Με αυτό το σκεπτικό το ανώτατο δικαστήριο διέγραψε πρόστιμο 87.990 ευρώ που είχε καταλογιστεί σε εταιρία εξαιτίας λογιστικών διαφορών.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση κατά το φορολογικό έλεγχο σε εταιρεία, ποσό 63.117 ευρώ που αφορούσε τις δαπάνες συντήρησης κ.λπ. αυτοκινήτων κάτω των 1.600 κυβικών της επιχείρησης, δεν αναγνωρίστηκε ως δαπάνη, με το αιτιολογικό ότι τα αυτοκίνητα χρησιμοποιήθηκαν για προσωπικές ανάγκες των μελών του ΔΣ της εταιρίας.
Τα Διοικητικά Δικαστήρια διέγραψαν τη λογιστική αυτή διαφορά, καθώς η φορολογική αρχή δεν απέδειξε ότι τα αυτοκίνητα της επιχείρησης τα χρησιμοποιούσαν για τις προσωπικές τους ανάγκες τα μέλη του Δ.Σ. και οι υπάλληλοι της.
Το ίδιο έγινε και με τις δαπάνες για τα καύσιμα, για ποσό ύψους 19.972 με τη φορολογική αρχή να υποστηρίζει ότι δεν επρόκειτο για δαπάνες της παραγωγικής διαδικασίας, αλλά για προσωπικές ανάγκες των υπαλλήλων της. Ομως και αυτό το ποσό διεγράφη γιατί η φορολογική αρχή δεν απέδειξε με στοιχεία το αντίθετο.
Επίσης, μεταξύ των λογιστικών διαφορών που προστέθηκαν από τη φορολογική αρχή στα καθαρά κέρδη της επιχείρησης, ήταν και κονδύλι 4.900 ευρώ. Το ποσό αυτό δαπανήθηκε για αγορά ειδών καθαριότητας, αναψυκτικών, καφέδων κ.λπ. για το προσωπικό και τους πελάτες της εταιρείας.
Τα Διοικητικά Δικαστήρια διέγραψαν αυτή λογιστική διαφορά, καθώς αποφάνθηκαν ότι εκπίπτει, καθώς αποτελεί παραγωγική δαπάνη. Αναλυτικότερα, κρίθηκε ότι «πρόκειται για μικροέξοδα που καλύπτονται από νόμιμα παραστατικά, καθώς και ότι, κατά κοινή πείρα, τα είδη καθαρισμού χρειάζονται για τη λειτουργία ενός χώρου επαγγελματικού ή μη, ενώ η κάλυψη της δαπάνης αγοράς καφέδων, αναψυκτικών κ.λ.π. για το προσωπικό της και τους πελάτες της, γίνονται προς το συμφέρον της επιχείρησης αφενός διότι συμβάλλουν στην καλύτερη απόδοση των υπαλλήλων της και αφετέρου διότι συντελούν στην ανάπτυξη των εργασιών της».
iefimerida
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου