Κραυγή αγανάκτησης βγαίνει από τα χείλη της συζύγου νεφροπαθούς απόστρατου της πυροσβεστικής ο οποίος έχει από το Νοέμβριο του 2011 να πάρει το επίδομα κίνησης που δικαιούται από... τις αρμόδιες υπηρεσίες.
Ο κ. Χαράλαμπος Γεωργιάδης, που κατοικεί στα Γιαννιτσά αναγκάζεται μέρα παρά μέρα να μεταβαίνει στο 424 στρατιωτικό νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης, διανύοντας 110 χιλιόμετρα για να κάνει αιμοκάθαρση λόγω της κατάστασης της υγείας του.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το νοσοκομείο των Γιαννιτσών δεν διαθέτει ανάλογη μονάδα ενώ τα πολιτικά νοσοκομεία της Έδεσσας και της Βέροιας που βρίσκονται σε σχετικά κοντινή απόσταση από τον ίδιο δεν έχουν διαθέσιμες θέσεις ώστε να πάει εκεί. Η ανάγκη λοιπόν της μεταφοράς του είναι επιτακτική
Για να κάνει τη διαδρομή αυτή ναυλώνει ταξί το οποίο τον περιμένει κατά τη διάρκεια της θεραπείας και τον γυρίζει στα Γιαννιτσά. Για όλη αυτή τη διαδικασία το ταξί χρειάζεται το ανάλογο αντίτιμο. Αντίτιμο που δικαιολογούν τα ταμεία και χορηγούν στον ασθενή τα χρήματα που καταβάλει ή για να το πούμε καλύτεραχορηγούσαν τα χρήματα μέχρι πρότινος.
Από τη στιγμή που έγινε η ένταξη του ταμείου του δημοσίου στον ΕΟΠΠΥ άρχισαν και τα προβλήματα. Όπως χαρακτηριστικά λέει η σύζυγος του κ. Γεωργιάδη η χορήγηση του επιδόματος κίνησης έχει να γίνει στους δικαιούχους και επομένως και στον σύζυγο της από το Νοέμβριο του 2011. Το τοπικό γραφείο του Οργανισμού Περίθαλψης Ασφαλισμένων του Δημοσίου, δεν έχει κάποια νεότερη πληροφόρηση και δεν μπορεί να δώσει καμία απάντηση. Οι δύο υπάλληλοι που το απαρτίζουν αρκούνται στο να ακολουθούν την τυπική διαδικασία, δηλαδή να κρατούν τα απαραίτητα δικαιολογητικά, χωρίς και οι ίδιοι να γνωρίζουν πότε θα δοθούν τα χρήματα που οι ασθενείς και στη συγκεκριμένη περίπτωση ο κ. Γεωργιάδης βάζουν από την τσέπη τους.
Έτσι κάθε πρώτη του μήνα, το σκηνικό επαναλαμβάνεται. Ο άμεσα εμπλεκόμενος αφήνει τις αποδείξεις από το ταξί, τα χαρτιά από τους γιατρούςπου αιτιολογούν τη μεταφορά αλλά και τις γνωματεύσεις για το ποσοστό της αναπηρίας και περιμένει. Το ποσό ανέρχεται στα 123 ευρώ ημερησίως δηλαδή χρειάζονται 369 ευρώ την εβδομάδα ποσό ιδιαίτερα σεβαστό για μία οικογένεια με παιδιά, με έναν νεφροπαθή που έχει υποστεί περικοπές στη σύνταξη του και με μία σύζυγο άνεργη.
Όπως μας λέει η κ. Γεωργιάδη "ναι μεν μέχρι τώρα βάζαμε από την τσέπη μας τα έξοδα αυτά από το υστέρημα μας από εδώ και πέρα όμως αδυνατούμε να συνεχίσουμε. Ως πότε θα περιμένουμε μέχρι να πάρουμε αυτά που δικαιούμαστε; Δεν φτάνει η ταλαιπωρία που έχουμε υποστεί; Δεν φτάνουν οι περικοπές που γίνονται ; Πρέπει να μη μας δίνουν και αυτά που δικαιούμαστε; Μέχρι πότε;".
isotimos
Ο κ. Χαράλαμπος Γεωργιάδης, που κατοικεί στα Γιαννιτσά αναγκάζεται μέρα παρά μέρα να μεταβαίνει στο 424 στρατιωτικό νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης, διανύοντας 110 χιλιόμετρα για να κάνει αιμοκάθαρση λόγω της κατάστασης της υγείας του.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το νοσοκομείο των Γιαννιτσών δεν διαθέτει ανάλογη μονάδα ενώ τα πολιτικά νοσοκομεία της Έδεσσας και της Βέροιας που βρίσκονται σε σχετικά κοντινή απόσταση από τον ίδιο δεν έχουν διαθέσιμες θέσεις ώστε να πάει εκεί. Η ανάγκη λοιπόν της μεταφοράς του είναι επιτακτική
Για να κάνει τη διαδρομή αυτή ναυλώνει ταξί το οποίο τον περιμένει κατά τη διάρκεια της θεραπείας και τον γυρίζει στα Γιαννιτσά. Για όλη αυτή τη διαδικασία το ταξί χρειάζεται το ανάλογο αντίτιμο. Αντίτιμο που δικαιολογούν τα ταμεία και χορηγούν στον ασθενή τα χρήματα που καταβάλει ή για να το πούμε καλύτεραχορηγούσαν τα χρήματα μέχρι πρότινος.
Από τη στιγμή που έγινε η ένταξη του ταμείου του δημοσίου στον ΕΟΠΠΥ άρχισαν και τα προβλήματα. Όπως χαρακτηριστικά λέει η σύζυγος του κ. Γεωργιάδη η χορήγηση του επιδόματος κίνησης έχει να γίνει στους δικαιούχους και επομένως και στον σύζυγο της από το Νοέμβριο του 2011. Το τοπικό γραφείο του Οργανισμού Περίθαλψης Ασφαλισμένων του Δημοσίου, δεν έχει κάποια νεότερη πληροφόρηση και δεν μπορεί να δώσει καμία απάντηση. Οι δύο υπάλληλοι που το απαρτίζουν αρκούνται στο να ακολουθούν την τυπική διαδικασία, δηλαδή να κρατούν τα απαραίτητα δικαιολογητικά, χωρίς και οι ίδιοι να γνωρίζουν πότε θα δοθούν τα χρήματα που οι ασθενείς και στη συγκεκριμένη περίπτωση ο κ. Γεωργιάδης βάζουν από την τσέπη τους.
Έτσι κάθε πρώτη του μήνα, το σκηνικό επαναλαμβάνεται. Ο άμεσα εμπλεκόμενος αφήνει τις αποδείξεις από το ταξί, τα χαρτιά από τους γιατρούςπου αιτιολογούν τη μεταφορά αλλά και τις γνωματεύσεις για το ποσοστό της αναπηρίας και περιμένει. Το ποσό ανέρχεται στα 123 ευρώ ημερησίως δηλαδή χρειάζονται 369 ευρώ την εβδομάδα ποσό ιδιαίτερα σεβαστό για μία οικογένεια με παιδιά, με έναν νεφροπαθή που έχει υποστεί περικοπές στη σύνταξη του και με μία σύζυγο άνεργη.
Όπως μας λέει η κ. Γεωργιάδη "ναι μεν μέχρι τώρα βάζαμε από την τσέπη μας τα έξοδα αυτά από το υστέρημα μας από εδώ και πέρα όμως αδυνατούμε να συνεχίσουμε. Ως πότε θα περιμένουμε μέχρι να πάρουμε αυτά που δικαιούμαστε; Δεν φτάνει η ταλαιπωρία που έχουμε υποστεί; Δεν φτάνουν οι περικοπές που γίνονται ; Πρέπει να μη μας δίνουν και αυτά που δικαιούμαστε; Μέχρι πότε;".
isotimos
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου