κατά πρώτον η δαπάνη που δημιουργείται ετησίως από την εφαρμογή των πρόσφατων αποφάσεων του ΣτΕ, δηλαδή από τις αυξήσεις των επικουρικών λόγω της κατάργησης των μειώσεων του 2016 και τις αυξήσεις των παλαιών και νέων κύριων συντάξεων με βάση τα νέα ποσοστά αναπλήρωσης και
κατά δεύτερον δαπάνες «πολιτικών κοινωνικής ασφάλισης, πρόνοιας και κοινωνικής αλληλεγγύης και υγείας».
Η τελική νομοθετική διάταξη παραπέμπει σε ΚΥΑ των υπουργών Εργασίας, Υγείας και Οικονομικών, η οποία θα καθορίζει ετησίως το ποσό για την χρηματοδότηση των εν λόγω πολιτικών, με βάση τις αναλογιστικές προβολές, τα στοιχεία εκτέλεσης του κοινωνικού προϋπολογισμού και τους ετήσιους δημοσιονομικούς στόχους.
Υπενθυμίζεται πως η λεγόμενη «13η σύνταξη» είχε θεσμοθετηθεί τον περασμένο Μάιο με το άρθρο 120 του νόμου 4611/2019 (τον νόμο για τις 120 δόσεις) το οποίο αντικαθίσταται τώρα με τη νέα παροχή. Η παλαιά παροχή είχε θεσμοθετηθεί να δίνεται ποσοστιαία ανάλογα με το ποσό της ακαθάριστης μηνιαίας κύριας σύνταξης ως εξής:
α) Για ποσό έως και 500,00 ευρώ, σε ποσοστό 100%
β) Για ποσό από 500,01 έως και 600,00 ευρώ, σε ποσοστό 70%
γ) Για ποσό από 600,01 έως και 1.000,00 ευρώ, σε ποσοστό 50%
δ) Για ποσό από 1.000,01 ευρώ και άνω, σε ποσοστό 30%
Από την κατάργηση της «13ης σύνταξης» κυρίως χάνουν οι χαμηλοσυνταξιούχοι με κύρια σύνταξη ή άθροισμα κύριων συντάξεων κάτω των 500 ευρώ, οι οποίοι έχουν ταυτόχρονα αποχωρήσει με λιγότερα από 30 έτη ασφάλισης. Όσοι έχουν αποχωρήσει με 30 έτη ασφάλισης και κάτω δεν πρέπει να προσδοκούν σε αύξηση, καθώς δεν ανήκουν στις κατηγορίες της αυξημένης ανταποδοτικότητας.
ethnos
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου