"Αν επιχειρήσει ο πρωθυπουργός να διενεργήσει δημοψήφισμα και να θέσει στο λαό το δίλημμα ευρώ και μέτρα ή έξοδος, τότε η κατάρρευση της οικονομίας, η πτώχευση της χώρας θα έρθει πολύ πριν την κάλπη. Αυτό δεν θα είναι δημοψήφισμα, θα είναι μια επικίνδυνη ζαριά για την χώρα μας...".
Ήταν τέλη Οκτωβρίου του 2011 όταν ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και σημερινός πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας κατακεραύνωνε από τηλεοράσεως την πρωτοβουλία που εφέρετο έτοιμος να αναλάβει ο τότε πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, για τη διενέργεια δημοψηφίσματος με το οποίο ο ελληνικός λαός θα αποφάσιζε αν θα ήθελε να συνεχίσει την πορεία εντός ευρώ με τα μέτρα και τις δεσμεύσεις που έπρεπε να αναλάβει η χώρα, ή αν θα αρνείτο τα μέτρα και ουσιαστικά θα επέστρεφε στη δραχμή.
Ο κ. Τσίπρας δεν δίσταζε τότε να κατηγορήσει τον κ. Παπανδρέου ότι βρισκόταν και ενεργούσε υπό καθεστώς απελπισίας, να χαρακτηρίσει το δημοψήφισμα άμεση καταστροφή της οικονομίας και προάγγελο πτώχευσης, να κάνει λόγο για τρικ της κυβέρνησης ώστε να κερδίσει χρόνο στην εξουσία και να καταλήξει λέγοντας πως ο "πιο δημοκρατικός τρόπος έκφρασης της λαϊκής βούλησης είναι οι εκλογές και όχι το δημοψήφισμα...".
Τώρα, τέσσερα χρόνια μετά, ο κ. Τσίπρας βρίσκεται ο ίδιος στην πρωθυπουργία και δεν διστάζει να δηλώσει πως το δημοψήφισμα μπορεί να είναι ένα εργαλείο πολιτικής. Το ερώτημα που προκύπτει είναι προφανές: τι άλλαξε μετά από τέσσερα χρόνια στις εκτιμήσεις του πρωθυπουργού; Και πώς γίνεται... φέτος το δημοψήφισμα να μην είναι συνυφασμένο με την πτώχευση και την κατάρρευση; Πότε... "εξαγνίστηκε" τόσο ώστε να μπορεί πια να αποτελεί ακόμα και μέσο... διαπραγμάτευσης;
newmoney
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου