Η Τουρκία έσωσε τη Λιβυκή κυβέρνηση στην Τρίπολη από τον αντάρτικο στρατό του Χάφταρ διεξάγοντας μία τεράστια εναέρια επιχείρηση. Μπορεί οι μισθοφόροι του Ερντογάν από τη Συρία να έκλεψαν την παράσταση στα διεθνή μέσα, αλλά, σύμφωνα με στρατιωτικούς αναλυτές του Al Jazeera, δεν ήταν αυτοί που έσωσαν την παρτίδα.
Οι τουρκικές επιθέσεις στη Λιβύη διεξήχθησαν ως επί το πλείστον από μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα (UAV). Ο Ειδικός Εκπρόσωπος των Ηνωμένων Εθνών στη Λιβύη, Ghassan Salame, χαρακτήρισε τη σύγκρουση «τον μεγαλύτερο πόλεμο αεροσκαφών στον κόσμο» – με σχεδόν 1.000 αεροπορικές επιθέσεις.
Η άφιξη των κινεζικών drones Wing Loong το 2016 για λογαριασμό του Χάφταρ είχε κάνει σημαντική διαφορά στις στρατιωτικές δυνατότητες του LNA, τα κινεζικά αεροσκάφη χρησιμοποιήθηκαν αποτελεσματικά στη μάχη για την κατάκτηση της πρωτεύουσας, μέχρι να έρθουν οι τουρκικές ενισχύσεις. Κανένα drone δεν ήταν αντίπαλος για τα Bayraktar.
Το «βάπτισμα του πυρός» στη Συρία
Η Τουρκία στην Ιντλιμπ έκανε για πρώτη φορά εφαρμογή ενός νέου «αμυντικού δόγματος» το οποίο Τούρκοι αναλυτές κομπάζουν ότι αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία, την χρήση δηλαδή UAV’s ως πρωταρχικού στοιχείου αεροπορικής επίθεσης, στην διάρκεια της επιχείρησης «Spring Shield» και η οποία είχε σαν αποτέλεσμα σοβαρά πλήγματα στον συριακό Στρατό.
Στην επιχείρηση αυτή με εκτεταμένη ανάπτυξη των οπλισμένων Drones η Τουρκία επέφερε πλήγματα στις δυνάμεις του Ασαντ και δοκίμασε τα συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου που έχει αναπτύξει απέναντι σε μια όχι και τόσο αποτελεσματική αεράμυνα, αλλά πάντως σε μια περιοχή όπου ο έλεγχος του εναέριου χώρου ασκείται από τη Ρωσία .
Όπως ανέφερε, μάλιστα, στο Αναντολού ο αμυντικός αναλυτής Μπαχρί Μερτ Ντεμιρέλ η Τουρκία είχε και προηγουμένως χρησιμοποιήσει οπλισμένα Drones στη Συρία στις επιχειρήσεις Euphrates Shield(2016), Olive Branch(2018) και Peace Spring(2019) αλλά μόνο για αεροπορική υποστήριξη, πριν από την ανάπτυξη των χερσαίων και αεροπορικών επιχειρήσεων .
Τώρα για πρώτη φορά η Τουρκία χρησιμοποίησε τα οπλισμένα Drones ως κύριο στοιχείο της επιχείρησης Spring Shield , ενώ οι ένοπλες δυνάμεις της Τουρκίας δεν είχαν εξαπολύσει χερσαία επίθεση στο Ιντλιμπ.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε το τουρκικό Επιτελείο με τις επιθέσεις εξουδετερωθήκαν 3.138 άνδρες του συριακού καθεστώτος και καταστράφηκαν 151 τανκς, 47 οβιδοβόλα, τρία μαχητικά, οκτώ ελικόπτερα, τρία drones και οκτώ αντιαεροπορικά συστήματα.
Οι Τούρκοι υποστηρίζουν μάλιστα ότι το μεγάλο «κέρδος» από την επιχείρηση αυτή είναι ότι τα τουρκικά UAV’s κατέστρεψαν το αντιαεροπορικό σύστημα της Συρίας παρά το γεγονός ότι ο εναέριος χώρος της Ιντλιμπ ήταν κλειστός.
Αριθμητική υπεροχή και βάσεις που απειλούν την Ελλάδα
Η Τουρκία έχει πια ήδη εξελιχθεί «στον δεύτερο μεγαλύτερο χρήστη οπλισμένων drones στον κόσμο» έπειτα από τις ΗΠΑ. Η «μετεξέλιξη» μάλιστα αυτή της Τουρκίας έχει συνοδευτεί και από ένα αναδιαμορφωμένο δίκτυο «φυλακίων» κοντά στα σύνορα με τη Συρία (Χακάρι κ.ά.), κοντά στις τουρκικές ακτές της Μεσογείου (Ιντσιρλίκ, Γκαζιαντέπ) και στο Αιγαίο (Δαρδανέλια, Νταλαμάν), ένα δίκτυο «φυλακίων» αποστολή των οποίων είναι πλέον να εξυπηρετούν τον αριθμητικά αυξανόμενο στόλο των μη-επανδρωμένων αεροσκαφών της γείτονος. Σύμφωνα με τον Νταν Γκέτινγκερ του Bard College, η Τουρκία φαίνεται να έχει κατασκευάσει ειδικές εγκαταστάσεις για drones σε τουλάχιστον επτά αεροδρόμια μετά το 2018 και να διατηρεί πλέον συνολικά τουλάχιστον εννέα βάσεις για drones (drone bases) εντός των τουρκικών συνόρων, πράγμα σημαντικό εάν αναλογιστεί κανείς ότι τα Bayraktar TB2 και τα Anka έχουν εμβέλεια περίπου 160 χιλιομέτρων.
Όσο για το μέγεθος του στόλου των τουρκικών drones, η γειτονική μας χώρα εμφανίζεται να διαθέτει σήμερα περίπου 94 Bayraktar TB2 και άλλα περίπου 30 Anka, σύμφωνα με τους ειδικούς πίσω από το «Τhe Drone Databook». Η κατασκευάστρια των TB2 Baykar Makina πάντως από την πλευρά της σημειώνει στην ιστοσελίδα της ότι τα οπλισμένα Bayraktar TB2 που έχουν σήμερα (Φεβρουάριος του 2020) στη διάθεσή τους οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις είναι συνολικά 86.
Η Τουρκία εμφανίζεται να έχει σήμερα στη διάθεσή της έξι διαφορετικούς τύπους τουρκικών μη-επανδρωμένων αεροχημάτων (UAV), άλλα από τα οποία προορίζονται για αποστολές αναγνώρισης, επιτήρησης και συλλογής πληροφοριών, και άλλα για αποστολές… εξόντωσης του εχθρού: τα Serçe-1 της εταιρείας Aselsan, τα Kargu της εταιρείας STM, τα Bayraktar Mini και Bayraktar TB2 της εταιρείας Baykar Makina, τα Anka της Turkish Aerospace Industries και τα Karayel SU της Vestel Defence. Συνολικά, μιλάμε για έναν στόλο περίπου… 1.000 αεροχημάτων, τα περίπου 800 ωστόσο από τα οποία είναι αεροσκάφη μικρά σε μέγεθος.
Al Jazeera / Guardian / Ahval / onalert
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου