Η κατάσταση έχει τεθεί εις γνώση των αρμοδίων παραγόντων του υπουργείου Δικαιοσύνης, οι οποίοι έχουν επανειλημμένως ζητήσει με επιστολές τους προς το υπουργείο Προστασίας την άμεση επίλυση του προβλήματος. Η απάντηση της αστυνομίας ωστόσο είναι ότι δεν επαρκούν οι αστυνομικοί της Διεύθυνσης Μεταγωγών. Μια δικαιολογία που ηχεί ως καταδίκη στα αυτιά των ασθενών κρατουμένων.
«Παλεύω για τη ζωή μου. Το καταλαβαίνετε;», λέει με απόγνωση η κυρία Ίσκρα Ρηγάτου. Τον περασμένο Οκτώβριο διαγνώστηκε με καρκίνο στο μαστό και στις 4 Δεκεμβρίου του 2018 χειρουργήθηκε στο νοσοκομείο «Άγιος Σάββας». «Έμεινα στο νοσοκομείο μια εβδομάδα. Στη συνέχεια μου διέκοψαν τη θεραπεία γιατί είπαν ότι δεν είχαν δύναμη να με φρουρούν. Με μετέφεραν στο αναρρωτήριο των φυλακών Κορυδαλλού. Οι γιατροί είπαν ότι πρέπει να κάνω χημειοθεραπείες. Δεν έρχονται όμως να με πάρουν. Τα ραντεβού έχουν κλειστεί και λένε ότι δεν υπάρχουν αστυνομικοί να με συνοδεύσουν. Μέχρι σήμερα δεν έχω κάνει ούτε τις μισές θεραπείες που απαιτούνται. Οι θεραπείες δεν πρέπει να διακόπτονται. Με το ρυθμό αυτό είναι σαν να μην κάνω θεραπεία. Είμαι εγκλωβισμένη… Και δεν είμαι η μόνη», αναφέρει φανερά ταραγμένη.
Η διεύθυνση των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού έχει επιδοθεί σε έναν πραγματικό αγώνα για να βρεθεί λύση. Ωστόσο, μέχρι σήμερα οι αρμόδιοι αδιαφορούν. «Η διευθύντρια και τι δεν κάνει… Παίρνει συνέχεια τηλέφωνα, αλλά το μεταγωγών δεν έρχεται. Καθημερινά κλαίω και δεν ξέρω τι να κάνω. Παλεύω για τη ζωή μου και δεν το καταλαβαίνουν», σημειώνει η κυρία Ρηγάτου.
Παράνομες …μεταφορές
Και τι γίνεται σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης; Οι ίδιοι οι αρμόδιοι του υπουργείου Δικαιοσύνης αποκαλύπτουν ότι τις μεταγωγές των ασθενών κρατουμένων στα νοσοκομεία κάνει η εξωτερική φρουρά των φυλακών! «Ο μόνιμος φόβος μας βεβαίως είναι να μην πεθάνει κάποιος κρατούμενος», ομολογεί ωμά ανώτερο στέλεχος του υπουργείου Δικαιοσύνης και συμπληρώνει: «Από την πλευρά μας πάντως δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα άλλο από το να στέλνουμε επιστολές και να ζητάμε δυνάμεις».
Ένα χρόνο μετά τη μεταφορά της από τις φυλακές Θηβών στο αναρρωτήριο των φυλακών Κορυδαλλού η κυρία Σταματία Σινάνη, πάσχουσα από σοβαρό αυτοάνοσο νόσημα, περιμένει ακόμη να περάσει από το ΚΕΠΑ για την πιστοποίηση της αναπηρίας της. «Η υγεία μου είναι σε κακά χάλια. Με ταλαιπωρούν…. Με έστειλαν στο Ασκληπιείο Βούλας χωρίς φάκελο. Οι γιατροί δεν ήξεραν τι να με κάνουν. Έκανα ξανά από την αρχή εξετάσεις, ενώ είχα ήδη έτοιμο το φάκελό μου από δημόσια νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης. Για να κάνω και άλλες εξετάσεις σε συνδυασμό με θεραπεία έπρεπε να νοσηλευτώ. Δεν είχαν όμως δύναμη να με φρουρεί. Ζητούσαν από το διευθυντή να γράψει διάγνωση με επίσκεψη μισής ώρας. Αν είναι δυνατόν. Μετά απ΄ αυτό, με ξαναέστειλαν πίσω στη φυλακή. Πονάει όλο το σώμα μου και ακόμη δεν έχω διάγνωση. Μου δίνουν φάρμακα χωρίς να ξέρουν σε τι κατάσταση είναι το αυτοάνοσο», αναφέρει η κυρία Σινάνη.
Αναλγησία
Την περασμένη Πέμπτη, όπως λέει, ακυρώθηκε για ακόμα μία φορά το προγραμματισμένο ιατρικό ραντεβού που της είχε κλείσει η προϊσταμένη του αναρρωτηρίου των φυλακών στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός. «Περίμενα πως και πώς να με δει γιατρός και να πάρω τα φάρμακά μου. Μάταια. Μου είπαν για ακόμα μία φορά: «Χάσαμε και αυτό το ραντεβού σας κ. Σινάνη. Δεν ήρθε η κλούβα του μεταγωγών». Είμαι εδώ από τον περασμένο Ιούνιο», σημειώνει και εξιστορεί ένα περιστατικό ενδεικτικό όπως αναφέρει της κατάστασης. «Τον περασμένο Νοέμβριο έκανα κωλονοσκόπηση- γαστροσκόπηση με παραπεμπτικό μαιευτήρα! Ο χειρουργός που με είδε δεν το πίστευε. Μου είπε ότι στα 35 χρόνια στο επάγγελμα δεν είχε ξαναδεί κάτι τέτοιο», εξηγεί η κρατούμενη.
Τα περιστατικά δεν έχουν τέλος. Η Χαρά Ιατροπούλου, προφυλακισμένη στον Κορυδαλλό, διηγείται στη Realnews τη δική της ιστορία. Εδώ και έξι μήνες περιμένει να τη δει ιατροδικαστής. «Όταν με προφυλάκισαν ήμουν 210 κιλά. Σήμερα είμαι 180 κιλά. Δε χωράω στο κρεβάτι να κοιμηθώ και περιμένω από 7 Νοεμβρίου του 2018 ιατροδικαστή να εκτιμήσει τα ποσοστά αναπηρίας μου γιατί η νοσογόνος παχυσαρκία θεωρείται αυτοάνοσο. Παράλληλα, βεβαίως έχω και άλλα προβλήματα υγείας», λέει η κυρία Ιατροπούλου. «Όσο καιρό είμαι εδώ βλέπω τις καρκινοπαθείς να χάνουν τις ακτινοθεραπείες και τις χημειοθεραπείες και να «σαπίζουν» μέσα στη φυλακή. Ακόμη και τις έγκυες δεν τις πάνε για εξετάσεις. Μέχρι και οι υπάλληλοι της φυλακής είναι σε απόγνωση. Επιτέλους είμαστε άνθρωποι, δεν το καταλαβαίνουν;», καταλήγει με την απελπισία στη φωνή της.
Realnews/dikastiko
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου