Αν πει «όχι», η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει. Σε εκείνο το σημείο, η χώρα είναι πολύ πιθανό να πρέπει να εγκαταλείψει την ευρωζώνη.
Τι πρέπει να κάνει, αναρωτιέται ο Wolfgang Münchau στη στήλη τους στους FT. Τους πολιτικούς περιορισμούς τους γνωρίζει όποτε θα επικεντρωθώ στα οικονομικά, αναφέρει ο αρθρογράφος.
Η σύντομη απάντηση είναι η εξής: αν η συμφωνία είναι λογική, θα πρέπει να την αποδεχθεί. Ομως πού τοποθετείται η διαχωριστική γραμμή μεταξύ λογικού και παραλόγου;
Καθώς υπάρχει ο κίνδυνος ενός Grexit για να είναι βιώσιμη η συμφωνία θα πρέπει η πιθανότητα εξόδου από το ευρώ να μηδενιστεί. Το ίδιο ισχύει και για τις πολιτικές που απαιτούνται, εάν ο κ Τσίπρας λέει «όχι». Την ημέρα εκείνη θα χρειαστεί ένα λαμπρό οικονομικό σχέδιο.
Οπότε, ποια οικονομικά κριτήρια θα πρέπει να αιτηθεί για να αξιολογήσει την κάθε προσφορά;
Το πιο σημαντικό μέρος της συμφωνίας αφορά στη δημοσιονομική προσαρμογή που ζητούν οι πιστωτές από την Αθήνα. Σημαντική μεταβλητή είναι το πρωτογενές πλεόνασμα - ουσιαστικά τα χρήματα που έχει μια χώρα έχει για την εξυπηρέτηση του χρέους. Εκεί δεν υπάρχουν αντικειμενικά σωστοί ή λάθος αριθμοί. Αλλά η εμπειρία δείχνει ότι τα μεγάλα πρωτογενή πλεονάσματα είναι πολιτικά μη βιώσιμα, γράφει ο Münchau.
Ακριβώς αυτή η μη βιωσιμη λύση της προηγούμενης συμφωνίας ανάμεσα στην Ελλάδα, τους ευρωπαίους πιστωτές της και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ήταν που έφερε τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία.
Η ελληνική οικονομική κακοδιαχείριση έφερε την κρίση το 2010, αλλά οι πιστωτές έχουν την ευθύνη για το χάος που συμβαίνει τώρα, επιμένοντας σε ένα πρόγραμμα οικονομικής προσαρμογής που δεν είναι βιώσιμο. Δεν έχουν λάβει υπόψην τους το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι μια σχετικά κλειστή οικονομία.
Αυτό σημαίνει ότι το μεγαλύτερο μέρος του ΑΕΠ της χώρας παράγεται και καταναλώνεται εγχώρια. Αν πιέσεις μια τέτοια οικονομία σε συνθήκες ακραίας λιτότητας κατά τη διάρκεια μιας ύφεσης, θα παραμείνει εγκλωβισμένη. Το κλειδί για την ελληνική οικονομική ανάκαμψη πρέπει να είναι το τέλος στη λιτότητα. Αυτός είναι ο λόγος που το Grexit δεν αποτελεί απαραίτητα μια λύση, δεδομένου ότι μπορεί να φέρει ακόμα περισσότερο δημοσιονομική προσαρμογή. Η Ελλάδα θα αποκοπεί από τις διεθνείς αγορές κεφαλαίου.
Αυτό που πρέπει να γίνει τώρα είναι ό, τι έπρεπε να είχε γίνει το 2010 και το 2012, όταν συμφωνήθηκε το πρώτο και το δεύτερο πρόγραμμα. Θα έπρεπε να είχαν αφήσει στην Αθήνα τη δυνατότητα να χρεοκοπήσει, λέει ο αρθρογράφος. Αντ 'αυτού, οι πιστωτές είπαν το εξής: θα σας βοηθήσουμε να μετακυλήσετε το χρέος και εσείς θα πετύχετε υπερβολικά πρωτογενή πλεονάσματα στο μέλλον.
Τι θα συνέβαινε αν ο κ. Τσίπρας δεχθεί ξανά μια τέτοια επιλογή και την αποδεχθεί; Η Ελλάδα θα επιβιώσει το καλοκαίρι χωρίς να χρεοκοπήσει, αλλά θα χρειαστεί ένα τρίτο πρόγραμμα οικονομικής βοήθειας, εν μέρει επειδή τα δημόσια οικονομικά της έχουν επιδεινωθεί σε μεγάλο βαθμό από τον Ιανουάριο.
Η πιθανότητα ότι αυτή η διαδικασία θα αποτύχει κάποια στιγμή είναι υψηλή.
Ο Münchau βλέπει τρία πιθανά σενάρια ανάκαμψης. Πρώτον, η Ελλάδα θα καταφέρει να εξασφαλίσει μια αξιόπιστη συμφωνία με πρωτογενές πλεόνασμα. Για να λειτουργήσει αυτό, θα απαιτηθεί η πολιτική στήριξη του κ Τσίπρα από το ελληνικό Κοινοβούλιο και την ελληνική κοινωνία, διότι η συμφωνία θα πρέπει να σταθεί ακόμη και αν η κυβέρνηση αλλάξει.
Ένα δεύτερο σενάριο θα ήταν να επιτραπεί στην Ελλάδα να κηρύξει στάση πληρωμών, οι πιστωτές να σταματήσουν τη μεταφορά χρέους και η ευρωζώνη να αναλάβει τα ίδια κεφάλαια του ελληνικού τραπεζικού συστήματος. Αν οι ελληνικές τράπεζες δεν ανήκουν πλέον σε εγχώρια χέρια και δεν λάμβάνουν εγγυήσεις από την κυβέρνηση, η Ελλάδα δεν θα αναγκαζόταν να φύγει από την Ευρωζώνη. Η κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος είναι ο λόγος που το Grexit θα μπορούσε να συμβεί.
Και, τέλος, ένας άλλος τρόπος για να απαλλαγούμε από τους φόβους του Grexit είναι το ίδιο το Grexit. Οι πιστωτές θα πρέπει να γνωρίζουν ότι δεν είναι πιο παράλογο από την επιβολή περαιτέρω λιτότητας, αλλά εγώ δεν θα το προτιμούσα καταλήγει ο αρθρογράφος.
newmoney
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου