Τα γενόσημα αποτελούν το 24,5% από πλευράς όγκου και το 21% από πλευράς αξίας επί της συνολικής φαρμακευτικής δαπάνης στην Ελλάδα, όταν σε άλλες χώρες της Ευρώπης φτάνουν και στο 60% - αυτός είναι ο στόχος και του υπουργείου Υγείας. Δεδομένου ότι η φαρμακευτική δαπάνη για το τρέχον έτος έχει οριστεί στα 2 δισ. ευρώ, το μερίδιο που αναλογεί σήμερα στα γενόσημα δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητο: 420 εκατ. ευρώ. Το ποσό αυτό πιστεύεται ότι μπορεί να αυξηθεί κατακόρυφα με την απελευθέρωση της συνταγογράφησης με εμπορική ονομασία τόσο στα γενόσημα όσο και στις χρόνιες θεραπείες, οι οποίες μετατρέπονται στον κρυμμένο άσο των ελληνικών φαρμακευτικών εταιρειών, καθώς έχουν δυνατά σκευάσματα για καρδιολογικά, αναπνευστικά, μεταβολικά και χρόνια νοσήματα.
Σύμφωνα με πληροφορίες, πάντως, οι μονομερώς στοχευμένες κινήσεις της ηγεσίας του υπουργείου Υγείας αποτελούν θέμα έντονης συζήτησης και στα ανώτερα κλιμάκια των δανειστών που έχουν ζητήσει εξηγήσεις γι’ αυτές.
Η συνταγογράφηση με δραστική ουσία εφαρμόστηκε πριν από τρία χρόνια και ήταν ένα μέτρο, μεταξύ άλλων, που κρίθηκε αναγκαίο από την τότε ηγεσία του υπουργείου Υγείας προκειμένου να προωθηθούν τα φθηνότερα αντίγραφα φάρμακα (γενόσημα) σε μια προσπάθεια συγκράτησης της φαρμακευτικής δαπάνης της χώρας - από 3,92 δισ. ευρώ που ήταν το 2011 έπρεπε να μειωθεί σε 2,88 δισ. ευρώ το 2012. Ωστόσο, το θέμα των τιμών των φαρμάκων εκτός πατέντας και των γενοσήμων παραμένει προς συζήτηση: παρότι μειώθηκαν, εξακολουθούν να είναι υψηλές στην Ελλάδα σε σύγκριση με άλλες χώρες.
Μέχρι και πριν από δύο εβδομάδες το σύστημα ηλεκτρονικής συνταγογράφησης έκανε δεκτή μόνο την αναγραφή δραστικής ουσίας, π.χ. ομεπραζόλης, παρακεταμόλης κ.ο.κ., όπως όριζε ο νόμος. Ετσι, η επιλογή του φαρμάκου -και συνεπώς ο έλεγχος της συνταγογράφησης- μετατοπίστηκε από τον νομοθέτη στους φαρμακοποιούς. Κατά την εκτέλεση της συνταγής οι φαρμακοποιοί ήταν υποχρεωμένοι να προτείνουν στον ασθενή το φθηνότερο γενόσημο φάρμακο της επιλογής τους ή σε κάθε περίπτωση να τον ενημερώνουν για τα διαθέσιμα φάρμακα με τη δραστική ουσία που αναγράφονταν στη συνταγή. Το βασικό επίσημο επιχείρημα της συνταγογράφησης με δραστική ουσία ήταν ότι πρέπει να δοθούν κίνητρα και στους φαρμακοποιούς, όπως και σε άλλους κρίκους της φαρμακευτικής αλυσίδας, για την προώθηση φθηνότερων φαρμάκων, ωστόσο ανεπίσημα αυτό που λεγόταν με ένταση ήταν ότι πρέπει να κοπεί η σχέση συναλλαγής γιατρών και φαρμακευτικών εταιρειών και ό,τι απέρρεε από αυτήν, ιδίως η συνταγογράφηση «με το κομμάτι» και τα «δώρα» στους γιατρούς.
Πλέον όμως, μετά και τη διπλή παρέμβαση Κουρουμπλή, το σύστημα επανήλθε στην προτεραία κατάσταση. Ετσι, οι γιατροί μπορούν να γράφουν εκτός από τη δραστική ουσία και ένα συγκεκριμένο σκεύασμα της επιλογής τους με την εμπορική ονομασία του, π.χ. ένα επώνυμο φάρμακο που περιέχει την ομεπραζόλη, την παρακεταμόλη κ.ο.κ. αρκεί να είναι γενόσημο. Κατ’ εφαρμογή της εγκυκλίου με Α.Π. Γ5/οικ. 26225/8-4-2015 του υπουργού Υγείας, λοιπόν, με τη μία τροποποίηση (27/4/2015) απελευθερώνεται η εμπορική ονομασία στα γενόσημα και με τη δεύτερη (30/4/2015) επιτρέπεται η πρόταση για εμπορικό σκεύασμα, πρωτότυπο, εκτός πατέντας ή γενόσημο, όταν πρόκειται για ασθενή με χρόνια πάθηση. Οι ασθενείς με χρόνια νοσήματα (καρδιολογικά, αναπνευστικά, μεταβολικά κ.ά.) υπολογίζονται σε περίπου 1,2 εκατομμύριο - με ό,τι αυτό συνεπάγεται από πλευράς ιατρικών συνταγών, σκευασμάτων και δαπάνης.
Κύκλοι της αγοράς «βλέπουν» προσπάθεια τήρησης ίσων αποστάσεων του υπουργού Υγείας από την εγχώρια φαρμακοβιομηχανία και από τις πολυεθνικές φαρμακευτικές αναφορικά με τη μοιρασιά της πίτας των χρονίων παθήσεων.
Η συνταγογράφηση στις χρόνιες παθήσεις αποτελεί προνομιακό πεδίο των πολυεθνικών φαρμακευτικών εταιρειών - τα περισσότερο ευπώλητα φάρμακα για χρόνιες παθήσεις, όπως η υπέρταση, ο διαβήτης, η υπερλιπιδαιμία κ.ά., είναι προϊόντα ξένων εταιρειών. Τα τελευταία χρόνια στις σχετικές λίστες απαντώνται σκευάσματα ελληνικών εταιρειών, ωστόσο τα στελέχη της φαρμακοβιομηχανίας θεωρούν ότι υπάρχει περιθώριο για ακόμη μεγαλύτερη διείσδυση των δικών τους φαρμάκων στο συγκεκριμένο πεδίο.
Και οι δύο εγκύκλιοι δίνουν στους γιατρούς το «ελευθέρας» στη συνταγογράφηση με εμπορική ονομασία είτε γενόσημου είτε για χρόνια πάθηση. «Η πρόταση της εμπορικής ονομασίας δεν αποτελεί “Συνταγογράφηση Με Εμπορική Ονομασία” και επομένως δεν προστίθεται στην αξία συνταγογράφησης με εμπορική ονομασία του Ιατρού», αναφέρεται επί λέξει στην εγκύκλιο. Σημειωτέον ότι οι γιατροί μπορούν να γράφουν φάρμακα με εμπορική ονομασία μέχρι του ποσού του 15% της μηνιαίας αξίας της συνταγογράφησής τους.
Οι Ελληνες γιατροί, διά των θεσμικών τους οργάνων (Ιατρικός Σύλλογος Αθήνας, Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος) έχουν εκφράσει επανειλημμένως την εμπιστοσύνη τους στο επώνυμο ελληνικό φάρμακο και συνεπώς στις ελληνικές φαρμακοβιομηχανίες, οι οποίες παράγουν κατά κύριο λόγο γενόσημα. Από την πλευρά τους, και οι Ελληνες φαρμακοβιομήχανοι διά του οργάνου τους, της Πανελλήνιας Ενωσης Φαρμακοβιομηχανίας (ΠΕΦ), έχουν στηρίξει σθεναρά το δικαίωμα των γιατρών να επιλέγουν τη θεραπεία των ασθενών τους. Μετά την ανάρτηση της ΗΔΙΚΑ για τη δυνατότητα επιλογής φαρμάκου με εμπορική ονομασία, ο ΙΣΑ δήλωσε την ικανοποίησή του που «η συνταγογράφηση της φαρμακευτικής αγωγής αποτελεί και πάλι ευθύνη, επιστημονικά και δεοντολογικά, μόνο του γιατρού». Η ΠΕΦ επανέλαβε ότι το μέτρο της συνταγογράφησης με βάση τη δραστική ουσία ήταν αποτυχημένο.
protothema
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου