων στον περιοδικό Τύπο ή θα κηρύξει …απεργία -όπως έκανε μερικούς μήνες πριν επειδή οι Ε.Λ δεν πλήρωναν τους εργαζόμενους στις Τ.Ε;
Μύλος; Ναι. 100% ελληνικός, άδικος για μένα, την ιστορία μου και την ιστορία της Εταιρίας που έφτιαξα με την Σοφία, και όσους δεν έγλειψαν (κατουρημένες ποδιές)
Βλέπετε, το όνομα μου είναι Καββαθάς και όχι Σταύρος (Τσουτσουλομύτης), Τόμπολας, Αλαφιασμένος… Αφήστε δε που δεν είμαι πασόκος ή νουδού ούτε καν DIMAR-και με τον Αστυφύλαξ και με τον Χωροφύλαξ
Διαβάζω σε μία φυλλάδα: “οι εργαζόμενοι στους 4Τροχούς κάνουν επαναλαμβανόμενες 48ωρες απεργίες διαμαρτυρόμενοι για την καθυστέρηση της καταβολής των μισθών τους για 3,5 μήνες…”
Απεργία στους 4Τ και στις Τεχνικές Εκδόσεις! Την εταιρία που δημιούργησα με τη σύντροφο μου το 1970 και έχασα το 2006 όταν, μία λάθος επιλογή (συμμετοχή στη δημιουργία ενός μεγάλου λιθογραφείου με ποσοστό 40%), την οδήγησε στη χρεοκοπία και στη πώληση του 33,33% σε μία εκδοτική που ειδικεύονταν στο …life style! Οι Τ.Ε, εγώ, οι συνεργάτες μου αγοραστήκαμε από αυτό που, πιο πολύ απεχθανόμαστε στη ζωή μας! Τα χρόνια που ακολούθησαν ήταν ένα μείγμα χυδαιότητας από την πλευρά του αμερικανόφερτου μάνατζμεντ και κοινωνικού τεντυμποϊσμου. Η νέα διοίκηση μου απαγόρευσε να έχω την παραμικρή σχέση με την οικονομική διαχείριση “επιτρέποντας” μου μόνο την επιλογή των συντακτών, κάτι που χάθηκε στη μετάφραση για ένα απλό λόγο: πως μπορείς να επιλέγεις συνεργάτες όταν δεν έχεις τη δυνατότητα να διαπραγματευτείς τις αμοιβές τους;
Η νέα διοίκηση κατάφερε να με βάλει σε μία εξαιρετικά δυσάρεστη θέση. Χρησιμοποιούσε το όνομα μου καιθ την ιστορία των περιοδικών για να “πάρει διαφήμιση” και να παίξει τα παιχνίδια της με τους εργαζόμενους της αρεσκείας της αλλά δεν επέτρεπε στον ιδρυτή να έχει οποιονδήποτε λόγο!
Το άντεξα για 3-4 χρόνια σκεπτόμενος τις ζωές των ανθ΄ρωπων που εργάζονταν στην εταιρία από παλιά αλλά, όταν ο δοτός διευθύνων σύμβουλος με έκανε …μήνυση ζητώντας μου ….300.000 ευρώ για κάποιον λόγο που ακόμα δεν έχω καταλάβει, τράβηξα μία γραμμή. Η Τ.Ε Ε.Ε που είχα με κόπο και αγώνα δημιουργήσει είχε “πεθάνει”. Φέτος όμως “πέθανε” και η “Εκδόσεις Λυμπέρη Α.Ε΅ με αποτέλεσμα να μη πληρώνονται οι εργαζόμενοι, οι υλλάδες να γράφουν “απεργία στους 4Τ” και, παλιοί και νέοι συνάδελφοι να ρωτάνε γιατί είμαι τόσο …ανάλγητος “εργοδότης” και, κανείς, ούτε ένας από απεργούς να μην έχει τ’ αρχίδια να πει ότι, δεν είμαι εγώ που δεν τους πληρώνω αλλά το life style που κατέρρευσε με πάταγο.
Μετά απ’ αυτά και άλλα 1000, μετά από δίκες και κυνηγητά απίθανων αλογομούρηδων και λωποδυτών φτάσαμε στο 2012 και στο …τέλος του κόσμου που, ελπίζω να έλθει το ταχύτερο μια και δεν αντέχω να λερώνομαι από φήμες, συμπεριφορές, οικονομικούς δολοφόνους, λεοπάρ και λουμπουτέν
Σε όσους από τους φίλους και αναγνώστες ρωτάνε “γιατί (ξανα)χάθηκα” ένα έχω να πω: ελάτε για 20 λεπτά στη θέση μου. Πόσο μπορεί να ζήσει κανείς σε μία θάλασσα σκουπιδιών;
planet-greece
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου