Αίσθηση -αν μη τι άλλο- προκάλεσε αφήνοντας
ανοιχτό το ενδεχόμενο σύνδεσης του αριθμού ενσήμων με τις παροχές
υγείας που μπορεί να έχει ο ασφαλισμένος ο διοικητής του ΙΚΑ, Ροβέρτος
Σπυρόπουλος,, μιλώντας σε συνέδριο για την κοινωνική ασφάλιση.
Θέτοντας οκτώ κεφαλαιώδη ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν στο διάλογο για ένα βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα αναφέρθηκε επίσης στην εναλλακτική λύση μετατροπής ταμείων κύριας ασφάλισης (όπως ΤΣΜΕΔΕ, ΤΣΑΥ, Ταμείο Νομικών) σε επαγγελματικά ταμεία ειδικού σκοπού και μετεξέλιξης των Επικουρικών Ταμείων, αλλά και των Ταμείων Εφάπαξ σε Επαγγελματικά Ταμεία.
Από την αρχή της τοποθέτησής του ο κ. Σπυρόπουλος ξεκαθάρισε ότι ως προϋπόθεση του εγχειρήματος εξεύρεσης -μέσα από ένα τεκμηριωμένο δημόσιο διάλογο- βιώσιμων λύσεων στα υπαρκτά προβλήματα του Ασφαλιστικού «προτείνω να συναποδεχτούμε, ότι οι υφιστάμενοι παραμετρικοί όροι που αφορούν το ύψος των κύριων συντάξεων και το βασικό χρονικό όριο συνταξιοδότησης στα 67 έτη, δεν μπορούν να θιγούν».
Σήμερα, τόνισε, «έχουμε αγγίξει τα όρια της στοιχειώδους επάρκειας των συντάξεων και των παροχών στο Δημόσιο Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης. Τυχόν δυσμενής διαφοροποίηση αυτών των ορίων, θα προκαλέσει απώλεια της ηθικής βάσης διεξαγωγής του διαλόγου. Αυτό δεν μπορεί και δεν πρέπει να συμβεί».
«Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να αντλήσουμε οικονομικούς πόρους από τους ασφαλισμένους. Σήμερα, έχουμε χρέος να δείξουμε μεταρρυθμιστική αρετή, αντλώντας και διασφαλίζοντας οικονομικούς πόρους από εκεί που οι πόροι χάνονται ή από εκεί που λιμνάζουν» τόνισε ακόμη.
Σπεύδοντας δε να προλάβει αντιδράσεις ο κ. Σπυρόπουλος εξέφρασε την «ευχή και την ελπίδα η αξιολόγηση αυτών των ερωτημάτων να μην οδηγήσει σε ερμηνείες και απόδοση προθέσεων που θα σκιάζουν αυτό το εγχείρημα».
«Βόμβα» η πρόταση για τις παροχές υγείας
Ωστόσο, όταν πρόκειται για τόσο σοβαρά ζητήματα όπως το Ασφαλιστικό και για προτάσεις που κατατίθενται από τα πλέον επίσημα χείλη, η μη πρόκληση αναστάτωσης και η μη προσπάθεια διάγνωσης προθέσεων και αποκάλυψης σχεδιασμών είναι μάλλον απίθανο να αποφευχθούν.
Πολλώ δε μάλλον τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή που η τρόικα φέρεται να θέτει το ζήτημα αλλαγών στο Ασφαλιστικό ως προαπαιτούμενο για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης, εξέλιξη που οι δανειστές θέτουν με τη σειρά τους ως όρο για οποιαδήποτε συζήτηση σχετικά με την επόμενη μετά το τέλος του μνημονίου ημέρα και με τη βιωσιμότητα του χρέους.
Άλλωστε λάδι στη φωτιά έριξαν οι διευκρινίσεις του κ. Σπυρόπουλου σε ερωτήσεις σχετικά με το ερώτημα που έθεσε στην ομιλία του «ποιες είναι οι αναγκαίες προϋποθέσεις που πρέπει να συντρέχουν για να θεμελιώνει ένας ασφαλισμένος δικαιώματα παροχής υπηρεσιών υγείας;»
«Είναι το ίδιο να έχει κάποιος 0 ένσημο, 50 ένσημα και 100 ένσημα;» είπε ο κ. Σπυρόπουλος αναφερόμενος στα δικαιώματα για παροχές υγείας. Προφανώς, εξήγησε ο ίδιος, θα πρέπει να υπάρχει ένα κατώτατο δίχτυ ασφάλισης για όλους αλλά «δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε εξισωτικά για όσους έχουν περισσότερα ένσημα».
Τα 8 κεφαλαιώδη ερωτήματα του Ρ.Σπυρόπουλου
«Βιώσιμο Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης είναι μόνο αυτό που μπορεί να διασφαλίσει επαρκείς παροχές σύνταξης και υγείας, και αντίστροφα, για να υπάρξουν επαρκείς παροχές σύνταξης και υγείας πρέπει να μπορεί να υπάρχει ένα βιώσιμο Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης» παρατήρησε κατ' αρχάς ο κ. Σπυρόπουλος.
«Το 4ο ετήσιο Συνέδριο του Ελληνο-Αμερικανικού Επιμελητηρίου πραγματοποιείται σε μία χρονική περίοδο ιδιαίτερα επίκαιρη, δεδομένου ότι αναμένεται η δημοσιοποίηση της μελέτης του ΚΕΠΕ που αφορά το Ελληνικό Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης» είπε ο διοικητής του ΙΚΑ και συνέχισε:
«Εκτιμώ ότι εμπρός μας έχουμε δύο επιλογές: Ή θα αξιοποιήσουμε τη μελέτη του ΚΕΠΕ ως όχημα και ευκαιρία ανάπτυξης ενός δημόσιου διαλόγου αναζήτησης βιώσιμων απαντήσεων στα υπαρκτά προβλήματα του Δημόσιου Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης ή θα αυτοεγκλωβιστούμε και πάλι σε μονολόγους αντιπαράθεσης που θα μεταθέτουν και πάλι την αντιμετώπιση του καίριου αυτού προβλήματος στο μέλλον».
» Με μοναδικό στόχο τη συμβολή στη διαμόρφωση ενός πλαισίου ανάπτυξης τεκμηριωμένου δημόσιου διαλόγου, νιώθω το χρέος να θέσω σε ανοικτή διαβούλευση καίρια και ουσιώδη ερωτήματα, που όλοι οι συντελεστές μπορούν να τα κρίνουν, να τα διορθώσουν, να τα συμπληρώσουν και κυρίως να επιχειρήσουν τη σαφή διαμόρφωση προτάσεων και απαντήσεων, προκειμένου για πρώτη ίσως φορά, να δοκιμάσουμε τις δυνατότητές μας να διαμορφώσουμε έναν οδικό χάρτη μετεξέλιξης του δημόσιου συστήματος κοινωνικής ασφάλισης σε βιώσιμο και επαρκές».
Τα κεφαλαιώδη ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν, είναι σύμφωνα με τον Ροβέρτο Σπυρόπουλο τα εξής:
1. Θα επιλέξουμε την καθολική ενοποίηση των υφιστάμενων Ασφαλιστικών Ταμείων σε ένα Ενιαίο Ταμείο Ασφάλισης με τρεις κλάδους (Μισθωτοί - Αυτοαπασχολούμενοι - Αγρότες) ή θα επιλέξουμε τη διακριτή ύπαρξη τριών Ταμείων Κύριας Ασφάλισης δηλαδή του Ταμείου Μισθωτών, του Ταμείου Αυτοαπασχολούμενων και του Ταμείου Αγροτών;
2. Η είσπραξη των μηνιαίων ασφαλιστικών εισφορών για τις παροχές σύνταξης και υγείας θα διενεργείται από το ένα ή τα τρία Ταμεία Κύριας Ασφάλισης ή από την Εθνική Δομή Είσπραξης Δημόσιων Εσόδων;
3. Θα υιοθετηθεί η πλήρης ένταξη του ΤΣΜΕΔΕ, του ΤΣΑΥ και του Ταμείου Νομικών στον ΟΑΕΕ ή ενδεχομένως γι' αυτούς τους ασφαλιστικούς οργανισμούς θα μπορούσε να εξεταστεί η δυνατότητα μετεξέλιξής τους σε επαγγελματικά ταμεία ειδικού σκοπού;
4. Η τελική επιλογή για το μέλλον των Επικουρικών Ταμείων αλλά και των Ταμείων Εφάπαξ αναζητείται μόνο μέσω του εγχειρήματος της ενοποίησής τους ή τελικά πρέπει να εξεταστεί και η δυνητική μετεξέλιξή τους και σε Επαγγελματικά Ταμεία;
5. Είμαστε ή δεν είμαστε υπέρ της παράλληλης, με το δημόσιο πυλώνα κοινωνικής ασφάλισης, ύπαρξης των επαγγελματικών ταμείων; Και αν ναι, ποια πρέπει να είναι τα φορολογικά και άλλα κίνητρα που θα συμβάλουν στη δημιουργία τους;
6. Ποιες είναι οι αναγκαίες προϋποθέσεις που πρέπει να συντρέχουν για να θεμελιώνει ένας ασφαλισμένος δικαιώματα παροχής υπηρεσιών υγείας;
7. Πως πρέπει να καθορίζονται οι κανόνες αναδιανομής σε ένα βιώσιμο δημόσιο σύστημα ασφάλισης, με δεδομένο ότι ο κρατικός προϋπολογισμός έχει συγκεκριμένους περιορισμούς μεταφοράς οικονομικών πόρων για την ενίσχυση των συντάξεων;
8. Το ύψος των εργοδοτικών και εργατικών εισφορών πρέπει ή όχι να συνδυαστεί με τους στόχους μη δημιουργίας ελλειμμάτων και διασφάλισης βιώσιμων συντάξεων και ύψος εισφορών που θα υποβοηθούν την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων;
Τέλος, όχι ως ερώτημα, αλλά ως άμεση προτεραιότητα, προτείνεται η Πολιτεία να ξεκαθαρίσει το συντομότερο δυνατόν την έννοια της αναπηρίας στη χώρα μας κατά τα διεθνή πρότυπα, δεδομένου ότι αυτή συνδέεται ευθέως με την ανικανότητα προς εργασία και επομένως ως έννοια αφορά αποκλειστικά το Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης και όχι την προνοιακή πολιτική της χώρας, τόνισε ο κ. Σπυρόπουλος.
«Το εγχείρημα εξεύρεσης συγκεκριμένων απαντήσεων στα προαναφερόμενα κεφαλαιώδη ερωτήματα μπορεί να αποτελέσει βάση, για τη βήμα προς βήμα οικοδόμηση μιας κοινά αποδεκτής εθνικής στρατηγικής για την Κοινωνική Ασφάλιση» πρόσθεσε.
Ο διάλογος δεν μπορεί να είναι ούτε ατέρμων, ούτε προσχηματικός
«Η εμπειρία του παρελθόντος μάλλον μας προτρέπει στο εγχείρημα διαμόρφωσης ενός κοινά αποδεκτού πλαισίου κρίσιμων και θεμελιακών ερωτημάτων και στο σχεδιασμό μιας διαδικασίας διαλόγου με βασικούς συντελεστές την Κυβέρνηση, τα πολιτικά κόμματα, τους κοινωνικούς φορείς, τους εμπειρογνώμονες κύρους και τους πανεπιστημιακούς φορείς με θεματική αναφορά» επισήμανε ο κ. Σπυρόπουλος και συνέχισε:
«Ο διάλογος αυτός δεν μπορεί να είναι ούτε ατέρμων, ούτε προσχηματικός. Ο διάλογος πρέπει να οδηγεί την Κυβέρνηση στη λήψη των πολιτικών πρωτοβουλιών, των μεταρρυθμιστικών αλλαγών και των προσαρμογών που απαιτούνται, χωρίς καμία χρονοτριβή».
Ολοκληρώνοντας δε την ομιλία του ο κ. Σπυρόπουλος έστειλε μήνυμα με πολλούς αποδέκτες και σίγουρα την κυβέρνηση και την Αξιωματική Αντιπολίτευση «και φυσικά, ο διάλογος αυτός πρέπει να οδηγήσει όλα τα κόμματα στην υιοθέτηση επιλογών που θα απέχουν από μεγαλόστομες εξαγγελίες που άλλωστε ποτέ δεν μετουσιώνονται σε επιλογές υλοποίησής τους».
Θέτοντας οκτώ κεφαλαιώδη ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν στο διάλογο για ένα βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα αναφέρθηκε επίσης στην εναλλακτική λύση μετατροπής ταμείων κύριας ασφάλισης (όπως ΤΣΜΕΔΕ, ΤΣΑΥ, Ταμείο Νομικών) σε επαγγελματικά ταμεία ειδικού σκοπού και μετεξέλιξης των Επικουρικών Ταμείων, αλλά και των Ταμείων Εφάπαξ σε Επαγγελματικά Ταμεία.
Από την αρχή της τοποθέτησής του ο κ. Σπυρόπουλος ξεκαθάρισε ότι ως προϋπόθεση του εγχειρήματος εξεύρεσης -μέσα από ένα τεκμηριωμένο δημόσιο διάλογο- βιώσιμων λύσεων στα υπαρκτά προβλήματα του Ασφαλιστικού «προτείνω να συναποδεχτούμε, ότι οι υφιστάμενοι παραμετρικοί όροι που αφορούν το ύψος των κύριων συντάξεων και το βασικό χρονικό όριο συνταξιοδότησης στα 67 έτη, δεν μπορούν να θιγούν».
Σήμερα, τόνισε, «έχουμε αγγίξει τα όρια της στοιχειώδους επάρκειας των συντάξεων και των παροχών στο Δημόσιο Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης. Τυχόν δυσμενής διαφοροποίηση αυτών των ορίων, θα προκαλέσει απώλεια της ηθικής βάσης διεξαγωγής του διαλόγου. Αυτό δεν μπορεί και δεν πρέπει να συμβεί».
«Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να αντλήσουμε οικονομικούς πόρους από τους ασφαλισμένους. Σήμερα, έχουμε χρέος να δείξουμε μεταρρυθμιστική αρετή, αντλώντας και διασφαλίζοντας οικονομικούς πόρους από εκεί που οι πόροι χάνονται ή από εκεί που λιμνάζουν» τόνισε ακόμη.
Σπεύδοντας δε να προλάβει αντιδράσεις ο κ. Σπυρόπουλος εξέφρασε την «ευχή και την ελπίδα η αξιολόγηση αυτών των ερωτημάτων να μην οδηγήσει σε ερμηνείες και απόδοση προθέσεων που θα σκιάζουν αυτό το εγχείρημα».
«Βόμβα» η πρόταση για τις παροχές υγείας
Ωστόσο, όταν πρόκειται για τόσο σοβαρά ζητήματα όπως το Ασφαλιστικό και για προτάσεις που κατατίθενται από τα πλέον επίσημα χείλη, η μη πρόκληση αναστάτωσης και η μη προσπάθεια διάγνωσης προθέσεων και αποκάλυψης σχεδιασμών είναι μάλλον απίθανο να αποφευχθούν.
Πολλώ δε μάλλον τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή που η τρόικα φέρεται να θέτει το ζήτημα αλλαγών στο Ασφαλιστικό ως προαπαιτούμενο για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης, εξέλιξη που οι δανειστές θέτουν με τη σειρά τους ως όρο για οποιαδήποτε συζήτηση σχετικά με την επόμενη μετά το τέλος του μνημονίου ημέρα και με τη βιωσιμότητα του χρέους.
Άλλωστε λάδι στη φωτιά έριξαν οι διευκρινίσεις του κ. Σπυρόπουλου σε ερωτήσεις σχετικά με το ερώτημα που έθεσε στην ομιλία του «ποιες είναι οι αναγκαίες προϋποθέσεις που πρέπει να συντρέχουν για να θεμελιώνει ένας ασφαλισμένος δικαιώματα παροχής υπηρεσιών υγείας;»
«Είναι το ίδιο να έχει κάποιος 0 ένσημο, 50 ένσημα και 100 ένσημα;» είπε ο κ. Σπυρόπουλος αναφερόμενος στα δικαιώματα για παροχές υγείας. Προφανώς, εξήγησε ο ίδιος, θα πρέπει να υπάρχει ένα κατώτατο δίχτυ ασφάλισης για όλους αλλά «δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε εξισωτικά για όσους έχουν περισσότερα ένσημα».
Τα 8 κεφαλαιώδη ερωτήματα του Ρ.Σπυρόπουλου
«Βιώσιμο Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης είναι μόνο αυτό που μπορεί να διασφαλίσει επαρκείς παροχές σύνταξης και υγείας, και αντίστροφα, για να υπάρξουν επαρκείς παροχές σύνταξης και υγείας πρέπει να μπορεί να υπάρχει ένα βιώσιμο Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης» παρατήρησε κατ' αρχάς ο κ. Σπυρόπουλος.
«Το 4ο ετήσιο Συνέδριο του Ελληνο-Αμερικανικού Επιμελητηρίου πραγματοποιείται σε μία χρονική περίοδο ιδιαίτερα επίκαιρη, δεδομένου ότι αναμένεται η δημοσιοποίηση της μελέτης του ΚΕΠΕ που αφορά το Ελληνικό Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης» είπε ο διοικητής του ΙΚΑ και συνέχισε:
«Εκτιμώ ότι εμπρός μας έχουμε δύο επιλογές: Ή θα αξιοποιήσουμε τη μελέτη του ΚΕΠΕ ως όχημα και ευκαιρία ανάπτυξης ενός δημόσιου διαλόγου αναζήτησης βιώσιμων απαντήσεων στα υπαρκτά προβλήματα του Δημόσιου Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης ή θα αυτοεγκλωβιστούμε και πάλι σε μονολόγους αντιπαράθεσης που θα μεταθέτουν και πάλι την αντιμετώπιση του καίριου αυτού προβλήματος στο μέλλον».
» Με μοναδικό στόχο τη συμβολή στη διαμόρφωση ενός πλαισίου ανάπτυξης τεκμηριωμένου δημόσιου διαλόγου, νιώθω το χρέος να θέσω σε ανοικτή διαβούλευση καίρια και ουσιώδη ερωτήματα, που όλοι οι συντελεστές μπορούν να τα κρίνουν, να τα διορθώσουν, να τα συμπληρώσουν και κυρίως να επιχειρήσουν τη σαφή διαμόρφωση προτάσεων και απαντήσεων, προκειμένου για πρώτη ίσως φορά, να δοκιμάσουμε τις δυνατότητές μας να διαμορφώσουμε έναν οδικό χάρτη μετεξέλιξης του δημόσιου συστήματος κοινωνικής ασφάλισης σε βιώσιμο και επαρκές».
Τα κεφαλαιώδη ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν, είναι σύμφωνα με τον Ροβέρτο Σπυρόπουλο τα εξής:
1. Θα επιλέξουμε την καθολική ενοποίηση των υφιστάμενων Ασφαλιστικών Ταμείων σε ένα Ενιαίο Ταμείο Ασφάλισης με τρεις κλάδους (Μισθωτοί - Αυτοαπασχολούμενοι - Αγρότες) ή θα επιλέξουμε τη διακριτή ύπαρξη τριών Ταμείων Κύριας Ασφάλισης δηλαδή του Ταμείου Μισθωτών, του Ταμείου Αυτοαπασχολούμενων και του Ταμείου Αγροτών;
2. Η είσπραξη των μηνιαίων ασφαλιστικών εισφορών για τις παροχές σύνταξης και υγείας θα διενεργείται από το ένα ή τα τρία Ταμεία Κύριας Ασφάλισης ή από την Εθνική Δομή Είσπραξης Δημόσιων Εσόδων;
3. Θα υιοθετηθεί η πλήρης ένταξη του ΤΣΜΕΔΕ, του ΤΣΑΥ και του Ταμείου Νομικών στον ΟΑΕΕ ή ενδεχομένως γι' αυτούς τους ασφαλιστικούς οργανισμούς θα μπορούσε να εξεταστεί η δυνατότητα μετεξέλιξής τους σε επαγγελματικά ταμεία ειδικού σκοπού;
4. Η τελική επιλογή για το μέλλον των Επικουρικών Ταμείων αλλά και των Ταμείων Εφάπαξ αναζητείται μόνο μέσω του εγχειρήματος της ενοποίησής τους ή τελικά πρέπει να εξεταστεί και η δυνητική μετεξέλιξή τους και σε Επαγγελματικά Ταμεία;
5. Είμαστε ή δεν είμαστε υπέρ της παράλληλης, με το δημόσιο πυλώνα κοινωνικής ασφάλισης, ύπαρξης των επαγγελματικών ταμείων; Και αν ναι, ποια πρέπει να είναι τα φορολογικά και άλλα κίνητρα που θα συμβάλουν στη δημιουργία τους;
6. Ποιες είναι οι αναγκαίες προϋποθέσεις που πρέπει να συντρέχουν για να θεμελιώνει ένας ασφαλισμένος δικαιώματα παροχής υπηρεσιών υγείας;
7. Πως πρέπει να καθορίζονται οι κανόνες αναδιανομής σε ένα βιώσιμο δημόσιο σύστημα ασφάλισης, με δεδομένο ότι ο κρατικός προϋπολογισμός έχει συγκεκριμένους περιορισμούς μεταφοράς οικονομικών πόρων για την ενίσχυση των συντάξεων;
8. Το ύψος των εργοδοτικών και εργατικών εισφορών πρέπει ή όχι να συνδυαστεί με τους στόχους μη δημιουργίας ελλειμμάτων και διασφάλισης βιώσιμων συντάξεων και ύψος εισφορών που θα υποβοηθούν την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων;
Τέλος, όχι ως ερώτημα, αλλά ως άμεση προτεραιότητα, προτείνεται η Πολιτεία να ξεκαθαρίσει το συντομότερο δυνατόν την έννοια της αναπηρίας στη χώρα μας κατά τα διεθνή πρότυπα, δεδομένου ότι αυτή συνδέεται ευθέως με την ανικανότητα προς εργασία και επομένως ως έννοια αφορά αποκλειστικά το Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης και όχι την προνοιακή πολιτική της χώρας, τόνισε ο κ. Σπυρόπουλος.
«Το εγχείρημα εξεύρεσης συγκεκριμένων απαντήσεων στα προαναφερόμενα κεφαλαιώδη ερωτήματα μπορεί να αποτελέσει βάση, για τη βήμα προς βήμα οικοδόμηση μιας κοινά αποδεκτής εθνικής στρατηγικής για την Κοινωνική Ασφάλιση» πρόσθεσε.
Ο διάλογος δεν μπορεί να είναι ούτε ατέρμων, ούτε προσχηματικός
«Η εμπειρία του παρελθόντος μάλλον μας προτρέπει στο εγχείρημα διαμόρφωσης ενός κοινά αποδεκτού πλαισίου κρίσιμων και θεμελιακών ερωτημάτων και στο σχεδιασμό μιας διαδικασίας διαλόγου με βασικούς συντελεστές την Κυβέρνηση, τα πολιτικά κόμματα, τους κοινωνικούς φορείς, τους εμπειρογνώμονες κύρους και τους πανεπιστημιακούς φορείς με θεματική αναφορά» επισήμανε ο κ. Σπυρόπουλος και συνέχισε:
«Ο διάλογος αυτός δεν μπορεί να είναι ούτε ατέρμων, ούτε προσχηματικός. Ο διάλογος πρέπει να οδηγεί την Κυβέρνηση στη λήψη των πολιτικών πρωτοβουλιών, των μεταρρυθμιστικών αλλαγών και των προσαρμογών που απαιτούνται, χωρίς καμία χρονοτριβή».
Ολοκληρώνοντας δε την ομιλία του ο κ. Σπυρόπουλος έστειλε μήνυμα με πολλούς αποδέκτες και σίγουρα την κυβέρνηση και την Αξιωματική Αντιπολίτευση «και φυσικά, ο διάλογος αυτός πρέπει να οδηγήσει όλα τα κόμματα στην υιοθέτηση επιλογών που θα απέχουν από μεγαλόστομες εξαγγελίες που άλλωστε ποτέ δεν μετουσιώνονται σε επιλογές υλοποίησής τους».
Newsroom ΔΟΛ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου