Δωδεκάνησα 2:Ο πλήρης κατάλογος με τα νησιά, νησίδες και βραχονησίδες των Δωδεκανήσων από το Ιταλικό Φ.Ε.Κ του 1936, που πέρασαν στην Ελλάδα το 1947

Στις 9/5/2021, είχαμε δημοσιεύσει στο protothema.gr στοιχεία από ιταλικό Φ.Ε.Κ. του 1936, για την ελληνικότητα των Ιμίων και άλλων νησαίων εδαφών από τα Δωδεκάνησα, καθώς μετά την Ένωση των Δωδεκανήσων με την Ελλάδα, που έγινε επίσημα στις 7 Μαρτίου 1948, αν και είχε προηγηθεί στις 31/3/1947 η παράδοσή τους από τους Βρετανούς και τον Ταξίαρχο A. S. Parker στην Ελλάδα και τον Αντιναύαρχο Π. Ιωαννίδη, όλα τα νησιά, νησίδες, βραχονησίδες κλπ. που κατείχε η Ιταλία «πέρασαν» στην Ελλάδα. Η Τουρκία ισχυριζόταν ότι δεν υπήρχε ονομαστική αναφορά όλων των νησαίων εδαφών και άρα ορισμένα είναι αμφισβητούμενης κυριαρχίας («γκρίζες ζώνες»). Με τα στοιχεία που είχε την ευγενή καλοσύνη να μας παραχωρήσει ο Ροδίτης κύριος Νικόλαος Φαρμακίδης, το έωλο, έτσι κι αλλιώς, τουρκικό επιχείρημα καταρρίπτεται, καθώς οι Ιταλοί που κατείχαν τα Δωδεκάνησα από το 1912 ως τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, είχαν καταγράψει και δημοσιεύσει σε Φ.Ε.Κ. το 1936, ακόμα και τους βράχους της περιοχής.

Στις 9/5, είχαμε δημοσιεύσει μόνο την πρώτη από τις τέσσερις σελίδες του Παραρτήματος, στην οποία, ανάμεσα στα άλλα, καταγράφονταν και τα Ίμια (immia Megalo και immia Micro). Σήμερα δημοσιεύουμε και τις υπόλοιπες τρεις σελίδες του Παραρτήματος, όπου περιλαμβάνονται όλα τα νησιά που κατά καιρούς αμφισβητεί η Τουρκία. Να διευκρινίσουμε μόνο, ότι στο Αρχιπέλαγος του Καστελλόριζου, τα νησιά δίπλα στα οποία υπάρχει (i), παραχωρήθηκαν στην Τουρκία με βάση την ιταλοτουρκική συμφωνία της 4/1/1932 (π.χ. τα νησιά Giatallota, Dacia, Furnachia κλπ.).

Στον ενάμιση περίπου μήνα που μεσολάβησε από τη δημοσίευση του άρθρου μέχρι σήμερα, ούτε εμείς, ούτε το protothema.gr, είχαμε κάποια επικοινωνία με το Υπουργείο Εξωτερικών. Κανένας αρμόδιος δεν ήρθε σε επαφή μαζί μας.

Έτσι δεν θα μάθουμε αν στο ΥΠΕΞ γνώριζαν τα συγκεκριμένα έγγραφα ή όχι. Εμείς πάντως, θεωρούμε χρέος μας να δημοσιεύσουμε και τις υπόλοιπες σελίδες του Παραρτήματος, όπως είχαμε υποσχεθεί. Θεωρούμε ότι αποτελούν ένα ισχυρό όπλο στη διπλωματική φαρέτρα της Ελλάδας και πάντως, παραμένουμε στη διάθεση των αρμοδίων, εάν χρειαστούν κάποια βοήθεια (π.χ. στην απόδοση κάποιων ονομάτων στα ελληνικά ή επιπλέον στοιχεία).

Το συγκεκριμένο άρθρο, είχε 45 σχόλια. Ομολογούμε ότι περιμέναμε πολύ περισσότερα, για ένα τόσο σημαντικό εθνικό θέμα. Δεν πειράζει όμως. Απλώς να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν μπορούμε να αναφέρουμε ποιος ήταν ο Υπουργός Εξωτερικών που αγνόησε επιδεικτικά τα συγκεκριμένα έγγραφα, όταν τον ενημέρωσε για την ύπαρξη τους ο κύριος Φαρμακίδης, καθώς η πληροφορία μας δόθηκε εμπιστευτικά με τον όρο να μην αποκαλύψουμε το όνομα. Όσο για έναν αναγνώστη που απαξίωσε τη συγκεκριμένη αποκάλυψη, γράφοντας ότι τα στοιχεία αυτά είναι γνωστά και υπάρχουν στο ίντερνετ, όντως υπάρχουν στο ίντερνετ και το γνωρίζαμε.Γιατί όμως τόσον καιρό δεν «βγήκαν» στην επιφάνεια από κάποιους άλλους; Τα γνώριζε το ΥΠΕΞ; ‘Η μήπως όλες οι Ελληνίδες και οι Έλληνες ξημεροβραδιάζονται στο διαδίκτυο αναζητώντας στοιχεία για τα εθνικά μας θέματα; Τα «μπράβο», ανήκουν στον κύριο Φαρμακίδη, που διαθέτει κι άλλα στοιχεία και όχι σε μας…

Η άγνωστη βρετανική αλληλογραφία με Ελλάδα και Τουρκία για την οροθετική γραμμή μεταξύ των Δωδεκανήσων και Μικράς Ασίας

Ο αείμνηστος ιστορικός και ακαδημαϊκός Κωνσταντίνος Σβολόπουλος (1938-2019) στο βιβλίο του «Το Καθεστώς των νησίδων στο Νοτιοανατολικό Αιγαίο. Η μαρτυρία των πηγών», ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΑΙΓΑΙΟΥ, βιβλιοπωλείον της ΕΣΤΙΑΣ, Αθήνα 2002, έφερε στο φως την άγνωστη αλληλογραφία του Φόρεϊν Όφις το 1952-53, με τα Υπουργεία Εξωτερικών Ελλάδας και Τουρκίας, για την οροθετική γραμμή μεταξύ Δωδεκανήσων και Μικράς Ασίας.

Το 1952, Ελλάδα και Τουρκία εντάχθηκαν στο ΝΑΤΟ. Η Βρετανία ζητούσε να μάθει αν η οροθετική γραμμή βρισκόταν δεξιά από τους Αρκούς και το Αγαθονήσι (Γάιδαρος) ή αριστερά, γιατί κατά τη σύνταξη του ιταλοτουρκικού πρωτοκόλλου της 28/12/1932, η Τουρκία είχε προς στιγμήν εγείρει αντιρρήσεις σχετικά με το αν η οροθετική γραμμή πρέπει να περνά ανατολικά ή δυτικά από τα δύο νησιά, κάτι που όμως διευθετήθηκε, με την παραμονή των Αρκών και του Αγαθονησίου στην Ιταλία (συνεπώς στην Ελλάδα μετά το 1947). Ο λόγος που η Βρετανία έχει ζητήσει να μάθει τι ακριβώς συμβαίνει, είχε να κάνει με τον καθορισμό της επιχειρησιακής ευθύνης των νέων εταίρων και τον σχεδιασμό στρατιωτικών γυμνασίων στην περιοχή.

Στις 30 Οκτωβρίου, η Βρετανία έστειλε σχετικό ερώτημα στην Τουρκία. Καθώς δεν έλαβε απάντηση, το Φόρεϊν Όφις έστειλε νέα επιστολή στην Τουρκία στις 16/1/1953, με την οποία επαναλάμβανε το ερώτημα. Ενώ αναμενόταν η τουρκική απάντηση, το Φόρεϊν Όφις απηύθυνε και στην Ελλάδα το ίδιο ερώτημα. Η ελληνική απάντηση ήταν άμεση και δόθηκε στις 16/3/1953. Παραθέτουμε το σχετικό έγγραφο της Βρετανικής Πρεσβείας στην Αθήνα. Μεταφράζουμε ένα απόσπασμα της παρ.2: «Η κόκκινη γραμμή είναι αυτή που θεωρούν (ενν. οι Έλληνες) ως την υφιστάμενη συνοριακή γραμμή και θα δείτε ότι εντάσσει τα δύο νησιά καθαρά στην ελληνική πλευρά».

Τελικά και οι Τούρκοι απάντησαν στις 10/4/1953. Παραθέτουμε το έγγραφο της Βρετανικής πρεσβείας στην Άγκυρα και μεταφράζουμε την παράγραφο 4:
«Η συμπεριφορά των Τούρκων στο θέμα αυτό υπήρξε μάλλον περίεργη! Μολονότι τελικά αποδέχτηκαν την ίδια διαχωριστική γραμμή με αυτήν που περιγράφεται στην επιστολή από την Αθήνα, ήταν απρόθυμοι να την καταγράψουν οι ίδιοι στο χαρτογραφικό μας δοκίμιο και δεν νομίζουμε ότι θα απαντήσουν επισήμως στην σχετική Διακοίνωση που τους στείλαμε. Επιπλέον έχουμε δει τουρκικούς χάρτες που δίνουν την ίδια διαχωριστική γραμμή όπως αυτή που σημειώνεται στο δοκίμιο που εσωκλείουμε» (όπως γράφει ο Κ. Σβολόπουλος, το δοκίμιο δεν έχει διατηρηθεί στα βρετανικά αρχεία…).

Από τότε ως το 1996, οι Τούρκοι δεν είχαν προβάλλει καμία απολύτως αξίωση για κάποιο από τα Δωδεκάνησα.

Η άγνωστη αποστολή στα μικρονήσια του Αιγαίου το 1974.

Τον Νοέμβριο του 1974, ο τότε Υπουργός Άμυνας Ευάγγελος Αβέρωφ σε συνεννόηση με τον αρχηγό ΓΕΝ ανέθεσαν στον θρυλικό Οϋκά, αείμνηστο Ναύαρχο, Γιάννη Θεοφανίδη και τον συνάδελφο του Βασίλη Γιαννακάκο, μια πολύ… προχωρημένη αποστολή. Με το κότερο «Αίθρα», τη συνοδεία των συντρόφων τους και δύο γεωπόνους του Υπουργείου Γεωργίας, έναν του τομέα της ζωικής και έναν του τομέα της φυτικής παραγωγής, εμφανίστηκαν ως τουρίστες σε όλα τα ακριτικά μικρονήσια του Αιγαίου. Σκοπός τους ήταν να συντάξουν μία έκθεση για το πόσα και ποια νησιά μπορούν να κατοικηθούν, τι είδους εγκαταστάσεις μπορούν να γίνουν σ' αυτά, ποια νησιά προσφέρονται για καλλιέργεια, ποια για εκτροφή ζώων κλπ. Η αποστολή αυτή στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία. Την αποκάλυψε ο αείμνηστος δημοσιογράφος Σαράντης Μιχαλόπουλος, ενώ και ο Ναύαρχος Θεοφανίδης έχει δώσει σχετική συνέντευξη στον Πάρη Καρβουνόπουλο. Συντάχθηκε μία λεπτομερής έκθεση 75 σελίδων, πού όμως δεν αξιοποιήθηκε ποτέ. Αν είχαν υλοποιηθεί όσα αναφέρονταν στην έκθεση αυτή, δεν θα είχαμε την υπόθεση στα Ίμια, στα οποία, παρεμπιπτόντως, είχαν γίνει τότε μελέτες, όπως είπε ο Γιάννης Θεοφανίδης που έκανε και προσωπικές προσπάθειες για να γίνουν πράξη όσα περιέχονταν στην έκθεση…

Πάντως, όπως γράφει ο Κ. Σβολόπουλος, η Ελληνική Γεωγραφική Υπηρεσία έχει επισκεφθεί επανειλημμένα τα Ίμια, μάλιστα στη μεγαλύτερη από τις δύο νησίδες, τοποθετήθηκε και τριγωνομετρική πυραμίδα. Το 1984, η Ελλάδα εγκαινίασε μέσω της, τότε Ε.Ο.Κ., την εφαρμογή οικολογικού προγράμματος για την ευρύτερη ζωή των «νήσων Αρκοί και Λειψοί», που εντάχθηκε στο πρόγραμμα Corinne. Το 1994, διευρυμένο το συγκεκριμένο πρόγραμμα, με την ονομασία «Λειψοί, Αρκοί, Αγαθονήσι και νησίδες», ενσωματώθηκε στο ανανεωμένο ευρωπαϊκό πρόγραμμα «Natura 2000». Ανάμεσα στις νησίδες που εντάχθηκαν τότε στο «Natura 2000», ήταν και τα Ίμια. Οι Τούρκοι δεν πρόβαλαν καμία απολύτως αντίδραση. Δύο χρόνια αργότερα όμως, τα πράγματα άλλαξαν και σήμερα δεν μπορεί Έλληνας πολίτης ν' ανέβει στα Ίμια, όπως γινόταν μέχρι τότε…

protothema