Παρά τα όσα ακούγονται δημοσίως από διάφορους αξιωματούχους, η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει ακόμα συμφωνία για το χρέος και ότι βαδίζουμε προς το Eurogroup της επόμενης εβδομάδας με τη Γερμανία να βάζει φρένο σε οποιαδήποτε σοβαρή πρόταση για ελάφρυνση του ελληνικού χρέους.
Οπως αποκαλύπτει εμπιστευτικό υπόμνημα τεσσάρων σελίδων που έχει στην κατοχή του το Euro2day.gr, το Βερολίνο θέλει να επικρατήσει σε όλες τις αποφάσεις, να μη δώσει ουσιαστική ελάφρυνση του χρέους, να «δέσει» τη χώρα μας σε σφικτή επιτήρηση και να χρησιμοποιήσει το όνομα του ΔΝΤ μόνο ως... σφραγίδα, ώστε να μην μπορεί να εκδίδει από μόνο του εκθέσεις για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους.
Σύμφωνα με το υπόμνημα-φωτιά, Γαλλία, Κομισιόν, Ιταλία, Ισπανία, καθώς και ο πρόεδρος του Eurogroup Μάριο Σεντένο συμφωνούν για μια σειρά από εμπροσθοβαρή και μεσοπρόθεσμα μέτρα με επιμηκύνσεις που να ξεπερνούν τα 7 έτη για τα δάνεια του EFSF, καθώς και σε κίνητρα ανά έτος, μέσω της αποδέσμευσης των κερδών από τα ελληνικά ομόλογα (SMPs και ANFAs), για να παραμένει η Αθήνα πιστή στις δεσμεύσεις της.
Ολα τα μπλοκάρει η Γερμανία και η Άνγκελα Μέρκελ, η οποία φέρεται να είπε σε κλειστή συνάντηση στον Καναδά, στο περιθώριο των G7, ότι η βάση του κόμματός της δεν δίνει περιθώρια ελιγμών και ελαστικότητας.
Δικαιολογία ή αλήθεια; Κατά τους κ.κ. Μακρόν και Γιούνκερ, η κ. Μέρκελ χρησιμοποιεί και θα χρησιμοποιεί αυτή τη στρατηγική όχι μόνο για να περάσει τη σκληρή γραμμή στη χώρα μας, αλλά και για να διασφαλίσει τις θέσεις της αναφορικά με την εμβάθυνση της ευρωζώνης και βεβαίως την κάλυψη κρίσιμων κενών θέσεων σε αυτή που θα ανοίξουν μαζικά το 2019.
Τι λένε τα έγγραφα
Οσον αφορά στα μέτρα για το χρέος και στις διαφωνίες, τα έγγραφα αναφέρουν:
«Τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος συμπεριλαμβάνουν:
1. Επαναγορά των δανείων του ΔΝΤ μερικώς ή ολόκληρα με τη χρησιμοποίηση των κονδυλίων που απέμειναν από το παρόν πρόγραμμα, καθώς η χρηματοδότηση μέσω του προγράμματος είναι λιγότερο «ακριβή» για την Ελλάδα. Αυτός ο παράγοντας θα έχει τη μεγαλύτερη επίπτωση στην έκθεση βιωσιμότητας του χρέους για κάτι που θα θεωρείται ως διαχειρίσιμο ύψος (χρέους)».
Συνεχίζει το έγγραφο:
«2. Την επανασύσταση της διανομής στην Ελλάδα των κερδών του ευρωσυστήματος από τα προγράμματα ελληνικών ομολόγων SMP/ANFAs. Αυτό το ποσό μπορεί να δοθεί σε δόσεις κατά την περίοδο 2018-2023». Αυτή η ιδέα έχει ομοφωνία.
Eρχόμαστε τώρα στο «παρασύνθημα» και στα δάνεια του EFSF. Τα έγγραφα λένε ότι η πλειονότητα των χωρών μελών της ευρωζώνης υποστηρίζουν τη βελτίωση των όρων της επαναγοράς χρέους από τον EFSF και μάλιστα με «καλές» επιμηκύνσεις, στις οποίες βάζει φρένο το Βερολίνο.
«Η αναδιάταξη (reprofiling) των δανείων του EFSF με την επιμήκυνσή τους μετά το 2023 (beginning of the first repayment obligations). Η συζήτηση (debate) είναι η διάρκεια των ωριμάνσεων (maturities) που πρέπει να υιοθετηθεί. Αυτό που έχει συμφωνηθεί από το Eurogroup είναι από 0 μέχρι 15 χρόνια. Οτιδήποτε κάτω από το μίνιμουμ των επτά ετών δεν θα είναι αξιόπιστο για τις αγορές κατά την άποψή μας. (Anything inferior to a minimum of seven years would not be credible to the markets from our point of view)».
«H Γερμανία εξακολουθεί να σπρώχνει για περίπου τρία χρόνια, ενώ το ΔΝΤ και άλλες χώρες σπρώχνουν για 15 χρόνια. Αυτό το αγκάθι είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο», αναφέρουν τα έγγραφα.
«Τέλος, ο μηχανισμός για τις αποπληρωμές που θα συνδέονται με την ανάπτυξη(mechanism for adjusting growth-related repayments) υποστηρίζεται από τους περισσότερους παίκτες (players), συμπεριλαμβανομένου και του ΔΝΤ. Αυτό χρειάζεται για να διατηρήσει την ελαστικότητα που χρειάζεται, ώστε να αντιμετωπιστούν νέες μακροοικονομικές αβεβαιότητες στο μέλλον, ενώ δίνει και ένα αξιόπιστο όργανο αποπληρωμής. Αυτό το όργανο υποστηρίζεται σθεναρά από τους Γάλλους και έχει λάβει τη στήριξη όλων εκτός της Γερμανίας».
Συνεχίζει το υπόμνημα:
«Η Γερμανία λέει ότι αυτός ο μηχανισμός δεν μπορεί να λειτουργήσει αυτόματα και το δικαιολογεί με την ανάγκη να υπάρχει ετήσια επανέγκριση (ώστε μάλλον τα εθνικά κοινοβούλια να μπορούν να τον ακυρώσουν).
Ομως η έλλειψη αυτοματισμού δημιουργεί αβεβαιότητα: θα υποσκάπτει την αξιοπιστία του ίδιου του μηχανισμού και συνεπώς την αξιοπιστία προς τις αγορές».
Ομως η έλλειψη αυτοματισμού δημιουργεί αβεβαιότητα: θα υποσκάπτει την αξιοπιστία του ίδιου του μηχανισμού και συνεπώς την αξιοπιστία προς τις αγορές».
«Προβλέπεται συμβιβασμός ώστε να ικανοποιηθούν οι ανησυχίες της Γερμανίας, όμως δεν είναι σίγουρο ότι ο συμβιβασμός αυτός θα γίνει αποδεκτός», λέει το υπόμνημα. Τα έγγραφα υποστηρίζουν ότι είναι αναγκαίο οποιαδήποτε απόφαση για το χρέος να συνοδεύεται με μια μορφή δεσμεύσεων (conditionality).
«Οι χώρες μέλη έχουν ζητήσει διασφαλίσεις (assurances), για να αποφύγουν το ρίσκο του ηθικού κινδύνου (moral hazard) και να διατηρήσουν τα οικονομικά κίνητρα για την Ελλάδα, ώστε να παραμείνει στους στόχους μετά το πρόγραμμα. Παρ' όλα αυτά, οποιεσδήποτε δεσμεύσεις πρέπει να αποφύγουν τη σύγκριση με ένα "τέταρτο" πρόγραμμα και (οι δεσμεύσεις) πρέπει να είναι περιορισμένες, αντικειμενικές και λεπτομερείς. Για παράδειγμα τα κέρδη από SMP/AΝFA μπορεί να θεωρηθούν ως μία από τις δεσμεύσεις».
Ποιοι είναι υπέρ και ποιοι κατά...
Τα έγγραφα είναι αποκαλυπτικά ως προς τη διαμάχη που έχει ξεσπάσει με το Βερολίνο.«Ο πρόεδρος του Εurogroup, οι θεσμοί και η πλειονότητα των χωρών μελών (συμπεριλαμβανομένων και της Γαλλίας, της Ιταλίας και της Ισπανίας) είναι ευθυγραμμισμένοι στα κύρια στοιχεία της τελικής συμφωνίας για το χρέος».
«Οι διαφορές παραμένουν, όμως, ιδιαίτερα για το reprofiling και τον μηχανισμό ανάπτυξης μεταξύ:
«Οι διαφορές παραμένουν, όμως, ιδιαίτερα για το reprofiling και τον μηχανισμό ανάπτυξης μεταξύ:
1. Της Γερμανίας, από τη μία, που διατηρεί ακραία γραμμή για την ελάφρυνση του χρέους και την ίδια στιγμή, παρά τις διαφορές, επιμένει στην πλήρη συμμετοχή του ΔΝΤ».
2. «Το ΔΝΤ, από την άλλη, επιμένει σε μεγάλης κλίμακας μέτρα ελάφρυνσης του χρέους. Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι το ΔΝΤ έχει κάνει σημαντικά βήματα συμβιβασμού τις τελευταίες εβδομάδες για να γεφυρώσει τις διαφορές με τα ευρωπαϊκά ινστιτούτα και στο χρέος και στην ανάλυση βιωσιμότητάς του. Αυτό ερμηνεύεται ως ένδειξη ότι επιθυμεί να ανοίξει δικό του πρόγραμμα με την Ελλάδα».
«Από την άποψη της συντριπτικής πλειοψηφίας των συμμετεχόντων, οι δηλώσεις (declarations) του Eurogroup τον Μάιο 2016 και Ιούνιο 2017 πρέπει να γίνουν πράξη. Σε αυτό το στάδιο, ένα σημαντικό θέμα είναι να διασφαλιστεί ότι υπάρχουν άνευ όρων και επαρκή εμπροσθοβαρή μέτρα ελάφρυνσης του χρέους που πρέπει να εφαρμοστούν πριν το τέλος του 2018».
Τι λέει αξιωματούχος της ΕΕ
Υπουργός Οικονομικών του Eurogroup επιβεβαιώνει στο Euro2day.gr τα όσα λένε τα εμπιστευτικά έγγραφα και συμπληρώνει ότι «μόνο το Βερολίνο ξέρει πραγματικά τι θα γίνει με τις αποφάσεις αφού η επικράτηση της Γερμανίας είναι κάτι παραπάνω από εμφανής».
«Οι προτάσεις και οι ενστάσεις της Γερμανίας είναι απαράδεκτες και μπορώ να τις δικαιολογήσω στο πλαίσιο του παιχνιδιού της γάτας με το ποντίκι (cat and mouse) με το ΔΝΤ», τονίζει και συμπληρώνει ότι κατά την άποψή του, η απόφαση για τη συμμετοχή του ΔΝΤ δεν έχει ξεκαθαρίσει ακόμα.
«Μπορεί να προετοιμαζόμαστε όλοι για συμμετοχή του ΔΝΤ μόνο ως τεχνικού συμβούλου στο πλαίσιο της αυξημένης εποπτείας, όμως την τελική απόφαση θα πάρουν Λαγκάρντ και Μέρκελ. Τα πάντα ανατρέπονται σε λίγες ώρες».
Οσο για τις αυξημένες προσδοκίες που καλλιεργούνται για το Εurogroup της 21ης Ιουνίου, ο αξιωματούχος αναφέρει ότι τίποτα δεν έχει κλείσει ακόμα, αλλά και ότι κάποιου είδους προσύμφωνο μπορεί να υπάρξει στη χειρότερη των περιπτώσεων, καθώς το Βερολίνο θέλει συμφωνία «για όλα μαζί».
«Το ιδεατό είναι να υπάρχει συμφωνία σε όλα και μια επικύρωση από τους αρχηγούς κρατών της Ευρωζώνης στη Σύνοδο Κορυφής του Ιουνίου στις 27».
Πού το πάει το Βερολίνο
Διπλωματικές πηγές από τη Γερμανία δήλωσαν στο Euro2day.gr ότι η κομματική μηχανή της κυρίας Μέρκελ δεν θα αφήσει τίποτα που να μην αποσαφηνιστεί. Εάν το ΔΝΤ δεν κάνει πίσω στον αυτόματο μηχανισμό και στις επιμηκύνσεις, τότε η Γερμανία θα δηλώσει πρόθεση να συνεχίσει η Ευρωζώνη μόνη της, με τη συμβολή του Ταμείου στην επιτήρηση, χωρίς ωστόσο να έχει δικαίωμα να κάνει δικές του εκθέσεις. Θα πρέπει δηλαδή το ΔΝΤ να συμφωνεί με την ευρωζώνη χωρίς το δικαίωμα βέτο.
Με άλλα λόγια, η Γερμανία προωθεί αυξημένη εποπτεία και υπό όρους (conditionality) στην ελάφρυνση του χρέους, συμφωνεί με τα κίνητρα για να παραμείνει η Ελλάδα στους στόχους της ετησίως, θέλει επανέγκριση του μηχανισμού ανάπτυξης και όχι αυτοματισμό, θέλει να δώσει μια υπερδόση στην Ελλάδα για να εξαγοράσει μόνη της μέρος ή ολόκληρα τα δάνεια του ΔΝΤ και αυτό να θεωρηθεί ως ελάφρυνση χρέους, ενώ για τα δάνεια του EFSF προτείνει επιμήκυνση μόνο 3 έτη....
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου