Την εικόνα ενός άκρως προβληματικού Δημοσίου φαίνεται να επιβεβαιώνουν οι Γάλλοι εμπειρογνώμονες της Τask Force που συμμετέχουν στο εγχείρημα του ανασχεδιασμού της ελληνικής διοίκησης.
Σύμφωνα με συνεργάτες τους, η αλλαγή του ελληνικού κράτους αποδεικνύεται εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση, καθώς η πολιτική βούληση σκοντάφτει στην παγιωμένη νοοτροπία των υπαλλήλων, που νιώθουν ασφαλείς μόνο όταν έχουν να διεκπεραιώσουν γραφειοκρατικές διαδικασίες. Οταν ο υπουργός ή η κυβέρνηση ζητεί κάτι, η διοίκηση... σφυρίζει αδιάφορα. Κανένας δεν υπακούει σε κανένα.
Το εγχείρημα του ανασχεδιασμού της διοίκησης παραμένει στα χέρια των Γάλλων εμπειρογνωμόνων και της Τask Force τους τελευταίους έξι μήνες. Πολλά τα προβλήματα, αλλά βήματα έχουν γίνει. Από την πρώτη στιγμή έχουν εντοπίσει τις παθογένειες του διοικητικού μας συστήματος: έλλειψη κεντρικού συντονισμού, πολλή γραφειοκρατία (7% του ΑΕΠ, όταν είναι 3% - 3,5% ο ευρωπαϊκός μ.ό.) νομοθετική τυπολατρία και κακή διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού.
Oι Γάλλοι «παρακολουθούν» από κοντά τις δράσεις για τη μείωση κατά 35% του κράτους, «βρίσκονται πίσω» από τα κριτήρια για την αξιολόγηση των δομών, καθοδηγούν, σχεδιάζουν τα βήματα, παρέχουν τη μεθοδολογία αναπαράγοντας κυρίως το γαλλικό μοντέλο.
Γιατί οι Γάλλοι και όχι, για παράδειγμα, οι 'Αγγλοι, ρωτήθηκε ένα από τα στελέχη της προηγούμενης κυβέρνησης. Οι Γάλλοι έχουν κάνει τρεις μεταρρυθμίσεις τα τελευταία 15 χρόνια (ο αρχιτέκτονας του προγράμματος που βρίσκεται σε εξέλιξη, ηγείται της γαλλικής ομάδας), ξέρουν την τεχνογνωσία, το know how, είναι πιο συγκεντρωτικοί και έχουν γερούς μηχανισμούς συντονισμού που μας λείπουν, όπως εκμυστηρεύεται.
Οι Αγγλοσάξωνες μπορεί να έχουν αποτελεσματική διοίκηση, αλλά είναι γραφειοκρατικοί. «Εμείς είμαστε κοντά στην αγγλική κουλτούρα που θέλει όλα να διεκπεραιώνονται γραπτώς, ακόμη και τα αυτονόητα, χωρίς όμως να διαθέτουμε το δυνατό σημείο των Αγγλων» επισημαίνει στην εφημερίδα Καθημερινή.
Η αγγλική διοίκηση έχει ραχοκοκαλιά και τα στελέχη της παραμένουν στις θέσεις τους κάθε φορά που γίνεται μια κυβερνητική αλλαγή. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι ίδιοι υπάλληλοι εκπονούν τα διοικητικά προγράμματα τόσο για τον υπουργό μιας συντηρητικής κυβέρνησης, όσο και για τον υπουργό των Εργατικών.
«Ο υπουργός βρίσκει έτοιμο το πρόγραμμα στο γραφείο του», αναφέρει και συμπληρώνει: «Εδώ, κάθε κυβερνητικό στέλεχος στήνει γύρω του έναν μηχανισμό εξουσίας που συνήθως παραγκωνίζει τη φυσική ιεραρχία, ή λειτουργεί παράλληλα.
Ετσι, η εντολή από πάνω δεν διαχέεται προς τα κάτω. Οταν η κυβέρνηση δρομολογεί δράσεις ή ο υπουργός ζητεί κάτι, η διοίκηση... σφυρίζει αδιάφορα. Κανένας δεν υπακούει σε κανέναν. Γιατί δεν αισθανόμαστε την ανάγκη (σ.σ. πολιτικοί και υπάλληλοι) να γίνουν αλλαγές. Αυτό είναι το πρόβλημά μας και όχι η τεχνική βοήθεια, απ’ όπου κι αν προέρχεται».
newsbeast.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου