Για δάνειο 2,8 δισ. ευρώ, βρεθήκαμε να χρωστάμε 5,1...

Δηλώσεις των δύο πρώην επικεφαλής του Οργανισμού Διαχείρισης Δημόσιου Χρέους (ΟΔΔΗΧ) - των κ.κ. Σπύρου Παπανικολάου και Χριστόφορου Σαρδελή - για το επίμαχο δάνειο ύψους 2,8 δισ. ευρώ που είχε συνάψει το ελληνικό Δημόσιο με την αμερικανική τράπεζα Goldman Sachs το 2001, μεταφέρει το ειδησεογραφικό πρακτορείο Bloomberg σε δημοσίευμά του για το θέμα αυτό.

Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, ο κ. Παπανικολάου, που διετέλεσε επικεφαλής του ΟΔΔΗΧ από το 2005 έως το 2010 και ο κ. Σαρδελής που ήταν προκάτοχος του την περίοδο 1999-2004, αποκαλύπτουν για πρώτη φορά λεπτομέρειες για το δάνειο.

Ο κ. Παπανικολάου σημείωσε ότι από την ημέρα που έγινε η σχετική σύμβαση, η Ελλάδα χρωστούσε στη Goldman Sachs περίπου 600 εκατ. ευρώ περισσότερα από τα 2,8 δισ. ευρώ που δανείσθηκε, ενώ έως το 2005 το κόστος είχε φθάσει στα 5,1 δισ. ευρώ.

«Η συμφωνία με τη Goldman Sachs είναι μία πολύ σέξι ιστορία μεταξύ δύο αμαρτωλών» δήλωσε ο κ. Σαρδελής, σύμφωνα με το δημοσίευμα. Το δάνειο ήταν μία ανταλλαγή χρέους που είχε εκδώσει η Ελλάδα σε δολάρια και γεν σε χρέος σε ευρώ, χρησιμοποιώντας μία ιστορική συναλλαγματική ισοτιμία, ένας μηχανισμός που σήμαινε μείωση του χρέους, δήλωσε ο κ. Σαρδελής.

Ο ίδιος πρόσθεσε, ότι μέρος της συμφωνίας ήταν και μία ανταλλαγή επιτοκίων (εκτός της αγοράς) για την αποπληρωμή του δανείου. Το μέγεθος και η πολυπλοκότητα της συμφωνίας σήμαιναν ότι η Goldman Sachs χρέωσε με αναλογικά υψηλότερη προμήθεια τη συναλλαγή από ότι στις συμφωνίες με πιο τυπικό μέγεθος και διάρθρωση, σημείωσε.

Η εκπρόσωπος Τύπου της Goldman Sachs Φιόνα Λάφαν δήλωσε στο Bloomberg ότι «η Ελλάδα στην πραγματικότητα υλοποίησε τις ανταλλαγές για να μειώσει το χρέος της ως ποσοστό του ΑΕΠ, επειδή όλες οι χώρες - μέλη έπρεπε με βάση τη συνθήκη του Μάαστριχτ να δείξουν βελτίωση στα δημόσια οικονομικά τους», προσθέτοντας ότι «τα swaps (οι ανταλλαγές) ήταν μία από τις αρκετές τεχνικές που χρησιμοποιούσαν πολλές κυβερνήσεις για να επιτύχουν τους όρους της συνθήκης».

Η ίδια τόνισε ότι οι συμφωνίες έγιναν με βάση τις κατευθυντήριες γραμμές της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας (Eurostat). Από την πλευρά της, η Eurostat δήλωσε ότι «οι ελληνικές αρχές δεν την ειδοποίησαν ποτέ για αυτό το σύνθετο ζήτημα και δεν ζήτησαν τη γνώμη της για το λογιστικό χειρισμό του».

Η μείωση των αποδόσεων των ομολόγων (και η αύξηση των τιμών τους) που προέκυψε μετά τη συμφωνία είχε ως αποτέλεσμα να διπλασιασθεί σχεδόν το κόστος του δανείου, αναφέρει το δημοσίευμα. Ο κ. Σαρδελής δήλωσε ότι αντελήφθη τρεις μήνες μετά την υπογραφή της συμφωνίας ότι ήταν πιο σύνθετη από ότι είχε εκτιμηθεί.

Μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2011, οι αποδόσεις των ομολόγων βούλιαξαν και αυτό προκάλεσε μία ζημιά, λόγω του τύπου που χρησιμοποιήθηκε από τη Goldman Sachs για τον υπολογισμό των αποπληρωμών του δανείου από την Ελλάδα στην πορεία του χρόνου. «Μετά την 11η Σεπτεμβρίου καταλάβαμε ότι ο τύπος θα ήταν λανθασμένος και έτσι, αφού το συζητήσαμε με τη Goldman Sachs, αποφασίσαμε να τον αλλάξουμε με έναν απλούστερο τύπο».

Ο κ. Παπανικολάου υποστηρίζει ότι ούτε ο νέος τύπος είχε καλά αποτελέσματα για την Ελλάδα, καθώς οι ζημιές έφθασαν στα 5,1 δισ. ευρώ, σύμφωνα με μία ανάλυση που είχε ζητήσει.

Ο κ. Σαρδελής αρνήθηκε να σχολιάσει την ανάλυση, όπως και ο σημερινός γενικός διευθυντής του ΟΔΔΗΧ Πέτρος Χριστοδούλου.
Στη συνέχεια, όπως δήλωσε ο κ. Παπανικολάου, ο πρώην υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών Γιώργος Αλογοσκούφης αναγκάσθηκε το 2005 να αναδιαρθρώσει και πάλι τη συμφωνία για να περιορισθεί η ζημιά.
Η νέα συμφωνία προέβλεπε τη μεταφορά του swap στην Εθνική Τράπεζα και την επέκταση της ωρίμανσης του έως το 2037 αντί έως το 2019.

Η πολιτική απόφαση να αναδιαρθρωθεί και να καθορισθεί η αυξημένη τιμή της αγοράς έκανε την ίδια ζημιά με το αρχικό swap, δήλωσε ο κ. Σαρδελής