Επίθεση Καμίνη σε Τσίπρα, μέσω «Καθημερινής», για τον Μπουτάρη

Μία μέρα μετά το χρίσμα που έδωσε ο πρωθυπουργός στον Γιάννη Μπουτάρη, ο δήμαρχος Αθηναίων εξαπολύει επίθεση στον κ. Τσίπρα με άρθρο του στην «Καθημερινή», με αφορμή τις δηλώσεις του για τον ξυλοδαρμό του δημάρχου Θεσσαλονίκης τον οποίο απέδωσε σε ακροδεξιούς τραμπούκους. «Ο ίδιος το γνωρίζει καλά: η τακτική του «λιντσαρίσματος» δημοσίων προσώπων έφτασε στο αποκορύφωμά της όταν το κόμμα του ήταν στην αντιπολίτευση. Ούτε ο ίδιος προσωπικά ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ καταδίκασαν ποτέ απερίφραστα αυτά τα φαινόμενα. Πάντοτε υπήρχε ένα «ναι μεν, αλλά…» που μισόκλεινε το μάτι στη βία ως δικαιολογημένη αντίδραση της κοινωνίας. Και στο κάτω-κάτω της γραφής τί υποδηλώνει ο όρος «αγανακτισμένος πολίτης»; Δεν είναι εκείνος που έχει υπερβεί κάθε όριο ανοχής απέναντι στον πολιτικό αντίπαλο; Που είναι ψυχικά έτοιμος από αντίπαλος να μετατραπεί σε εχθρό έτοιμο να αφανίσει αυτόν που βλέπει απέναντί του;», αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ. Καμίνης.

Αναλυτικά το ΆΡΘΡΟ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΑΘΗΝΑΙΩΝ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»

Παρεμβαίνοντας ακαριαία, μέσω twitter, στη συζήτηση που μόλις είχε ανοίξει για την επίθεση σε βάρος του Γιάννη Μπουτάρη, ο πρωθυπουργός έσπευσε να διευκρινίσει ότι «αυτοί που επιτέθηκαν στον Δήμαρχο….δεν είναι ούτε αγανακτισμένοι πολίτες, ούτε συγκεντρωμένο πλήθος… είναι απλά ακροδεξιοί τραμπούκοι……». Να λοιπόν μια εύλογη και ξεκάθαρη ερμηνεία της επίθεσης! ‘Ελα όμως που οι «ακροδεξιοί τραμπούκοι» είναι στην πραγματικότητα κάποιοι νεαροί, σχεδόν σχολιαρόπαιδα, που μυξόκλαιγαν στο δικαστήριο ζητώντας γονυπετείς συγγνώμη! Το πραγματικό ερώτημα λοιπόν είναι: από πού άντλησαν τα παιδιά αυτά την πεποίθηση ότι δικαιούνται ατιμωρητί να χτυπούν και να προπηλακίζουν δημοσίως τον δήμαρχο της πόλης τους; Φταίει μήπως η ακροδεξιά παράδοση της Θεσσαλονίκης; Η συλλογική μας παραζάλη λόγω της κρίσης; Ο φανατισμός για το Μακεδονικό; Οι δηλώσεις του Μπουτάρη για τα εθνικά θέματα; Ο εμφύλιος; Η δικτατορία; Ο οθωμανικός ζυγός; Το βαλκάνιο αίμα που έχει λυμένο το ζωνάρι του για καυγά; Η απάντηση είναι, ότι όλα αυτά μπορεί να εξηγούν τη ροπή μιας κοινωνίας στην έξαψη των πολιτικών παθών, δεν αρκούν όμως για να μετατρέψουν μια χούφτα ανώριμων νεαρών σε όχλο έτοιμο να λιντσάρει τον δήμαρχο. Την απάντηση μας την έδωσε άθελά του ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Σαν να τον προδίδει το υποσυνείδητό του όταν αψυχολόγητα αντιδιαστέλλει τους «αγανακτισμένους» με τους τραμπούκους. Φυσικά, αυτά δεν ταυτίζονται. ‘Ομως ο ίδιος το γνωρίζει καλά: η τακτική του «λιντσαρίσματος» δημοσίων προσώπων έφτασε στο αποκορύφωμά της όταν το κόμμα του ήταν στην αντιπολίτευση. Ούτε ο ίδιος προσωπικά ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ καταδίκασαν ποτέ απερίφραστα αυτά τα φαινόμενα. Πάντοτε υπήρχε ένα «ναι μεν, αλλά…» που μισόκλεινε το μάτι στη βία ως δικαιολογημένη αντίδραση της κοινωνίας. Και στο κάτω-κάτω της γραφής τί υποδηλώνει ο όρος «αγανακτισμένος πολίτης»; Δεν είναι εκείνος που έχει υπερβεί κάθε όριο ανοχής απέναντι στον πολιτικό αντίπαλο; Που είναι ψυχικά έτοιμος από αντίπαλος να μετατραπεί σε εχθρό έτοιμο να αφανίσει αυτόν που βλέπει απέναντί του;

aftodioikisi