«Κατατέθηκε αγωγή ομαδική ενώπιον του μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, αφορά διαφορετικές περιπτώσεις εγκλωβισμένων συμπολιτών μας. κάποιοι εξ αυτών είχαν σοβαρά θέματα υγείας. Υπήρχε παιδί εγκλωβισμένο το οποίο έμεινε στο αυτοκίνητο μαζί με τους γονείς του πάνω από 16 ώρες. Όλοι αυτοί οι συμπολίτες μας ζητάνε τη δικαίωσή τους μέσω της ελληνικής δικαιοσύνης», ανέφερε σε δήλωσή της στο dikastiko.gr η δικηγόρος Κατερίνα Φραγκάκη.
Σύμφωνα με την αγωγή «κανείς από τους αρμόδιους δεν ανταποκρίθηκε στις κλήσεις των εγκλωβισμένων, με αποτέλεσμα ο απεγκλωβισμός, ο οποίος έγινε μετά από πολλές ώρες, να λάβει χώρα χάρη σε ατομικές πρωτοβουλίες, οι οποίες συντέλεσαν στο να μην υπάρξουν θύματα. Η ευθύνη της πρώτης και δεύτερης των εναγομένων (σ.σ. των διαχειριστριών εταιρειών της Αττικής Οδού) συνίσταται στο γεγονός ότι επέτρεψαν τη διέλευση νταλικών εν μέσω χιονόπτωσης, αν και γνώριζαν τα τόσο ακραία καιρικά φαινόμενα».Όπως σημειώνεται «στις 24/1/2022 και περί ώρα 9.30 στην Εθνική Οδό Αθηνών Λαμίας στο ύψος της Μεταμόρφωσης η Τροχαία απαγόρευε τη διέλευση αυτοκινήτων χωρίς τη χρήση αλυσίδων, ως εκ τούτου ήδη ο κρατικός μηχανισμός είχε λάβει μέτρα, προκειμένου να αποφευχθούν ατυχήματα εξαιτίας της κακοκαιρίας. Πλην όμως αν και ήταν γνωστό σε όλους το σφοδρό κύμα κακοκαιρίας οι πρώτοι και δεύτεροι των εναγόμενων δεν έλαβαν τα απαιτούμενα μέτρα, προκειμένου να μείνει ανοιχτός ο κεντρικότερος οδικός άξονας του λεκανοπεδίου Αττικής από τον οποίο διέρχονται χιλιάδες οχήματα καθημερινά, γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα τον εγκλωβισμό χιλιάδων συμπολιτών μας εντός των οχημάτων τους, λόγω της έντονης χιονοθύελλας».
Παράλληλα, «δεν ενημέρωσαν στα διόδια, ως όφειλαν, τους οδηγούς ότι υπήρχε πρόβλημα, ώστε να μην εισέλθουν σε αυτή, αλλά επέτρεψαν τη διέλευση τους αρκετές ώρες μετά το αρχικό συμβάν. Δεν υπήρχαν μηνύματα ενημερωτικά στις πινακίδες προκειμένου να αποφευχθεί η είσοδος των οχημάτων στην Αττική Οδό.
Είναι επίσης ξεκάθαρο, ότι ο εγκλωβισμός των αυτοκινήτων, θα είχε αποφευχθεί, αν οι υπεύθυνοι είχαν δράσει αμέσως για να καθαρίσουν τις εξόδους, οι οποίες είναι ανηφορικές και δύσκολες στην πρόσβαση, σε περίπτωση χιονιού και χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής. Όφειλαν να τοποθετήσουν εκχιονιστικά μηχανήματα για να ανοίγουν οι ανηφορικές έξοδοι, καθώς ήταν γνωστό σε όλους εδώ και αρκετές ημέρες, ότι θα υπάρξουν ακραία καιρικά φαινόμενα και έπρεπε εγκαίρως να ληφθεί κάθε αναγκαίο και πρόσφορο μέτρο για να διασφαλιστεί η ασφαλής διέλευση των οχημάτων» υποστηρίζεται στην αγωγή.
eurokinissi
Ταυτόχρονα – αναφέρεται – «οι Λ.Ε.Α παρέμεναν κλειστές με αποτέλεσμα να είναι αδύνατη η πρόσβαση του ΕΚΑΒ αλλά και της Πυροσβεστικής. Δεν υπήρχαν ειδικές ομάδες, για να επεμβαίνουν αποτελεσματικά, προσφέροντας υπηρεσίες βοήθειας σε οχήματα και οδηγούς, υπηρεσίες καθαρισμού της Οδού και υπηρεσίες σήμανσης. Εξαιτίας της βαριάς αμέλειας της εταιρείας να λάβει όλα τα αναγκαία μέτρα που όφειλε και μπορούσε , ώστε να αποτραπεί ο κίνδυνος, επήλθε αυτό το ιδιαιτέρως επαχθές για εμάς αποτέλεσμα».
Και η αγωγή καταλήγει: «Ως εκ τούτου, δεν χωρεί αμφιβολία πως οι παραλείψεις των εναγομένων ήταν εγκληματικές και οδήγησαν στον πολύωρο εγκλωβισμό μας εντός των οχημάτων μας, χωρίς κανένα απολύτως εφόδιο μαζί μας, θέτοντας σε κίνδυνο τη σωματική μας ακεραιότητα».
«Βρισκόμουν εν ώρα εργασίας επιστρέφοντας από τη Λούτσα με κατεύθυνση προς το Α’ Νεκροταφείο. Φτάνοντας στο ύψος της Κάντζας εγκλωβίστηκα και εγώ μαζί με τους υπόλοιπους συμπολίτες μας στην Αττική Οδό, χωρίς τροφή και νερό και κυρίως χωρίς το παραμικρό ενδιαφέρον από τους αρμόδιους, οι οποίοι μας άφησαν έρμαια της κακοκαιρίας» καταθέτει στην προσφυγή του ο οδηγός της νεκροφόρας.
«Πέρασα 16 ώρες εγκλωβισμένος στο όχημα στη νεκροφόρα, φοβούμενος μάλιστα μην προκληθεί κάποια ζημιά, αφού ήταν μέσο για να εργάζομαι, και έπαθα κρίση πανικού, διότι είμαι φοβικός ως άνθρωπος και τέτοιες καταστάσεις με φέρνουν σε πολύ δύσκολη θέση και ειδικά μέσα στην νεκροφόρα κλεισμένος τόσες ώρες.
Βλέποντας την αδιαφορία των υπευθύνων αναγκάστηκα να βγω μόνος μου, με τη βοήθεια του συναδέλφου μου και να σκάψουμε με γυμνά χέρια το χιόνι για να απεγκλωβιστεί το όχημα, ενώ την ίδια ώρα το χιόνι έπεφτε με μανία, με αποτέλεσμα να έχω γίνει μούσκεμα κινδυνεύοντας να πάθω πνευμονία. Εν τέλει τα κατάφερα και εξερχόμενος την Αττικής Οδό μετά από 16 και πλέον ώρες συνάντησα άνδρες της πυροσβεστικής και τους στρατού, οι οποίοι με ενημέρωσαν πως τους είχε απαγορευτεί από την Αττική Οδό να εισέλθουν και να βοηθήσουν τον κόσμο» τονίζει.
eurokinissi
Μία κόρη που είχε πάει να πάρει τη μητέρα της ώστε να μείνει μαζί της, προκειμένου να μην είναι μόνη της εν μέσω κακοκαιρίας και βρέθηκε χωρίς τροφή και νερό για αντίστοιχο χρονικό διάστημα. Η μητέρα της «να πάσχει από πίεση και ταχυκαρδίες και να κινδυνεύει να πάθει κρίση ανά πάσα στιγμή και χωρίς βοήθεια από κανέναν, αφού ούτε οι αρμόδιοι κινητοποιήθηκαν να μας συνδράμουν, ούτε η Πολιτική Προστασία απαντούσε στις κλήσεις μας» αναφέρει.
«Η απίστευτη αδιαφορία που λάβαμε από τους αρμόδιους της Αττικής Οδού ήταν πρωτοφανής. Μας άφησαν για 16 και πλέον ώρες χωρίς νερό και τροφή, χωρίς την παραμικρή ενημέρωση για το τι θα γίνει και χωρίς έστω να μας πλησιάσουν για να δουν πως είμαστε από ανθρωπιστικό και μόνο λόγο. Ζήσαμε την απόλυτη εξαθλίωση, αφού κάποια στιγμή, μετά από τόσες ώρες αναμονής έπρεπε να χρησιμοποιήσουμε τουαλέτα. Κάτι τέτοιο βέβαια δεν ήταν εφικτό και για τον λόγο αυτό βγήκαμε έξω από το αμάξι με τις πόρτες να μας καλύπτουν από τους άλλους οδηγούς και κάναμε την ανάγκη μας έξω στο χιόνι, σε πολικές θερμοκρασίες, σε συνθήκες που συνάδουν με τον άνθρωπο των σπηλαίων» προσθέτουν.
Σοκαριστική είναι και η αναφορά καρκινοπαθούς πολίτη, ο οποίος μόλις είχε υποβληθεί σε ακτινοβολίες και είχαν εισέλθει τις πρώτες πρωϊνές ώρες για να μεταβούν στο νοσοκομείο. Όταν, όμως, μπήκαν εκ νέου για να γυρίσουν στο σπίτι τους στην Αττική Οδό συνάντησαν το… απόλυτο χάος.
«Περί τις 11.03 και ενώ η δεύτερη εξ ημών (σ.σ. η σύζυγός του) οδηγούσα το όχημα μας, εισήλθαμε στην Αττική Οδό στο ύψος της Μεταμόρφωσης, όπως προκύπτει και από την απόδειξη των διοδίων για τα οποία πληρώσαμε. Ήδη εκείνη την ώρα η χιονόπτωση ήταν έντονη, πλην όμως ουδεμία ενημέρωση λάβαμε σχετικά με την κατάσταση, η οποία μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν ήταν δυνατό να μην είχε γίνει αντιληπτή, αντιθέτως μας επέτρεψαν την είσοδο αφού πληρώσαμε το αντίτιμο.
eurokinissi
Καταφέραμε να διανύσουμε μόλις 500 μέτρα, όταν αντικρύσαμε το απόλυτο χάος να εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μας. Αμέτρητα αμάξια ακινητοποιημένα μπροστά μας, δεξιά μας και αριστερά να κορνάρουν ασταμάτητα, εκφράζοντας την έντονη δυσαρέσκεια των οδηγών που θεωρούσαμε εκείνη τη στιγμή πως είχε συμβεί κάποιο ατύχημα. Γρήγορα όμως οι εικασίες αυτές διαψεύστηκαν, αφού ελάχιστα λεπτά αργότερα η χιονόπτωση έγινε ακόμη πιο έντονη και τότε ήταν που καταλάβαμε ότι τα οχήματα δεν μπορούσαν να κινηθούν λόγω της χιονόπτωσης. Ήταν η στιγμή που ξεκινήσαμε να βιώνουμε το απόλυτο χάος.
Σημειωτέον δε, πως οι δύο πρώτοι εξ ημών είχαμε σταματήσει στο εσωτερικό σήραγγας, γεγονός που έκανε την όλη κατάσταση ακόμη πιο χαώδη, αφού ο αντίλαλος από τις κόρνες των οχημάτων και τις φωνές των εγκλωβισμένων τρυπούσαν τα αυτιά μας προκαλώντας μας έντονο πανικό, ενώ ταυτόχρονα αναπνέαμε τα καυσαέρια από τις εξατμήσεις όλων αυτών των εγκλωβισμένων αυτοκινήτων. Βρισκόμασταν σε τεράστιο φόβο, αφού κανείς δεν μπορούσε να μας εγγυηθεί ότι δεν θα κατέρρεε τμήμα της σήραγγας και θα μας καταπλάκωνε. Και όλα αυτά τα βιώναμε με μεγάλη ένταση, ειδικά ο πρώτος εξ ημών, ο οποίος μόλις είχα υποβληθεί σε ακτινοβολίες, κρύωνα αφόρητα , μούδιαζαν τα άκρα μου, πόναγε το σώμα μου και λόγω του σοβαρού προβλήματος υγείας μου πίστευα ότι η επιβάρυνση της υγείας μου αυτής θα φέρει και το τέλος μου. Μαζί μας δεν είχαμε τροφή, ούτε λίγο νερό, αφού θεωρούσαμε όταν φεύγαμε από το νοσοκομείο πως θα φτάναμε σύντομα στο σπίτι μας. Ελλόχευε επίσης ο κίνδυνος να μείνουμε χωρίς βενζίνη και να μην έχουμε ούτε θέρμανση και να βρεθούμε πλήρως εκτεθειμένοι στο πολικό ψύχος που επικρατούσε».
Όπως περιγράφουν, κάποιοι ξεκίνησαν πεζοί αλλά ο μόλις υποβληθείς σε ακτινοβολία δεν ήταν σε θέση να περπατήσει. «Μετά από 8 ολόκληρες ώρες αναμονής, και χωρίς να μας έχει προσεγγίσει κανένας από τους υπεύθυνους της Αττικής Οδού για να μας ενημερώσουν, για καλή μας τύχη πέρασε το φορτηγό κάποιου ιδιώτη και άνοιξε υποτυπωδώς τον δρόμο μπροστά μας, επιτρέποντάς μας να ακολουθήσουμε τον δρόμο, με πολλή προσοχή, αφήνοντας απλά το αμάξι να τσουλήσει σιγά σιγά στον δρόμο, καθώς αν πατούσαμε έστω και λίγο γκάζι υπήρχε κίνδυνος να γλιστρήσει το όχημα, αφού η κατάσταση του δρόμου θύμιζε παγοδρόμιο» σημειώνουν.
Πήγε να πάρει τη γυναίκα του, που μόλις είχε παραβρεθεί στην κηδεία του πατέρα της, και το ανήλικο παιδί του από το αεροδρόμιο. «Επιλέξαμε να εισέλθουμε στην Αττική οδό, γιατί θεωρείται ο πλέον γρήγορος τρόπος να φτάσεις στην Ελευσίνα. Όσες φορές χρειάστηκε παλιότερα να γυρίσουμε από το Αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος στην κατοικία μας στο Ναύπλιο, πάντοτε ακολουθούσαμε αυτήν την διαδρομή. Εναλλακτικά, θα έπρεπε να πάμε είτε από Λεωφ. Βάρης – Κορωπίου, είτε από Λεώφ. Λαυρίου και θα χρειαζόταν να διανύσουμε μεγαλύτερη απόσταση και να σπαταλήσουμε διπλάσιο χρόνο για να φτάσουμε στον τελικό προορισμό μας. Επιπλέον, επειδή ήταν μαζί μας και ο ανήλικος υιός μας, επιλέξαμε να χρησιμοποιήσουμε την Αττική οδό, διότι θεωρούσαμε μια από τις πιο ασφαλείς οδούς στην χώρα μας» ανέφεραν.
eurokinissi
Κατά την διέλευση μας στα διόδια της Αττικής Οδού, δεν μας ζητήθηκε να πληρώσουμε εισιτήριο, καθώς ο υπάλληλος της εταιρείας μας έκανε νόημα να περάσουμε χωρίς να πληρώσουμε κάποιο αντίτιμο, επιτρέποντας μας την ελεύθερη δίοδο. Κανείς από την εταιρεία δεν μας προειδοποίησε για την κατάσταση που επικρατούσε στον δρόμο, ούτε υπήρχε κάποια ειδοποίηση από τα φωτεινές πινακίδες της Αττικής Οδού για το πρόβλημα που είχε παρουσιαστεί, πέραν από «Καθυστερήσεις λόγω ρίψης αλατιού» και «Καθυστερήσεις λόγω χιονόπτωσης». Μετά από λίγο που εισήλθαμε στον αυτοκινητόδρομο διαπιστώσαμε ότι είχε πολλή μεγάλη κίνηση και πηγαίναμε “σημειωτόν”».
Και προσθέτουν: «Η εμπειρία μας αυτή ήταν τραγική! Χρειαστήκαμε να μείνουμε αποκλεισμένοι χωρίς φαγητό και θέρμανση σε θερμοκρασίες κάτω από το μηδέν για 12 ώρες και το παιδί μας βρισκόταν σε τεράστιο πανικό! Χιονόπτωση συνεχώς αυξανόταν και ο δρόμος μπροστά μας γέμισε χιόνι, όπου εν συνεχεία ακολούθησε η χιονοθύελλα. Κανείς δεν μπορούσε να φύγει από το σημείο. Πιστεύαμε ότι δεν θα μπορέσουμε να απεγκλωβιστούμε και ίσως αυτό να απόβαινε μοιραίο για τη ζωή μας. Παραμείναμε κλεισμένοι στο όχημα μας χωρίς θέρμανση. Ανάβαμε το καλοριφέρ του αυτοκινήτου ελάχιστα για να ζεσταθεί ο γιος μας που πάγωνε, ώστε να μην τελειώσουν τα καύσιμα. Το ανήλικο τέκνο μας, καθ’ όλη την διάρκεια του εγκλωβισμού μας παρέμενε ανήσυχο και φοβισμένο, έκλαιγε και εκλιπαρούσε να φύγουμε από εκεί. Δεν μπορούσαμε να ηρεμήσουμε το παιδί μας καθώς φοβόταν μην πεθάνουμε από το κρύο».
dikastiko
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου