Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καταδίκασε την Ελλάδα για απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση που είχε 35χρονος μετανάστης, τόσο στο στάδιο της 6μηνης κράτησής του όσο και μετά απ' αυτήν, αφού αναγκάστηκε να ζει επί μήνες άστεγος, σε καθεστώς ακραίας φτώχειας, χωρίς δουλειά και δίχως την παραμικρή βοήθεια από το κράτος.
Το Ευρωδικαστήριο καταλογίζει ευθύνες στην ελληνική πολιτεία για παραβίαση της ΕΣΔΑ (Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου) επειδή μετά την αποφυλάκισή του ο 35χρονος περιμένοντας πάνω από δυόμισι χρόνια (!) για το αίτημα ασύλου βρέθηκε υπό συνθήκες πλήρους εγκατάλειψης.
Ετσι κατέληξε περιπλανώμενος από πλατείες σε δημόσια πάρκα, αναζητώντας κατάλυμα σε εγκαταλελειμμένα κτίρια, ερειπωμένα ξενοδοχεία κ.α. χωρίς πρόσβαση σε τροφή, πόσιμο νερό, τουαλέτες, είδη προσωπικής υγιεινής κ.λπ. αλλά ούτε σε εργασία. Η συγκεκριμένη απόφαση επιδικάζει αποζημίωση ύψους 6.500 ευρώ, πλέον οποιουδήποτε ποσού μπορεί να οφείλεται ως φόρος για την ηθική βλάβη, συν τους ενδεχόμενους τόκους. Νομικοί κύκλοι σημειώνουν ότι οι γνωστές κακές συνθήκες κράτησης έχουν ήδη «στοιχίσει» στη χώρα πάνω από 1,6 εκατ. ευρώ την τελευταία 6ετία. Αλλά τονίζουν ότι τώρα δημιουργείται ένας επιπλέον κίνδυνος αφού στο «στόχαστρο» μπαίνουν πλέον και οι απαράδεκτες συνθήκες διαβίωσης μετά την κράτηση, η αδυναμία της χώρας να συνδράμει σε ζητήματα στέγασης, τροφής, η καθυστερημένη αντιμετώπιση αιτημάτων ασύλου κ.λπ. Και δεν αποκλείουν να επεκταθούν οι προσφυγές και οικονομικές αξιώσεις προς το Ευρωδικαστήριο και στον τομέα αυτόν, αφού αποτελεί κοινό τόπο ότι πολλές χιλιάδες μεταναστών υποφέρουν όχι μόνο ως κρατούμενοι, αλλά και μετά την αποφυλάκιση.
Η περιπέτεια
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, που μπορεί να ανοίξει τον δρόμο για πολλές αντίστοιχες αποζημιώσεις, Ιρανός υπήκοος που έφυγε από τη χώρα του συνελήφθη στον Εβρο στα τέλη του 2010 υποστηρίζοντας αρχικά ότι είχε κρατηθεί ως αντικαθεστωτικός, ενώ αργότερα έδωσε άλλες εξηγήσεις για την εκεί εμπλοκή του με την ποινική δικαίωση. Κρατήθηκε στους συνοριακούς σταθμούς Φερών και Σουφλίου με προοπτική να εκδοθεί απόφαση απέλασής του, ενώ λίγο αργότερα υπέβαλε αίτημα χορήγησης ασύλου, που μέχρι τα τέλη του 2013 παρέμεινε επί δυόμισι χρόνια εκκρεμές (όταν κλήθηκαν οι δύο πλευρές στο Ευρωδικαστήριο). Με την προσφυγή του διαμαρτυρήθηκε για παραβίαση της ΕΣΔΑ (απάνθρωπη μεταχείριση) για τις κάκιστες συνθήκες κράτησης επί 6μηνο και την κατάσταση πλήρους ένδειας, στην οποία βρέθηκε μετά την αποφυλάκιση.
Στην προσφυγή του παραπονέθηκε για «εξευτελιστικές και ακατάλληλες συνθήκες» καταγγέλλοντας την υπερπλήρωση, την έλλειψη θέρμανσης, ειδών προσωπικής υγιεινής, καθαρών ρούχων, χώρου για ύπνο, περίπατο ή άσκηση, την ακαθαρσία, την αδυναμία πρόσβασης σε ιατρό ή σε ψυχολογική υποστήριξη. Υπογράμμισε ότι σε χώρους που μπορούσαν να «φιλοξενηθούν» 25 άτομα στοιβάζονταν 100-200 κρατούμενοι, που κοιμόντουσαν σε ακάθαρτα νερά από τις τουαλέτες ή ακόμα και καθιστοί ενώ ο ίδιος κοιμόταν στο δάπεδο ανάμεσα σε αφόρητες οσμές. Η παρατεταμένη κράτηση του προξένησε αισθήματα φόβου, αγωνίας, άγχους, που τον οδήγησαν να ράψει το στόμα του ως ύστατη μορφή διαμαρτυρίας αλλά και σε απόπειρα αυτοκτονίας. Η ελληνική πολιτεία υποστήριξε ότι υπήρχαν θέρμανση, καθαρισμός από ιδιωτική εταιρεία, 3 γεύματα ημερησίως, κινητές ιατρικές μονάδες, επιστημονικό προσωπικό, είδη προσωπικής υγιεινής, δυνατότητα περιπάτου οποιαδήποτε ώρα και εξωτερικής επικοινωνίας με καρτοτηλέφωνα.
Ωστόσο, εκθέσεις ευρωπαϊκών επιτροπών και του ΟΗΕ από αυτοψίες εκείνης της περιόδου περιέγραψαν ανάγλυφα την ίδια αφόρητη κατάσταση: αποπνικτική ατμόσφαιρα, ανεπαρκής αερισμός, υπερπληθυσμός, με τουαλέτες και ντους μέσα στον χώρο κράτησης, βρωμιά, έλλειψη ειδών υγιεινής, αδυναμία πλύσης ρούχων. Το Ευρωδικαστήριο δέχθηκε λοιπόν ότι υπήρξε απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση.
Αφού συμπληρώθηκε το όριο της 6μηνης κράτησης, αφέθηκε ελεύθερος για να κατεβεί στην Αθήνα, να παρουσιαστεί εντός 10ημέρου στη Διεύθυνση Αλλοδαπών για να εγγραφεί δηλώνοντας διεύθυνση και τηλέφωνο. Οι αρχές του Εβρου του έδωσαν «δελτίο αιτούντος ασύλου» που ανέφερε ως τόπο κατοικίας «Ομόνοια» (!)... Εκεί ο μετανάστης ζούσε ως άστεγος σε πλατείες και πάρκα, χωρίς πρόσβαση σε τροφή, τουαλέτες.
Ο αντίλογος
Το ελληνικό κράτος υποστήριξε ότι έχει πάρει μέτρα για βελτίωση της κατάστασης και των υπηρεσιών και πως ο 35χρονος επωφελήθηκε διαφόρων μέτρων, αφού προσέφυγε για βοήθεια στο Ελληνικό Συμβούλιο για τους πρόσφυγες. Για τις συνθήκες διαβίωσής του, η πολιτεία πρόσθεσε ότι ήταν προσωρινά αδύνατο να του εξασφαλιστεί στέγη, εξαιτίας του μεγάλου αριθμού παράνομων μεταναστών που έφθασαν ταυτόχρονα με αυτόν, αλλά ότι οι αρχές δεσμεύτηκαν να του βρουν μόλις ήταν δυνατό. Αντίθετα, εκείνος υποστήριξε ότι τον εμπόδισαν ακόμα και να βελτιώσει τις συνθήκες διαβίωσης, καθυστερώντας την ανανέωση του δελτίου, αρνούμενες να του δώσουν άδεια εργασίας, ΑΦΜ κ.λπ.
Το Ευρωδικαστήριο καταλόγισε ευθύνες στις ελληνικές αρχές για την παθητικότητα που επέδειξαν απέναντι στις συνθήκες διαβίωσής του επί μήνες, ζώντας στον δρόμο, χωρίς πόρους πρόσβασης σε τουαλέτες ούτε μέσο για να καλύψει τις βασικές του ανάγκες.Ετσι δέχθηκε ότι υπήρξε πράγματι θύμα εξευτελιστικής μεταχείρισης.
ethnos
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου