Το πιο τραγικό απ' όλα, ήταν όμως ο θάνατος που έβλεπαν όλη τη διάρκεια της προσπάθειάς τους να σωθούν. Απανθρακωμένοι άνθρωποι μέσα στα αυτοκίνητα τους, άλλοι προσπαθούσαν να ανοίξουν την πόρτα του ΙΧ τους αλλά κολλούσε στη διπλανή πόρτα του αλλού αυτοκινήτου που προσπαθούσε και εκείνος να βγει, ένα παιδί πήδηξε από 15 μέτρα ύψος μπροστά στα μάτια των ανθρώπων που είχαν σωθεί στην παραλία. Σκηνές χάους και τραγωδίας...
Κάποιοι κατάφεραν απ' όλη αυτήν την κόλαση και βγήκαν ζωντανοί και τώρα θέλουν να ξεχάσουν. Μιλώντας στο protothema.gr οι επιζώντες των χθεσινών γεγονότων συγκλονίζουν και ραγίζουν και τις πιο σκληρές καρδιές:
«Ακούσαμε την κραυγή του παιδιού που καιγόταν και πήδηξε από τα 15 μέτρα» είπε χαρακτηριστικά η κ. Μαρία που είδε μπροστά της να πηδάει το άτυχο κορίτσι. Συγκεκριμένα είπε: «Ήμουν εδώ από την πρώτη στιγμή, έβλεπα τον καπνό να βγαίνει σε κατάσταση τέτοια που τον τραβούσαμε φωτογραφία. Κάποια στιγμή ήρθε η φωτιά μπροστά μας με στρόβιλο. Είμαστε δέκα διαμερίσματα, μόνο μια κυρία τραυματίστηκε από εδώ. Μπροστά μου έπεσε το κοριτσάκι 13 ετών πήδηξε να σωθεί από την φωτιά από ύψος 10 μέτρων Στην οδό Δημοκρατίας 162 έχει ένα στενό δρομάκι το οποίο βγάζει στην θάλασσα, όταν καταφέραμε και περάσαμε στην παραλία ακούσαμε την κραυγή του παιδιού που καιγόταν και πήδηξε από τα 15 μέτρα. Και έσκασε κάτω και σκοτώθηκε ακαριαία. Με τόσο πούσι και καπνό που είχε το παιδί δεν έβλεπε προφανώς δεν θα μπορούσε να δει. Δεν ξέρω ποια ήταν καμένο το παιδί, το καημένο το παιδί και την έρημη την μητέρα της. Στις δύο το βράδυ μας φώναζε το λιμενικό αν χρειάζεστε βοήθεια, τότε; Τότε δεν χρειαζόμασταν βοήθεια. Βοηθηθήκαμε από τον έναν και τον άλλο.
«Μπήκαμε όλοι μέσα στο νερό και πιστεύαμε πως θα τελειώσει όμως δεν τέλειωνε» υπογράμμισε ο κ. Κωνσταντίνος που κράτησε την ψυχραιμία του και συμβούλεψε σωστά τους συμπολίτες του.
«Μέσα σε ελάχιστα λεπτά ήρθε η φωτιά από την Μαραθώνος και χτύπησε εδώ πέρα. Οπότε κάποιοι από εδώ είπαν να πάρουν τα αυτοκίνητα τους και να φύγουν. Ευτυχώς τους άλλαξα γνώμη και τους είπα να μην το κάνουν και κατεβήκαμε περίπου 45 άνθρωποι γυναίκες παιδιά ηλικιωμένοι και νέοι σε αυτήν εδώ την παραλία και σωθήκαμε. Μπήκαμε αμέσως όλοι μέσα στο νερό και πιστεύαμε πως θα τελειώσει όμως δεν τέλειωνε, από τον άνεμο και με την φωτιά να στροβιλίζει, μας έκαιγαν τα αποκαΐδια το κεφάλι και το σώμα μπαίναμε μέσα στην θάλασσα κρατώντας την αναπνοή μας και ξαναβγαίναμε και καιγόμασταν. Βροχή από φωτιά, πολλά κομμάτια καμένα έπεφταν στα κεφάλια μας. Ευτυχώς σωθήκαμε όλοι».
«Είδα καμένους ανθρώπους μέσα στα αυτοκίνητα τους και τρέχαμε να σωθούμε» είπε η μητέρα με τα δύο παιδιά στα χέρια που κατάφερε και σώθηκε. «Μέσα σε δευτερόλεπτα, πραγματικά μας περικύκλωσαν οι φλόγες γύρω από τα σπίτια μας. Με το που άρχισαν οι φλόγες να καίνε τις πόρτες μας, βγήκαμε ξυπόλητοι και με τα εσώρουχα έχοντας τα παιδιά μου στα χέρια, δύο παιδιά ένα 3 και ένα 6 ετών και αρχίσαμε να τρέχουμε. Οι παντόφλες έλιωναν στην άσφαλτο. Μόνο εκρήξεις γινόντουσαν αριστερά και δεξιά και πέφταν τα αποκαΐδια επάνω μας. Μένουμε κοντά στην παραλία και τρέξαμε γρηγορά στην θάλασσα και πέσαμε με τα παιδιά. Γύρω έσκαγαν παντού οι φιάλες και ήταν λες και βρισκόμασταν σε πόλεμο. Ο καπνός είχε καλύψει τα πάντα και δεν έβλεπες τίποτα βουτούσαμε συνέχεια τα κεφάλια μας στο νερό για να σωθούμε. Κολυμπούσα με τα δύο παιδιά στα χέρια μου, είμασταν έξι ώρες στην θάλασσα και δεν μπορούσαμε να φύγουμε, δεν μπορούσαν να μας προσεγγίσουν. Δόξα τω Θεώ σωθήκαμε μας πήραν τα καΐκια, πολλοί γύρω μου δεν σώθηκαν, είδα ανθρώπους στο νερό ναι, ελπίζω τα παιδιά μου να ξεχάσουν αυτές τις εικόνες. Είδα καμένους μέσα στα αυτοκίνητα τους και τρέχαμε να σωθούμε, είδα μωράκι βρέφος καμένο, ελπίζω να επιβίωσε, αποκάλυψη. Έπρεπε να ενημερώσουν και να μας πουν να φύγουμε.
Η κ. Κατερίνα περιγράφει με όση δύναμη της έχει απομείνει το πώς γλύτωσε την ζωή ης και την ζωή των παιδιών καθώς βρισκόταν μέσα στην πύρινη λαίλαπα. «Τελευταία στιγμή, ήρθα από την θάλασσα και είχαμε ανάμενα τα κλιματιστικά. Ήρθε ο πατέρας μου και μου είπε σήκω, σηκώνω τα παιδιά, έβαλα μια μπλούζα πήρα το κινητό και έφυγα. Και ανοίγω να φύγω και από πίσω μου έβλεπα κόκκινες φλόγες. Υπήρχαν αυτοκίνητα που έτρεχαν να φύγουν, ο δρόμος μπροστά είχε μπλοκαριστεί εγώ έκανα αναστροφή και ανέβηκα. Τρία μικρά παιδιά κοιμόντουσαν στο διπλανό δωμάτιο τα σήκωσα και τα πήρα. Ακούσαμε τα ελικόπτερα αλλιώς θα μας έβρισκε στο σπίτι το κακό»
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου