facebook-twiter

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

ΔΙΑΛΕΞΤΕ ΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΟΣΕΙΡΑΣ

Κυριακή 2 Αυγούστου 2015

Απειλές για επιθέσεις με βόμβες και εκτελέσεις από την «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς»

Απειλές για ένοπλες επιθέσεις, βόμβες και σαμποτάζ εξαπολύει η οργάνωση Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς σε επιστολή της που δημοσιεύθηκε στο Διαδίκτυο.

Οι «Πυρήνες» αναφέρουν πως θέλουν να γίνουν μια χαοτική μεταβλητή και ένας φορέας αποσταθεροποίησης του συστήματος.

«Επιθυμούμε, με τη δράση μας, τις ένοπλες επιθέσεις, τις εκτελέσεις, τις βόμβες, τις φωτιές, τα σαμποτάζ να εξαπλώσουμε την αταξία και να βραχυκυκλώσουμε το σύστημα», συμπληρώνουν.

Ακόμη, προκρίνουν τον σχηματισμό «μικρών, ευέλικτων πυρήνων άμεσης δράσης, που χαρτογραφούν τη μητρόπολη, καταστρώνουν σχέδια, επιλέγουν τους στόχους και επιτίθενται».

Όλο το κείμενο των Πυρήνων

«Μερικές φορές είναι χρήσιμο να κρατάς μια απόσταση απ’ τα γεγονότα, πριν μιλήσεις γι’ αυτά. Η αναμονή και ο παγωμένος χρόνος της αιχμαλωσίας στη φυλακή επιταχύνουν, ούτως ή άλλως, την εν ψυχρώ απόσταση από τα γεγονότα. Μια ψύχραιμη απόσταση, σου δίνει τη δυνατότητα να παρατηρήσεις λεπτομέρειες που, συνήθως, αγνοούνται και ισοπεδώνονται από την ορμή της έντασης των εν θερμώ καταστάσεων. Όπως λένε, λοιπόν, συχνά, «ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες»…

i) Η άνοδος πριν την πτώση (ή αλλιώς, εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε γέλασε…)

Οι τελευταίες εβδομάδες στην Ελλάδα είναι ο συμπυκνωμένος χρόνος πολλών ετών διεθνούς οικονομικής κρίσης. Στην Ελλάδα, αυτήν την περίοδο, ο κινητήρας της ιστορίας ανεβάζει στροφές, παράγοντας μία νέα πραγματικότητα σκλαβιάς. Οι αλυσίδες της οικονομίας στραγγαλίζουν, για άλλη μια φορά, τη ζωή, με ακόμα πιο ασφυκτικό τρόπο. Ολόκληρη η ύπαρξή μας συνθλίβεται κάτω από το βάρος των αριθμών της οικονομίας, των μνημονίων, των φόρων, των τραπεζών, της αγοράς, των κανόνων του χρηματοπιστωτικού παιχνιδιού…

Όμως, όπως έχει ξαναγραφτεί, η οικονομία δεν είναι απλά αριθμοί τακτοποιημένοι σε μία σειρά∙ είναι το αποτέλεσμα των ιεραρχικών κοινωνικών σχέσεων, που αποτυπώνεται στη γλώσσα των αριθμών του χρήματος.

Πάμε, λοιπόν, λίγο πιο πίσω στο χρόνο. Γιατί η Ελλάδα, πριν γίνει το κέντρο της κρίσης της παγκόσμιας καπιταλιστικής μηχανής και το πεδίο δοκιμών των οικονομικών crashtests, είχε ζήσει το δικό της οικονομικό θαύμα.

Από το 1980 και μετά, η ελληνική κοινωνία και η οικονομία της μετασχηματίζονται. Η πολιτική αλλαγή στην εξουσία, με τον ερχομό της σοσιαλδημοκρατίας και του κοινωνικού κράτους, φέρνει μαζί της τα “δώρα” της οικονομικής ανάπτυξης και των υποσχέσεων της μικροϊδιοκτησίας, της επαγγελματικής καριέρας, του εύκολου χρήματος. Σ’ αυτές τις συνθήκες, αναπτύσσεται η μικροαστική τάξη και τα όνειρά της. Η ελληνική κοινωνία κυνηγάει το δικό της μοντέλο επιτυχίας, αντιγράφοντας τους τρόπους των “ανεπτυγμένων” ευρωπαϊκών χωρών.

Η πτώση του ανατολικού μπλοκ, στις αρχές της δεκαετίας του ’90, και η κατάρρευση των κομμουνιστικών καθεστώτων, προκαλούν ένα αχαρτογράφητο πεδίο κοινωνικών αλλαγών. Η Ελλάδα, ως η μόνη καπιταλιστική χώρα των Βαλκανίων, γίνεται η γη της επαγγελίας για εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες, που περνάνε τα σύνορα για να γευτούν τον “παράδεισο” της ελευθερίας. Τα σύνορα, όμως, μεταξύ παράδεισου και κόλασης, είναι, συχνά, δυσδιάκριτα.

Για τα ντόπια αφεντικά, οι μετανάστες από τα Βαλκάνια και τις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ, είναι φθηνά εργατικά χέρια, σε σώματα που αναγκάζονται να δουλέψουν εξοντωτικά ωράρια σε συνθήκες σκλαβιάς. Για ένα κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, τόσο στις πόλεις, όσο και στην επαρχία, οι μετανάστες είναι το υποτιμημένο ανθρώπινο δυναμικό, για χαμαλοδουλειές, εκμετάλλευση, προσβολές, ανάταση της εθνικής ψυχολογικής ντόπας. Όπως έγραφε ένα παλιό σύνθημα, «Η Ελλάδα έγινε η Αμερική των Βαλκανίων». Το ελληνικό κεφάλαιο θεριεύει και η μικροαστική τάξη μεγαλοπιάνεται, καθώς ζει το ελληνικό θαύμα της οικονομικής ανάπτυξης, που αντανακλάται στην αγορά δεύτερου αυτοκινήτου, νέου εξοχικού και επίδειξη νεοπλουτισμού… Τώρα οι μικροαστοί δεν αρκούνται μόνο στην απόκτηση και την κατοχή αντικειμένων, τώρα οι άνθρωποι καταναλώνουν ανθρώπους.

Παράλληλα, το ευρωπαϊκό όραμα της ΕΟΚ ανεβάζει το ευρωπαϊκό πρεστίζ της νεοελληνικής κοινωνίας. Η κοσμοπολίτικη γοητεία του «Είμαστε Ευρωπαίοι» θαμπώνει, και δε γίνονται ορατές οι πραγματικές προοπτικές της ευρωπαϊκής οικονομικής αυτοκρατορίας, που θέλει να δημιουργήσει (σε πρώτο βαθμό) όρους διακρατικής οικονομικής εξάρτησης και υποδούλωσης των ανθρώπων. Στα πρώτα χρόνια του μοντέλου της ευρωπαϊκής οικονομικής κοινότητας, το χρήμα ρέει άφθονο, όπως και οι υποσχέσεις για την μελλοντική ανάπτυξη. Επιδοτήσεις, επιχορηγήσεις, προγράμματα οικονομικής στήριξης, θαμπώνουν την ελληνική κοινωνία, όπως τα καθρεφτάκια των αποικιοκρατών τους ιθαγενείς. Το αντάλλαγμα είναι η πλήρης οικονομική εξάρτηση από το κεντρικό διευθυντήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για τον έλεγχο της εθνικής οικονομίας. Έτσι, το παραδοσιακό μοντέλο της εθνικής οικονομικής τυραννίας των ντόπιων αφεντικών συναντάει τον σύγχρονο διεθνοποιημένο οικονομικό δεσποτισμό. Σε κάθε περίπτωση, ο κόσμος συνεχίζει να γυρνάει γύρω από οικονομικούς άξονες που, ανεξαρτήτως διαχείρισης (εθνικός ή διεθνής δυνάστης), αλυσοδένουν την ύπαρξή μας.

Όλο αυτό είναι το περίγραμμα ενός κόσμου που έχει αντικαταστήσει τη ζωή με την ομαλή κυκλοφορία χρήματος και καταναλωτικών προϊόντων. «Θα πρέπει να μάθουμε να βάζουμε τη λογική πάντα πάνω από το συναίσθημα», είναι η δήλωση του Υπουργού Οικονομικών της Κύπρου, στις πρόσφατες ευρωπαϊκές συνεδριάσεις για το ζήτημα της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα. Θα χρειάζονταν αρκετές σελίδες με δαιδαλώδεις σημειώσεις, οικονομικούς ορισμούς, ποσοστά και πολλούς αριθμούς, για να αναλυθεί και να περιγραφεί το σύγχρονο οικονομικό μοντέλο.

Όμως, ως αναρχικοί, η μόνη σχέση που μπορούμε να έχουμε με τους οικονομικούς όρους, είναι απόλυτα εχθρική. Το έχουμε ξαναπεί, άλλωστε, ότι η οικονομία δεν είναι αριθμοί και πίνακες στατιστικής, είναι κοινωνική σχέση. Είναι μία κανιβαλική σχέση, που τα χαμόγελα και η ευτυχία των αφεντικών χτίζονται πάνω στη λεηλασία και την εκμετάλλευση των υποτελών τους. Η οικονομική μηχανή τρέφεται με τόνους κακοπληρωμένου ιδρώτα, αίμα εργατικών ατυχημάτων, υποκλίσεις πειθαρχημένων εργαζόμενων αλλά και τη χαρούμενη αδιαφορία των μισθωτών σκλάβων, που μεταμορφώνονται σε καταναλωτές και κλειδώνονται μόνοι τους στα κλουβιά τους.

Σήμερα, η Ελλάδα, μετά το όνειρο της οικονομικής ευδαιμονίας, ζει τον αναμενόμενο εφιάλτη του οικονομικού κανιβαλισμού. Δεν είναι μόνο τα οικονομικά σκάνδαλα εταιρειών, ο χρηματισμός και οι δωροδοκίες, ούτε η αλαζονεία της διαφθοράς των πολιτικών προσώπων∙ είναι η ίδια η παθογένεια του οικονομικού συστήματος. Η καπιταλιστική οικονομία (όπως και κάθε σύστημα οικονομίας), προκειμένου να επιβιώσει, παράγει τους δικούς της αποκλεισμούς, τα δικά της ελαττωματικά γρανάζια, τους δικούς της “χρήσιμους περιττούς”…

Η Ελλάδα είναι το ελαττωματικό γρανάζι της οικονομικής μηχανής. Η πτώση της “Αμερικής των Βαλκανίων” είναι βίαιη και απότομη, όπως κάθε πτώση.

Ένα μέρος της ελληνικής κοινωνίας, που είχε μάθει στον εύκολο και γρήγορο πλουτισμό, ζει τώρα τα συντρίμμια των ονείρων του. Οικονομική κρίση, φορολογική αφαίμαξη, ουρές στα συσσίτια φαγητού, αυτοκτονίες συντελούν στην κοινωνική γενοκτονία των ημερών μας. Μια γενοκτονία σωματική και ηθική, που στήθηκε πάνω στις αποφάσεις της εξουσίας, αλλά και στη σιωπηλή αποδοχή και τα χαμόγελα συνενοχής ενός μέρους της κοινωνίας, που ένιωθε ως ένας μικρός βασιλιάς στα χρόνια της ελληνικής ανάπτυξης.

Έτσι, η Ελλάδα γίνεται, τώρα, η κεντρική σκηνή του θεάτρου της δοκιμασίας της διεθνούς καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης. Στον ελλαδικό χώρο, πραγματοποιείται, τα τελευταία χρόνια, ένα οικονομικό πείραμα που, πίσω απ’ την κατάρρευση των χρηματιστηριακών δεικτών, καταρρέουν άνθρωποι. Το πείραμα δεν είναι αν θ’ αντέξουν οι αριθμοί της αγοράς, αλλά οι αντοχές των ανθρώπων. Το χρήμα, άλλωστε, δεν παράγει από μόνο του κέρδος, η εκμετάλλευση των ανθρώπων παράγει. Η μηχανή της οικονομίας πρώτα τρέφεται με τη συντριβή των ανθρώπων και μετά γεννάει την κυκλοφορία του χρήματος. Το ερώτημα, λοιπόν, που τίθεται, δεν είναι αν θα επιβιώσει η οικονομία ή αν θα μεταρρυθμιστεί, αλλά αν θα διαλέξουμε να ζήσουμε σαν άνθρωποι ή σα σκλάβοι…

ii) Το μούδιασμα της αναρχίας και οι βολικές αναγνώσεις της ιστορίας

Φτάνοντας στο σήμερα, εκεί που κάποιοι βλέπουν την οικονομική κρίση, εμείς, ως αναρχικοί, μπορούμε να δούμε μια ευκαιρία. Μια ευκαιρία να εκτροχιάσουμε το τρένο της ιστορίας. Μια ευκαιρία να προκαλέσουμε ρωγμή στον οικονομοκεντρικό ιδεολογικό θώρακα της εξουσίας. Η οικονομική κρίση που προκαλεί ο καπιταλισμός στο μηχανισμό του, δημιουργεί βραχυκύκλωμα στο σύστημα, απ’ το οποίο μπορούμε να επωφεληθούμε και να διευρύνουμε τη ρήξη με το υπάρχον. Το δίλημμα είναι συγκεκριμένο: ή αυξάνουμε τις πιθανότητες για μια βίαιη και ένοπλη αποσταθεροποίηση του συστήματος ή χανόμαστε στην αφομοίωση, ακολουθώντας εναλλακτικές ρεφορμιστικές διαδρομές ανάθεσης ελπίδων και μεταρρυθμιστικού αντιπολιτευτικού λόγου… Την απάντηση θα την κρίνει η ιστορία και ο καθένας θα αναμετρηθεί με τον εαυτό του και την αξιοπρέπειά του…

Στην Ελλάδα, ο ερχομός της αριστερής κυβέρνησης κουβαλάει μαζί του ψευδαισθήσεις και οράματα κοινωνικής δικαιοσύνης, για ένα πρόθυμο καταναλωτικό κοινό, που αγωνιά να καταναλώσει ελπίδες. Πολλοί ξεχνούν πως ο πιο δραστικός τρόπος για να απελευθερωθείς, είναι να απελευθερωθείς πρώτα από τους αυτόκλητους σωτήρες και “απελευθερωτές” σου…

Ανάμεσα στο κοινό των καταναλωτών ελπίδας, συναντά κανείς και ένα μέρος του αναρχικού χώρου. Μερικοί αναρχικοί, από αφέλεια και αδυναμία, θεωρούν ότι η “προοδευτική αριστερή” εξουσία θα δημιουργήσει τις ευκαιρίες για μία ριζοσπαστικοποίηση εντός του συστήματος, ενώ άλλοι καιροσκόποι εμφανίζονται ως οι πιο “σοβαροί” του κινήματος, μεταλλάσονται σε κομμουνιστές και αναλαμβάνουν το ρόλο της ακροαριστερής αντιπολίτευσης, εντός των ορίων της νομιμότητας και του συμβολικού ακτιβισμού.

Με λίγα λόγια, η επικράτηση της αριστερής κυβέρνησης προκαλεί περισσότερο μούδιασμα στον αναρχικό χώρο, παρά στο συντηρητικό κομμάτι της εξουσίας.

Για να είμαστε, όμως, συνεπείς με την ιστορία, το μούδιασμα του αναρχικού χώρου στην Ελλάδα, δεν αρχίζει με τον ερχομό της αριστερής εξουσίας.
Ήδη, από το Σεπτέμβρη του 2009, που ξεκινά η αντιτρομοκρατική κατασταλτική επιχείρηση εναντίον της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς, ένα κομμάτι του αναρχικού χώρου αρχίζει να ιδεολογικοποιεί το φόβο του και να αποστασιοποιείται από εξεγερτικές πρακτικές. Ιδιαίτερα από το 2012 και μετά, εμφανίζεται δειλά – δειλά η τάση της κομμουνιστικοποίησης εντός των αναρχικών κύκλων, η οποία παρουσιάζεται ως έκφραση της πολιτικής ωρίμανσης της αναρχίας.

Σήμερα, μάλιστα, αρκετοί από τους νεόκοπους κομμουνιστές έχουν αποθρασσυνθεί τελείως, καταγγέλοντας την αναρχική πρακτική των hitn’ run επιθέσεων, ως συμπεριφορά πολιτικής ανωριμότητας και ελαφρόμυαλης εφηβείας, που προκαλεί την καταστολή ενάντια στο κίνημα. Δεν είναι τυχαίο πως, μέσα σε ανοικτές συνελεύσεις, βρήκαν χώρο να εκφραστούν νοοτροπίες και συμπεριφορές, που ευθέως καταδικάζουν αλλά και απειλούν όσους παρεκκλίνουν από την “κεντρική γραμμή” του κινήματος και προωθούν εξεγερτικές πρακτικές στο εδώ και τώρα…

Σίγουρα υπάρχουν αδυναμίες και αστοχίες μέσα στη δίνη των εξεγερτικών γεγονότων. Αυτό, όμως, θέτει το στοίχημα του ξεπεράσματός τους, μέσα από την εξέλιξη της αυτοοργάνωσης της επικινδυνότητάς μας ενάντια στην εξουσία, και όχι την προσπάθεια εγκαθίδρυσης κομμουνιστικών καταστατικών, που θέτουν τα επιτρεπόμενα όρια του κινήματος.

Κάπως έτσι, φτάνουμε στο τώρα. Προφανώς, η ιστορία δεν περιμένει ποτέ και για κανέναν. Την ίδια στιγμή που ο αναρχικός χώρος αυτοπαγιδεύεται στο βαθύ σκοτάδι της εσωστρέφειας και της μικροπολιτικής του, η καπιταλιστική μηχανή ορίζει, ως πεδίο δοκιμών της, την Ελλάδα. Ο οικονομικός στραγγαλισμός που εξαπολύει η αυτοκρατορίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης προκαλεί κοινωνική πόλωση και αντιδράσεις. Η ύπαρξη αριστερής κυβέρνησης πυκνώνει την ομίχλη της σύγχυσης, καθώς εμπορεύεται ελπίδα κοινωνικής αλλαγής. Καλούνται μεγάλες φιλοκυβερνητικές συγκεντρώσεις, στις οποίες συμμετέχει μια βεντάλια ανθρώπων και αντιλήψεων, από ψηφοφόρους της κυβέρνησης, συνδικαλιστές, αγανακτισμένους, πατριώτες, μέχρι ακροαριστερούς και αναρχικούς. Στον αντίποδα συγκροτείται το συντηρητικό μέτωπο των ευρωπαϊστών, με κεντρικό σύνθημα «Μένουμε Ευρώπη». Ένα μέτωπο που καθοδηγείται από τους υπέρμαχους της αστικής τάξης, στηρίζεται από τους ιδιοκτήτες των media, εκφράζεται από τους δημοσιογράφους και αποτελείται από δεξιούς, συντηρητικούς ψηφοφόρους, φοβισμένους τηλεθεατές και καριερίστες και καρικατούρες των socialmedia. Ένα συγχυσμένο πεδίο αντιφάσεων κυριαρχεί και στις δύο περιπτώσεις. Όμως, ένα κομμάτι (κυρίως νεοκομμουνιστές) του αναρχικού χώρου επιχειρεί να κάνει μια διαφορετική ανάγνωση της πραγματικότητας. Είτε από αδυναμία πολιτικής αντίληψης, είτε από πολιτική σκοπιμότητα, χρησιμοποιεί μία ρητορική που δεν ανταποκρίνεται στα γεγονότα. Κάποιοι απ’ αυτούς ξεθάβουν από το σεντούκι της μνήμης έννοιες και χαρακτηρισμούς (γερμανοτσολιάδες, Μπουραντάδες κ.ά.), από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τον εμφύλιο…

Επιχειρούν να κάνουν άτοπες ιστορικές συγκρίσεις ανάμεσα στο χθες και το σήμερα, σε ανόμοιες καταστάσεις.

Επίσης, είναι οι ίδιοι που προσπαθούν να κατασκευάσουν μία γέφυρα πολιτικής σύνδεσης ανάμεσα στα γεγονότα της Ουκρανίας και της πλατείας Μεϊντάν, με τις συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα.

Σύμφωνα, δηλαδή, μ’ αυτούς, οι συντηρητικοί μικροαστοί, οι νερόβραστοι ψηφοφόροι του Ποταμιού και οι τηλεθεατές υπήκοοι του «Μένουμε Ευρώπη», είναι οι απόγονοι των ταγματασφαλιτών και η ελληνική απεικόνιση της παραστρατιωτικής ουκρανικής οργάνωσης του Δεξιού Τομέα…

Μιλάμε για το ίδιο πλήθος που χειροκροτούσε, ως κεντρικούς ομιλητές των συγκεντρώσεών του, τηλεπερσόνες, διανοούμενους μαϊντανούς και γραφικούς πρώην ολυμπιονίκες. Για το ίδιο πλήθος των 8-10.000 που, στα πλαίσια του δημοκρατικού πλουραλισμού, συνυπήρχε με την αντισυγκέντρωση εναντίον του, των 200 κομμουνιστών, που γινόταν λίγα μέτρα πιο κάτω και, απλά, κατά την αποχώρησή της, αρκέστηκε στο να τη γιουχάρει και να πετάξει δύο καφέδες. Χρησιμοποιώντας τη ρητορική των συγκρίσεων, αντιλαμβάνεται κανείς τί θα είχε συμβεί αν αυτοί οι 8-10.000 ήταν όντως η ελληνική απεικόνιση του Δεξιού Τομέα και συναντούσαν τους 200 (νεο)κομμουνιστές.

Αν δεν είναι, λοιπόν, ανικανότητα πολιτικής εκτίμησης, τότε η χρήση έντονα συναισθηματικά φορτισμένων πολιτικών εννοιών και αντίστοιχων συγκρίσεων (γεγονότα εμφυλίου, γεγονότα Ουκρανίας), δεν είναι μόνο φθηνός πολιτικαντισμός, αλλά ασέβεια και βεβήλωση της μνήμης των νεκρών εκείνων των γεγονότων.

Είναι γνωστή η τεχνική του «αν η πραγματικότητα διαφωνεί μαζί μας, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα», τέτοια τεχνάσματα, όμως, και καιροσκοπισμοί προκαλούν αποστροφή.

Την ίδια στιγμή, ένα άλλο κομμάτι αναρχο – (νεο) κομμουνιστών επιχειρεί μία επιφανειακή και αφελή προσέγγιση των φιλοευρωπαϊκών συγκεντρώσεων του Συντάγματος. Κάνει αναφορές σε «κάθοδο της αστικής τάξης» στην πλατεία Συντάγματος, σε «θαμώνες του Κολωνακίου» και σε «κυρίες της Εκάλης». Προσπαθεί, έτσι, να προβάρει για τον εαυτό του το κουστούμι του υπερασπιστή του “φτωχού λαού” και επιχειρεί να κάνει παρέμβαση εντός της συγκέντρωσης των φιλοευρωπαϊστών. Όμως, οι ιδιοκτήτες του πλούτου και η αριστοκρατία του Κολωνακίου και της Εκάλης δε θα κατέβαιναν ποτέ στους δρόμους και τις πλατείες. Έχουν άλλους μηχανισμούς για να προστατεύσουν τα συμφέροντά τους (media, ένοπλους μισθοφόρους). Ποτέ δε θα “λερώνονταν”, ακόμα και με το πλήθος των εθελόδουλων υποστηρικτών τους. Είπαμε και πριν ότι, η πλειοψηφία των φιλοερωπαϊστών του Συντάγματος είναι σάρκα απ’ τη σάρκα των μικροαστών, των συντηρητικών χαμηλών κοινωνικά τάξεων και των ψηφιακών καριεριστών και καρικατούρων… Μπορεί, λοιπόν, να μην είναι οι σύγχρονοι «Μπουραντάδες», ούτε οι παραστρατιωτικοί του Δεξιού Τομέα, μπορούν, όμως, να αντιδράσουν με τη βία του όχλου, όταν 30 άτομα πάνε να κάνουν προκλητική παρέμβαση μέσα στη συγκέντρωσή τους, που αριθμεί 8.000… Τα αποτελέσματα είναι γνωστά, καθώς οι συλλογικότητες που έκαναν την παρέμβαση, αντιμετωπίστηκαν εχθρικά, ορισμένοι χτυπήθηκαν από τη βία ενός ηλίθιου όχλου και, στο τέλος, συνελήφθησαν από τους μπάτσους. Φυσικά, το πρόβλημα δεν είναι η επιχειρησιακή “ήττα”, αλλά η αστοχία της ίδιας της αντίληψης, που προσδοκούσε ότι θα συναντήσει την κοσμική συγκέντρωση της αριστοκρατίας της Εκάλης και βρέθηκε με τον όχλο των εθελόδουλων απέναντί της.

Η πρότασή μας για τα γεγονότα αυτά είναι ξεκάθαρη.

Η μία περίπτωση είναι να γυρίσεις την πλάτη σ’ αυτό το τσίρκο των αντιφάσεων και να οργανώσεις τις δικές σου αυτόνομες πολιτικές υποδομές, επιδιώκοντας με τις δράσεις σου ν’ αποσυναρμολογήσεις την πόλωση που συγκροτείται πάνω σε ψευτοδιλήμματα και να την ανασυγκροτήσεις πάνω στην πραγματική ρήξη, ανάμεσα στην ελευθερία και την υποταγή, στην αξιοπρέπεια και την υποδούλωση, στην αναρχική εξέγερση και τον κοινωνικό θάνατο.

Η άλλη περίπτωση είναι να επιλέξεις να χωθείς μέσα στο αρχιπέλαγος των αντιφάσεων, κρατώντας, όμως, αιχμηρά τα πολιτικά σου χαρακτηριστικά, διαλύοντας τις αντιφάσεις, μέσα από ξεκάθαρες επιθετικές δράσεις, προκειμένου να εκτρέψεις την πόλωση σε ρήξη. Στην επιλογή αυτή, δε χωράνε ειρηνικές αντισυγκεντρώσεις ενάντια στα καλέσματα της δεξιάς αντιπολίτευσης που, στα πλαίσια του δημοκρατικού πλουραλισμού, μπορούν ν’ αφομοιωθούν και να γίνουν αντιληπτές ως “φιλοκυβερνητικές παρουσίες συμπάθειας και στήριξης”. Ούτε, φυσικά, συμβολικές παρεμβάσεις, που αποσκοπούν στα 15 λεπτά δημοσιότητας και μένουν εκτεθειμμένες στην επιθετικότητα του συντηρητικού όχλου. Απορρίπτεις τους θορυβώδεις, ακίνδυνους συμβολισμούς και περνάς πρώτος στην επίθεση, στοχεύοντας συγκεκριμένα τους βασικούς εκπροσώπους και εκφραστές του συντηρητικού φάσματος της εξουσίας. Ένοπλες επιθέσεις, εμπρησμοί, σαμποτάζ, ξυλοδαρμοί ενάντια σε media, δημοσιογράφους, πολιτικούς, που συνοδεύονται από ξεκάθαρο αναρχικό λόγο, δυναμιτίζουν την ατμόσφαιρα και, λόγω του έκνομου και βίαιου χαρακτήρα τους, δε μπορούν να γίνουν αφομοιώσιμα από την αριστερή ρητορική της (ψευτο)μεταρρυθμιστικής εξουσίας.

Δυστυχώς, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, υπήρξε εκκωφαντική αδράνεια από πλευράς αναρχικών. Κάποιοι έγιναν ακολουθητές του αριστερού μοτίβου της εξουσίας και άλλοι βυθίστηκαν στη σιωπή και στην εκ του ασφαλούς κριτική… Μία ευκαιρία χάθηκε.

iii) Αναρχική αμνησία και τα ηρεμιστικά του πολιτικού ρεαλισμού

Κάπως έτσι, φτάνουμε στην τελετουργία του δημοψηφίσματος. Έχει προηγηθεί μία εμετική προπαγάνδα των δημοσιογράφων υπέρ της αυτοκρατορίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία, όπως αποδείχτηκε, παρήγαγε τα αντίθετα αποτελέσματα. Οι υπερβολές που χρησιμοποιήθηκαν και η προκλητική στάση των υπηρετών του ψέμματος, φαίνεται πως ερέθισε τα τελευταία αντανακλαστικά ενός κομματιού της κοινωνίας και το οδήγησε να αρνηθεί, έστω και προσωρινά, την προπαγάνδα του φόβου. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, με τη θριαμβευτική νίκη του «ΟΧΙ», πληγώνει το γόητρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των πιστών ακολουθητών της. Ταυτόχρονα, όμως, το δημοψήφισμα πυκνώνει ακόμα περισσότερο τη σύγχυση. Απ’ τη μία, με την ψήφο στο «ΟΧΙ» ανανεώνεται η ανάθεση ελπίδας στην αριστερή κυβέρνηση, που, όμως, τώρα, αποδεικνύεται δειλή, άτολμη και απρόθυμη στο ρόλο του “σωτήρα του λαού”, καθώς στην πράξη υποκλίνεται στη δυναστεία της ευρωπαϊκής ολιγαρχίας και υπογράφει νέα συνθήκη υποδούλωσης (τρίτο μνημόνιο). Απ’ την άλλη, ο αναρχικός χώρος βραχυκυκλώνει τον εαυτό του. Ένα κομμάτι του, επικαλούμενο τη λογική του πολιτικού ρεαλισμού και της “ενηλικίωσης” της αναρχίας, προπαγανδίζει ανοικτά τη συμμετοχή στο δημοψήφισμα, υπέρ του «ΟΧΙ»…

Ένα άλλο κομμάτι του, πιο συνεπές στον κλασσικό αναρχισμό, κρατάει αποστάσεις και καλεί σε συνειδητή αποχή…

Η συντριπτική νίκη του «ΟΧΙ» ενθουσιάζει, αρχικά, τους αναρχικούς που ψήφισαν, οι οποίοι θριαμβολογούν και φαντασιώνονται τη μαζική κοινωνική αφύπνιση. Όποιος, όμως, κοιμάται με ελπίδες, σύντομα μπορεί να ξυπνήσει με εφιάλτες. Η εξέλιξη των γεγονότων (ψήφιση τρίτου νομοσχεδίου χωρίς κοινωνικές εντάσεις, με εξαίρεση τις επιθέσεις του μαύρου μπλοκ της συγκρουσιακής αναρχίας) κάνουν τις φωνές τους για «ταξική αντεπίθεση» να μοιάζουν με ηχώ στο κενό.

Η επικράτηση του «ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα, σίγουρα ενοχλεί την τεχνοκρατική εξουσία, ταράζει τη συντηρητική ολιγαρχία και αποσυντονίζει την ισχύ της μιντιακής προπαγάνδας. Την ίδια στιγμή, όμως, η διαδικασία του δημοψηφίσματος επικυρώνει τη λογική της ανάθεσης της ζωής μας σε επίδοξους “σωτήρες”.

Αισθανόμαστε ότι πρέπει να συλλαβίσουμε, ξανά απ’ την αρχή, την αλφαβήτα της αναρχίας, για να ξεδιαλύνουμε τη σύγχυση των ημερών μας.
Η ψήφος, όποια κι αν είναι αυτή, κλέβει τη δύναμη της επιλογής του να πάρουμε εμείς οι ίδιοι τη ζωή στα χέρια μας και τη μεταφέρει στα χέρια των υποψήφιων διαχειριστών της “σωτηρίας”, της “ελπίδας”, ενός “καλύτερου αύριο”…

Η συμμετοχή σε οποιαδήποτε εκλογική διαδικασία είναι μια χειρονομία παράδοσης, μια κίνηση παραίτησης, ένα ενέχυρο ελπίδας σε κάποιους έξω από εμάς, που θα αποφασίσουν για εμάς.

Φαίνεται πως το πλήθος έχει ανάγκη από είδωλα, από ινδάλματα, από σωτήρες, από ηγέτες… Την ίδια στιγμή, όμως, που ο ψηφοφόρος αγωνιά να ζητωκραυγάσει, να φανατιστεί, να νιώσει ασφαλής μέσα στο κοπάδι των πιστών, την ίδια στιγμή απομακρύνεται όλο και περισσότερο από την απελευθέρωσή του. Μοιάζει με τον πιστό χριστιανό που προσεύχεται στο θεό του. Στις προσευχές δεν υπάρχει απάντηση και η τελετουργία τους θέλει τους πιστούς στα γόνατα… Η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, για μία πιο “δίκαιη” εξουσία, σκλαβώνει τον κόσμο, τον δηλητηριάζει με υποσχέσεις και τον κρατάει καθηλωμένο στην ακινησία της αδράνειας και της αιώνιας προσμονής.

Δεν υπάρχει ελευθερία στον κόσμο, εκτός απ’ αυτήν που φτιάχνουμε εμείς οι ίδιοι με τα χέρια μας.

Οι αναρχικοί που στήριξαν δημόσια τη συμμετοχή στο δημοψήφισμα, ομολόγησαν, ουσιαστικά, την αδυναμία τους να πιστέψουν στο όνειρο της αναρχίας. Η ρητορική του πολιτικού ρεαλισμού, που νοθεύει και δηλητηριάζει το άπιαστο και το υπερβατικό της αναρχίας, είναι αποτέλεσμα προσωπικών συνθηκολογήσεων και συμβιβασμών ενός κομματιού της αναρχίας, που ενηλικιώνεται και ιδεολογικοποιεί την ήττα του, καθώς ξεχνάει να ονειρεύεται το ακατόρθωτο. Μακριά από ψευτοδικαιολογίες και φθηνούς τακτικισμούς, η ψήφος των αναρχικών είναι αποτέλεσμα της συλλογικής αδυναμίας να αναπτυχθεί ένα οργανωμένο συγκρουσιακό αναρχικό κίνημα, που να προωθεί την επίθεση στο εδώ και τώρα. Ιδιαίτερα σήμερα, στην Ελλάδα, οι αναρχικοί μιλάνε περισσότερο για το πώς θα ήθελαν να ζήσουν, παρά ζούνε…

Το κομμάτι των αναρχικών που αρνήθηκε να συμμετάσχει στην παράσταση του δημοψηφίσματος, στέκεται σίγουρα πιο συνεπές απέναντι στην ιστορία της αναρχίας. Αρκετοί, όμως, φαίνονται αγχωμένοι, μήπως η αποχή τους εξορίσει στο περιθώριο των πολιτικών εξελίξεων. Είναι αλήθεια πως ο αναρχικός χώρος του σήμερα, δεν έχει καμία σχέση με την περιθωριακή νεανική υποκουλτούρα της αναρχίας της δεκαετίας του ’80. Αυτό είναι, από τη μία, προωθητικό, όταν μιλάμε για ποιοτική αναβάθμιση της πρακτικής θεωρίας και ανάπτυξη του αναρχικού αντάρτικου πόλης. Απ’ την άλλη, όμως, είναι στενάχωρο, όταν βλέπουμε το ονειρικό της αναρχίας να οπισθοχωρεί στο όνομα του θλιβερού συμβιβασμού με τον πολιτικό ρεαλισμό.

Ένα μεγάλο κομμάτι του αναρχικού χώρου επιθυμεί να αυτοπροβληθεί ως ένας επίσημος πολιτικός φορέας και ιδρώνει από το άγχος του να εμφανίσει πειστικές και ορθολογικές προτάσεις σωτηρίας του κόσμου. Είναι ενδεικτικό πως τα περισσότερα αναρχικά κείμενα που κυκλοφόρησαν, καλώντας σε αποχή από το δημοψήφισμα, διαπνέονταν από μια οικονομοκεντρική αντίληψη. Προτάσεις για το ξεπέρασμα της οικονομικής κρίσης, για τη διαγραφή του χρέους, για την ανοικοδόμηση της παραγωγής, για το νόμισμα… Οικονομικά αντίδοτα και ορολογίες που θα ψώνιζε κανείς από τα ιδεολογικά ράφια της αριστεράς, κυκλοφορούν, τώρα, με αναρχικές ετικέτες.

Η παγίδα του πολιτικού ρεαλισμού θέλει να εγκαταλείψουμε το ονειρικό της αναρχίας και να αιχμαλωτιστούμε σε ξύλινες λέξεις, που τακτοποιούν τη ζωή μας σε πρόγραμμα και αριθμημένα βήματα εξέλιξης και “προόδου”.

Έτσι, οι “ενήλικοι” αναρχικοί προσδοκούν ότι οι τακτοποιημένες, πλέον, αναρχικές σκέψεις, που διαθέτουν οργάνωση και πρόγραμμα της μελλοντικής ζωής, θα γίνουν πιο αποδεκτές από την κοινωνία. Αυτό έχει μια δόση αλήθειας, καθώς το πλήθος αρέσκεται στο να γαντζώνεται από ετοιμοπαράδοτες λύσεις, προσχεδιασμένες προτάσεις σωτηρίας και σίγουρες εγγυήσεις. Το κοπάδι της μάζας βελάζει πάντα προς τον τσοπάνο του… «πες μας πού θα πάμε…», «δείξε μας το δρόμο», «οδήγησέ μας»…

Κανένα πρόβατο, όμως, δε σώθηκε βελάζοντας…

Η ζωή δεν προσφέρει εγγυήσεις∙ υπάρχουν μόνο οι προκλήσεις της, που περιμένουν να αναμετρηθούν μαζί σου…

Δε χρειάζεται να αντιγράφουμε τους μηχανικούς της εξουσίας για να προτείνουμε τις δικές μας “επαναστατικές” λύσεις.

Η αναρχική αντιπρόταση του πολιτικού ρεαλισμού, μπαίνει, άθελά της, σ’ ένα διάλογο που η εξουσία έχει θέσει τους όρους. Αντί, λοιπόν, να προσπαθούμε να αντιστρέψουμε τους οικονομικούς όρους και να προτάσσουμε επαναστατικές λύσεις ενός ριζοσπαστικού μοντέλου διαχείρισης της οικονομίας και της παραγωγής, ας διακόψουμε αυτόν το “διάλογο” οριστικά, επεξεργαζόμενοι ένα σχέδιο για την πλήρη αποσυναρμολόγηση και καταστροφή της οικονομίας.

Άλλωστε, όλες οι προτάσεις των οπαδών του πολιτικού ρεαλισμού είναι καταδικασμένες να αποτύχουν.

Απ’ τη μία, το πλήθος των καταναλωτών της ελπίδας θα εκτιμήσει τις κοινωνικές αντιθεσμίσεις τους (κοινωνικά ιατρεία, συλλογικές κουζίνες, χαριστικά παζάρια κ.ά.), που απαλύνουν λίγο τη φτώχεια τους, στις κρίσιμες, όμως, στιγμές των αποφάσεων, πάντα θα διαλέγει να εμπιστευτεί τους επαγγελματίες σωτήρες, τα κόμματα και τους πολιτικούς… Κι αυτό συμβαίνει όχι γιατί προφητεύουμε το μέλλον, αλλά γιατί η λογική του πολιτικού ρεαλισμού και οι κοινωνικές αντιθεσμίσεις, αντί να συνδεθούν με το όνειρο της αναρχίας και την ένοπλη πραγμάτωσή του, λειτουργούν ως βάλσαμο και καταπραϋντικό στον “ασθενή” λαό. Δεν τον ταρακουνάνε, δεν του ανατινάζουν τη νοοτροπία, μόνο τον ανακουφίζουν και του χαϊδεύουν τ’ αυτιά, θεωρώντας τον “αιώνια αδικημένο”.

Γι’ αυτό, ο “αιώνια αδικημένος” λαός εξακολουθεί να συμπεριφέρεται σαν όχλος και να εμπιστεύεται τους επαγγελματίες γιατρούς και όχι τις εναλλακτικές θεραπείες.

Απ’ την άλλη, όλες σχεδόν οι προτάσεις του πολιτικού ρεαλισμού δείχνουν να αγνοούν τη διεθνή διάσταση της αναρχικής προοπτικής. Καταστρώνουν και επεξεργάζονται εναλλακτικά οικονομικά προγράμματα (κοινωνικοποίηση της παραγωγής δίχως μεσάζοντες, δωρεάν συγκοινωνίες), σα να πρόκειται να μπορούν αυτά να εφαρμοστούν σε μια “ελεύθερη” ζώνη, εντός της εξουσιαστικής αυτοκρατορίας.

Είναι δεδομένο πως, οποιαδήποτε απελευθερωτική απόπειρα περιοριστεί στα γεωγραφικά όρια μιας χώρας, είναι καταδικασμένη να δεχτεί την επίθεση από τη διεθνή συμμαχία της εξουσίας.

Κάθε εξεγερτικό εγχείρημα, κάθε αναρχική συνωμοσία εμπεριέχει ένα διεθνή χαρακτήρα διάχυσης, επιθυμώντας να μεταδοθεί σαν ιός που θα προσβάλλει όλες τις πτυχές της εξουσίας. Ο εθνοκεντρικός χαρακτήρας δεσμεύει τη σκέψη μας και την κρατά καρφωμένη σ’ ένα γραφικό αντιπολιτευτικό επίπεδο, που διαφημίζει τη δικιά του λύση “εθνικής σωτηρίας”. Σε συνδυασμό με τη λογική του πολιτικού ρεαλισμού, η υποταγή περιγράφεται αποκλειστικά ως μία στενά υλική συνθήκη, που περιορίζεται στη σφαίρα της οικονομίας.

Η αναρχία, όμως, δεν είναι το ρεκτιφιέ για τη “δίκαιη” οικονομική διαχείριση, αλλά ένας συνολικός τρόπος ζωής, που ανατινάζει τα είδωλα κάθε μορφής υποταγής και αποζητά ένα πιο ελεύθερο και καθαρό βλέμμα…

iv) Χαοτική μεταβλητή – ένα σχέδιο δίχως δίχτυ ασφαλείας

Οι άνθρωποι συνηθίζουν περισσότερο να ρωτάνε, περιμένοντας έτοιμες λύσεις, παρά ν’ αναζητούν οι ίδιοι τις απαντήσεις απ’ τον εαυτό τους.

Στην αγορά των ριζοσπαστικών ιδεολογιών, οι πιο δημοφιλείς είναι αυτές που καθησυχάζουν τις μάζες, προσφέροντάς τους ένα μελωδικό νανούρισμα με βολικές αλήθειες. Έτοιμες συνταγές σωτηρίας του κόσμου, που το “καλό” θριαμβεύει έναντι του “κακού”… Συνήθως, στις περισσότερες ιδεολογίες, όλοι περιμένουν τη μαγική στιγμή που ο λαός θα ενωθεί με τους επαναστάτες, θα εισβάλλει στα ανάκτορα της εξουσίας και θα τερματίσει τη δυναστεία του άδικου, οικοδομώντας τον επίγειο παράδεισο της κοινωνικής δικαιοσύνης…

Η ζωή, όμως, δεν είναι μία ενιαία αφήγηση. Οι καταστάσεις προκύπτουν, συχνά, ως αποτέλεσμα συνάντησης πολλών πιθανοτήτων. Ο μύθος του αδικημένου λαού που εξεγείρεται, παίρνει εκδίκηση από τους πλούσιους και αποκαθιστά τη δικαιοσύνη και την ισότητα στον αιώνα των αιώνων, μπορεί να ενθαρρύνει τις ελπίδες κάποιων, δεν απειλεί, όμως, την εξουσία.

Θέλουμε να εμβαθύνουμε τη σκέψη μας, να την απελευθερώσουμε από τις βολικές αλήθειες, να τη δοκιμάσουμε σε πιο αιρετικές διαδρομές, τολμώντας να κοιτάξουμε στο εσωτερικό μας, ούτως ώστε δίπλα στους ανοικτούς τάφους των δυναστών μας που θα εκτελέσουμε, να κηδέψουμε και τα εξουσιαστικά κατάλοιπα του ίδιου μας του εαυτού…

Θέλουμε να είμαστε ξεκάθαροι…

Δεν έχουμε καμία πρόταση να καταθέσουμε προς το αγοραστικό κοινό που αναζητάει την ελπίδα. Δεν έχουμε απαντήσεις σε ερωτήματα που αναζητούν εγγυήσεις. Δεν ξέρουμε το μέλλον, ούτε μπορούμε να το περιγράψουμε με το δελεαστικό τρόπο ενός διαφημιστή που πουλάει την πραμάτεια του.

Γνωρίζουμε, όμως, με βεβαιότητα, ότι θέλουμε ν’ ανατινάξουμε το σύγχρονο τρόπο ζωής, προκαλώντας πάταγο. Δε χρειάζεται να ξέρεις τί θα γίνει αύριο, για να καταστρέψεις ένα σήμερα που σε κάνει να αιμορραγείς.

Ένα νοσηρό σήμερα, που μας στραγγαλίζει οικονομικά και μας κάνει να γονατίζουμε στους εκβιασμούς των τραπεζών, των πολυεθνικών, των αφεντικών και της αυτοκρατορίας του πλούτου.

Ένα παρόν, που ο δυτικός πολιτισμένος κόσμος μετατρέπει χώρες ολόκληρες σε ομαδικούς τάφους (Ιράκ, Αφγανιστάν, Συρία κ.ά.).

Ένα σύστημα που μας συνθλίβει καθημερινά, ελέγχει τις σκέψεις και τις επιθυμίες μας μέσα από οθόνες, μας μετατρέπει σε εθισμένους χρήστες της μαζικής ψηφιακής τεχνολογίας, μας μαθαίνει να είμαστε χαρούμενοι σκλάβοι, μας εξημερώνει για να θαυμάζουμε τους αφέντες μας και να θέλουμε να τους μοιάσουμε, μας εκπαιδεύει να μισούμε το διαφορετικό, μας επιτρέπει να θεωρούμε τους εαυτούς μας ελεύθερους επειδή μπορούμε να ψηφίζουμε και να καταναλώνουμε, καταστρέφει τη φύση, πείθοντάς μας ότι αυτή είναι η πρόοδος του πολιτισμού κι εμείς, σαν ευτυχισμένοι Σίσυφοι εξακολουθούμε να κουβαλάμε την πέτρα της σκλαβιάς μας και να θεωρούμε ότι αυτό είναι ζωή.

Ζούμε σε μια εποχή που μισούμε και γνωρίζουμε πως η ζωή είναι μια αλληλουχία μαχών και όχι μια λογιστική εξίσωση που αναζητάει τους λογιστές της για να δώσουν τη λύση.

Δεν είμαστε επαγγελματίες πολιτικοί για να υποσχεθούμε την κοινωνική γιατρειά. Η ελευθερία δεν έχει συνταγή∙ κατακτιέται μέρα με τη μέρα, καθώς βιώνεις την εμπειρία της. Τότε ανακαλύπτεις διαδρομές που, μέχρι σήμερα, μπορεί να μην είχες σκεφτεί.

Το ξέρουμε πως, για πολλούς, αυτά ακούγονται ανεύθυνα και αφαιρετικές ποιητικές υπερβάσεις, που δεν έχουν ανταπόκριση στην πραγματική ζωή. Ας θυμηθούμε, όμως, ότι το σήμερα το γέννησαν τα τέρατα της λογικής και τα επιστημονικά εργαστήρια. Ας αναλογιστεί, λοιπόν, ο καθένας, πού βρίσκεται ο παραλογισμός, στην ψυχρή λογική ή στην ονειρική υπέρβαση…

Όπως και να’ χει, πρέπει να αποδεχτούμε κάτι… Η μαύρη αναρχία δε θα είναι ποτέ εύπεπτη από τις μάζες. Διαλέξαμε να μετράμε τη ζωή σε συναισθήματα και χρώματα και όχι σε χρόνια. Είναι δύσκολος ο δρόμος για όσους έχουν μάθει να ζουν με τον κυνισμό των ρεαλιστικών συμβιβασμών. Ήδη, ακούμε χιλιάδες αναπάντητα ερωτήματα για το πώς φανταζόμαστε το αύριο… Είναι γεγονός πως δεν ξέρουμε πώς θα “λειτουργήσει” ένα απελευθερωμένο αύριο. Γι’ αυτό ακριβώς θα είναι απελευθερωμένο∙ γιατί δε θα έχει οδηγίες χρήσης. Γιατί θα είναι γεμάτο πιθανότητες, ερωτήματα και αμφισβητήσεις. Εξάλλου, όποιος ψάχνει για σίγουρες απαντήσεις, σύντομα θ’ αναζητήσει την ασφάλεια της αυθεντίας και των ιερατείων της εξουσίας. Εμείς κρατάμε τις ερωτήσεις…

Φυσικά, δε μας ενδιαφέρει να χαθούμε μέσα σε υπερβατικούς στοχασμούς και να εξαντληθούμε σε υπαρξιακές αναζητήσεις, δίχως να τολμήσουμε να πράξουμε το αδύνατο.

Γι’ αυτό χρειάζεται να οργανώσουμε ένα σχέδιο. Το αναρχικό αντάρτικο πόλης έχει τη δυνατότητα να μεταφέρει την αναρχία από τις σκονισμένες σελίδες των βιβλίων και από τη θεωρία του αφηρημένου, στην πράξη, στη δημιουργία ανατρεπτικών γεγονότων. Αυτό είναι το δικό μας μπρα ντε φερ με την ιστορία.

Σήμερα, η αυτοκρατορία της εξουσίας κλονίζεται από τα οικονομικά της αδιέξοδα, τις εσωτερικές αντιπαλότητές της, τις εμπόλεμες ζώνες στην αραβική επικράτεια… Δε θέλουμε να καθοδηγήσουμε την αστάθεια του συστήματος προς ένα πρόγραμμα σωτηρίας, όπως υπόσχεται η αριστερά. Τα κοινωνικά γιατροσόφια έχουν πεθάνει. Αντίθετα, θέλουμε να χωθούμε μέσα στις αντιφάσεις του κοινωνικού αρχιπελάγους και να γίνουμε μία χαοτική μεταβλητή. Ένας φορέας αποσταθεροποίησης του συστήματος, με απρόβλεπτες προεκτάσεις. Επιθυμούμε, με τη δράση μας, τις ένοπλες επιθέσεις, τις εκτελέσεις, τις βόμβες, τις φωτιές, τα σαμποτάζ να εξαπλώσουμε την αταξία και να βραχυκυκλώσουμε το σύστημα. Οι πυροβολισμοί, τα θραύσματα των εκρήξεων, οι molotov που φωτίζουν τις νύχτες έχουν στόχο, εκτός από το να πλήξουν τον εχθρό, να ταράξουν τον ήσυχο ύπνο των βεβαιοτήτων της κοινωνίας. Σήμερα υπάρχει μια σιωπηλή συμφωνία, ότι ο κόσμος δεν αλλάζει, ότι όλα είναι μάταια… Η οργάνωση του μπλοκ της μαύρης αναρχίας επιδιώκει να σπάσει αυτή τη συμφωνία. Η αποσταθεροποίηση που μπορούμε να επιτύχουμε μέσα από τις αντάρτικες επιθέσεις και τη συνολική αναρχική δράση, προκαλεί κενά ασφαλείας μέσα στο σύστημα. Μέσα στα κενά αυτά, μπορούν να γεννηθούν οι αρνήσεις ενάντια σ’ αυτόν τον κόσμο. Το διάστημα που χρειάζεται το σύστημα να θέσει τους διακόπτες του ξανά σε λειτουργία, μετά από μία επίθεση, παράγει στιγμές απελευθερωμένου χρόνου, που ο άνθρωπος μπορεί να σκεφτεί χωρίς παρωπίδες και να δει πως ό,τι δεν έχει συμβεί, είναι ό,τι δεν ποθήσαμε αρκετά.

Οργανωτικά, προκρίνουμε το σχηματισμό μικρών, ευέλικτων πυρήνων άμεσης δράσης, που χαρτογραφούν τη μητρόπολη, καταστρώνουν σχέδια, επιλέγουν τους στόχους και επιτίθενται.

Η επικοινωνία των επιθέσεων μέσω προκηρύξεων, λειτουργεί σαν κάλεσμα δράσης προς κάθε ενδιαφερόμενο και, παράλληλα, προσκαλεί και τους υπόλοιπους πυρήνες σε έναν ευρύτερο συντονισμό επιθέσεων. HFAI (Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία) στηρίζεται πάνω σ’ αυτό ακριβώς το οργανωτικό μοντέλο. Ούτε αρχηγοί, ούτε κεντρικές επιτροπές, ούτε αιώνια αναμονή μαζικής αφύπνισης, ούτε προσμονή ευνοϊκών συγκυριών.

Εμείς οι ίδιοι παίρνουμε τη ζωή στα χέρια μας.

Ξέρουμε πως πολλοί θα αναρωτηθούν «και τί θα κερδίσετε με όλα αυτά;», «πώς θα πείσετε τις μάζες να κάνουν επανάσταση;»…

Την καλύτερη απάντηση την έδωσε πριν από έναν αιώνα, ο RenzoNovatore…

Εσείς περιμένετε την Επανάσταση! Ας είναι!

Η δικιά μου έχει ξεκινήσει εδώ και πολύ καιρό!

Όταν θα είσαστε έτοιμοι –ένας θεός ξέρει πότε– δεν έχω θέμα να βαδίσουμε αντάμα ένα κομμάτι της διαδρομής. Όταν όμως εσείς σταματήσετε, εγώ θα συνεχίσω την τρελή και θριαμβεύουσα πορεία μου προς τη σπουδαία και ανυπέρβλητη κατάκτηση του τίποτα!

Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς – FAI/IRF,

1/8/2015»
Διαβάστε Περισσότερα » "Απειλές για επιθέσεις με βόμβες και εκτελέσεις από την «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς»"

Reuters: Τέλος από την ΕΛΣΤΑΤ ο Αντρέας Γεωργίου

Αποχωρεί από την ΕΛΣΤΑΤ ο επικεφαλής της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίες Αντρέας Γεωργίου, καθώς δεν θα είναι εκ νέου υποψήφιος για τη θέση αυτή, όπως μεταδίδει το Reuters.

Το πρακτορείο μάλιστα χαρακτηρίζει την εξέλιξη αυτή ως «μια ακόμα εμπλοκή» στις διαπραγματεύσεις.

Ο Γεωργίου είναι επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ από το 2010, όταν ορίστηκε από την τότε κυβέρνηση.

«Έχω ενημερώσει τον υπουργό Οικονομικών για την απόφασή μου να μην δεχτώ την παράταση της θητείας μου, που λήγει σήμερα», δηλώνει ο ίδιος στο Reuters.

protothema
Διαβάστε Περισσότερα » "Reuters: Τέλος από την ΕΛΣΤΑΤ ο Αντρέας Γεωργίου"

Τί απαντούν οι εργαζόμενοι του SBC στη DIGEA

Από το οικονομικό κανάλι SBC με αφορμή το από 2/8 Δελτίο Τύπου της DIGEA ανακοινώθηκαν τα ακόλουθα:

Η DIGEA όχι μόνο ψεύδεται στο ζήτημα της εφαρμογής των αποφάσεων του ΕΣΡ για το SBC, αλλά και επιβεβαιώνει τους ισχυρισμούς μας περί «ρυθμιστή του φάσματος των συχνοτήτων» ως μη όφειλε! Στη βιασύνη της δε, να προλάβει τις εντυπώσεις δεν πρόσεξε(!!!) ότι οι δύο αποφάσεις που επικαλείται, είναι απορριπτικές για το SUNNY CHANNEL αλλά επιμένει να θεωρεί την αυθαιρεσία της ως νόμιμη ενέργεια, χωρίς ωστόσο να έχει εξετάσει τη νομιμότητα της λειτουργίας και του αιτήματος της εταιρείας του καταζητούμενου Κυριακίδη. Την ίδια ώρα, η DIGEA προσπαθεί να δικαιολογηθεί ισχυριζόμενη ότι αυτό της το ζητά ο εκκαθαριστής τον οποίο η νύφη του Κυριακίδη έχει ουσιαστικά διορίσει!!!
Ας δεχτούμε ότι τα παραπάνω δικαιολογούνται λόγω της θερινής... ραστώνης.

Θα πρέπει ακόμη να σημειωθεί οτι στις αποφάσεις του ΕΣΡ πουθενά δεν διατάσσεται η διακοπή λειτουργίας του Τ/Σ SBC.

Ο πρώην Τ/Σ SUNNY, ιδιοκτησίας του φυγόδικου Πέτρου Κυριακίδη, έχει τεθεί σε λύση και εκκαθάριση από τις 5/2/13. Θα έπρεπε αυτά να τα έχει λάβει σοβαρά υπ' όψιν της η DIGEA διότι ο σταθμός για να μεταβεί στην ψηφιακή συχνότητα μέσω του παρόχου θα έπρεπε να εκπέμπει στις 31/8/13 βάσει νόμου, κάτι το οποίο γνωρίζει σαφώς η DIGEA. Αντίθετα, κατά τον κρίσιμο χρόνο, μόνο το SBC εξέπεμπε και πληρούσε τις προϋποθέσεις του νόμου και για τους λόγους αυτούς, υπέγραψε σύμβαση μαζί του η DIGEA .

Άλλωστε η DIGEA, είναι εταιρεία παρόχου δικτύου, που ρόλος της ειναι να μεταφέρει το σήμα των Τ/Σ σταθμών μέσω συχνοτήτων και να μην εκτελεί ανύπαρκτες αποφάσεις.

Αν πραγματικά πιστεύει «ότι δεν είναι κράτος εν κράτει», θα έπρεπε επίσης να παίρνει πολύ σοβαρά, κρατικά έγγραφα που της κοινοποιούνται και δείχνουν το ενδιαφέρον τους για τους εργαζόμενους (επιστολή Γενικής Γραμματείας Ενημέρωσης και Επικοινωνίας – Γ.Γ. Λευτέρη Κρέτσου) και να εξετάζει τους αντισυμβαλλόμενούς της εάν έχουν τις προϋποθέσεις του νόμου να συμβληθούν μαζί της. Επίσης θα πρέπει να γνωρίζει ότι καμιά φορά "το να συναλλάσσεσαι με προϊόντα εγκλήματος ενέχει σοβαρούς κινδύνους για την ίδια τη νομική υπόσταση της ίδιας της εταιρείας, των μελών του ΔΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΤΗΣ ΕΠΕΝΔΥΣΗΣ ΤΩΝ ΜΕΤΟΧΩΝ". Είμαστε σίγουροι ότι όλα τα παραπάνω τα γνωρίζει η DIGEA (γιατί της τα έχουμε γνωστοποιήσει) και θα κάνει αυτό που πρέπει να κάνει, για τη διασφάλιση των συμφερόντων της.
Για τους μη γνωρίζοντες, υπάρχει μία ακόμη επισήμανση: Θυμίζουμε ότι η DIGEA υπέγραψε σύμβαση με το SBC στις 31/7/14 καλύπτοντας από τότε, την εκπομπή του τηλεοπτικού μας σταθμού και τότε μας είχε ελέγξει πλήρως από πλευράς νομιμότητας!!!

ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ

Από την πλευρά της Επιτροπής των εργαζομένων του SBC με αφορμή την ανακοίνωση της DIGEA τονίζονται τα ακόλουθα:

Η «σοκαριστική» απάντηση της DIGEA δημιουργεί και μία σειρά άλλων ερωτημάτων που έχουν άμεση σχέση με το χρόνο που διαδραματίζονται όλα αυτά. Ενώ η DIGEA ομολογεί ότι γνωρίζει το θέμα από τον περασμένο Ιανουάριο, εντούτοις ρίχνει «μαύρο» σε τηλεοπτικό σταθμό, στην καρδιά του καλοκαιριού, προφανώς για να είναι οι αντιδράσεις όσο το δυνατόν ήπιες; Γιατί δεν έκανε τη νόμιμη κίνηση - όπως υποστηρίζει - πριν από μήνες, και την κάνει εν μέσω θέρους; Για τους γνωρίζοντες το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο, η θεση της DIGEA προκαλεί, αφού πέρα από τους νομικούς όρους η πραγματικότητα εγείρει μείζον πολιτικό ζήτημα. Ο ιδιώτης πάροχος δικτύου ρίχνει «μαύρο» σε έναν τηλεοπτικό σταθμό που λειτουργεί, αφήνοντας δεκάδες εργαζόμενους χωρίς εργασία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις οικογένειές τους, σε μία νύχτα και στην ταραχή του να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, υπεραμύνεται μιας εταιρείας ενός καταζητούμενου...Το ερώτημα είναι αμείλικτο! Για ποιο λόγο ρισκάρει να εκτεθεί η DIGEA; Αν αύριο εμφανιστεί η εταιρεία του καταζητούμενου και θέλει να εκπέμψει τηλεοπτικό πρόγραμμα η DIGEA θα συνεργαστεί μαζί του; Θα δεχθεί να συνεργαστεί με έναν τηλεοπτικό σταθμό ο οποίος δεν εκπέμπει εδώ και τρία χρόνια; Έχει δικαίωμα εκπομπής ένας σταθμός που δεν εκπέμπει για τόσο μεγάλο διάστημα; Στην περίπτωση που η δημόσια κατακραυγή για τις εξοργιστικές εξελίξεις δεν επιτρέψει ούτε στο φυγόδικο, αλλά ούτε και στο SBC των εργαζομένων να εκπέμψουν, αυτοί που χάνουν δεν είναι μόνο οι εργαζόμενοι; Για εμάς είναι ξεκάθαρο: Η ανεργία των εργαζόμενων του οικονομικού καναλιού, εάν το κανάλι δεν λειτουργήσει άμεσα, έχει ένα όνομα: DIGEA.

Στην Ελλάδα του 2015, προφανώς κάποιοι απο την μερίδα της αμφιλεγόμενης ολιγαρχίας των ΜΜΕ φαίνεται ότι διαλέγουν την αναταραχή για να διαιωνίσουν την ανομία, κάνοντας επίδειξη δύναμης σε βάρος του «αδύναμου κρίκου» επιδεικνύοντας την όποια δύναμή τους, ενόψει της «εν εξελίξει» ρήξης με την κυβέρνηση (βλέπετε μήνυση υπουργού Χ.Σπίρτζη).

Σύντομα θα καταλάβουν ότι έκαναν κολοσσιαίο λάθος.

Θυμίζουμε μία απο τις αποφάσεις της γενικής συνέλευσης των εργαζομένων του SBC:

• Απαιτούμε την παρέμβαση των οικονομικών εισαγγελέων σε όλα τα ΜΜΕ όπου ήταν ή είναι μέτοχοι καταζητούμενα πρόσωπα αλλά και τη διερεύνηση των συγκεκριμένων πράξεων εταιρειών, που μεταβιβάστηκαν σε άλλα πρόσωπα (αυξήσεις κεφαλαίων, «αναβιώσεις» εταιρειών), ενώ για το βασικό τους μέτοχο βρισκόταν σε εξέλιξη έρευνα από την πλευρά της δικαιοσύνης.

Η δημοσιογραφική ομάδα του SBC πραγματοποιεί έρευνα για τα περιστατικά της προηγούμενης παραγράφου, την οποία θα παρουσιάσει στην Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Καταπολέμησης της Απάτης (OLAF).

Αν η μερίδα της αμφιλεγόμενης ολιγαρχίας των ΜΜΕ νομίζει ότι η Ελλάδα είναι «Κολομβία», ας διαβάσει πολλές φορές τις δυο παραπάνω παραγράφους!

Τις επόμενες ημέρες ο λόγος ανήκει στην Ελληνική Δικαιοσύνη και στην Ελληνική Κυβέρνηση για κάθαρση! Επειδή η δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη, οι εργαζόμενοι απαιτούν από την Κυβέρνηση άμεσες κινήσεις ΤΩΡΑ (ο αρμόδιος υπουργός για τη διαφθορά Παναγιώτης Νικολούδης και ο υπουργός Επικρατείας Νίκος Παππάς έχουν τον λόγο).

Ο εργαζόμενος που χάνει τη δουλειά του μέσα σε ένα βράδυ και που αισθάνεται και αδικημένος, θεωρεί ότι έχει μόνο δύο συμμάχους: Το Δίκαιο και το Νόμο!

newmoney
Διαβάστε Περισσότερα » "Τί απαντούν οι εργαζόμενοι του SBC στη DIGEA"

Έρχονται έλεγχοι σε βάθος δεκαετίας για τους φοροφυγάδες

Μεγάλες αλλαγές προετοιμάζονται, σύμφωνα με πληροφορίες από το υπουργείο Οικονομικών, στους φορολογικούς ελέγχους υπόπτων για φοροδιαφυγή, και οι οποίοι εμπίπτουν στις αμροδιότητες του Κέντρου Φορολογικού Ελέγχου Μεγάλου Πλούτου.

Αρχικά προβλέπεται εισαγγελική παραγγελία ή εντολή, ώστε να ξεκινά ο εξονυχιστικός έλεγχος εις βάρους του συγκεκριμένου προσώπου.

Κατόπιν περί τους 100 πιστοποιημένους ελεγκτές του Κέντρου θα αναλαμβάνουν να εξιχνιάσουν την υπόθεση, έχοντας απευθείας πρόσβαση τόσο στα δεδομένα των φορολογικών δηλώσεων των ελεγχόμενων, όσο και στους τραπεζικούς τους λογαριασμούς. Οι ελεγκτές μάλιστα θα μπορούν να εξετάζουν τους λογαρισμούς αυτούς, όχι μόνο ως προς το υπόλοιπο, αλλά και όλες τις κινήσεις εις βάθος δεκαετίας.

Κατόπιν, εφόσον ο έλεγχος αποδώσει ευρήματα, θα αποστέλλεται ειδοποιητήριο στον Οικονομικό εισαγγελέα και κατόπιν εκείνος θα εκδίδει εντολή δέσμευσης όλων των κινητών και ακινήτων του φοροφυγά.

Σύμφωνα με όσα μετέδωσε το Mega, στο στόχαστρο μπαίνουν 1.370.000 ΑΦΜ που βρίσκονται σε 68 CD στο Κέντρο Ελέγχου Μεγάλου Πλούτου και αφορούν σε φορολογούμενος με κινήσεις πάνω 300.000 ευρώ σε μία χρήση ή εμβάσματα άνω των 100.000 ευρώ.

protothema
Διαβάστε Περισσότερα » "Έρχονται έλεγχοι σε βάθος δεκαετίας για τους φοροφυγάδες"

Κριτική Σαπέν σε Σόιμπλε για το προσωρινό Grexit

Ο Γάλλος υπουργός οικονομικών Μ. Σαπέν άσκησε κριτική στον Γερμανό ομόλογό του Β. Σόιμπλε για την πρόταση του τελευταίου περί προσωρινού Grexit, μεταδίδει το Reuters.

Σε συνέντευξη που παραχώρησε στην Hndelsblatt ο Μ. Σαπέν τόνισε ότι ο Σόιμπλε έκανε λάθος όταν πρότεινε το time – out από την ευρωζώνη.

«Θεωρώ ότι ο κ. Σόιμπλε έκανε λάθος και αυτό έρχεται σε αντίθεση με την βαθιά του βούληση για την ευρωπαική ενοποίηση», σημείωσε ο κ. Σαπέν.

Υπογράμμισε ωστόσο ότι οι γαλλογερμανικές σχέσεις δεν έχουν διαρραγεί.

Αν επιτρέψεις μια προσωρινή αποχώρηση αυτό σημαίνει ότι όποια χώρα αντιμετωπίζει προβλήματα θα μπορεί να φεύγει προσωρινά, ανέφερε ο Γάλλος ΥΠΟΙΚ.

Δήλωσε έτοιμος να εργαστεί από κοινού με τον Σόιμπλε για να ενισχυθεί η ενοποίηση της ευρωζώνης έσω της ενδυνάμωσης των οικονομικών πολιτικών.

Mια αλλαγή των συνθηκών ώστε να υπάρξει ένας ευρωπαίος υπουργός Οικονομικών και ένας κοινός προϋπολογισμός για την Ευρωζώνη δεν μπορεί να είναι δυνατή πριν το 2017, επισημαίνει.

euro2day
Διαβάστε Περισσότερα » "Κριτική Σαπέν σε Σόιμπλε για το προσωρινό Grexit"

Iskra: Η κυβέρνηση χορεύει στο ρυθμό της «τερατόικα»

«Οι υπάλληλοι των «Θεσμών» στην Αθήνα μοιάζει να δίνουν το ρυθμό και η Αθήνα να χορεύει άτεχνα στην υπαγορευμένη μουσική των καταιγιστικών μέτρων» αναφέρει στο κεντρικό της άρθρο η ιστοσελίδα Iskra που πρόσκειται στην Αριστερή Πλατφόρμα.

Στο άρθρο υπό τον τίτλο «Η κυβέρνηση χορεύει στο ρυθμό της "τερατόικα"» επισημαίνεται μεταξύ άλλων ότι «πάντα υπάρχει εναλλακτική λύση απέναντι στο νέο μνημόνιο» αρκεί να επιδειχθεί ισχυρή πολιτική βούληση για μια τολμηρή ριζοσπαστική στροφή ανατροπής των δεδομένων και των συμφωνιών. «Υπάρχει, όμως, αυτή η βούληση; Ή στα αυτιά κάποιων στριφογυρίζει επίμονα, ως έμμονη ιδέα, το δίλημμα καρικατούρα: ευρώ ή θάνατος;» προσθέτει το Iskra.

Διαβάστε αναλυτικά το δημοσίευμα:

Δυστυχώς στην περίπτωση μας η ιστορία επαναλαμβάνεται όχι ως φάρσα αλλά ως μεγάλη τραγωδία. Οι υπάλληλοι των «Θεσμών» στην Αθήνα μοιάζει να δίνουν το ρυθμό και η Αθήνα να χορεύει άτεχνα στην υπαγορευμένη μουσική των καταιγιστικών μέτρων.

Οι αλλαγές στο εισόδημα, τα Εργασιακά, οι πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, η Εισφορά Αλληλεγγύης, τα «κόκκινα» δάνεια, οι ανάγκες για νέα κεφάλαια των Τραπεζών και η «προίκα» έως 50 δισ. του νέου Ταμείου των Αποκρατικοποιήσεων, είναι λίγα μόνο από τα θέματα που πρόταξαν οι εκπρόσωποι των «θεσμών», ενώ μέσα στο Σαββατοκύριακο, η «βεντάλια» με τα προαπαιτούμενα εκτιμάται ότι θα ανοίξει για τα καλά.

Αναμένονται συζητήσεις στις οποίες θα καθοριστούν οι στόχοι για τα πρωτογενή πλεονάσματα, όπως για το δημοσιονομικό και το χρηματοδοτικό «κενό», τη φορολογία των αγροτών, τις νέες περικοπές στις επικουρικές συντάξεις αλλά και τις απολύσεις στο Δημόσιο.

Οι συνομιλίες για το δημοσιονομικό «κενό» μόνο εύκολες δεν θα είναι, καθώς οι δανειστές ανεβάζουν τις εκτιμήσεις τους για το 2015 τουλάχιστον στα 3 δισ. ευρώ, εξαιτίας της διαφοράς του στόχου που είχε τεθεί για πλεόνασμα 1% και του ελλείμματος που υπολογίζεται να υπάρξει στην πράξη εντός του 2015 και αναμένεται να φτάσει γύρω στο 1%.

Κεντρικά ζητήματα στις διαπραγματεύσεις είναι το Ασφαλιστικό και τα Εργασιακά.

Οι θεσμοί ζητούν περικοπή δαπάνης για τα ασφαλιστικά ταμεία, η οποία υπολογίζεται ότι θα φέρει και νέες μειώσεις στις συντάξεις, αλλά και περικοπές στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Αντίστοιχα στο Εργασιακό, οι δανειστές επιμένουν στα βάρβαρα μέτρα των ομαδικών απολύσεων και στις αλλαγές στον συνδικαλιστικό νόμο.
Οι θεσμοί απαιτούν παράλληλα μεγάλες περικοπές στις δαπάνες του Δημοσίου.

Όχι μόνο στα επιδόματα, τα οδοιπορικά και τα εκτός έδρας, αλλά και στο μισθολογικό κόστος, ιδιαίτερα στα ειδικά μισθολόγια.

Ταυτόχρονα, στις συνομιλίες, οι εκπρόσωποι των θεσμών πίεσαν για την άμεση εφαρμογής της πρώτης εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ. Δηλαδή να απελευθερωθεί πλήρως το καθεστώς του γάλατος, να επιτραπεί η πώληση πέρα από τα φαρμακεία των μη συνταγογραφούμενων φαρμάκων και να θεσμοθετηθεί το άνοιγμα των εμπορικών καταστημάτων τις Κυριακές. «Σε κάποια ζητήματα υπήρξε συμφωνία με τους θεσμούς, σε άλλα όχι» τονίζουν αρμόδιες πηγές. Εκπρόσωποι, επίσης , του υπουργείου Παραγωγικής Ανασυγκρότησης είδαν τους «θεσμούς» για το θέμα του ΑΔΜΗΕ, με τους «θεσμούς» να επιμένουν στην άμεση ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ και σε γενικότερες απορρυθμίσεις στον τομέα της ενέργειας, που ευνοούν ιδιωτικά συμφέροντα και αποδιαρθρώνουν της ΔΕΗ.

ΤΑΜΕΙΟ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ

Το πιο ουσιαστικό είναι ότι οι «θεσμοί» άνοιξαν τις συζητήσεις με τους έλληνες υπουργούς Τσακαλώτο και Σταθάκη με δύο μείζονα θέματα, από τα οποία θα εξαρτηθεί κυριολεκτικά το μέλλον του τόπου: To λεγόμενο Ταμείο Αξιοποίησης (εκποιήσεις – ξεπουλήματος) του Δημόσιου πλούτου που θα αναλάβει ελληνικά ακίνητα και μετοχές που ανήκουν στο Δημόσιο ύψους 50 δις(!) και την ανακεφαλαιοποίησητων τραπεζών το μέγεθος της οποίας θα καθοριστεί το αμέσως επόμενο διάστημα, μετά τα Stress Tests που θα γίνουν στις τέσσερις συστημικές τράπεζες.

Η ίδρυση του Ταμείου Ιδιωτικοποιήσεων ύψους 50 δις, αυτή καθ’ εαυτή, αντιπροσωπεύει την κατάλυση κάθε ίχνους εθνικής κυριαρχίας και τη μετατροπή της Ελλάδας σε άθλιο προτεκτοράτοξένων κατά βάση οικονομικών συμφερόντων με καθαρά ληστρικά κίνητρα. Όλος σχεδόν, ο εναπομείνας υλικός και άυλος δημόσιος πλούτος της χώρας θα προσφερθεί βορρά σε ιδιωτικά συμφέροντα και μάλιστα πολυεθνικού κατά βάση χαρακτήρα, πράγμα που δεν έχει ματαγίνει σε καμιά χώρα του κόσμου. Οι συζητήσεις για τα ειδικότερα χαρακτηριστικά αυτού του Ταμείου και τη Διοίκησή του, στην οποία βασικό ρόλο θα παίζουν οι «Θεσμοί»(!), βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη, αν και μέχρι τώρα παραμένουν στο σκοτάδι οι βασικοί σχεδιασμοί.

Την ίδια ώρα προχωρούν ταχύτατα οι συζητήσεις για την ανακεφαλαιοποίηση των 4 συστημικών τραπεζών. Για άλλη μια φορά το δημόσιο, δηλαδή οι φορολογούμενοι, θα κληθούν σε σύντομο χρονικό διάστημα και σε φάση νέας λιτότητας, νααιμοδοτήσουν με δανεικά τις τράπεζες και με πολλά δις, τα οποία σε πρώτη φάση μπορεί να ανέλθουν σε 15 δις.

Το παράδοξο είναι ότι οι πολίτες πληρώνουν αλλά οι τράπεζες με τα δις του ελληνικού λαού συνεχίζουν και θα συνεχίσουν να παραμένουν υπό ιδιωτική διαχείριση για να εξυπηρετούν ημέτερα συμφέροντα και ημέτερους διαπλεκόμενους και μη.

ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ ‘Η ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ;

Όλα δείχνουν ότι βαδίζουμε ολοταχώς, με διαδικασίες εξπρές, σε ένα νέο καταστροφικό μνημόνιο, το οποίο θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί, ερήμην των πολιτών, ερήμην, ακόμα και των κομματικών δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ, σε 2-3 Αυγουστιάτικες βδομάδες, όταν ο περισσότερος κόσμος θα προσπαθεί μεμύριες δυσκολίες να βρει τρόπους για να κάνει, έστω για μερικές μέρες, διακοπές.

Η κυβέρνηση χωρίς να διαθέτει εναλλακτική λύση, όπως η ίδια ομολογεί, είναι δύσκολο να αποφύγει στις διαπραγματεύσεις την ομηρία και τους εκβιασμούς, κινδυνεύοντας να αποδεχθεί όσα πρόσθετα, ανεπιθύμητα και δυσάρεστα απαιτούν οι πιστωτές.

Αν και η χώρα βρίσκεται στο και πέντε και όλα φαντάζουν προδιαγεγραμμένα, δεν μπορεί παρά να επισημανθεί ότι πάντα υπάρχει εναλλακτική λύση απέναντι στο νέο μνημόνιο, αρκεί να μπορούσε να επιδειχθεί, έστω και τώρα, ισχυρή πολιτική βούληση για μια τολμηρή ριζοσπαστική στροφή ανατροπής των δεδομένων και των συμφωνιών.

Υπάρχει, όμως, αυτή η βούληση; Ή στα αυτιά κάποιων στριφογυρίζει επίμονα, ως έμμονη ιδέα, το δίλημμα καρικατούρα: ευρώ ή θάνατος;
Διαβάστε Περισσότερα » "Iskra: Η κυβέρνηση χορεύει στο ρυθμό της «τερατόικα»"

Παραλήρημα Τσέχου προέδρου κατά μεταναστών: «Κανείς δεν σας κάλεσε εδώ, να φύγετε»

Ο Τσέχος πρόεδρος Μίλος Ζέμαν καταφέρθηκε εναντίον των μεταναστών, έπειτα από την εξέγερση κάποιων από αυτούς που βρίσκονται σε κέντρο κράτησης, καλώντας τους να «σεβαστούν του κανόνες» της χώρας.

«Κανείς δεν σας κάλεσε εδώ. Και καθότι βρίσκεστε ήδη εδώ θα πρέπει να σέβεστε τους κανόνες μας, όπως σεβόμαστε εμείς τους δικούς σας όταν ερχόμαστε στη χώρας σας», δήλωσε ο Ζέμαν στη διάρκεια εκπομπής που μεταδόθηκε από τον ιστότοπο της εφημερίδας Blesk.

«Αν δεν σας αρέσει, να φύγετε», τόνισε.

Την Παρασκευή η αστυνομία της Τσεχίας αναγκάστηκε να χρησιμοποιήσει δακρυγόνα για να συγκρατήσει περίπου 100 μετανάστες οι οποίοι προσπάθησαν να διαφύγουν από το κέντρο κράτησης στην Μπέλα-ποντ- Μπεζντέζεμ όπου βρίσκονται αναμένοντας την απέλασή τους.

zougla
Διαβάστε Περισσότερα » "Παραλήρημα Τσέχου προέδρου κατά μεταναστών: «Κανείς δεν σας κάλεσε εδώ, να φύγετε»"

Κύπρος: Βρέθηκε το πρώτο τμήμα του Noratlas που καταρρίφθηκε το 1974

Το πρώτο κομμάτι από το μοιραίο αεροσκάφος της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας Noratlas, το οποίο κατέπεσε κατά την τουρκική εισβολή από φίλια πυρά, βρέθηκε κατά την εκσκαφή στο μνημείο «Τύμβος της Μακεδονίτισσας» που άρχισε την περασμένη Δευτέρα στην Κύπρο.

Ο Επίτροπος Προεδρίας για Ανθρωπιστικά Θέματα, Φώτης Φωτίου, επιβεβαιώνοντας τις πληροφορίες της εφημερίδας «Πολίτης» για τον εντοπισμό του κομματιού του αεροσκάφους, είπε στο ΡΙΚ ότι η εξέλιξη ενισχύει τις ενδείξεις ότι τα συντρίμμια του αεροσκάφους βρίσκονται κάτω από τον Τύμβο.

Ο κ. Φωτίου σημείωσε ότι θα συνεχιστούν οι προσπάθειες για τον εντοπισμό της ατράκτου του αεροσκάφους και κυρίως των περίπου 19 καταδρομέων από την Ελλάδα.

«Αν όλα πάνε καλά, κατέληξε, καθώς είναι μια δύσκολη επιχείρηση και δεν ξέρουμε τί θα βρούμε, υπολογίζουμε ότι περί τα τέλη Νοεμβρίου θα ολοκληρωθεί η όλη διαδικασία και μετά θα αρχίσει η επιστημονική εξέταση των λειψάνων για να γίνει ταυτοποίηση και να αποδοθούν στους συγγενείς των καταδρομέων».

ethnos
Διαβάστε Περισσότερα » "Κύπρος: Βρέθηκε το πρώτο τμήμα του Noratlas που καταρρίφθηκε το 1974"

Βούτσης: Εκτός τόπου και χρόνου οι περί «προδοσίας» υπαινιγμοί Πανούση

Αυστηρότατη κριτική στον Γιάννη Πανούση άσκησε ο υπουργός Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης, Νίκος Βούτσης, κληθείς να σχολιάσει τα περί εσχάτης προδοσίας του κυρίου Πανούση εις βάρος του Γιάνη Βαρουφάκης. Ο υπουργός Εσωτερικών καταλόγισε στον κ. Πανούση «λεκτικές ακρότητες, οι οποίες όμως εμπεριέχουν και νοήματα εξαιρετικά αμφίσημα, που δημιουργούν προβληματισμό με αρνητικό πρόσημο».

Ο κ. Βούτσης χαρακτήρισε «εκτός τόπου και χρόνου» ειδικά τους περί «εσχάτης προδοσίας» υπαινιγμούς που έκανε σε βάρος του Γ. Βαρουφάκη ο αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη.

Ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Βούτσης πως ο ίδιος ο κ. Πανούσης γνώριζε καλά ότι η κυβέρνηση επεξεργάζεται πλάνα για την αντιμετώπιση συνεπειών πρωτόγνωρων καταστάσεων (πχ capital control). Είπε, επίσης: «Έχει κανένα νόημα, τώρα (…), να τα βαφτίζουμε όλα αυτά, να τα περιχαρακώνουμε ή να τα πασπαλίζουμε από πάνω με εκδοχές ή υπαινιγμούς περί εσχάτης προδοσίας; (…). Αυτά είναι απίστευτα πράγματα, όταν μάλιστα ο ίδιος ο πρωθυπουργός πήρε στη Βουλή – και πολύ καλά έκανε – όλη την ευθύνη, όχι μόνο για το ότι υφίστανται εκθέσεις επί των συνεπειών, αλλά και για το ότι υπάρχουν – κατ’ ελάχιστο- προετοιμασίες, για να αντιμετωπισθούν οι ασφυκτικές πιέσεις. (…). Δεν έχει κανένα νόημα. Μόνο διχασμό μπορούν να προκαλέσουν όλα αυτά».

Ο κ. Βούτσης σημείωσε επίσης ότι είναι υποχρέωση των κυβερνητικών στελεχών «να κάνουν τέτοιου τύπου προετοιμασίες», αλλά και «να μην τις εξηγούν δημοσίως».

«Αν έχω να προσάψω κάτι στον Γιάνη Βαρουφάκη», συνέχισε ο υπουργός Εσωτερικών μιλώντας στο «Κόκκινο», «είναι ακριβώς ότι δεν χρειάζονταν όλες αυτές οι εξηγήσεις».

protothema
Διαβάστε Περισσότερα » "Βούτσης: Εκτός τόπου και χρόνου οι περί «προδοσίας» υπαινιγμοί Πανούση"

Τα 16 μέτρα που ζητά η Ντέλια Βελκουλέσκου

Θερμός αναμένεται να είναι ο Αύγουστος στην ελληνική Βουλή η οποία ίσως κληθεί να ψηφίσει πολύ σκληρά προαπαιτούμενα προκειμένου να πάρει τη δόση των 20-25 δισ. ευρώ.

Σύμφωνα με το Βήμα της Κυριακής από την πρώτη στιγμή οι Έλληνες διαπραγματευτές βρέθηκαν αντιμέτωποι με τις απαιτήσεις του ΔΝΤ αφού το Ταμείο έριξε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων κατάλογο με 16 νέα προαπαιτούμενα.

Αυτά, η Ελλάδα θα πρέπει μέσα σε τρεις μήνες (έως το Νοέμβριο) να έχει περάσει από τη Βουλή και εν συνεχεία υλοποιήσει μια σειρά σκληρών και επώδυνων μέτρων αν θέλει να πάρει την πρώτη δόση του δανείου.

Τα 16 προαπαιτούμενα είναι:

Αλλαγές στους νόμους για τις προσλήψεις στο Δημόσιο, για τη ρύθμιση των χρεών με 100 δόσεις και για την κρατική χρηματοδότηση της Βιομηχανίας Ζάχαρης.

Επίσης το Ταμείο ζητά την κατάργηση του υψηλού συντελεστή της έκτακτης εισφοράς 8% στα ετήσια εισοδήματα άνω των 500.000 ευρώ και την υιοθέτηση νομοθεσίας για την αντιστάθμιση των επιπτώσεων της εκτέλεσης των δικαστικών αποφάσεων σχετικά με τις αυξήσεις στις συντάξεις και το εφάπαξ.

Αλλαγή στο νόμο για το διορισμό των διοικητικών των νοσοκομείων, προκειμένου να εξασφαλιστεί η ανεξάρτητη επιλογή τους.

Να μένουν δια βίου εκτός δημοσίου όσοι έχουν κατηγορηθεί για δωροδοκία, όπως έγινε με τους γιατρούς του ΕΣΥ που είχαν κατηγορηθεί για «φακελάκια».

Την αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης για τις πρόωρες συντάξεις στα 67 έτη ή στα 62 έτη με 40 χρόνια ασφάλισης από το 2022.

Τη μείωση στο μισό της δαπάνης για τα επιδόματα πετρελαίου θέρμανσης στον προϋπολογισμό του 2016.

Την κατάργηση των φοροαπαλλαγών για τους αγρότες, αρχίζοντας από τη μείωση της επιδότησης στο αγροτικό ντίζελ κατά 50%, αλλά και από την
κατάργηση του αφορολογήτου των 12.000 ευρώ.

Την αύξηση του φόρου για τους εφοπλιστές.

Την επίτευξη των αναγκαίων τροποποιήσεων έγκαιρα προκειμένου να διασφαλιστεί η είσπραξη του ΕΝΦΙΑ του 2015.

Τη μείωση των τιμών στα εκτός πατέντας φάρμακων και την επανεξέταση των ορίων στη συνταγογράφηση γενοσήμων.

Την μείωση κατά 200 εκατ. ευρώ στις στρατιωτικές δαπάνες από το 2016, με περικοπές από τις δαπάνες προσωπικού και από τα εξοπλιστικά προγράμματα.

Τον έλεγχο σε μισθούς και επιδόματα, ειδικά στα οδοιπορικά και τις άδειες των δημοσίων υπαλλήλων.

Την αναδιάρθρωση των αστικών συγκοινωνιών της Αθήνας (ΟΑΣΑ)

Την μείωση του ακατάσχετου ορίου των 1.500 ευρώ για τους οφειλέτες στο Δημόσιο, στα ασφαλιστικά ταμεία και στις τράπεζες.

Την αλλαγή του νόμου για τις ρυθμίσεις των οφειλών στο Δημόσιο και στα Ταμεία με αυστηρότερα μέτρα για τους μεγαλοοφειλέτες (για ποσά άνω των 100.000 ευρώ).

Την απελευθέρωση της αγοράς με βάση την εργαλειοθήκη και τις συντάξεις του ΟΟΣΑ. Ενώ, ως προτεραιότητα εμφανίζεται η απελευθέρωση του ωραρίου
των καταστημάτων και τις Κυριακές.

Την ολοκλήρωση μέχρι τον Οκτώβριο της πώλησης τουλάχιστον του 51% των μετοχών του ΟΛΠ και ΟΛΘ, όπως και την πώληση της ΤΡΕΝΟΣΕ. Παράλληλα, απαιτείται να κλείσει η διαπραγμάτευση με τη Fraport για την παραχώρηση 14 μεγάλων αεροδρομίων της χώρας.

real
Διαβάστε Περισσότερα » "Τα 16 μέτρα που ζητά η Ντέλια Βελκουλέσκου"

Γάλλος βουλευτής απειλεί ότι θα "αφήσει τους μετανάστες να περάσουν" στη Βρετανία

Ο Γάλλος πρώην υπουργός Εργασίας Χαβιέ Μπερτράν απείλησε σε συνέντευξή του τον Βρετανό πρωθυπουργό Ντέιβιντ Κάμερον ότι θα "αφήσει τους μετανάστες να περάσουν" στη Βρετανία.

Ο βουλευτής του Κόμματος Οι Ρεπουμπλικάνοι που είναι και υποψήφιος για την προεδρία του περιφερειακού συμβουλίου της επαρχίας Νορ-Πα-ντε-Καλαί-Πικαρντί, όπου βρίσκεται και το λιμάνι του Καλαί, κατηγόρησε τον Κάμερον ότι "δεν έχει λάβει υπόψη του το εύρος και τη σοβαρότητα του προβλήματος" των μεταναστών.

"Τα τελευταία μέτρα που ανακοίνωσε είναι προσωρινά και γελοία. Αν εξακολουθήσει να μην κάνει άλλες προτάσεις, θα αφήσουμε τους μετανάστες να φύγουν και ας κάνει ο κύριος Κάμερον την πολιτική που θέλει, αλλά στο νησί του", κατήγγειλε ο Μπερτράν μιλώντας στην εφημερίδα Journal du Dimanche.

"Δεν είναι θέμα χρημάτων. Δεν θα λύσουν το πρόβλημα μερικά εκατομμύρια περισσότερα", πρόσθεσε.

"Δεν ζητάμε ελεημοσύνη. Ζητάμε τη διευθέτηση του προβλήματος. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι οι χαριτωμένες λύσεις, τα ημίμετρα δεν θα διευθετήσουν τίποτε", τόνισε ο Μπερτράν.

Στο μεταξύ τη νύχτα του Σαββάτου προς Κυριακή σημειώθηκαν περίπου 400 απόπειρες μεταναστών να περάσουν στη Βρετανία μέσω της σήραγγας της Μάγχης.

Εξαιτίας της παρουσίας των μεταναστών αναγκάστηκε να διακοπεί για πέντε ώρες η κυκλοφορία στη σήραγγα.

protothema
Διαβάστε Περισσότερα » "Γάλλος βουλευτής απειλεί ότι θα "αφήσει τους μετανάστες να περάσουν" στη Βρετανία"

Στο σκαμνί για ατασθαλίες εκατ. ευρώ στην ΕΡΤ ο Χρ. Παναγόπουλος

Ζημία εκατομμυρίων ευρώ επέφεραν στο ελληνικό δημόσιο φαινόμενα κακοδιαχείρισης και ατασθαλιών στην ΕΡΤ επί διοίκησης Χρήστου Παναγόπουλου, αλλά και στον ραδιοσταθμό 9,84 την περίοδο 2001-2010.

Σύμφωνα με το Βήμα της Κυριακής, ο πρώην πρόεδρος της ΕΡΤ, Χρήστος Παναγόπουλος παραπέμπεται με βούλευμα να δικαστεί για κακούργημα, ενώ για την υπεξαίρεση 35 εκατομμυρίων ευρώ διώκονται δεκάδες στελέχη της Δημοτικής Ραδιοφωνίας για ατασθαλίες και απάτες που διαπιστώθηκαν.

Για την υπόθεση της ΕΡΤ

Ειδικότερα, όσον αφορά την ΕΡΤ, ο Χρήστος Παναγόπουλος παραπέμπεται για το κακούργημα της απιστίας περί την υπηρεσία για έκτακτες αμοιβές που έδινε σε δημοσιογράφους, νομικούς συμβούλους αλλά και τεχνικούς κατά παράβαση της νομοθεσίας.

Οι ελεγκτές στο πόρισμα τους επισημαίνουν ότι "οι αμοιβές δεν συνδέονται με την επίτευξη συγκεκριμένων στόχων, όπως αναφέρουν οι αποφάσεις, αλλά συνδέονται μόνο με το έργο για το οποίο ήταν υπεύθυνος ο υπάλληλος που αμειβόταν και για το οποίο έπαιρνε το μισθό του".

Σύμφωνα με τα πορίσματα, δεκάδες χιλιάδες ευρώ μοιράστηκαν με εντελώς ασαφή κριτήρια σε εργαζόμενους που προτιμήθηκαν να εισπράττουν έξι και επτά μισθούς για άγνωστους λόγους. Θέμα εγείρεται και με απευθείας αναθέσεις σε εταιρείες τεχνικών συμβούλων.

Ειδική αναφορά γίνεται και στο ζήτημα της διοργάνωσης του φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 2006, όταν εταιρεία ανέλαβε τη διοργάνωση έναντι 231.000 ευρώ. Στην ίδια εταιρεία δόθηκε και η χριστουγεννιάτικη γιορτή του 2006, με απευθείας ανάθεση και χωρίς διαγωνισμό.

Ο πρώην πρόεδρος της ΕΡΤ κατηγορείται ότι μεταχειρίστηκε ιδιαίτερα τεχνάσματα για να κάνει τις αναθέσεις και ότι ζημίωσε το ελληνικό δημόσιο. Μαζί με τον Χρήστο Παναγόπουλο παραπέμπονται ο εντεταλμένος σύμβουλος Γιώργος Χουλιάρας, αλλά και στελέχη εταιρειών που ωφελήθηκαν.
Διαβάστε Περισσότερα » "Στο σκαμνί για ατασθαλίες εκατ. ευρώ στην ΕΡΤ ο Χρ. Παναγόπουλος"

Μανώλης Γλέζος: Μια διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι νίκη των αντιδραστικών δυνάμεων

Την πρότασή του για μορατόριουμ με τους δανειστές επαναφέρει σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Η Αυγή της Κυριακής» ο Μανώλης Γλέζος και υπογραμμίζει ότι μια διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι νίκη των αντιδραστικών δυνάμεων.

«Η κυβέρνηση πιστεύει ότι το τρίτο μνημόνιο είναι μονόδρομος. Όμως, στην πραγματικότητα θα μπορούσαν να υπάρχουν και άλλες λύσεις», δηλώνει ο κ. Γλέζος, διευκρινίζοντας πως η λύση αυτή δεν είναι ούτε ρήξη ούτε υποταγή, αλλά πάγωμα όλων των προβλημάτων που σχετίζονται με τα δάνεια.

«Ούτε δανειζόμαστε ούτε ξοφλάμε δάνεια και ούτε λειτουργούν τα τοκοχρεολύσια για ένα χρονικό διάστημα», αναφέρει ο Μ. Γλέζος. Σημειώνει, επίσης, ότι «δεν θα υπήρχε καμία δυσκολία να εκπληρώσουμε όλες τις υποχρεώσεις μας στους συνταξιούχους και τους εργαζόμενους, αν δεν καταβάλλαμε τα δάνεια προς τους δανειστές».

«Δεν μπορούμε να κρυφτούμε πια. Το τρίτο μνημόνιο είναι μνημόνιο. Όταν κατηγορείς τα άλλα δύο μνημόνια, γιατί υπερασπίζεσαι το τρίτο; Είπα δημόσια ότι είναι χειρότερο και από τα προηγούμενα, αλλά εννοούσα ιδιαίτερα την πολιτική του πλευρά. Δηλαδή, δεν περίμενα ποτέ ότι η εκλεγμένη από τον λαό κυβέρνηση θα δεχόταν ποτέ τέτοιο μνημόνιο. Δεν περίμενα ποτέ κυβέρνηση της αριστεράς να αποδεχθεί τέτοια πρόταση» προσθέτει ο Μανώλης Γλέζος.

Στο ερώτημα τι μπορούσε να κάνει ο πρωθυπουργός, ο κ. Γλέζος απαντά πως πέρασαν έξι μήνες στη διάρκεια των οποίων θα μπορούσε να κινηθεί η οικονομία της χώρας, «κάτι το οποίο δεν κάναμε και έχουμε ευθύνη γι’ αυτό». Τονίζει επίσης ότι δεν έγιναν παρεμβάσεις για να ενεργοποιηθούν δυνάμεις στην αγροτική οικονομία, παρεμβάσεις για να παράγει αξίες ο λαός στον οποίο θα έπρεπε να δοθούν εξουσίες.

Ο Μανώλης Γλέζος επικρίνει την αποδοχή των συντελεστών του ΦΠΑ και υπογραμμίζει ότι οι αριστεροί είναι αντίθετοι με τους έμμεσους φόρους που πλήττουν τον καταναλωτή.

Ερωτηθείς για τον Αλέξη Τσίπρα απαντά: «Έχω ακόμη ελπίδες ότι θα δει τα λάθη, που ομολογεί ότι έχει κάνει, και θα ταυτιστεί με την ιστορία», «ευελπιστώ και πιστεύω ακόμα ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα αναλογιστεί τα λάθη του και θα τα διορθώσει στην πράξη δίνοντας στον λαό την εξουσία και σε όλο τον κόσμο δουλειά».

Απαντώντας σε ερώτηση για την παρουσία του στη συγκέντρωση της Iskra και την προσέγγιση της Αριστερής Πλατφόρμας, ο Μανώλης Γλέζος απαντά: «Είπα στον Παναγιώτη Λαφαζάνη είμαι εδώ αλλά εσύ δεν ήσουν στη συγκέντρωση που έκανε η Βουλή για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Ήμουν και είμαι εκεί και εδώ και θα πάω και όπου αλλού με καλούν. Θα πηγαίνω γιατί η διαφορετικότητα των απόψεων είναι η πηγή της δικής μας αριστεράς».

Δηλώνει επίσης ότι αποπροσανατολίζεται ο εργαζόμενος όταν του λες «η μορφή του νομίσματος θα σε σώσει», αλλά σημειώνει επίσης ότι ο Πρωθυπουργός θα έπρεπε να κάνει ένα συνέδριο για να ξεκαθαριστεί ο ρόλος και η μορφή του νομίσματος. Για το θέμα του χρέους προτείνει διμερείς επαφές με τα άλλα κράτη ώστε να διαπιστωθεί αν και τι τους χρωστάμε και υπογραμμίζει την ανάγκη η Επιτροπή της Βουλής για την αλήθεια του χρέους να εξετάσει ένα-ένα δάνειο χωριστά. Αναφέρεται στις συνθήκες χρηματοπιστωτικής ασφυξίας, υπογραμμίζει την ανάγκη εξορθολογισμού των δημόσιων οικονομικών και προσθέτει πως αν βρεθούμε σε ανάγκη, έχει προτείνει ένα εσωτερικό δάνειο διπλής μορφής, εθελοντικό για τους φτωχούς και υποχρεωτικό για τους πλούσιους.

Για τα εσωκομματικά του ΣΥΡΙΖΑ, ο Μ. Γλέζος προειδοποιεί ότι μια διάσπαση θα ήταν νίκη των αντιδραστικών δυνάμεων και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Για το έκτακτο συνέδριο λέει ότι «δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να εγκριθεί η συμφωνία μόνο από την κυβέρνηση» για να υπογραμμίσει: «δεν δώσαμε λευκή επιταγή στη διαπραγματευτική ομάδα και πριν από οποιαδήποτε διαπραγμάτευση απαιτείται όχι η γνώμη της κυβέρνησης του Μαξίμου, αλλά η γνώμη των μελών του ΣΥΡΙΖΑ».

tvxs
Διαβάστε Περισσότερα » "Μανώλης Γλέζος: Μια διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι νίκη των αντιδραστικών δυνάμεων"

Απαλλαγή από τα Θρησκευτικά χωρίς «προαπαιτούμενα»

«Πράσινο φως» για να γίνει ευκολότερη η απαλλαγή των μαθητών από το μάθημα των Θρησκευτικών στα σχολεία, χωρίς να παραβιάζονται τα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα τους και οι θρησκευτικές πεποιθήσεις (των ιδίων ή των γονέων τους), είναι έτοιμη να ανάψει η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων (ΑΠΠΔ).

Μετά από απόφαση που εξέδωσε η Ανεξάρτητη Αρχή, «τρίζει» η πρόσφατη εγκύκλιος που έβγαλε το υπουργείο Παιδείας στις 23 Ιανουαρίου (δύο ημέρες πριν από τις εκλογές) σχετικά με τις προϋποθέσεις για την απαλλαγή από τα Θρησκευτικά, ενώ παράλληλα τίθεται ζήτημα νομιμότητας και για τις προγενέστερες σχετικές εγκυκλίους των προηγούμενων ετών, καθώς οδηγούσαν σε παραβίαση ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων.

Στην πράξη, ανοίγει ο δρόμος για να ανατραπούν ως μη νόμιμες διάφορες εγκύκλιοι του υπουργείου Παιδείας, που έθεσαν κατά καιρούς ως προϋπόθεση για να απαλλαγεί ένας μαθητής είτε να αποκαλύπτει το θρήσκευμά του είτε να δηλώνει ρητά ότι δεν είναι χριστιανός ορθόδοξος, δίνοντας παράλληλα και δικαίωμα ελέγχου της τεκμηρίωσης των λόγων απαλλαγής (άρα του θρησκεύματος). Αντίθετα, η Αρχή επισημαίνει ότι οι γονείς (ή κηδεμόνες) που επιθυμούν τα παιδιά τους να απαλλαγούν από τα Θρησκευτικά (ή οι ίδιοι οι μαθητές εφόσον είναι ενήλικοι) «πρέπει να μπορούν να ασκούν το δικαίωμά τους αυτό, κατ' επίκληση των πεποιθήσεών τους και χωρίς να προβαίνουν σε καμία περαιτέρω διευκρίνιση αν είναι άθρησκοι, ετερόδοξοι ή ετερόθρησκοι». Παράλληλα η ΑΠΠΔ θέτει και ένα δεύτερο ζήτημα νομιμότητας όλων των επίμαχων εγκυκλίων, καθώς δεν φαίνεται να στηρίζονται σε κάποια συγκεκριμένη εξουσιοδότηση νόμου, ενώ ταυτόχρονα δεν έχουν δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, μολονότι προβλέπουν κανόνες δικαίου (με συνέπεια, κατά νομικούς κύκλους, να μπορούν να θεωρηθούν ανυπόστατες και ανεφάρμοστες).

Εν όψει όλων αυτών των διαπιστώσεων, η ΑΠΠΔ αποφάσισε να παραπέμψει στην ολομέλειά της το ζήτημα της απαλλαγής από το μάθημα των Θρησκευτικών ως «μείζονος σημασίας», προκειμένου να εκδώσει απόφαση «μπούσουλα», ώστε να προσδιοριστούν μια και καλή οι προϋποθέσεις γύρω από το ακανθώδες αυτό ζήτημα, που έχει προκαλέσει αρκετές αντιπαραθέσεις και διαφωνίες στη σχολική κοινότητα αλλά και παρεμβάσεις εκκλησιαστικών, διδακτικών και άλλων κοινωνικών φορέων και παραγόντων.

Καταγγελίες γονέων
Το θέμα έφθασε στην ΑΠΠΔ, ύστερα από καταγγελίες γονέων για παράνομη και αυθαίρετη άρνηση των αρμοδίων σχολικών οργάνων να εγκρίνουν το αίτημα μαθητών για απαλλαγή από τα Θρησκευτικά, αλλά και κατόπιν προσφυγής που έχει υποβάλει για το ίδιο ζήτημα η Ενωση Αθέων προσβάλλοντας την τελευταία εγκύκλιο, όπως και προγενέστερες ως αντισυνταγματική και παράνομη. Κι αυτό γιατί αξιώνει την αποκάλυψη ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων (όπως είναι η αρνητική δήλωση θρησκεύματος) ως όρο για να χορηγηθεί η απαλλαγή. Σε σχετικές αναφορές γονέων, αλλά και της Ενωσης, καταγγέλλονται επίσης διάφορα γραφειοκρατικά προσκόμματα και περιορισμοί του δικαιώματος προς απαλλαγή, κραυγαλέες αυθαιρεσίες των αρμοδίων, συντεχνιακά συμφέροντα των θεολόγων, καταταλαιπώρηση γονέων και μαθητών, που είδαν να ολοκληρώνεται η σχολική χρονιά τους, χωρίς να έχουν θετική ή τελική απάντηση στο αίτημά τους.

Σε παλαιότερες εγκυκλίους του υπουργείου Παιδείας είχε τεθεί ως προϋπόθεση απαλλαγής η υποχρεωτική δήλωση του θρησκεύματος που πρεσβεύει έκαστος (γονέας ή μαθητής). Το γεγονός αυτό είχε προκαλέσει την παρέμβαση της ΑΠΠΔ αλλά και του Συνηγόρου του Πολίτη (ΣτΠ), που έθεσαν ζητήματα θρησκευτικής ελευθερίας και προσωπικών δεδομένων.

Η συμμόρφωση προς τις παρεμβάσεις και οδηγίες τους έγινε για ένα μικρό μόνο διάστημα και τα συνταγματικά ζητήματα παρέμειναν «ανοικτά» και μετά την αλλαγή των προϋποθέσεων περί απαλλαγής, παρόλο που και η νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) επέκρινε τις προϋποθέσεις που οδηγούσαν σε άμεση ή έμμεση αποκάλυψη θρησκευτικών πεποιθήσεων.

Στη βασική υπόθεση που απασχόλησε την ΑΠΠΔ, δύο γονείς ζήτησαν τον περασμένο Σεπτέμβριο να απαλλαγεί από τα Θρησκευτικά ο γιος τους, μαθητής της Α' τάξης Λυκείου, για λόγους θρησκευτικής συνείδησης.

Ο αρμόδιος διευθυντής του Γενικού Λυκείου (ΓΕΛ) της περιφέρειας Β' Αθηνών απέρριψε το αίτημα, αρχικά προφορικά και ύστερα από μερικές εβδομάδες και εγγράφως, επικαλούμενος την εγκύκλιο του υπουργείου Παιδείας. Η μητέρα προσέφυγε στη Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, που ακύρωσε την απάντηση του διευθυντή λόγω έλλειψης αιτιολογίας, ξαναστέλνοντάς του την υπόθεση για νέα νόμιμη κρίση. Εκείνος επέμεινε στην απορριπτική του θέση, επικαλούμενος ότι στο απολυτήριο του γυμνασίου αναγραφόταν ως θρήσκευμα του μαθητή «Χριστιανός Ορθόδοξος» (σημειώνεται ότι η ΑΠΠΔ από το 2002 έχει κρίνει παράνομη την αναγραφή του θρησκεύματος στους απολυτήριους τίτλους, γιατί δεν έχει καμία σχέση με την επίδοση και διαγωγή του μαθητή η αποκάλυψη των θρησκευτικών του πεποιθήσεων).

Ακολούθησε νέα ιεραρχική προσφυγή της μητέρας, που έγινε εν μέρει δεκτή, γιατί ο διευθυντής έλαβε υπόψη του την αναφορά στο απολυτήριο γυμνασίου ότι ο μαθητής είναι χριστιανός ορθόδοξος, παρά την αντίθετη νεότερη δήλωση των γονέων του. Ωστόσο, για να δοθεί η απαλλαγή από τα Θρησκευτικά, ζητήθηκε από τη μητέρα να υποβάλει ρητή αναφορά ότι ο γιος της δεν είναι ορθόδοξος χριστιανός, όπως ζητά και η νέα εγκύκλιος.

Η μητέρα προσέφυγε στην ΑΠΠΔ καταγγέλλοντας ότι η Διεύθυνση του σχολείου ζητά παρανόμως τη συλλογή ενός ευαίσθητου προσωπικού δεδομένου και επιδιώκοντας να ληφθούν όλες οι ενδεδειγμένες ενέργειες για την αποκατάσταση της νομιμότητας.

ethnos
Διαβάστε Περισσότερα » "Απαλλαγή από τα Θρησκευτικά χωρίς «προαπαιτούμενα»"

Βήμα: Το Grexit του Σόιμπλε ήθελε ο Παν.Λαφαζάνης

Να αποδεχθεί το σχέδιο Σόιμπλε για συντεταγμένο Grexit ζητούσε από τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα ο πρώην υπουργός Παναγιώτης Λαφαζάνης, σε συσκέψεις που λάμβαναν χώρα στο Μαξίμου πριν τη συμφωνία της 13 Ιουλίου, σύμφωνα με Βήμα της Κυριακής.

Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, ο πρωθυπουργός υποστηρίζει μέσω συνομιλητών του ότι ο Παναγιώτης Λαφαζάνης «προετοίμαζε τη σύγκρουση», καθώς «στις συσκέψεις ερχόταν και μας έλεγε: 'Πάρτε το σχέδιο Σόιμπλε για συντεταγμένο Grexit'».

«Δεν κατανοούσε ότι αυτό σήμαινε 10 φορές χειρότερη λιτότητα. Δεν του βγήκε όμως καλά. Το σχέδιο της δραχμής εξελίχθηκε σε 'ριφιφί' και προϋπέθετε κατάληψη της εξουσίας εξ εφόδου» κατά τις ίδιες πηγές.

Συνεργάτες του πρώην υπουργού, αναφερόμενοι στο δημοσίευμα έκαναν λόγο για «προβοκατόρικη παραπληροφόρηση» και «κλιμακούμενο πόλεμο, που παραπέμπει σε άλλες σκοτεινές εποχές, ενάντια σε όσους αντιστέκονται στην επιβολή ενός νέου, τρίτου μνημονίου λιτότητας και κοινωνικής λεηλασίας στη χώρα, το οποίο κινδυνεύει να δώσει τη χαριστική βολή στον τόπο».

in
Διαβάστε Περισσότερα » "Βήμα: Το Grexit του Σόιμπλε ήθελε ο Παν.Λαφαζάνης"

Μνημόνιο συνεργασίας Ελλάδας - Βενεζουέλας στον ενεργειακό τομέα

Μνημόνιο κατανόησης για τη συνεργασία, στον ενεργειακό τομέα, Ελλάδας - Βενεζουέλας υπεγράφη, χθες, στο Υπουργείο Εξωτερικών της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας στο Καράκας, στο πλαίσιο περαιτέρω ενίσχυσης και σύσφιξης της συνεργασίας των δύο χωρών.

Από ελληνικής πλευράς, το μνημόνιο υπέγραψε ο Γενικός Γραμματέας Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων και Αναπτυξιακής Συνεργασίας του Υπουργείου Εξωτερικών, κ. Γιώργος Τσίπρας, ενώ από Βενεζολάνικης ο Υφυπουργός Υδρογονανθράκων, κ. Angel Gonzalez.

Η υπογραφή του συγκεκριμένου Μνημονίου αποτελεί το επιστέγασμα της πενθήμερης επίσκεψης που πραγματοποίησε στο Καράκας, από 28 Ιουλίου έως 1η Αυγούστου, κατά την διάρκεια της οποίας είχε σειρά συναντήσεων με υψηλόβαθμους αξιωματούχους της Βενεζολάνικης πλευράς, περιλαμβανομένων της Υπουργού Εξωτερικών της χώρας, κας Delsy Rodriguez και του Υπουργού Πετρελαίων και Ορυχείων κ. Asdrubal Chavez.

Στο χαιρετισμό του κατά την διάρκεια της τελετής, ο κ. Τσίπρας επεσήμανε ότι η υπογραφή του Μνημονίου στον Ενεργειακό Τομέα αποτελεί ένα πρώτο βήμα για την ενδυνάμωση της συνεργασίας προς όφελος των δύο λαών και για περαιτέρω σύσφιξη των δεσμών φιλίας που συνδέουν τις δύο χώρες.

zougla
Διαβάστε Περισσότερα » "Μνημόνιο συνεργασίας Ελλάδας - Βενεζουέλας στον ενεργειακό τομέα"

DW: Κερδισμένος από τις πρόωρες εκλογές θα ήταν μόνο ο Τσίπρας

Πριν λίγες μέρες το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ανακοίνωσε ότι δεν προτίθεται στην παρούσα φάση να συμμετάσχει σε ένα νέο πακέτο στήριξης προς την Ελλάδα, γεγονός που αναμένεται να προκαλέσει κλυδωνισμούς στους κόλπους της γερμανικής κυβέρνησης, δεδομένου ότι αυτή θεωρεί απαραίτητη τη συμμετοχή του ΔΝΤ στα σχετικά προγράμματα στήριξης. Όπως αναφέρει σε συνέντευξή του στη Deutsche Welle ο Λάζαρος Μηλιόπουλος, πολιτικός επιστήμονας από το Πανεπιστήμιο της Βόννης, ιδιαίτερη σημασία έχει ότι το ΔΝΤ αρνείται μια τέτοια συμμετοχή μόνο για «την παρούσα φάση». «Εντούτοις παρά την απόφαση αυτή θα συνεχίσει να μετέχει στις διαπραγματεύσεις. Αναφορικά με ένα νέο δάνειο προς την Ελλάδα το ΔΝΤ θα μπορούσε να αποφασίσει διαφορετικά σε λίγους μήνες. Παρ´ όλα αυτά η στάση του ΔΝΤ αφήνει να εννοηθεί ότι αυξάνεται η πίεση προς τη γερμανική κυβέρνηση, για να είμαι ειλικρινής» αναφέρει ο Λάζαρος Μηλιόπουλος. Σύμφωνα με τον πολιτικό επιστήμονα το ΔΝΤ έχει καταστήσει σαφές ότι αυτό που αναμένει από μια κυβέρνηση η οποία θέλει να συνεχίσει να συμπλέει με το ΔΝΤ είναι «νέες λύσεις για την επίτευξη της βιωσιμότητα του χρέους». Αυτές θα μπορούσαν να αφορούν μια ελάφρυνση ή κούρεμα του χρέους σε συνάρτηση πάντα με την τόνωση της ανάπτυξης ή απλώς μία επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των δανείων ή μια μείωση των επιτοκίων δανεισμού.
Σύμφωνα με πολλούς σχολιαστές γερμανικών ΜΜΕ οι διαπραγματεύσεις για το τρίτο πακέτο βοήθειας προς την Ελλάδα είναι καταδικασμένες να αποτύχουν χωρίς τη συμμετοχή του ΔΝΤ, το οποίο εμμένει σε πολύ συγκεκριμένες θέσεις ως προς το μείζον θέμα του χρέους. Οι αποκλίσεις μεταξύ του ΔΝΤ και πολλών ευρωπαϊκών κυβερνήσεων ως προς αυτό το θέμα είναι πολύ μεγάλες για την ώρα, εκτιμά ο Λ. Μηλιόπουλος, θεωρώντας όμως ότι στο τέλος θα καταλήξουν σε συμφωνία, ενδεχομένως για ένα «light» κούρεμα του ελληνικού χρέους διά της επιμήκυνσης της αποπληρωμής των δανείων ή της μείωσης των επιτοκίων.
Πιθανές εκλογές μέσα στο φθινόπωρο
O Λάζαρος Μηλιόπουλος, πολιτικός επιστήμονας από το Πανεπιστήμιο Βόννης
O Λάζαρος Μηλιόπουλος, πολιτικός επιστήμονας από το Πανεπιστήμιο Βόννης
Αναφορικά με τα τεκταινόμενα στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και το ενδεχόμενο πρόωρης προσφυγής στις κάλπες δεδομένου ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κυβερνά πλέον χωρίς τη στήριξη πολλών βουλευτών του κόμματός του, ο Λάζαρος Μηλιόπουλος εκτιμά ότι είναι δύσκολο να παραμείνει για πολύ ακόμη στην κυβέρνηση χωρίς να μπορεί να επιβάλλει πειθαρχία στην αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ. «Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ καταρρεύσει είναι πολύ πιθανές νέες εκλογές το φθινόπωρο», εκτιμά ο Λ. Μηλιόπουλος, σημειώνοντας ότι τώρα είναι η ευκαιρία για τον ΣΥΡΙΖΑ να επιτύχει μια διευρυμένη πλειοψηφία, ενώ, εάν αποτύχει, θα συνεχίσει να συγκυβερνά με τους ΑΝΕΛ. Οι ΑΝΕΛ άλλωστε, παρά την εθνικιστική ρητορική τους, δείχνουν «έτοιμοι να υποστηρίξουν μια πολιτική λιτότητας ευρωπαϊκών προδιαγραφών, όσο ο Τσίπρας παραμένει στην εξουσία». Παράλληλα ο πολιτικός επιστήμονας εκτιμά ότι είναι επίσης πιθανός ο σχηματισμός ενός κεντροαριστερού συνασπισμού με το τμήμα εκείνο του ΣΥΡΙΖΑ που παρέχει στήριξη στις επιλογές Τσίπρα από κοινού με το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι. Μολονότι αμφότερα τα τελευταία δύο κόμματα δεν επιθυμούν νέες εκλογές, το σενάριο αυτό παραμένει «η πιθανότερη επιλογή». Ωστόσο ο Λ. Μηλιόπουλος εκτιμά ότι από μια νέα εκλογική αναμέτρηση «κερδισμένος θα έβγαινε μόνο ο Τσίπρας. Η χώρα χρειάζεται πολύ περισσότερα, κυρίως οικονομική ανάπτυξη και δομικές μεταρρυθμίσεις, όχι νέες εκλογές!».
Αναφορικά με τον πρώην υπ. Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη και το μυστικό σχέδιό του για Grexit που κυριαρχεί ακόμη στα πρωτοσέλιδα εφημερίδων, ο Λ. Μηλιόπουλος εκτιμά ότι δύο είναι τα τινά: «Eίτε (σ.σ: o Γιάνης Βαρουφάκης) ήθελε να τραβήξει την προσοχή (…) είτε πράγματι προετοιμάζεται να αναλάβει πολιτικό ρόλο, ως αντίπαλος του Τσίπρα στο θέμα της αντιμετώπισης της κρίσης του ευρώ και του χρέους (…) Στην Ελλάδα ο Βαρουφάκης έχει ακόμη πολλούς υποστηρικτές στο εκλογικό σώμα. Και όσο βρίσκεται στο προσκήνιο, θα μπορούσε να αποτελεί κίνδυνο για τον Τσίπρα».
Τέλος ως προς τα σενάρια Grexit ο Λ. Μηλιόπουλος θεωρεί ότι για πρώτη φορά στην Ελλάδα έχει προκύψει ένα σαφώς οριοθετημένο και ισχυρό πολιτικό ρεύμα που τάσσεται ανοιχτά υπέρ μιας εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη, είτε με τη σαφή τοποθέτηση υπέρ αυτής της οδού από την αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ είτε με τη δημοσιοποίηση των σχεδίων Βαρουφάκη. Μονολότι το εν λόγω αριστερό ρεύμα που διαμορφώνεται μακροπρόθεσμα θα μπορούσε να κερδίσει έδαφος, εντούτοις δεν αποκλείεται να έχει αντανακλαστικά αποτελέσματα και στο δεξί φάσμα του πολιτικού τόξου, ενισχύοντάς το. «Ιδίως σε περίπτωση αποτυχίας του πολιτικού προγράμματος του Τσίπρα, κάτι που δεν θεωρείται απίθανο», εκτιμά ο πολιτικός επιστήμονας.
Ο Λάζαρος Μηλιόπουλος είναι πολιτικός επιστήμονας στο Πανεπιστήμιο της Βόννης με ειδίκευση και πολλαπλές δημοσιεύσεις στα πεδία της πολιτικής φιλοσοφίας και θεωρίας, της θρησκείας και πολιτικής, των πολιτικών συστημάτων Γερμανίας και Ελλάδας, της ιστορίας των κομμάτων αλλά και του εξτρεμισμού.
dw
Διαβάστε Περισσότερα » "DW: Κερδισμένος από τις πρόωρες εκλογές θα ήταν μόνο ο Τσίπρας"

Εντείνουν τις πιέσεις για τις πρόωρες συντάξεις οι δανειστές

Να ξεκινήσει άμεσα η σταδιακή αύξηση των ενδιάμεσων-ειδικών ορίων ηλικίας με χρονικό ορίζοντα τερματισμού της μεταβατικής περιόδου νωρίτερα από το 2022, όπως αρχικά προβλεπόταν, ζητούν οι δανειστές στις συζητήσεις που διεξάγονται αυτές τις ημέρες με την κυβέρνηση. Παράλληλα, οι θεσμοί ζητούν και την εφαρμογή όλων των άλλων ζητημάτων του ασφαλιστικού πιο γρήγορα και με περισσότερο σφιχτά χρονοδιαγράμματα.

Στο πλαίσιο αυτό, η τρόικα πιέζει να ψηφιστεί εντός του Αυγούστου και ως προαπαιτούμενο η ρύθμιση για τη σταδιακή κατάργηση των ειδικών διατάξεων που οδηγούν σε συνταξιοδότηση πριν από τα 62 έτη. Ταυτόχρονα, όμως, θέλουν και αλλαγές που να διασφαλίζουν ότι δεν θα υπάρχει πρόωρη έξοδος από την εργασία, νωρίτερα από το 2022. Υπενθυμίζεται πως, σύμφωνα με το προσχέδιο, στο τέλος του 2022 επέρχονταν «ξαφνικός θάνατος» των πρόωρων, ώστε από 1 Ιανουαρίου 2023 όλοι να συνταξιοδοτούνται με πλήρη μόνο στα 67 με 15 έτη, ή στα 62 με 40 έτη και με μειωμένη στα 62 με 15ετία. Αυτό σημαίνει πως η κλιμακωτή αύξηση των ορίων ηλικίας τη μεταβατική περίοδο δεν αποκλείεται να οδηγηθεί προς ένα έτος το έτος –αν όχι περισσότερο– από ένα 6μηνο το έτος που προέβλεπε το προσχέδιο, αν και όλα είναι ρευστά.

Επίσης, άγνωστο παραμένει εάν θα προστατευτούν οι περίπου 130.000 ασφαλισμένοι που έχουν θεμελιωμένα δικαιώματα (έχουν και τον απαιτούμενο χρόνο ασφάλισης και το όριο ηλικίας). Από την πλευρά της η κυβέρνηση επιμένει ότι δεν υπάρχουν άλλα προαπαιτούμενα και παραπέμπει την επίμαχη ρύθμιση προς το φθινόπωρο, στο πλαίσιο της γενικότερης ασφαλιστικής μεταρρύθμισης του Οκτωβρίου.

Πέραν αυτών, οι θεσμοί ζητούν πιο άμεση υλοποίηση και πιο σφιχτά χρονοδιαγράμματα στα μέτρα του ασφαλιστικού, με έμφαση στην κατάργηση των κρατήσεων φόρων υπέρ τρίτων που υπάρχουν ακόμα (π.χ., αγγελιόσημο και άλλοι πόροι των Ταμείων νομικών, μηχανικών κ.ά.). Μάλιστα πραγματοποιήθηκε ειδική σύσκεψη στα τεχνικά κλιμάκια για το θέμα, ενώ στο στόχαστρο είναι και η ρύθμιση για κατάργηση των εξαιρέσεων στην κρατική χρηματοδότηση των Ταμείων και η εναρμόνιση των εισφορών στο μοντέλο του ΙΚΑ, η μεγαλύτερη ανταποδοτικότητα εισφορών-παροχών, το ΕΚΑΣ κ.ά. Πληροφορίες επίσης αναφέρουν πως οι δανειστές ζητούν νέους συντελεστές στις κατώτατες συντάξεις.

Σε ό,τι αφορά τις αλλαγές στο μέτωπο των εργασιακών, φαίνεται πως αυτές μεταθέτονται το φθινόπωρο.

kathimerini
Διαβάστε Περισσότερα » "Εντείνουν τις πιέσεις για τις πρόωρες συντάξεις οι δανειστές"

Πυρά Πανούση κατά Βαρουφάκη, Ζωής και Λαφαζάνη

Κριτική σε Γιάνη Βαρουφάκη, Ζωή Κωνσταντοπούλου και Παναγιώτη Λαφαζάνη ασκεί ο αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Γιάννης Πανούσης και απευθύνει και αυστηρή προειδοποίηση σε όσους επεξεργάζονται σχέδια αλλαγής του πολιτεύματος ή δημοκρατικής εκτροπής.

"Υπενθυμίζω ότι το Σύνταγμα και οι νόμοι στηρίζουν την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία, τη λαϊκή κυριαρχία και όχι τη λαϊκή δημοκρατία. Έχουμε αλλαγή κυβέρνησης, αλλά όχι αλλαγή καθεστώτος" τονίζει ο κ. Πανούσης σε συνέντευξή του στο "Βήμα της Κυριακής".

"Μερικοί ταυτίζουν την έννοια του αγωνιστή με τη ρίψη μολότοφ. Ε, δεν θα τους περάσει" διαμηνύει ο ίδιος με το βλέμμα σε εκείνους που εξακολουθούν να προκαλούν επεισόδια με το πρόσχημα "επειδή η κυβέρνηση είναι αριστερή κάνουμε ό,τι θέλουμε".

Καλεί τον Αλέξη Τσίπρα "να φτιάξει πρώτα το κράτος και μετά την Αριστερά". "Να μην πηγαίνει ανάποδα. Πρέπει πρώτα να εμπεδώσει τη Δημοκρατία και μετά να δώσει το αριστερό χρώμα στην κυβέρνηση του" σημειώνει.

Προτείνει νέα κυβέρνηση με υπερ-κομματικούς υπουργούς που "αφενός πιστεύουν στην ανάγκη εφαρμογής της συμφωνίας και αφετέρου δεν θα είναι υποψήφιοι στις προσεχείς εκλογές", ενώ σημειώνει ότι "έξι μήνες τώρα η Αριστερά προσδιορίζεται με τα λόγια και όχι με τις πράξεις της".

Κατηγορεί εμμέσως πλην σαφώς τον Γιάνη Βαρουφάκη πως διέπραξε το αδίκημα της εσχάτης προδοσίας, σημειώνοντας πως "η αποσταθεροποίηση του νομίσματος, η αποσύνδεση νομίσματος - συναλλαγών και κατ' επέκταση η διατάραξη της κοινωνικής ειρήνης, θέτουν ευθέως ζήτημα διατάραξης της εύρυθμης λειτουργίας του πολιτεύματος, άρθρο 134, παράγραφος 2, περίπτωση β' του Ποινικού Κώδικα (σ.σ. στοιχειοθετείται αδίκημα εσχάτης προδοσίας)".

Παράλληλα, αναφέρει πως "στο ζήτημα της πολιτικής διαχείρισης του όλου θέματος μετά την απομάκρυνσή του" διαπιστώνει από πλευράς του "στοιχεία ύβρεως, αχαριστίας και έλλειψης τιμής και στον πρωθυπουργό και στην κυβέρνηση".

Επίσης, κατηγορεί τη Ζωή Κωνσταντοπούλου πως θέλει να υποκαταστήσει τον πρωθυπουργό, ενώ επικρίνει τον Παναγιώτη Λαφαζάνη ότι έχει άγνοια κινδύνου στα σχέδια που επεξεργάζεται. Σημειώνει χαρακτηριστικά:

"Είναι ο Παναγιώτης ένας έντιμος άνθρωπος και σωστός σε αυτά που λέει. Απλώς στο οποιοδήποτε σχέδιό του, που δεν είναι ούτε ευκρινές ούτε κατανοητό, φαίνεται ότι δεν λαμβάνει υπόψη τις διαστάσεις της παγκοσμιοποίησης, της ΕΕ και των εθνικών κινδύνων, και κυρίως της μη νομιμοποίησής τους από τον ελληνικό λαό".

Ο κ. Πανούσης, μάλιστα, επικαλείται την "ηθική της Αριστεράς" και προτείνει παραίτηση από το κόμμα και τα αξιώματα και απευθείας προσφυγή στον λαό όποτε διεξαχθούν οι εκλογές" σημειώνοντας ότι ο λαός "είναι ο μόνος που μπορεί να κρίνει τις διαφορετικές προσεγγίσεις".


Γενικά για την εσωκομματική διαμάχη στον ΣΥΡΙΖΑ, τονίζει: "Κυριαρχεί το σύνδρομο ποιος θα χρεωθεί τη διάσπαση. Όλοι έχουν συνειδητοποιήσει τις αγεφύρωτες διαφωνίες, πλην όμως καμία πλευρά δεν τολμά να κάνει το πρώτο βήμα που θα επιτρέψει στην άλλη πλευρά να της χρεώσει τη διάσπαση".

ethnos
Διαβάστε Περισσότερα » "Πυρά Πανούση κατά Βαρουφάκη, Ζωής και Λαφαζάνη"

Δημοφιλεις αναρτησεις

ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ BLOGS

ΔΕΙΤΕ ΤΟ

inblogsgr news