Ο Νίκος Ρουσινέλος, 83 ετών διαβητικός, εργαζόταν σε κατασκευαστική εταιρεία και η 82χρονη σύζυγός του, κατάκοιτη με σοβαρό καρδιακό πρόβλημα, δούλευε σε κατάστημα ρούχων. Στις 28 Ιουνίου, όταν ο ηλικιωμένος πήγε να παραλάβει μέρος της σύνταξής του- έπαιρνε 784 ευρώ ο ίδιος μαζί με το ΕΚΑΣ και 684 η σύζυγός του- διαπίστωσε ότι το συνολικό ποσό- που είναι και το μοναδικό τους εισόδημα- μειώθηκε κατά 410 ευρώ.
Μετά από αυτό, αποφάσισε να απευθυνθεί με επιστολή, μέσω του «Ελεύθερου Τύπου» στον Προκόπη Παυλόπουλο, ζητώντας του να συστήσει στους κυβερνώντες «να μην εμφανίζονται με αυτό το μόνιμο χαμόγελο» και να δείξουν «τουλάχιστον λίγο σεβασμό στους Ελληνες για τα δύσκολα που περνούν».
Η επιστολή:
Αξιότιμε κ. Πρόεδρε της Δημοκρατίας της Ελλάδος κ. Προκόπη Παυλόπουλε, στα στέλνω τους θερμούς μου χαιρετισμούς.
Απευθύνομαι σε εσάς για δύο λόγους. Πρώτον, διότι είχα τη χαρά και την ευτυχία να σας γνωρίσω από κοντά και ξέρω πολύ καλά τις ευαισθησίες σας και δεύτερον δεν αναγνωρίζω κανέναν και ούτε θέλω να ασχοληθώ με αυτούς που μας κυβερνούν. Δεν τους αναγνωρίζω διότι είναι άσχετοι με τη δημοκρατία, δεν γνωρίζουν την έννοιά της, αυτό αποδεικνύεται από τις πράξεις τους. Τα ισοπέδωσαν όλα! Ντροπή τους!
Είμαι 83 ετών άρρωστος με διαβήτη τύπου ΙΙ. Η σύζυγός μου είναι 82 ετών κατάκοιτη, με βαριά καρδιακή ανεπάρκεια. Και οι δύο είμαστε συνταξιούχοι, έχοντας ως μοναδικό εισόδημα τις συντάξεις μας, παίρνουμε κάθε μήνα το ποσό των 1.400 ευρώ και οι δύο μαζί. Σε μία ημέρα, μετά τις πρόσφατες μειώσεις, είδαμε μία μείωση στις συντάξεις μας, με το ποσό των 410 ευρώ! Αρα το μηνιαίο εισόδημα πλέον και των δύο μας διαμορφώνεται στα 1.000 ευρώ. Δεν χρειάζεται να κάνω κανένα περαιτέρω σχόλιο. Τα νούμερα μιλούν από μόνα τους.
Εκείνο που ζητώ από εσάς, με όλο το σεβασμό προς το πρόσωπό μας, να συστήσετε στους κυβερνώντες να μην εμφανίζονται με αυτό το μόνιμο χαμόγελο, ας δείξουν τουλάχιστον λίγο σεβασμό απέναντι στο πρόσωπο των Ελλήνων για τα δύσκολα που περνούν, για τα βάρη που τους έχουν φορτωθεί!
Προς τι τα χαμόγελα; Πάνε όλα καλά; Χαίρονται με την ταλαιπωρία του λαού; Με τη φτωχοποίησή του; Με το θάνατό του;
Η αλαζονεία της εξουσίας στο μεγαλείο της! Αισθάνομαι ηλίθιος, βλάκας, έχω μεγάλη οργή!
Δεν φαντάστηκα ποτέ ότι στη δύση της ζωής μας θα βιώναμε αυτή την εξαθλίωση με Αριστερή Ακυβερνησία!
Αν εγώ και η γυναίκα μου μπορούμε να σώσουμε την Πατρίδα μας (... και το πιστέψω, ... προφανώς αδύνατο), θα «πάω» τουλάχιστον ευτυχισμένος.
Με σεβασμό στο πρόσωπό σας
Νίκος Ρουσινέλος
iefimerida
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου