Όπως σημειώνει η Ομοσπονδία των υπαλλήλων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, σε έγγραφό της, το οποίο κατέθεσε εις γνώση των υπουργών Εσωτερικών, Δικαιοσύνης και Διοικητικής Μεταρρύθμισης, στο άρθρο 24 του νομοσχεδίου «Θέματα οργάνωσης και λειτουργίας ΟΤΑ» το υπουργείο Εσωτερικών προβλέπει ότι οι αιρετοί τίθενται σε αυτοδίκαιη αργία μόνο μετά την έκδοση τελεσίδικης καταδικαστικής απόφασης σε περίπτωση πλημμελημάτων και μετά την καταδίκη σε α' βαθμό σε περίπτωση κακουργημάτων.
Την ίδια στιγμή, στον Ν. 4093/2012 (Μεσοπρόθεσμο 2013-2016) ορίζεται ότι εργαζόμενος στο Δημόσιο ή σε ΟΤΑ, ο οποίος παραπέμπεται ενώπιον ποινικού δικαστηρίου, τίθεται αυτοδίκαια σε αργία με την παραπομπή του, χωρίς να εκδικαστεί η υπόθεσή του σε α' βαθμό, τουλάχιστον, χωρίς να έχει κριθεί εάν είναι αθώος ή ένοχος και χωρίς να του παρέχεται η δυνατότητα να αντιδράσει νομικά.
Όπως σημειώνει η ΠΟΕ- ΟΤΑ, στην αιτιολογική έκθεση του νομοσχεδίου του υπουργείου Εσωτερικών, όσον αφορά την αλλαγή που γίνεται με το άρθρο 24 στο άρθρο 236 του Ν. 3852/2010 (Πρόγραμμα Καλλικράτης), αναφέρεται ότι «εκλογικεύονται οι προϋποθέσεις βάσει των οποίων αιρετοί των ΟΤΑ τίθενται υποχρεωτικά σε αργία» και χαρακτηρίζεται «ανεπιεικής» η περίπτωση να αρκούσε η απλή παραπομπή σε ποινικό δικαστήριο για να τεθεί σε αργία ο αιρετός. Και αυτό με το επιχείρημα ότι έτσι μπορεί «να στιγματιστεί κοινωνικά ο κατηγορούμενος καίτοι δεν έχει καταδικασθεί ακόμα και είναι πιθανόν να αθωωθεί σε δεύτερο βαθμό, ενώ ταυτόχρονα μπορεί να δημιουργηθούν ζητήματα απρόσκοπτης λειτουργίας του ΟΤΑ».
«Από την αιτιολογική έκθεση προκύπτει ότι ο υπουργός Εσωτερικών περιβάλλει με τεράστιο σεβασμό το τεκμήριο αθωότητας των αιρετών και κόπτεται ιδιαιτέρως για την προσωπική τους τιμή και υπόληψη» υποστηρίζει η ΠΟΕ- ΟΤΑ και συμπληρώνει: «Δυστυχώς ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης δεν δείχνει τον ίδιο σεβασμό στην περίπτωση των εργαζομένων για τους οποίους αρκεί μία απλή παραπομπή για πλημμέλημα για να τεθούν σε αυτοδίκαιη αργία».
Η ΠΟΕ- ΟΤΑ ζητά να αντιμετωπίσει ο νομοθέτης «με τον ίδιο τρόπο ουσιωδώς όμοιες περιπτώσεις όπως αυτή των αιρετών των ΟΤΑ και των εργαζομένων. Ο νομοθέτης οφείλει να σέβεται το τεκμήριο της αθωότητας, είτε αφορά σε έναν απλό εργαζόμενο, είτε σε έναν αιρετό». Και καταλήγει: «Πάνω απ' όλα (σ.σ. ο νομοθέτης) οφείλει να κατανοεί και να σέβεται ότι όλοι οι άνθρωποι ανεξαρτήτως κοινωνικής ή οικονομικής θέσης έχουν ατομικά δικαιώματα, τα οποία η Πολιτεία οφείλει να σέβεται και να προστατεύει».
newpost
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου