Ο Γιώργος Χελάκης γράφει στο sday.gr για το «κούρεμα» του χρέους και εξηγεί για ποιο λόγο ο ελληνικός λαός δεν μπορεί να πανηγυρίζει.Τουλάχιστον όταν μπήκε ο πρωθυπουργός στην αίθουσα του υπουργικού συμβουλίου, δεν τράνταξαν οι υπουργοί το κτήριο από τα χειροκροτήματα. Όπως είχαν κάνει - αν θυμάστε - την επόμενη
της συμφωνίας της 21ης Ιουλίου 2011. Παρ' όλα αυτά ο κ. Παπανδρέου με τον κ. Βενιζέλο το πανηγύρισαν. Αλήθεια τι ακριβώς τους έκανε να πετάνε από τη χαρά τους. Απέναντι τους καθόταν ο πρώην υπουργός Οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου. Αυτός που τον Μάιο του 2010 όταν έβαζε την υπογραφή του στο πρώτο μνημόνιο μας διαβεβαίωνε ότι το 2012 η χώρα θα βγει στις αγορές κι όλα ωραία και καλά.
Ας τα πάρουμε από την αρχή και ψύχραιμα. Γινόμαστε και με τη βούλα η πρώτη χώρα της Ευρωζώνης που πτωχεύει που αποκαλείται μπαταχτσής.
Στο κείμενο συμπερασμάτων της Συνόδου Κορυφής επαινώνται η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Ισπανία που ξεπερνούν τα προβλήματα τους ενώ η Ελλάδα - το παραδέχονται όλοι - δεν τα καταφέρνει και της "κουρεύουν" το χρέος. Είμαστε ήδη μια αναξιόπιστη χώρα διεθνώς. Η πρώτη σε ολόκληρη την Ευρωζώνη. Τώρα έχουμε στόχο να μειώσουμε το χρέος στο 120% του ΑΕΠ το 2020, να φτάσουμε δηλαδή εκεί που ήταν το 2009 πριν μπούμε στο μνημόνιο!
Εχουμε δηλαδή υποστεί δύο χρόνια σκληρής λιτότητας, και τώρα μας υπόσχονται τουλάχιστον άλλα οχτώ μέχρι το 2020. Διότι το μόνο σίγουρο είναι πως μέχρι τότε οι μισθοί και οι συντάξεις θα παραμείνουν καθηλωμένοι με ορατό το κίνδυνο να συμπιεστούν κι άλλο προς τα κάτω.
Είναι κακό, λοιπόν, να "κουρευτεί" το χρέος μας κατά 100 δις €; Κάθε άλλο. Από τη στιγμή που όλοι στην Ευρώπη διαπίστωσαν με δύο χρόνια καθυστέρηση όταν δεν μπορούμε να τους γυρίσουμε τα δανεικά, μπροστά στο κίνδυνο να τα χάσουν όλα από μια ανεξέλεγκτη χρεοκοπία, προτίμησαν να μας χρεοκοπήσουν συντεταγμένα μπας και γλιτώσουν τα μισά. Δεν πρόκειται όμως μόνο γι' αυτό.
Η δημόσια περιουσία θα ξεπουληθεί σε τρέχουσες - εξευτελιστικές - τιμές. Μεταφορές, λιμάνια, αεροδρόμια, νερό, ήλιος και ορυκτός πλούτος ετοιμάζονται προς πώληση. Ξέρουμε όλοι πως πουλάει όποιος χρωστάει...
Θα συμπιεστούν οι μισθοί όχι μόνο στον δημόσιο αλλά και στον ιδιωτικό τομέα. Ετσι που οι μισθοί να φτάσουν τους αντίστοιχους σε Τουρκία και Βουλγαρία. Δηλαδή στα 300 €. Ναι με τέτοιο μισθό μπορεί να χτυπηθεί η ανεργία αλλά αυτός που θα τον παίρνει δεν θα μπορεί να αντεπεξέλθει στον αγώνα για επιβίωση.
Μπαίνουμε λοιπόν σε νέα περίοδο εντονότερης λιτότητας με το κράτος να "παραιτείται" από την υποχρέωση του να διασφαλίζει την πρόσβαση των πολιτών στα δημόσια αγαθά (υγεία, παιδεία, κοινωνική ασφάλιση). Οι Ευρωπαίοι αποφάσισαν κούρεμα, σκληρή λιτότητα, αυστηρή επιτήρηση. Δεν είπαν τίποτα για την ανάπτυξη. Το μόνο τρόπο για να κινηθεί η οικονομία και να αυξηθούν τα δημόσια έσοδα ώστε να αποπληρωθεί (κάποτε) το δημόσιο χρέος.
Μια χώρα χρεοκοπημένη, υπό καθεστώς γερμανικής επιτήρησης, με το λαό της να "μπαίνει" σε τουλάχιστον οχτώ χρόνια σκληρής λιτότητας.
Οχι μόνο δεν υπάρχει λόγος για πανηγύρια αλλά αντίθετα υπάρχουν λόγοι για περισυλλογή. Αυτοί που σε Ελλάδα και Ευρώπη έπεσαν έξω σε κάθε υπόσχεση και υπολογισμό δεν πείθουν ότι αυτή τη φορά θα πετύχουν. Αφήστε που υπάρχει η ευημερία των αριθμών και την ίδια ώρα υπάρχει και η δυστυχία των ανθρώπων.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου