Διαχρονικά, οι επενδύσεις σε χρυσό αποτελούσαν ένα ασφαλές αποκούμπι για τους εκατομμυριούχους. Όμως τα τελευταία τέσσερα χρόνια η αξία του χρυσού έχει πέσει περίπου κατά το ήμισυ, ενώ ταυτόχρονα τα αποθέματα χρυσού έχουν μειωθεί σημαντικά. Παράδειγμα η αμερικανική τράπεζα J.P. Morgan, που πριν δύο εβδομάδες είχε μόνο 27 ράβδους χρυσού διαθέσιμους προς πώληση. Παρομοίως, τα αποθέματα χρυσού διαθέσιμου προς πώληση στο Λονδίνο έχουν σχεδόν εξαντληθεί, καθότι κυρίως Κινέζοι και Ινδοί επενδυτές έχουν ήδη αγοράσει τεράστιες ποσότητες. Τράπεζες, όπως η ρωσική Admiralty Bank, κατέφυγαν σε πρωτοποριακά μέτρα για να καλύψουν τις ελλείψεις τους σε αποθέματα χρυσού. Η άδεια λειτουργίας της εν λόγω τράπεζας ανακλήθηκε στις αρχές Σεπτεμβρίου, όταν ανακαλύφτηκε ότι μέρος των αποθεμάτων της, ήταν απλώς επιχρυσωμένο μέταλλο.
Ταυτόχρονα, οι καταθέσεις χρημάτων σε πολλές διεθνείς τράπεζες είναι επισφαλείς, καθότι οι τράπεζες είναι εκτεθειμένες λόγω επενδύσεων σε χρηματοπιστωτικά προϊόντα αμφιβόλου αξίας και η φούσκα των αγορών φαίνεται έτοιμη να σκάσει. Επιπλέον, από τις αρχές του 2016, η ασφάλεια των μεγάλων καταθέσεων (άνω των 100.000 ευρώ) δεν θα είναι δεδομένη, αφού θα είναι πιο εύκολο να «κουρευτούν».
Και ενώ ο χρυσός και οι καταθέσεις γίνονται ολοένα πιο επισφαλείς επενδύσεις, οι κάτοχοι του πλούτου έχουν εντοπίσει ένα πολύ επικερδή «ασφαλή λιμένα» για τα βαλάντιά τους. Διότι ποιά επένδυση ανεβαίνει σε αξία μέχρι και 40% μέσα σε ένα χρόνο; Η απάντηση είναι τα ακίνητα στις καλλίτερες περιοχές του Λονδίνου. Ακόμη και στις λιγότερο ακριβές αλλά καλές συνοικίες της πόλης, η ετήσια αύξηση των τιμών των ακινήτων είναι περίπου 10%, και οι τιμές κυμαίνονται γύρω στις 650.000 ευρώ ανά υπνοδωμάτιο.
Έτσι η πόλη του Λονδίνου αποτελεί μαγνήτη για κάθε είδους επενδυτή, συμπεριλαμβανομένων όσων θέλουν να ξεπλύνουν βρώμικο χρήμα ή να αποκρύψουν την ιδιοκτησία τους μέσω ανωνύμων off-shore εταιρειών. Ο Donald Toon, διευθυντής του τμήματος οικονομικού εγκλήματος του National Crime Agency της Βρετανίας (αντίστοιχου του FBI), ανέφερε στους Times του Λονδίνου πριν μερικούς μήνες, ότι η αγορά ακινήτων του Λονδίνου έχει στρεβλωθεί, καθότι δισεκατομμύρια βρώμικου χρήματος έχουν ξεπλυθεί από εγκληματίες που αγόρασαν ακριβά ακίνητα μέσω offshore εταιρειών. Το Λονδίνο έχει γίνει η διεθνής πρωτεύουσα για ξέπλυμα χρήματος με την εκούσια συνεργία πολλών μεσιτικών γραφείων.
Βέβαια η ελληνική πλουτοκρατία δεν έμεινε έξω από τη Λονδρέζικη αγορά ακινήτων. Όπως είχε αναφέρει ο Guardian, όταν άρχιζε η κρίση στην Ελλάδα, 10 δισ. ευρώ έφυγαν από τις ελληνικές τράπεζες μόνο στους δύο πρώτους μήνες του 2010, ενώ ταυτόχρονα οι μεσίτες του Λονδίνου είχαν μείνει κατάπληκτοι από τον αριθμό των Ελλήνων που έσπευσαν να αγοράσουν σπίτια αξίας άνω του 1,5 εκατ. ευρώ. Το 2011, πάνω από 500 εκατ. ευρώ επενδύθηκαν σε ακίνητα του Λονδίνου μόνο από Ιταλούς και Έλληνες αγοραστές. Ενώ το 2015, μεγάλα μεσιτικά γραφεία του Λονδίνου ανέφεραν σημαντική αύξηση στη ζήτηση και αγορά κατοικιών από Έλληνες μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου, και επίσης πριν από την υπογραφή της συμφωνίας του Ιουλίου. Η βρετανική εφημερίδα Telegraph ανέφερε στις 12 Ιουλίου ότι αρκετοί Έλληνες έσπευσαν να αγοράσουν διαμερίσματα στο Maine Tower, ένα νέο πύργο 200 υπερπολυτελών κατοικιών στο Λονδίνο.
Είναι αξιοσημείωτο ότι πολλοί από τους ξένους επενδυτές δεν κατοικούν στα ακίνητά τους στο Λονδίνο. Μια βραδινή βόλτα έξω από πολλά υπερπολυτελή συγκροτήματα κατοικιών λέει πολλά: τα φώτα πολλών, αν όχι των περισσοτέρων, διαμερισμάτων δεν ανάβουν μετά τη δύση του ήλιου. Οι ιδιοκτήτες τα χρησιμοποιούν απλώς ως υποκατάστατο των καταθέσεων στις τράπεζες που σήμερα έχουν γίνει επισφαλείς και ενέχουν πάντα τον κίνδυνο εντοπισμού του καταθέτη, όπως απέδειξε η λίστα Λαγκάρντ.
Δεν θα πρέπει λοιπόν να προκαλέσει καθόλου έκπληξη εάν το κτηματολόγιο της βρετανικής πρωτεύουσας εμπεριέχει μια διαφορετικού τύπου «λίστα Λαγκάρντ». Ας σημειωθεί ότι το Φεβρουάριο του 2012 οι βρετανικές αρχές έδωσαν στο ελληνικό υπουργείο οικονομικών λίστα ακινήτων ελληνικής ιδιοκτησίας στο Λονδίνο με συνολική αξία πάνω από ένα δισ. ευρώ, αλλά παραμένει άγνωστο αν έγινε οποιοσδήποτε έλεγχος. Επιπλέον, ο ιδιοκτήτης κάθε βρετανικού ακινήτου μπορεί να εντοπιστεί από το κτηματολόγιο της χώρας (Land Registry) με κόστος 4 ευρώ, ακόμη και αν κρύβεται πίσω από κάποια off-shore εταιρεία, εφόσον αυτή είναι γνωστή στις ελληνικές αρχές.
Αρκεί μόνο οι αρχές να έχουν τη δέουσα κυβερνητική υποστήριξη, εντολή και θέληση, και να μην περιμένουν κάποιον Φαλσιανί να κάνει τη δουλειά τους.
tvxs
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου