«Όλοι οι Τούρκοι στρατιώτες και οι «μάρτυρες» που πέθαναν στη Συρία, διασφάλισαν ότι τα εδάφη της Συρίας, τα οποία τώρα καταλαμβάνονται από την Τουρκία, αποτελούν πλέον «μέρος της (τουρκικής) πατρίδας», δήλωσε ο πρόεδρος της Τουρκίας.
Έτσι, σήμερα πολλοί έχουν αναπαραγάγει το βίντεο αυτό με τα λόγια του Ερντογάν που αποκαλεί τα εδάφη που έχουν καταληφθεί κατά τη διάρκεια των ειδικών επιχειρήσεων στη βόρεια Συρία ως «πατρίδα».
Καλά, περιμένατε κάτι άλλο;
Από την εποχή της «ασπίδας του Ευφράτη» η Τουρκία άρχισε να συμπεριλαμβάνει τα
κατεχόμενα εδάφη σε ένα ενιαίο δίκτυο υποδομής με τις κύριες περιοχές της.
Ένα δίκτυο δρόμων σε σύνδεση με τους τουρκικούς δρόμους, καθιέρωσε την τουρκική λίρα ως μοναδικό νόμισμα, επέβαλε την κατανάλωση τουρκικών καυσίμων, έδωσε δουλειά στους Τούρκους εργολάβους και αύξησε τον τουρκικό στρατό στην περιοχή σε δεκάδες χιλιάδες.
Ακριβώς η ίδια κατάσταση συμβαίνει και με τα ορεινά χωριά στο βόρειο τμήμα του
Κουρδιστάν του Ιράκ: «Οι τουρκικές ειδικές δυνάμεις «καθαρίζουν τον οικισμό του
PKK» - με άλλα λόγια, διώχνουν τους ντόπιους - και έπειτα φέρνουν
κατασκευαστικό εξοπλισμό εκεί, ο οποίος αρχίζει να ανοίγει το δρόμο προς τη
βόρεια Τουρκία.
Και τώρα το ερώτημα:
Υπάρχει, τουλάχιστον, μία χώρα, η οποία δεν θεωρεί, αυτά τα εδάφη δική της και προτίθεται να τα επιστρέψει, να επενδύει, δηλαδή, τόσο χρήμα στο κενό;
Από την άλλη πλευρά, η τουρκική ηγεσία, ίσως, κατάφερε να κάνει αυτό που άλλες χώρες δεν μπορούν ακόμη να συνειδητοποιήσουν:
Να στηριχθεί σε ικανό δημόσιο λόγο προωθώντας την ιδεολογία της, να δικαιολογεί και να αιτιολογεί τις πράξεις της, χωρίς να κρύβει τις προθέσεις της. Υπάρχει μια απάντηση σε κάθε ερώτηση, και όχι μια βαθιά σιωπή, οι παρασκηνιακές συμφωνίες παίζονται στο δημόσιο πεδίο. Αυτό λέει στο βίντεο ο Ερντογάν «έγινε πατρίδα μας».
Το πόσο μακριά είναι όλα αυτά από την πραγματικότητα ή αποτελούν μυθοπλασία είναι ένα ζήτημα εντελώς διαφορετικής τάξης, σημειώνει ο Ρώσος σχολιαστής
echedoros-a
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου