Το υπό διαβούλευση σχέδιο νόμου του υπουργείου Δικαιοσύνης καταργεί στην πράξη το άρθρο 99 του πτωχευτικού κώδικα, τη δυνατότητα, δηλαδή, των επιχειρήσεων που χρήζουν εξυγίανσης να υποβάλλουν αίτηση στο δικαστήριο για προσωρινά μέτρα προστασίας από τους πιστωτές τους.
Έτσι, χάνεται η ομπρέλα που παρέχει το υφιστάμενο πτωχευτικό πλαίσιο για να διεξάγονται με σχετική ασφάλεια οι συζητήσεις μεταξύ επιχείρησης που βρίσκεται σε αδυναμία πληρωμών και των πιστωτών της, με στόχο την εξεύρεση συμφωνίας εξυγίανσης.
Αν η συγκεκριμένη διάταξη παραμείνει ως έχει, η επίτευξη καταρχήν συμφωνίας εξυγίανσης με το 60% των πιστωτών (σ.σ. και το 40% των ενέγγυων) καθίσταται μονόδρομος.
Η διάταξη ήδη εγείρει μεγάλη συζήτηση. Στόχευση του νομοθέτη δείχνει να είναι η επίσπευση της διαδικασίας αλλά προκύπτουν, σύμφωνα με νομικούς κύκλους, σοβαρά λειτουργικά θέματα, ιδιαίτερα για επιχειρήσεις των οποίων οι προμηθευτές αποτελούν την πλειονότητα των πιστωτών τους.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, η εκκίνηση από την προβληματική επιχείρηση της διαδικασίας συζητήσεων με τους πιστωτές για pre-pack συμφωνία εξυγίανσης, η οποία θα κατατεθεί στο δικαστήριο για επικύρωση το αργότερο εντός τεσσάρων μηνών, ενέχει σημαντικούς κινδύνους για την ίδια και την ομαλή λειτουργία της αγοράς.
Η υπόθεση της Μαρινόπουλος ΑΕ είναι πολύ νωπή, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, για να αμελούνται οι κίνδυνοι που προκύπτουν από την κατάργηση του άρθρου 99 και της προσωρινής προστασίας.
Αν η Μαρινόπουλος ΑΕ ξεκινούσε, χωρίς προσωρινή προστασία, τη διαδικασία συζήτησης με τους πιστωτές της για εξαρχής συμφωνία εξυγίανσης, υπήρχε ισχυρή πιθανότητα να εκδηλωνόταν ντόμινο δικαστικών ενεργειών από πλευράς προμηθευτών της, οξύνοντας τα ήδη μεγάλα προβλήματα λειτουργίας της και μειώνοντας τα περιθώρια λύσης. Πρακτικά, η έλλειψη προστασίας ενδέχεται να οδηγούσε στην κατάρρευση της επιχείρησης, με τη ζημία να την επωμίζονται τελικά οι πιστωτές της.
Οι εναλλακτικές οδοί για λήψη προσωρινής προστασίας
Αν παραμείνει η κατάργηση του άρθρου 99, τα εναλλακτικά εργαλεία που μένουν στην ευχέρεια επιχειρήσεων για να λάβουν προσωρινή προστασία είναι η κατάθεση αίτησης ειδικής εκκαθάρισης ή πτώχευσης.
Πρόκειται για ακραίες λύσεις που δεν μπορούν εύκολα να χρησιμοποιηθούν, ιδιαίτερα από επιχειρήσεις που είναι βιώσιμες αν επιτευχθεί συμφωνία εξυγίανσης με τους πιστωτές. «Θα ήταν παράδοξο να υποβάλλεται αίτηση ειδικής εκκαθάρισης ή πτώχευσης για λήψη μέτρων προστασίας και εν συνεχεία να υποβάλλεται στο δικαστήριο προς επικύρωση συμφωνία εξυγίανσης», αναφέρουν νομικοί κύκλοι.
Άτολμες οι διατάξεις για έξωση διοικήσεων και μετοχοποίηση δανείων
Αντιδράσεις, αυτή τη φορά από την πλευρά των τραπεζών, εγείρονται και για τις διατάξεις του σχεδίου νόμου αναφορικά με την έξωση διοικήσεων και την ευχερέστερη μετοχοποίηση δανείων (debt equity swap).
Ειδικότερα, με βάση το σχέδιο νόμου, οι πιστωτές επιχείρησης που βρίσκεται σε αδυναμία πληρωμών έχουν τη δυνατότητα να καταθέσουν αίτηση εξυγίανσης, χωρίς να είναι αναγκαία η συναίνεση του οφειλέτη.
Αν ο τελευταίος δεν εναντιωθεί με παρέμβασή του κατά τη συζήτηση επικύρωσης της συμφωνίας εξυγίανσης, θεωρείται ότι έχει δώσει τη συναίνεσή του. Ακόμη, όμως, και αν ο οφειλέτης εναντιωθεί, η συμφωνία εξυγίανσης μπορεί να επικυρωθεί από το δικαστήριο, εφόσον κρίνει ότι ως αποτέλεσμα της εφαρμογής της, η νομική και οικονομική κατάσταση του οφειλέτη δεν καθίσταται χειρότερη από εκείνη στην οποία θα βρισκόταν χωρίς τη συμφωνία.
Πρόκειται για διάταξη που τράπεζες και αρχές χαρακτηρίζουν ως θετική.
Στον αντίποδα, οι διατάξεις για έξωση διοικήσεων που αρνούνται να συνεργαστούν με τους πιστωτές κρίνονται χρονοβόρες καθώς θα πρέπει να προηγηθεί άρνηση των μετόχων να παραστούν στη γενική συνέλευση, ή να υπερψηφίσουν τη συμφωνία εξυγίανσης.
Αν συμβεί κάτι τέτοιο, οι πιστωτές έχουν τη δυνατότητα να υποβάλουν στο πτωχευτικό δικαστήριο, με τη διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων, αίτημα διορισμού ειδικού εκπροσώπου. Ο τελευταίος μπορεί να συγκαλέσει γενική συνέλευση και να ασκήσει το δικαίωμα παράστασης ή ψήφου, έναντι των μετόχων ή των εταίρων της επιχείρησης.
Η μετοχοποίηση δανείων προβλέπεται επίσης, χωρίς όμως να παρέχονται αυτοματισμοί αντίστοιχοι με αυτούς που έχει περιγράψει η Spencer Stuart και έχουν κατά καιρούς δηλώσει τόσο ο διοικητής της ΤτΕ ΕΛΛ +0,30%, Γ. Στουρνάρας όσο και διοικήσεις των τραπεζών.
Μη λειτουργικές κρίνονται, τέλος, και επιμέρους διατάξεις όπως οι ποινές που επιβάλλονται σε επιχειρηματίες που αρνούνται να παράσχουν τα απαραίτητα στοιχεία στους πιστωτές. Τα αδικήματα για αυτή την περίπτωση επισύρουν ποινή φυλάκισης ως 2ετία, που είναι εξαγοράσιμη έναντι 6 χιλ. ευρώ, αναφέρουν δικηγόροι.
euro2day
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου