Η ενισχυμένη επιτήρηση, στην οποία αναφέρθηκε χθες ο πρόεδρος του Eurogroup Μ. Σεντένο για να περιγράψει τη μεταπρογραμματική παρακολούθηση της Ελλάδας, δεν έχει ακόμη αναλυθεί λεπτομερώς. Ωστόσο, ο όρος περιλαμβάνεται ήδη σε κανονισμό (472/2013), ο οποίος πιθανότατα θα αποτελέσει τον οδηγό για το είδος της εποπτείας της μεταμνημονιακής Ελλάδας. Στον ίδιο κανονισμό, άλλωστε, προβλέπεται και το πλαίσιο της απλής μεταπρογραμματικής εποπτείας.
Η ενισχυμένη επιτήρηση έχει σχεδιαστεί για κράτη που αντιμετωπίζουν ή απειλούνται από σοβαρές δυσκολίες όσον αφορά τη χρηματοοικονομική τους σταθερότητα, οι οποίες μπορεί να έχουν δυσμενείς δευτερογενείς επιπτώσεις σε άλλα κράτη-μέλη της Ζώνης του Ευρώ, όπως αναφέρεται στο άρθρο 2 του κανονισμού.
Το κράτος-μέλος που υπόκειται σε ενισχυμένη επιτήρηση μπορεί να κληθεί να εγκρίνει μέτρα για την αντιμετώπιση των δυσκολιών του, ενώ το Συμβούλιο μπορεί να συστήσει ακόμη και την υιοθέτηση προγράμματος προσαρμογής.
Δεν είναι σαφές αν η «ενισχυμένη επιτήρηση», που σχεδιάζεται για την Ελλάδα, θα ακολουθήσει κατά γράμμα τα άρθρα του εν λόγω κανονισμού ο οποίος προφανώς έχει σκοπό να προλάβει την υπαγωγή μιας χώρας σε μνημόνιο, αλλά είναι πολύ πιθανό να κινηθεί στο πλαίσιό του αντί να επινοηθεί από την αρχή κάτι καινούργιο.
Στο απλό μεταπρογραμματικό καθεστώς, στο οποίο έχουν υπαχθεί Κύπρος, Ιρλανδία και Πορτογαλία, τα κράτη-μέλη παραμένουν υπό εποπτεία μέχρι να εξοφλήσουν το 75% της χρηματοδοτικής συνδρομής που έχουν λάβει στο πλαίσιο του προγράμματος. Οι έλεγχοι γίνονται ανά εξάμηνο, ενώ υπάρχει και εκεί η δυνατότητα να ζητήσει το Συμβούλιο διορθωτικά μέτρα.
Η καθαρή έξοδος, που διαφήμιζε η κυβέρνηση έως τώρα, καλλιεργούσε την εντύπωση ότι αυτό θα ήταν και το καθεστώς για την Ελλάδα. Πλην, όμως, χθες έγινε ξεκάθαρο αυτό που ψιθυριζόταν εδώ και ένα χρόνο στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, ότι για την Ελλάδα σχεδιάζεται κάτι ειδικό, πιο αυστηρό και πιο κοντινό στο μνημονιακό πλαίσιο. Σημειώνεται ότι «ενισχυμένη επιτήρηση» προβλέπεται και για την περίπτωση που θα ζητήσει ένα κράτος-μέλος προληπτική πιστωτική γραμμή. Το σχετικό άρθρο αναφέρει ότι όταν χορηγηθεί μια προληπτική πιστωτική γραμμή (ECCL ή PCCL), το επωφελούμενο κράτος-μέλος υπόκειται σε ενισχυμένη εποπτεία από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την περίοδο που ισχύει η γραμμή. Ενδέχεται μάλιστα να κληθεί, κατόπιν διαβούλευσης με τους θεσμούς, περιλαμβανομένου και του ΔΝΤ, να υιοθετήσει μέτρα για την αντιμετώπιση των δυνητικών πηγών δυσκολιών του.
Επομένως, είναι πιθανό η Ελλάδα, μετά τη λήξη του μνημονίου, να βρεθεί σε μια θέση όπου η παρακολούθηση θα είναι ανάλογη με αυτήν που θα είχε σε περίπτωση προληπτικής γραμμής, αλλά χωρίς να έχει πάρει τη γραμμή που θα εγγυάται την εξόφληση των δανειακών υποχρεώσεών της. Αντί για αυτό, θα έχει το «μαξιλάρι ρευστότητας», το οποίο κατά ένα μέρος θα «γεμίσει» με πόρους του ESM και κατά το υπόλοιπο με κεφάλαια από τις εξόδους στις αγορές, αλλά και από τον βραχυπρόθεσμο δανεισμό του Δημοσίου, τα repos. Υπολογίζεται ότι περίπου 9 δισ. ευρώ θα εισπραχθούν από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας για τον σκοπό αυτό και συνολικά άλλα 6 θα προέλθουν από τις αγορές. Υπολογίζεται, όμως, σύμφωνα με πηγές της αγοράς ομολόγων, ότι το ελληνικό Δημόσιο έχει πρόσβαση σε ρευστότητα περίπου άλλων 15 δισ. ευρώ.
kathimerini
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου