Ο Φλοριάν Σμιντ Γκαμπέιν παρουσιάζει την δική του λύση «πρόκληση», που περιλαμβάνει την μοιρασιά των αριστουργημάτων της αρχαίας Ελλάδας ανάμεσα στις δύο χώρες, επισημαίνοντας ότι δεν θα είναι η πρώτη φορά που ένας «πολιτισμικός πόλεμος» τερματίζεται μέσω του συμβιβασμού.
Στο άρθρο του, ο Γκαμπέιν αναφέρεται στην πρόσφατη συνέντευξη που παραχώρησε ο Γερμανός διευθυντής του Βρετανικού Μουσείου, Χάρτβιγκ Φίσερ, στα «Νέα» και προκάλεσε σάλο στην χώρα μας. Σε αυτήν ο Φίσερ εξήγησε γιατί -κατά την άποψή του - δεν πρέπει να επιστραφούν στην Ελλάδα και χαρακτήρισε (κάπως «ασύνετα», παραδέχεται ο αρθρογράφος) ως «δημιουργική πράξη» τη μεταφορά τους από την Αθήνα στο Λονδίνο.
«Κάποιοι έσπευσαν να παραφράσουν τα λεγόμενά του λέγοντας ότι η κλοπή έργων τέχνης είναι δημιουργική, και έτσι ξέσπασε καταιγίδα στα ΜΜΕ» εξηγεί ο αρθρογράφος.
«Παγκοσμίως, δεκάδες άρθρα σχολίασαν τις δηλώσεις του Φίσερ παραθέτοντας όλα τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα για τη διατήρηση ή την επιστροφή των μαρμάρων. Πρόκειται για επιχειρήματα που έχουν αναπτυχθεί από την εποχή που απομακρύνθηκαν οι αρχαίοι θησαυροί από την Ακρόπολη, στις αρχές του 19ου αιώνα: ότι ένα μουσείο παγκόσμιας κλάσης θα έχανε την αίγλη του εάν τα γλυπτά επέστρεφαν στην Ελλάδα, ότι αποτελούν κομμάτι της ελληνικής κληρονομιάς - όπως υποστήριζε η Μελίνα Μερκούρη, υπουργός Πολιτισμού της Ελλάδας τη δεκαετία του 1980-, ότι τα μάρμαρα δεν θα είχαν επιβιώσει στα ελληνικά χέρια, ότι τα πιο εμβληματικά έργα της αρχαίας Ελλάδας πρέπει να εκτίθενται στο κοινό στον τόπο καταγωγής τους, ότι η μεταφορά τους στην Αγγλία ήταν παράνομη και ούτω καθεξής».
«Τόσο οι Βρετανοί όσο και οι Ελληνες έχουν βάσιμα επιχειρήματα», επισημαίνει ο αρθρογράφος και συμπληρώνει: «Ακόμη και οι Ελληνες θεοί μπορεί να δυσκολεύονταν να αποφασίσουν αν τα γλυπτά πρέπει να μείνουν στο Βρετανικό Μουσείο ή να επιστραφούν στην Ελλάδα. Ισως κατέληγαν στο ίδιο σημείο όπως στις Ευμενίδες του Αισχύλου: ένα αδιέξοδο, με ίσους αριθμούς ψήφων υπέρ και κατά της επιστροφής τους».
«Ομως, στην περίπτωση των Γλυπτών, και αντίθετα με όσα συμβαίνουν στις Ευμενίδες, αυτό θα ήταν καταστροφικό», τονίζει ο αρθρογράφος του Guardian.
Σύμφωνα με τον ίδιο, το δίλημμα σχετικά με το αν θα πρέπει τα γλυπτά να μείνουν στο Λονδίνο ή να ταξιδέψουν στην Αθήνα δεν χρειάζεται καν να υπάρχει, αφού υπάρχει μια «απλούστερη και προφανής λύση», η «μοιρασιά 50-50».
«Το Βρετανικό Μουσείο μπορεί να κρατήσει τα μισά Γλυπτά και η Ελλάδα τα άλλα μισά. Φυσικά, μπορεί να υπάρξουν κόντρες σχετικά με το ποιος θα πάρει τι. Ωστόσο αυτές είναι διαμάχες που μπορούν να επιλυθούν. Τα Γλυπτά δεν περιλαμβάνουν ένα σημαντικό κομμάτι και πολλά άλλα, μικρής σημασίας. Όλα τους είναι εξίσου σημαντικά. Πρόκειται για μια μοναδική κατάσταση, και ευκαιρία, αν σκεφτεί κανείς ότι σε πολλές υποθέσεις αντιδικίας για αρχαία αντικείμενα δεν μπορεί να υπάρξει μοιρασιά. Δεν μπορείς να κόψεις τη Νεφερτίτη στη μέση ή να σπάσεις τον οβελίσκο του Λούξορ στην Πλας ντε λα Κονκόρντ στα δύο. Η Βρετανία και η Ελλάδα πρέπει να εκμεταλλευτούν αυτή την κατάσταση και να τερματίσουν επιτέλους τη διαμάχη τους», υπογραμμίζει ο αρθρογράφος.
Όπως διευκρινίζει, μπορούν να φτιαχτούν αντίγραφα για τα κομμάτια που θα λείπουν από κάθε συλλογή, αν κάποια από τις δύο χώρες θέλει να την εκθέσει ολόκληρη. «Θα είναι δύσκολο για τους περισσότερους επισκέπτες να ξεχωρίσουν τα αυθεντικά από τα αντίγραφα. Ίσως μπορεί η ΕΕ να διαθέσει κάποια κονδύλια για αυτόν τον σκοπό, παρά το Brexit», συμπληρώνει ο Γκαμπέιν.
Και καταλήγει παραθέτοντας το εξής απόσπασμα από τις Ευμενίδες του Αισχύλου, θέλοντας να... υπενθυμίσει ότι ο συμβιβασμός και η συμφιλίωση είναι ελληνική επινόηση:
«Της κακοαχόρταγης Διχόνοιας
εύχομαι, μες στην πόλη αυτή,
το βρουχητό να μη ακουστή·
μηδέ να πιή πολιτών αίμα το χώμα,
που να ζητάη μ' οργή
άλλη ναρπάξη απ την πόλι
εκδίκησι πίσω με φόνους.
Αλλά χαρές μεταξύ τους
να περνοδίνουν, μ' αγάπη αμοιβαία
και να μισούν με μια γνώμη·
γιατ' αυτό σε πολλά, στους ανθρώπους, γιατρειά ναι.»
(Μετάφραση: Ιωάννη Γρυπάρη)
protothema
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου