Η απόφαση του υπουργικού συμβουλίου είχε εγκριθεί με τον αριθμό 172. Αρχικά κρατήθηκε μυστική από την κυβέρνηση και δεν δημοσιεύθηκε στον ιστότοπο του Πρωθυπουργού, όπου κατά κανόνα ως νόμιμα κυρωθείσα θα έπρεπε να γίνει γνωστή σε όλους, εγκαίρως.
Η απόφαση, για σύντομο χρονικό διάστημα, δημοσιεύθηκε ηλεκτρονικά στην Επίσημη Εφημερίδα (της Κυβέρνησης), όπου, μετά από απειλή από τον επικεφαλής της ελληνικής κυβέρνησης, διαγράφηκε(!).
Σε αυτό το σημείωμα δεν έχουμε σχέση με την υπεράσπιση ή την απόρριψη αυτού του δικαιώματος ή του λάθους αυτού της απόφασης, αλλά να τονίσουμε τον σκανδαλώδη τρόπο που οι ανώτεροι κυβερνητικοί αξιωματούχοι , συμπεριλαμβανομένου του αρχηγού τους, χρησιμοποιούν την εξουσία και το κράτος.
Από τη μια κάνουν τους παντοδύναμους και από την άλλη διασύρουν τους εαυτούς τους καθώς με μια γειτονική πίεση, που ακόμη και εάν οι αποφάσεις του αλβανικού κράτους είναι απολύτως σωστές, διαμαρτύρονται θέτοντας όρους για να τις αποτρέψουν, έχοντας ως στόχο να επωφελούνται σε κάθε τι . Και το έκαναν.
Ας τα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.
Γιατί η κυβέρνηση προσπαθεί να κρύψει από το λαό την απόφαση για τις εκτάσεις στην ακτή;
Έχουν βάση οι φωνές για την απόφαση αυτή ότι κάνει νέες χάρες σε μια κάστα ολιγαρχών που είναι οι τακτικοί πελάτες του γραφείου του Έντι Ράμα και έχουν απλώσει τα χέρια τους στην ακτή, εκμεταλλευόμενοι την αλληλοεπικάλυψη των διεφθαρμένων δικαστικών αποφάσεων;
Εάν όχι, και εάν η απόφαση ήταν υπέρ του λαού, γιατί η κυβέρνηση δίστασε να την δημοσιοποιήσει;
Γιατί άφησε το περιεχόμενο αυτής της απόφασης του κράτους στο σκοτάδι;
Δεύτερον, η απόφαση δημοσιεύεται στην Επίσημη Εφημερίδα και έτσι γίνεται γνωστή.
Αλλά, δεν υπάρχει. Αποσύρθηκε.
Χωρίς να ληφθεί κάποια απόφαση για αυτό.
Τίποτα!
Απλά διαγράφηκε μια απόφαση του υπουργικού συμβουλίου από την Επίσημη Εφημερίδα, γιατί έτσι του ήρθε του Ράμα επειδή δεν του άρεσαν τα πρωτοσέλιδα του ‘περίπτερου’!
Και αυτό συνέβη μετά τους απειλητικούς τόνους της αντίδρασης του αρχηγού της ελληνικής κυβέρνησης.
Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας αναφέρει ότι ενδιαφέρεται για τις περιουσίες της (ελληνικής) μειονότητας, η οποία σε ορισμένες περιπτώσεις, έχει αρπάξει δημόσιες περιουσίες ή ιδιοκτησίες Αλβανών, αλλά αυτή είναι άλλη ιστορία.
Είτε η απόφαση αυτή είναι σωστή είτε όχι, το αλβανικό κράτος, τα θεσμικά του όργανα, έχουν καθήκον να προστατεύουν όσα πράττουν ή να τα καταργούν σύμφωνα με τους νόμους.
Οφείλουν να αποδείξουν ότι οι αποφάσεις τους δεν έχουν ξεκινήσει από εθνικιστική ιδέα ή σε βάρος της μειονότητας.
Στο τέλος-τέλος, αντιμετωπίζονται όπως όλοι οι κάτοικοι των αλβανικών ακτών, από τις τουριστικές περιοχές της Σκόντρας μέχρι τις παραλίες της Κονίσπολης.
Η ελληνική πίεση ανάγκασε το αλβανικό κράτος να κάνει τη δεύτερη λανθασμένη παράνομη και αντισυνταγματική πράξη:
Να αποσύρει από την Επίσημη Εφημερίδα της Κυβέρνησης μια απόφαση.
Οι μειονότητες στο νότο, ως Αλβανοί πολίτες ή όχι, δεν έχουν περισσότερα δικαιώματα από τους αυτόχθονες Αλβανούς κατοίκους, αν και η περιοχή που διαμαρτύρεται περισσότερο, η Χιμάρα, είναι επίσης αυτόχθονες.
Όντας ίδιοι σε δικαιώματα, καθήκοντα και υποχρεώσεις, θα πρέπει να αντιμετωπίζονται εξίσου.
Η απόσυρση (της απόφασης) από το αλβανικό κράτος εξαιτίας μιας απειλής, είναι ένα παιχνίδι που παίζεται με την αξιοπρέπεια των αλβανικών θεσμών και αθέλητα αφήνει μια κακή γεύση της εξουσίας σε όλη αυτήν τη διαδικασία.
Αλλά, το κράτος δεν είναι παιχνίδι, ώστε οι αποφάσεις που δεν μπορούν να δημοσιευθούν να διαγράφονται παρά την πρωταρχική υπουργική απόφαση. Ομοίως, δεν μπορούν να αποσύρονται εξαιτίας της πίεσης ενός αρχηγού γειτονικού κράτους, ανεξάρτητα από το ποιο είναι αυτό.
echedoros-a
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου