Προσωπική μαρτυρία για τον Αλέξανδρο‏ Γρηγορόπουλο

Στις 6 Δεκεμβρίου 2008, ανήμερα του Αγίου Νικολάου, ο ειδικός φρουρός Επαμεινώνδας Κορκονέας δολοφόνησε στα Εξάρχεια τον 16χρονο μαθητή Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο, βυθίζοντας στο πένθος την οικογένειά του, αλλά και ολόκληρη την Ελλάδα.

Ήταν μια οριακή στιγμή που πιστεύω ότι άλλαξε τη φορά των πραγμάτων. Πυροδότησε τεράστια κοινωνική ένταση, ενίσχυσε την επιρροή ακραίων στοιχείων που έκαιγαν την Αθήνα επί είκοσι μέρες με την αστυνομία σε ρόλο απλού παρατηρητή, προκάλεσε μεγάλη βλάβη στη διεθνή εικόνα της χώρας, έπληξε καίρια τον τομέα του τουρισμού και γέννησε μια νέα γενιά τρομοκρατών.

Τρία χρόνια αργότερα αισθάνομαι την ανάγκη να καταθέσω την προσωπική μου μαρτυρία για τη συγκλονιστική αυτή υπόθεση, την οποία κλήθηκα να διαχειριστώ ως δημοσιογράφος -διευθυντής Ειδήσεων & Ενημέρωσης του Μega, αλλά και ως πατέρας.

Στο μόνιμο στόχο μου για την ανάδειξη της αλήθειας είχε προστεθεί και η βαθιά συναισθηματική μου φόρτιση, μιας που ο Κορκονέας είχε σκοτώσει ένα φίλο του γιου μου -του δικού μου 16χρονου Αλέξανδρου.

Δυστυχώς, όλα πήγαν λάθος. Μεταδώσαμε αλλοιωμένο το μοναδικό βίντεο-ντοκουμέντο από τη στιγμή της δολοφονίας. Είχαν περιληφθεί ήχοι διαδήλωσης και σπασμένων βιτρινών πριν ακουστούν οι δολοφονικοί πυροβολισμοί του Κορκονέα.

Έτσι, ευλόγως θα μπορούσε κάποιος να πιστέψει ότι προηγήθηκαν επεισόδια και, άρα, ο Κορκονέας βρέθηκε σε άμυνα!

Ακολούθησε καταιγίδα επιθέσεων κατά του Μega και εναντίον μου προσωπικά, με βασική κατηγορία ότι παραποιήσαμε το βίντεο για να βγάλουμε «λάδι» το δολοφόνο.

Η συντριβή μου ήταν απόλυτη. Από τη μια είχα να διαχειριστώ το πένθος του γιού μου και από την άλλη να απολογούμαι για τη δήθεν στήριξη στον Κορκονέα.

Τι είχε, στ’ αλήθεια, συμβεί;

Για να ενισχύσουμε το θέμα αποφασίσαμε να μεταδώσουμε το ντοκουμέντο όχι απλώς στο ρεπορτάζ μαζί με όλα τα άλλα στοιχεία, αλλά και μόνο του στο ξεκίνημα του κεντρικού δελτίου. Το αναθέσαμε σε έναν άξιο παραγωγό για να προσθέσει βέλη -με γραφικά- που θα προσδιόριζαν τις θέσεις των δυο αστυνομικών, ώστε να γίνει πιο καθαρή η εικόνα -η λήψη ήταν ερασιτεχνική.

Και συνέβη το απερίγραπτο: εκείνος αποφάσισε, χωρίς να ενημερώσει κανέναν, να προσθέσει ήχους. Πράγμα που δεν έχει συμβεί ποτέ στην ιστορία του Μega. Έτσι το παρέδωσε στο  τεχνικό τμήμα και μεταδόθηκε στο ξεκίνημα του δελτίου. Χωρίς να το ελέγξει κανείς. Αλλά και τι να ελέγξει; Αν μπήκαν τα δυο βέλη που του είπαμε να βάλει;

Επιβεβαιωτικό όσων λέω είναι ότι στο κύριο ρεπορτάζ, που μεταδόθηκε λίγα λεπτά αργότερα στο ίδιο δελτίο, περιλαμβανόταν το αυθεντικό βίντεο-ντοκουμέντο. Το είχε επιμεληθεί, βλέπετε, άλλος παραγωγός. Αλλά, πέραν αυτού, το σχόλιο που έκανε ο Γιώργος Οικονομέας αμέσως μετά την προβολή του παραποιημένου βίντεο, βεβαιώνει ότι δεν είχαμε ιδέα του τι είχε συμβεί, καθώς καυτηρίαζε την απρόκλητη επιθετικότητα των αστυνομικών.

Πώς χειρίζεται ένας δημοσιογράφος, που διευθύνει ένα μεγάλο Μέσο Ενημέρωσης ένα τέτοιο λάθος, σε στιγμή μεγάλης συναισθηματικής φόρτισης, μάλιστα;

Οι στενότεροι των συνεργατών μου είχαν την άποψη ότι έπρεπε να απολύσω αμέσως τον παραγωγό και να διαχωρίσω τη θέση του σταθμού. Την ίδια στιγμή εγώ σκέφτηκα ότι έπρεπε να παραιτηθώ. Μπορεί να μην είχα καμμιά συμμετοχή στον άθλιο χειρισμό, αλλά ως διευθυντής -εξ αντικειμένου- είχα την τελική ευθύνη. Υπέβαλα την παραίτησή μου, η οποία δεν έγινε δεκτή. Ταυτόχρονα, όμως, δεν δέχθηκα ούτε την παραίτηση του παραγωγού, παρότι οι εξηγήσεις του έδειξαν ότι βρισκόταν σε πλήρη σύγχυση. «Δεν ξέρω πώς μου ήρθε, δεν είχα πρόθεση, συγνώμη«! Εκτιμώντας ότι δεν είχε δόλο, μίλησα αορίστως για λάθος και πήρα πάνω μου την ευθύνη -και μαζί το δυσβάστακτο κόστος.

Δεν ήταν η πρώτη φορά που χειρίστηκα με τον ίδιο τρόπο ένα δυσάρεστο γεγονός, ούτε η τελευταία. Πριν από είκοσι μέρες, στη φετινή πορεία του Πολυτεχνείου, μεταδώσαμε -για λίγα δευτερόλεπτα- εικόνες από καλοκαιρινή συγκέντρωση!

Τι είχε συμβεί; Βοηθός σκηνοθέτη έδωσε στο τεχνικό τμήμα λάθος κωδικό, ο  οποίος από σύμπτωση ενεργοποίησε πλάνα άλλης πορείας! Λέω από σύμπτωση, διότι θα μπορούσε ο λάθος κωδικός να παρέπεμπε σε πλάνα από πολεμικό μέτωπο ή από καρπούζια της λαϊκής αγοράς.

Και πάλι άκουσα τον ισχυρισμό ότι δήθεν πλαστογραφήσαμε τα πλάνα για προπαγανδιστικούς λόγους.

Τι έπρεπε, άραγε, να κάνω; Να αφήσω χωρίς δουλειά έναν οικογενειάρχη που επί δώδεκα χρόνια δεν είχε δώσει κανένα δικαίωμα να τον κατηγορήσω; Να παραιτηθώ εγώ, ο οποίος έμαθα το περιστατικό ενώ βρισκόμουν στο Λονδίνο;

Δεν απευθύνομαι σε όσους από προκατάληψη ακυρώνουν τη δουλειά μας στο Μega, διατυπώνοντας ισοπεδωτικούς χαρακτηρισμούς για τα στελέχη του, αλλά σε εκείνους που παρακολουθούν με κριτική διάθεση τα ΜΜΕ (και, κυρίως, τον δικό μας σταθμό).

Επισημαίνω ότι η Ενημέρωση στην τηλεόραση είναι κατεξοχήν συμμετοχική και ομαδική υπόθεση. Με κανόνες απαράβατους και δεσμευτικούς -ακόμη και για τις μεγαλύτερες βεντέτες του «γυαλιού»!

Απ’ τη στιγμή που θα εκτυλιχθεί ένα γεγονός έως ότου φτάσει να γίνει ρεπορτάζ με ήχο και εικόνα στα Δελτία Ειδήσεων, μεσολαβούν μια σειρά άνθρωποι -κρίκοι της ίδιας μακράς αλυσίδας. Δημοσιογράφοι, παραγωγοί, μοντέρ, βοηθοί σκηνοθέτες, σκηνοθέτες, αρχισυντάκτες. Καθένας με ειδικό ρόλο και ειδική ευθύνη.

Όσο απίθανο κι αν ακούγεται, αρκεί να σπάσει μόνο ένας κρίκος για να προκληθούν σοβαρές συνέπειες στη μετάδοση μιας είδησης που μπορεί να φτάσουν έως και στην πλήρη αλλοίωσή της. Γι αυτό υπάρχουν διπλοί και τριπλοί έλεγχοι, γι αυτό και η ανάθεση κάθε επιμέρους εργασίας γίνεται με οδηγό την εμπειρία και εξειδίκευση ενός εκάστου.

Αν δεν έχει δουλέψει κάποιος στην τηλεόραση είναι μάλλον απίθανο να καταλάβει τον καθοριστικό ρόλο της γραμμής παραγωγής.

Αν, μάλιστα, διαθέτει μπόλικο περίσσευμα καχυποψίας μπορεί με άνεση να κατασκευάζει σενάρια συνωμοσίας και προπαγανδιστικής ίντριγκας, προσδίδοντας σε ένα ανθρώπινο λάθος τερατώδεις διαστάσεις με ανύπαρκτα παρασκήνια και σκοτεινές επιδιώξεις. Πολύ περισσότερο αν συζητάμε για τηλεόραση μιας χώρας στην οποία, κατεξοχήν, ανθούν οι θεωρίες συνωμοσίας, όπως η Ελλάδα.

ΥΓ.: Για του λόγου το αληθές δείτε το ρεπορτάζ που μεταδώσαμε στο ίδιο δελτίο, της 7ης Δεκεμβρίου 2008, λίγα λεπτά μετά την έναρξή του. Όπως θα
διαπιστώσετε, υπάρχει αυτούσιο το βίντεο -ντοκουμέντο χωρίς τους πρόσθετους ήχους. Γιατί; Διότι το χειρίστηκε άλλος παραγωγός, ο οποίος έκανε σωστά τη δουλειά του σε αντίθεση απ’ τον άλλο που αλλοίωσε το βίντεο χωρίς να ενημερώσει κανέναν. Αν θέλαμε να παραποιήσουμε τα γεγονότα θα μεταδίδαμε σωστό το βίντεο στο ρεπορτάζ; Αποφάσισα να μιλήσω και να πω την αλήθεια, διότι όφειλα αυτή την εξήγηση και τη συγνώμη σε έναν κόσμο που λογικά αναρωτιέται για το τι έγινε τότε. Θα μπορούσα να σιωπήσω, αλλά προτίμησα να εκτεθώ δημοσίως, αντιμετωπίζοντας ακόμη και την πιό αυστηρή κριτική, καθώς πιστεύω ότι τίποτα δεν είναι πάνω απ’ την αλήθεια.

aixmi.gr