150 δισ. ευρώ είναι πολλά, είναι σχεδόν το μισό δημόσιο χρέος. Τούτο σημαίνει πως κατ’ έτος τα έσοδα λογίζονται σε 5-6 δισ. ευρώ.
Μιλάμε για ένα σημαντικό ποσό, ισούται περίπου με το ένα τρίτο όσων πληρώνει ο κρατικός προϋπολογισμός για να καλύψει τις συντάξεις που δεν μπορούν να καλύψουν τα ασφαλιστικά ταμεία.
Ο πρωθυπουργός έκανε και δηλώσεις για τον τρόπο που θα αξιοποιηθεί το μελλοντικό αυτό έσοδο.
Ο εντοπισμός και η εξόρυξη πετρελαίου όμως είναι μια ιδιαίτερα περίπλοκη κατάσταση. Καθημερινά στον πλανήτη βρίσκονται σε εξέλιξη χιλιάδες διερευνήσεις πετρελαιοπιθανών περιοχών.
Τα στάδια της εξόρυξης πετρελαίου είναι σαφή. Το πρώτο στάδιο έχει να κάνει με τον εντοπισμό σχετικών γεωλογικών σχηματισμών.
Το δεύτερο είναι η χαρτογράφηση με την εκπομπή και συλλογή ειδικών σημάτων του υπεδάφους για να εντοπιστούν οι πετρελαιοπιθανές περιοχές.
Το τρίτο στάδιο είναι να μπουν τρυπάνια σε διάφορα σημεία των πετρελαιοπιθανών περιοχών για να εντοπιστούν αν υπάρχουν κοιτάσματα υδρογοναθράκων και κυρίως ποια από αυτά είναι εκμεταλλεύσιμα.
Το τέταρτο στάδιο είναι να στηθούν εξέδρες εξόρυξης και να αρχίσει η άντληση από τα κοιτάσματα που είναι εκμεταλλεύσιμα.
Στατιστικά στις πετρελαιοπιθανές περιοχές που μπαίνει τρυπάνι μόνο σε ένα ποσοστό 3-4% βρίσκονται εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα.
Εμείς βρισκόμαστε στο δεύτερο στάδιο. Έχουμε εντοπίσει πετρελαιοπιθανές περιοχές, είναι απίθανο να γνωρίζει κάποιος που υπάρχουν εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα και πόσα έσοδα αθροίζουν αυτά για τα δημόσια ταμεία.
Η εργασία μου είναι να παρακολουθώ την δραστηριότητα επιχειρήσεων σε όλο τον κόσμο. Υπάρχουν εκατοντάδες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον εντοπισμό, την εξόρυξη και εκμετάλλευση υδρογοναθράκων. Η διαδικασία που ακολουθούν παντού είναι η παραπάνω. Πουθενά δεν έχω διαπιστώσει πως υπάρχει τρόπος να διαγνώσουν την ύπαρξη και την αξία ενός κοιτάσματος χωρίς να εισέλθουν πρώτα μερικά γεωτρύπανα...
Κατά συνέπεια είναι νωρίς να μιλάμε για 150 ή 350 ή 50 δισ. ευρώ. Επιπλέον, ακόμη και αν μπουν τρυπάνια το 2014 και ανακαλύψουν εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα., μέχρι να προκύψουν τα πρώτα έσοδα θα χρειαστούν 5-7 χρόνια.
Όταν μιλάμε για τριάντα χρόνια μιλάμε για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Η τιμή του πετρελαίου παρουσιάζει μεγάλες διακυμάνσεις μακροπρόθεσμα. Το 1999 ήταν στα 11 δολ. το βαρέλι και το 2008 στα 150 δολάρια το βαρέλι. Το να υπολογίζεις τα έσοδα των επόμενων 30 ετών με βάση τη σημερινή τιμή δεν αποτελεί επίσης αξιόπιστη εκτίμηση.
Άρα, η ανακοίνωση των μελλοντικών εσόδων των 150 δισ. αυτή τη στιγμή εξυπηρετεί άλλες σκοπιμότητες, ίσως περισσότερο βραχυπρόθεσμες.
Αυτό που είναι ακόμη πιο αρνητικό και επιζήμιο είναι η νοοτροπία εντός της οποίας συμπεριλαμβάνεται αυτή η εκτίμηση. Είναι η νοοτροπία που μας οδήγησε στη χρεοκοπία, της ευημερίας με δανεικά, της υπόσχεσης επιστροφής στην ευημερία είτε με ένα νόμο και ένα άρθρο, είτε με ένα βαρέλι πετρέλαιο...
Γιατί χρεοκοπήσαμε...
Χρεοκοπήσαμε γιατί για πολλά χρόνια φροντίζαμε να κάνουμε αναδιανομή σε μελλοντικά εισοδήματα που ενίοτε υπήρχαν στη φαντασία μας. Δανεισμός σημαίνει να ξοδεύεις σήμερα το εισόδημα που θα εισπράξεις αύριο. Αν το εισόδημα δεν προκύψει αύριο χρεοκοπείς...
Χρεοκοπία αν είσαι ιδιώτης σημαίνει απώλεια και αυτών που είχες πριν δανειστείς. Αν είσαι κράτος σημαίνει απώλεια εθνικής κυριαρχίας και ενίοτε πόρων μέσω εκχώρησης μονοπωλιακής εκμετάλλευσης βασικών πόρων.
Άρα είναι κακό να δανείζεσαι. Δηλαδή να ξοδεύεις σήμερα έσοδα που θα έχεις αύριο. Όποιος θέλει να αποφασίζει ο ίδιος σε ατομικό επίπεδο κατά το δυνατόν για τον εαυτό του πρέπει να ξοδεύει όσα έχει και ίσως λιγότερα, για να αντιμετωπίσει τυχούσες αναποδιές. Το ίδιο ισχύει και για τα έθνη.
Υπερδανεισμός σήμερα προς και λογύδρια αύριο, για στάσης πληρωμών, περί κατοχής ανεξαρτησίας, κατοχής και αιμοβόρων δανειστών είναι καραγκιοζιλίκια.
Αν δεν υπήρχε κόστος για αυτόν που κάνει στάση πληρωμής κανένας δεν θα δάνειζε κανένα, δεν θα υπήρχε οικονομία, πρόοδος πολιτισμός. Εκτός αν κάποιος για τα οικονομικά πιστεύει στο Ζαν Ζακ Ρουσώ και το Μαρξ, δηλαδή στην δια του κρίνου αμώμου συλλήψεως στην οικονομία.
Το λάθος της σύγχρονης αριστεράς είναι πως θέλει να πετύχει ανάπτυξη με χρήματα που δεν υπάρχουν. Ακόμη και όταν τυπώνει χρήμα δανείζεται από τα παιδιά μας.
Το λάθος της δεξιάς είναι πως μιμείται την αριστερά στον κατήφορο της δημαγωγίας.
Σε έκτακτες συνθήκες κρίσης ένα κράτος που δεν χρωστάει μπορεί να δανειστεί και να δημιουργήσει θέσεις εργασίας και ζήτηση για να βάλει τη μηχανή της οικονομίας μπροστά. Αυτό όμως μπορεί να συμβεί επί μακρόν. Αν συνεχιστεί επ’ αόριστον, η ζημιά που θα κάνει είναι μεγαλύτερη.
Όποιος υπόσχεται επ’ αόριστον ανάπτυξη μέσω της τόνωσης της ζήτησης είναι σαν να υπόσχεται μισθό στο σπίτι για όλους και για πάντα και κυρίως χωρίς πραγματική εργασία.
Κώστας Στούπας
capital
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου