Ο Φίλιπ Ρέσλερ επιμένει όχι μόνο στις τοποθετήσεις του, αλλά και στη διεκδίκηση εκ νέου της αρχηγίας του FDP το 2013.
Ως αντικαγκελάριος και υπουργός Οικονομίας της Γερμανίας, ο Φίλιπ Ρέσλερ θα έπρεπε να είναι ένας από τους ισχυρότερους ανθρώπους της Γηραιάς Ηπείρου. Αντ' αυτού, όμως, ο αρχηγός του FDP έχει μετατραπεί σε σάκο του μποξ, τόσο εκτός Γερμανίας όσο και εντός υποσκάπτοντας όχι μόνο τη δική του πολιτική καριέρα αλλά ακόμη και την ίδια την ύπαρξη του κόμματός του, το οποίο έχει απομακρύνει από τις ιδρυτικές αρχές του αλλά και την Ευρώπη.
Η οργισμένη ελληνική αντίδραση μετά τις προκλητικές του δηλώσεις, με τις οποίες εξέφραζε την αδιαφορία του για το εάν η Ελλάδα θα παραμείνει ή όχι στην Ευρωζώνη, ήταν αναμενόμενη. Ομως ο Ρέσλερ υπέπεσε για άλλη μια φορά στο ίδιο «αμάρτημα, δηλαδή να «ποντάρει» στην Ελλάδα για να κερδίσει το χαμένο έδαφος μεταξύ των Γερμανών ψηφοφόρων και να βγάλει από το κώμα τους ημιθανείς Φιλελεύθερους σε μια εντελώς άκαιρη στιγμή: όταν η τρόικα δεν έχει βγάλει την έκθεσή της ακόμη για τη χώρα μας και οι πιέσεις από την αγορά προς την ΕΕ είναι ασφυκτικές.
Υπενθυμίζουμε, δε, ότι είχε διαπράξει το διπλωματικό «φάουλ» να μπει σε προσωπική κόντρα με Ελληνα υπουργό, και συγκεκριμένα τον κύριο Χρυσοχοΐδη, σχετικά με την προώθηση μέτρων για την ανάπτυξη της ανταγωνιστικότητας.
Αντί λοιπόν να βελτιώσει το προφίλ του, ο Ρέσλερ αυτή τη φορά θέρισε θύελλα αντιδράσεων τόσο από τη γερμανική αντιπολίτευση, που έφτασε στο σημείο να ζητήσει την απομάκρυνσή του από την αντικαγκελαρία, όσο και από στελέχη του FDP, που βλέπουν τον αρχηγό τους να καταβαραθρώνει το ιστορικό αυτό κόμμα.
Ακόμη και ο επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας Ράινερ Μπρίντερλε, που έσπευσε να στηρίξει τον αρχηγό του λέγοντας ότι «ένας Γερμανός υπουργός πρέπει να έχει το δικαίωμα να εκφραστεί ελεύθερα», δεν δίστασε να ρίξει το? καρφί του, υποτίθεται προσπαθώντας να απαντήσει στις κατηγορίες ότι ο Ρέσλερ δημιούργησε κλίμα ανασφάλειας με συνέπειες και στη γερμανική οικονομία:
«Δεν είναι δα και τόσο σημαντική η δήλωση του Γερμανού υπουργού Οικονομίας, ώστε να επηρεάσει τις διεθνείς αγορές», δήλωσε.
Σε αντίθεση με τον Φίλιπ Ρέσλερ, ο πρώην αρχηγός του FDP Χανς Ντίντριχ Γκένσερ ήταν γνωστός για τα φιλελληνικά του αισθήματα. Μάλιστα επί 16 συνεχή καλοκαίρια έκανε διακοπές στη Σκιάθο και το 1992 τιμήθηκε από τον δήμαρχο του νησιού με το χρυσό κλειδί της πόλης.
Ο Γερμανός αντικαγκελάριος εμφανίζεται ατάραχος να επιμένει στις τοποθετήσεις του και μάλιστα να επιμένει ότι θα διεκδικήσει εκ νέου την αρχηγία του FDP το 2013, τη στιγμή που το εσωτερικό του κόμματος «βράζει». Οπως εξηγεί στο «Εθνος της Κυριακής» ο ευρωβουλευτής του FDP Γιώργος Χατζημαρκάκης, «το Φιλελεύθερο Κόμμα στη Γερμανία ανέκαθεν διαδραμάτιζε τον ρόλο του ισορροπιστή στην πολιτική σκηνή της χώρας», που μάλιστα έδειχνε έμπρακτα μια «φιλοευρωπαϊκή συνείδηση και ορισμένες φορές μια πλήρη προσήλωση στην ενωσιακή προοπτική της Ευρώπης».
Φιλέλληνες
Ο κ. Χατζημαρκάκης θυμάται το στίγμα που είχαν δώσει στους Φιλελεύθερους οι προηγούμενοι αρχηγοί, από τον ιδρυτή τους Τέοντορ Χόις έως τον γνωστό και αγαπητό στην Ελλάδα Χανς Ντίντριχ Γκένσερ.
Δεν ήταν απλώς φιλοευρωπαϊστές, αγαπούσαν και την Ελλάδα. «Ο πρώτος πρόεδρος του κόμματος και στη συνέχεια πρόεδρος της μεταπολεμικής ομοσπονδιακής δημοκρατίας της Γερμανίας Τέοντορ Χόις ήταν ο άνθρωπος που είχε αναγνωρίσει την Ελλάδα ως πνευματική του πατρίδα και επηρέασε συνολικά τον ρόλο και τη στάση του κόμματος τα μετέπειτα χρόνια», λέει ο κ. Χατζημαρκάκης, που υπογραμμίζει ότι την ίδια στάση τήρησε αργότερα και ο Γκένσερ, ο αρχιτέκτονας της επανένωσης της Γερμανίας αλλά και της ευρωπαϊκής ενοποίησης.
«Πίστευε πάντοτε στην ευρωπαϊκή Γερμανία, επισημαίνοντας πως κανένα άλλο κράτος της Ευρώπης δεν έχει τόσους γείτονες», σημειώνει ο Γερμανός ευρωβουλευτής. «Ο Γκένσερ ως υπουργός Εξωτερικών και αντικαγκελάριος επέδειξε φιλελληνική στάση και είναι χαρακτηριστικό πως επί 16 συνεχή καλοκαίρια έκανε διακοπές στη Σκιάθο.
Αντιμετώπιζε, δε, πάντα την ελληνική κουλτούρα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και σεβασμό», συμπληρώνει, ενώ καταθέτει την προσωπική του ανάμνηση από τον γάμο του. «Θυμάμαι να μου λέει στον γάμο μου: ''Περίμενα τη σημερινή τελετή για να παρακολουθήσω για πρώτη φορά ορθόδοξο γάμο που έχει τα στοιχεία μιας παλιάς χριστιανικής παράδοσης''». Ο διάδοχος του Γκένσερ, Κλάους Κίνκελ, ήταν εκείνος που προετοίμασε τη μεγάλη διεύρυνση της ΕΕ με 10 καινούργια μέλη το 2004.
Γ. Χατζημαρκάκης
Ο Ρέσλερ απλώς συνέχισε στη γραμμή Βεστερβέλε
Η αλλαγή πλεύσης αυτού του σταθερά φιλοευρωπαϊκού κόμματος ήρθε όταν ανέλαβε, το 2001, το τιμόνι των Φιλελεύθερων ο Γκίντο Βεστερβέλε. Ο κ. Χατζημαρκάκης εκφράζει πολλά από τα στελέχη του FDP όταν διαπιστώνει με λύπη τη ριζική απομάκρυνση του κόμματος από τις ιδρυτικές του αρχές, λέγοντας ότι «στη δεκαετή θητεία του (Βεστερβέλε) εξαφανίστηκε το ευρωπαϊκό στοιχείο και δημιουργήθηκε μια καχυποψία απέναντι στις οικονομίες του ευρωπαϊκού Νότου, που αντιμετωπίστηκαν ως αναποτελεσματικές».
Η βάση του κόμματος άλλαξε. «Τα νέα μέλη είναι στην πλειοψηφία τους νέοι, επιτυχημένοι αστοί, που έχουν κερδίσει από τον ισχυρό ρόλο της γερμανικής οικονομίας εντός της Ευρωζώνης. Η αλλαγή αυτή ουσιαστικά άλλαξε και τη θέση του κόμματος στο πολιτικό σύστημα».
Λάθος τακτική
Ακόμη πιο σκληρή είναι η κριτική του κ. Χατζημαρκάκη στον νυν αρχηγό. «Δεν είχε μόνο απειρία όταν ανέλαβε, αλλά κυρίως ήταν ξεκάθαρο ότι ήταν ένας πολιτικός χωρίς πολιτική άποψη και γραμμή.
Επειδή δεν μπόρεσε να προσθέσει τη δική του σφραγίδα, απλώς συνέχισε την πορεία του προκατόχου του», σχολιάζει, ενώ σε ό,τι αφορά τις δηλώσεις για την Ελλάδα αναφέρει: «Επιλέγει τώρα να γίνει αρεστός στην πλειοψηφία των Γερμανών που βλέπουν θετικά την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ. Αυτή η πολιτική πρακτική, όμως, είναι αντίθετη με την ανάγκη να προχωρήσουμε άμεσα στο επόμενο βήμα της ΕΕ, που είναι η Δημοσιονομική Ενωση».
Τέλος, ο κ. Χατζημαρκάκης απευθύνει έκκληση προς τον Ρέσλερ να αλλάξει στάση αυτή την κρίσιμη περίοδο, που, όπως τονίζει, στόχος πρέπει να είναι μια ευρωπαϊκή Γερμανία σε μια ομοσπονδιακή Ευρώπη και όχι μια Γερμανική Ευρώπη. «Ο αντικαγκελάριος πρέπει να υποστηρίξει ενεργά την ευρωπαϊκή προοπτική ενοποίησης. Αυτό θα γίνει μόνο αν με τον λόγο του πείσει τους Γερμανούς πολίτες γι' αυτήν την προοπτική και όχι αν υποκύπτει στο λαϊκό αίσθημα για μια Γερμανία ξεκομμένη από τα ευρωπαϊκά προβλήματα».
ethnos
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου