Γιατί δεν πρέπει να πουληθεί το 10% του ΟΤΕ

Καθώς από την εισαγωγή του στο χρηματιστήριο της Αθήνας, ο ΟΤΕ αποτελούσε ένα από τα πιο «πολιτικοποιημένα χαρτιά» αλλά και μία μετοχή σηματωρός της ελληνικής αγοράς, η έντονη φημολογία ότι η Deutsche Telekom βρίσκεται κοντά στην εξαγορά του 10% του οργανισμού από το ελληνικό δημόσιο, επιπλέον του 40% που κατέχει αυτή τη στιγμή, προκαλούν προβληματισμό σε μία μερίδα της αγοράς.

Το θέμα είναι ποιόν συμφέρει τελικά η πώληση του 10% του ΟΤΕ; Π.χ. μία τέτοια συμφωνία έχει νόημα από την πλευρά της Deutsche Telekom, καθώς θα μοιράζεται σε μικρότερο βαθμό την αξία του ΟΤΕ με τους μετόχους μειοψηφίας, κυρίως λόγω της μερισματικής πολιτικής που αναμένεται από το επόμενο έτος.

Αφού έχουν λυθεί τα θέματα ρευστότητας στον ΟΤΕ, η γερμανική εταιρεία έχει κίνητρο να μη μοιράζεται την αυξημένη αξία (λόγω της απομόχλευσης, των υψηλών ταμειακών ροών, τη διανομή μερίσματος και το χαμηλότερο ελληνικό ρίσκο) με τους μετόχους μειοψηφίας.

Μία τέτοια συμφωνία όμως δεν δείχνει να έχει την ίδια αξία για την Ελλάδα, καθώς με βάση την τρέχουσα χρηματιστηριακή αξία του ΟΤΕ στα 6 δις ευρώ, το 6% του Οργανισμού που ανήκει στο Ελληνικό Δημόσιο και του 4% που ανήκει στο ΙΚΑ κυμαίνεται στα 600 εκατ. ευρώ, ποσό που μπορεί να αποκομίσει ούτως ή άλλως σταδιακά μέσω των μελλοντικών μερισμάτων.

Παράλληλα, επειδή οι κύκλοι των μετοχικών αγορών είναι σχετικά σύντομη σε κάποια χρονική συγκυρία θα μπορούσε με τις τιμές στον πάτο, η γερμανική εταιρεία ( αφού θα έχει πουληθεί το 10% που τώρα ελέγχεται από το κράτος χωρίς όπως εκτιμάται να είναι υποχρεωτική μία δημόσια πρόταση σήμερα) να προβεί σε δημόσια πρόταση αφήνοντας το ελληνικό χρηματιστήριο χωρίς μία από τις κορυφαίες εταιρείες του, αλλά και χωρίς την διαφάνεια που επιτάσσουν οι χρηματιστηριακές αρχές στους μελλοντικούς ισολογισμούς της.

Τα περίπου 3 δισ. ευρώ που έχουν επίσης σήμερα τοποθετημένα οι ξένοι θεσμικοί επενδυτές στο ΟΤΕ δεν είναι σίγουρο ότι θα επανεπενδυθούν στην εγχώρια αγορά η οποία θα καταστεί ποιο ρηχή.

Έτσι μία κορυφαία εταιρεία, η οποία όμως απόρροια του αμαρτωλού παρελθόν της δεν λειτουργούσε πάντα με επιχειρηματικά κριτήρια, διαθέτοντας επίσης υπερδιπλάσιους π.χ. υπαλλήλους σε σχέση με τον αντίστοιχο οργανισμό της Πορτογαλίας, ένα μεγάλο μέρος των οποίων βγήκε σε πλουσιοπάροχη πρόωρη συνταξιοδότηση με χορηγία των ελλήνων φορολογουμένων καθαρή και εξαγνισμένη ποια από τα περιττά της βάρη θα μπορέσει να ακολουθήσει την δικιά της πορεία ως μία απλή θυγατρική -και χωρίς δυνατότητα κάποιου ελέγχου- των Γερμανών.

Φυσικά όταν οι οικονομικές και πολιτικές ελίτ μίας χώρας τακτοποιούν ημέτερους- επιχειρηματίες και ψηφοφόρους -, καταστρέφοντας τις όποιες προοπτικές των επιχειρήσεων και ουσιαστικά της ίδια της χώρας, εύλογα οι δυνατότητες κινήσεων και αποφάσεων από το εσωτερικό κάποια στιγμή περιορίζονται και οι δυνατότητες έξωθεν παρεμβάσεων αυξάνονται…

tovima