Το θέμα, που αποκάλυψε η «Ημερησία του Σαββάτου, επιβεβαίωσαν κύκλοι του υπουργείου Εργασίας σχολιάζοντας: "Εχουν περάσει 30 χρόνια από την εφαρμογή του 1264/82 και θα πρέπει να γίνει, κάποια στιγμή, ένας ανοικτός και ειλικρινής διάλογος για το θέμα προς όφελος των εργαζομένων και της κοινωνίας" δήλωσαν χαρακτηριστικά στην "Η". Ο διάλογος αυτός δεν πρόκειται, πάντως, να ξεκινήσει πριν από το επικείμενο (εντός του Μαρτίου) εκλογικό συνέδριο της ΓΣΕΕ.
Το ζήτημα προκάλεσε την έντονη αντίδραση της Δημοκρατικής Αριστεράς και του ΠΑΣΟΚ.
Η Εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ, Φώφη Γεννηματά, έκανε την ακόλουθη δήλωση: «Ο κ.Βρούτσης όπως και άλλοι υπουργοί, στελέχη της Ν.Δ., θα πρέπει να καταλάβουν ότι δεν προωθούν το πρόγραμμα του κόμματός τους, αλλά το πρόγραμμα της κυβέρνησης συνεργασίας. Καμία συνεννόηση δεν έχει γίνει για αλλαγή του Ν1264/82 και η συζήτηση αυτή δεν μας βρίσκει σύμφωνους. Ιδιαίτερα σήμερα μια τέτοια ενέργεια μπορεί να ερμηνευθεί ως τιμωρητικού χαρακτήρα κίνηση απέναντι στις διεκδικήσεις των εργαζομένων και να οδηγήσει σε όξυνση την ώρα που η χώρα χρειάζεται συνεννόηση και κοινή προσπάθεια.
Είναι γνωστή η διαφωνία μας με ακραίες λογικές και πρακτικές που εκφράζονται από ορισμένους στα συνδικάτα. Υπάρχουν όμως η ΓΣΕΕ,η ΑΔΕΔΥ και πολλές άλλες φωνές του υπεύθυνου διαλόγου και διεκδίκησης στο συνδικαλιστικό κίνημα.Και σε αυτούς πρέπει να απευθυνθούμε .
Η Κυβέρνηση πρέπει να προχωρήσει σε ένα νηφάλιο και ειλικρινή διάλογο με τα συνδικάτα και τους εργαζόμενους εξηγώντας τις πολιτικές της,αναζητώντας λύσεις μέσα στις δυνατότητες της οικονομίας και ζητώντας συνέργεια και στήριξη στην προσπάθεια εξόδου από την κρίση. Οι σχεδιασμοί για νομοθετικές παρεμβάσεις δεν προσφέρουν ,πρέπει να εγκαταλειφθούν».
«Από ποια προγραμματική συμφωνία, από ποιες προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης αντλεί το δικαίωμα ο υπουργός Εργασίας για να ανοίξει συζήτηση για τροποποίηση του συνδικαλιστικού νόμου 1264/82 για αλλαγές στον τρόπο λήψης απόφασης για απεργία (το περίφημο άρθρο 4 του Γ.Αρσένη), για επαναφορά της ανταπεργίας (λοκ αουτ) και για καθορισμό της οργάνωσης και δομής των συνδικαλιστικών οργανώσεων;» δήλωσε ο υπεύθυνος προγράμματος της ΔΗΜΑΡ Δημήτρης
Χατζησωκράτης.
Οπως αναφέρει το αποκλειστικό ρεπορτάζ της «Η»: Θέμα αλλαγής του καταστατικού «χάρτη», ο οποίος ρυθμίζει από το... 1982 το καθεστώς κήρυξης των απεργιακών κινητοποιήσεων, τη λειτουργία των συνδικάτων και τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματα των συνδικαλιστών, «άνοιξε» η σύγκρουση της κυβέρνησης με τα συνδικάτα, ιδιαίτερα εκείνα που κατέχουν (και εκμεταλλεύονται) τη δεσπόζουσα θέση τους στην «αγορά» στερώντας το κοινωνικό σύνολο ακόμη και από βασικές υπηρεσίες.
Η πολιτική επιστράτευση μπορεί να έδωσε τη «λύση» για να συνεχίσουν να... κινούνται οι συρμοί του Μετρό και τα πλοία από λιμάνι σε λιμάνι, όμως, οι «ακραίες» αποφάσεις (που θύμισαν παλαιότερες εποχές) έβαλαν στο τραπέζι - δημόσια ή και σε παρασκηνιακές συζητήσεις σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες της «ΗτΣ» το ζήτημα της καλύτερης «θωράκισης» των συμφερόντων του κοινωνικού συνόλου και της οικονομίας από τις συνδικαλιστικές ηγεσίες οι οποίες «εκ του ασφαλούς» αποφασίζουν απεργίες ερήμην των εργαζομένων που εκπροσωπούν.
Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ, Μάκης Βορίδης, μίλησε για «συγκεκριμένες ομάδες που έχουν στα χέρια τους τόση δύναμη και μπορούν να συντρίψουν την εθνική οικονομία». Ο κ. Βορίδης προέτρεψε την κυβέρνηση να «βάλει περιορισμούς στην άσκηση αυτού του δικαιώματος, στο τι σημαίνει απαρτία, με ποια πλειοψηφία θα πρέπει να λαμβάνονται αυτές οι αποφάσεις».
Αλλά και ο Βασίλης Κεγκέρογλου, από το ΠΑΣΟΚ και πρώην υφυπουργός Εργασίας, παρότρυνε την κυβέρνηση να αναλάβει νομοθετική πρωτοβουλία ώστε «να εκλείψει το καθεστώς που έχει να κάνει με τη διασφάλιση του δημοσίου συμφέροντος και την ελάχιστη εξυπηρέτηση των πολιτών».
Κορυφαία κυβερνητικά στελέχη μετέφεραν τον προβληματισμό αυτό ακόμη και στον πρόεδρο της ΓΣΕΕ Γιάννη Παναγόπουλο, ο οποίος απέκρουσε κάθε συζήτηση ενώ (προληπτική) παρέμβαση έκανε και ο Δ. Χατζησωκράτης (ΔΗΜΑΡ) όταν βρέθηκε στο Εργατικό Κέντρο του Αργους για να βραβευτεί, μαζί με άλλους πρώην συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, του ΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ: «Μη διανοηθεί κανείς να αλλάξει τον 1264/82» ήταν το μήνυμα που έστειλε στους κυβερνητικούς εταίρους και στον υπουργό Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας Γιάννη Βρούτση.
Τα 5 «αγκάθια»
Τα «αγκάθια» που εκτιμάται ότι «τραυματίζουν» και πολλές φορές διασύρουν στη συνείδηση των πολιτών το ιερό (και προστατευόμενο και από το Σύνταγμα) δικαίωμα της απεργίας αφού τα δικαιώματα των υπολοίπων παρά τις «εγγυήσεις» τις οποίες προβλέπει ο ν. 1264/82 (επί υπουργίας Απ. Κακλαμάνη) είναι:
1. Το γεγονός ότι οι συνδικαλιστές - ακόμη και πρωτοβάθμιων σωματείων που δεν έχουν πανελλαδική «κάλυψη» - αποφεύγουν να συγκαλούν γενικές συνελεύσεις (όπως προβλέπει ο 1264/82 με συγκεκριμένο αριθμό μελών για να υπάρχει απαρτία) και να αποφασίζουν με μυστικές ψηφοφορίες την κήρυξη ή όχι, τη συνέχιση ή μη των απεργιακών κινητοποιήσεων. Αρκούνται στην εξουσιοδότηση που (νομίμως) έχουν λάβει από κάποια άλλη γενική συνέλευση στο παρελθόν. Με τον τρόπο αυτό αποφασίζονται απεργίες τις οποίες οι εργαζόμενοι - μέλη των συνδικάτων «αντιμετωπίζουν» ζητώντας άδειες ασθενείας, ρεπό κ.ά. για να μη χάσουν το μεροκάματο.
2. Η μη τήρηση των προθεσμιών προειδοποίησης για την κήρυξη απεργίας που είναι τουλάχιστον 24 ώρες πριν από την πραγματοποίησή της και 4 πλήρεις ημέρες ειδικά στο Δημόσιο, τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, στα ΝΠΔΔ, στις επιχειρήσεις δημόσιου χαρακτήρα ή κοινής ωφελείας, η λειτουργία των οποίων έχει ζωτική σημασία για την εξυπηρέτηση βασικών αναγκών του κοινωνικού συνόλου.
3. Η μη διάθεση προσωπικού ασφαλείας για την αντιμετώπιση στοιχειωδών αναγκών του κοινωνικού συνόλου.
4. Η παράκαμψη της διαδικασίας του δημόσιου διαλόγου ( του ν. 2224/94) που προβλέπεται (προφανώς για να...συζητηθούν τα αιτήματα) στις επιχειρήσεις οι οποίες υπάρχουν για να «καλύπτουν» τις ανάγκες του κοινωνικού συνόλου.
5. Τα ιδιαίτερα προνόμια που έχουν οι συνδικαλιστές (άδεια από την εργασία, ανάλογα με το αξίωμα, με πλήρεις αμοιβές, ασφάλιση και... προαγωγές, απαγόρευση απόλυσης κ.ά.) καθιστώντας «ελκυστική», για τους ίδιους, τη δημιουργία πολλών συνδικαλιστικών οργανώσεων ακόμη και στην ίδια επιχείρηση (αποκτούν δικαίωμα εκλογής σε Εργατικά Κέντρα, Ομοσπονδίες, στη ΓΣΕΕ, στην ΑΔΕΔΥ εξασφαλίζοντας άδειες και μια θέση για άλλα αξιώματα, σε κομματικό επίπεδο ή και στη Βουλή!).
Οι τρεις προκλήσεις
«Εχουν περάσει 30 χρόνια από την ψήφιση του 1264/82» δηλώνουν κυβερνητικοί παράγοντες θεωρώντας ότι «πρέπει να προβλεφθούν ασφαλιστικές δικλίδες που θα εξασφαλίζουν περισσότερη δημοκρατία στη διαδικασία λήψης των αποφάσεων, τον σεβασμό στο κοινωνικό σύνολο και λιγότερα προνόμια για τους επαγγελματίες συνδικαλιστές». Αυτά θα είναι οι 3 προκλήσεις εφόσον υπάρξει κεντρική πολιτική συμφωνία και απόφαση για αλλαγή του θεσμικού πλαισίου για τις απεργίες και τα «κεκτημένα» των συνδικαλιστών.
Το λοκ - άουτ
«Εκτός γραμμής», σε σχέση με όσα προβλέπει ο ευρωπαϊκός κοινωνικός χάρτης, είναι η Ελλάδα σε ό,τι αφορά το δικαίωμα των εργοδοτών να κάνουν ανταπεργία (λοκ άουτ). Η Ελλάδα απαγορεύοντας (στο Σύνταγμα και στο ν. 1264/82) το δικαίωμα δεν έχει κυρώσει το άρθρο του Χάρτη που προβλέπει ότι «οι εργαζόμενοι και οι εργοδότες, ή οι αντίστοιχες οργανώσεις τους, έχουν, σύμφωνα με το δίκαιο της Ένωσης και τις εθνικές νομοθεσίες και πρακτικές, δικαίωμα να διαπραγματεύονται και να συνάπτουν συλλογικές συμβάσεις στα ενδεδειγμένα επίπεδα καθώς και να προσφεύγουν, σε περίπτωση σύγκρουσης συμφερόντων, σε συλλογικές δράσεις για την υπεράσπιση των συμφερόντων τους, συμπεριλαμβανομένης της απεργίας».
imerisia
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου